To keep their little heads from falling in the snow [open]

Met een gracieuze sprong belandde Zira op de grond, waarbij de sneeuw een knerpend geluid maakte. Met een zieke grijns richtte ze zich op de kater die met een angstige piep achteruit kroop, al was hij twee keer zo groot als haar. Zij was duidelijk gespierder, getrainder, en haar halsband maakte ook een beangstigende indruk. "Don't toy with me, baby" Miauwde ze rustig, waarna ze met een harde zwiep haar klauw naar voren deed en zo een diepe kras in zijn nek maakte, die hem meteen doodde. De gespierde kattin begon een deuntje te neuriën toen ze zijn scherpste tand uit zijn bek trok, waar een straaltje bloed vanaf liep. Ze moest hem straks maar aan haar halsband vastmaken. Met een glimlach keek ze toe hoe de sneeuw steeds roder kleurde, tot ze de aanwezigheid van een andere kat opmerkte.

Rustig liep de gekleurde kattin door de sneeuw heen. Het voelde koud aan haar voetkussens, maar ze was er ondertussen aan gewend geraakt. Freya hield niet zo van de sneeuw; het maakte haar vies en nat en het was gewoon niet haar ding. Haar licht groene kijkers gleden rustig over de straten heen en bekeken elke tweebenige. Ze snapte niet dat die wezens het vol konden houden op twee benen, maar dat zou wel aan haar liggen. Sierlijk bewoog haar lichaam zich voort, tot ze stopte omdat een onaangename geur haar neusvliezen doorboorde. De geur van vers bloed, kattenbloed. Nieuwschierig als ze was besloot ze een kijkje te nemen. Rustig kwamen haar poten weer in beweging, even sierlijk als altijd. Eenmaal aangekomen bij de plaats waar de geur vandaan kwam zag ze een rooie, gespierde kattin. Vervolgens gleed haar blik naar de dode kat, waar ze kort naar bleef kijken. Langzaam ging ze zitten, sloeg haar staat om haar voorpoten heen. "Was hij lastig?" Vroeg Freya rustig, haar kop iets schuin. De kattin was een stukje groter en gespierder als Freya, maar dat schrok haar niet af.

Er kwam een andere kat, die niet afgeschrikt leek door de dooie kater voor haar. Zira bekeek de ander en kwam tot de conclusie dat ze deze kat mocht, en dat gebeurde niet vaak. "Was hij lastig?" Vroeg ze, en met een wat geïrriteerde zwiep met haar staart knikte ze. "Ja, hij probeerde me mee te nemen naar waar hij woonde. Kittypets," spuugde ze vervolgens en ze bekeek de tand die ze op de grond had neergelegd. "Al heeft hij me wel iets goeds gebracht, voor mijn verzameling." Ze knipoogde naar de kattin,, waarschijnlijk een rogue. "Ik ben Zira, jij?"

De bonte kattin was getuige van een moord geworden, maar het interesseerde haar weinig. Een normale kat zou afgeschrikt worden van alleen de geur al, maar Freya was niet zo snel onder de indruk. De andere kattin schrok haar dan ook niet af, het was simpelweg ook maar een kat. En ergens voelde Frey zich altijd aangetrokken door BC'ers, misschien omdat haar vader er een is. Rustig was ze gaan zitten, haar staart sierlijk om haar voorpoten heen. Haar lichtgroene kijkers gleden over het lijk heen, en ze knikte haar hoofd iets scheef. "Ja, hij probeerde me mee te nemen naar waar hij woonde. Kittypets," Het woord 'kittypets' werd uitgespuugd en daardoor ving de kattin Freya's aandacht weer. Kort glimlachte ze. "Vieze haarballen, denken dat ze beter zijn." Haar stem klonk bespottelijk, wat dachten ze wel niet? Omdat ze elke dag op hun luie kont konden zitten, wachtend op hun eten, dat ze beter waren? Mooi niet, Freya sierde ver boven Kittypets uit. En zo te zien de kattin voor haar ook. "Al heeft hij me wel iets goeds gebracht, voor mijn verzameling." Weer glimlachte de bonte kattin kort. Tanden waren niet zo haar ding, maar ze snapte dat dat bij de BC hoorde. "Ik ben Zira, jij?" Wat verbaasd van de voorstelling hield ze haar kop weer iets schuin, nam de rode poes rustig in zich op. "Aangenaam Zira, mijn naam is Freya." Een glimlachje sierde rond haar grijze lippen en haar lichtgroene kijkers stonden rustig op Zira gericht. Ze mocht deze poes wel.

Toen de rogue haar bijviel over de verschrikkelijke kittypets, glimlachte de gespierde poes naar de ander en knikte. Haar oortje schoot de richting van de andere kattin op toen ze haar kopje schuin hield, duidelijk verrast doordat Zira zichzelf voorstelde. "Aangenaam Zira, mijn naam is Freya." Nu hield ook Zira onbewust haar kopje schuin, de naam van haar nieuwe kennis in zich opnemend. Freya, dat was best een mooie naam. Het klonk erg dromerig, al leek dat niet bij de poes te passen. "Inderdaad, aangenaam." De Bloodclanpoes keek om zich heen, haar bloedrode ogen schoten van links naar rechts, om er zeker van te zijn dat er geen twoleg was. Het was niet logisch dat een kat een andere vermoorde, en voor de twolegs wilde de Bloodclan graag niet bekend worden. Snel pakte ze de kater in zijn nekvel en schoof ze zijn lichaam achter een vuilnisbak. Ze bekeek zijn halsband en rukte deze eraf, zodat het leek alsof hij een gewone zwerver was. Geen twoleg die het wat zou uitmaken. Hierna ging ze zitten en begon het bloed dat op haar poten was gekomen eraf te likken.