{{Special}}

De zwart-witte kater haalde diep adem. Zijn pootkussens voelden bevroren aan. Zijn neus voelde bevroren aan. Zijn lippen voelden bevroren aan. Kortom, alles voelde bevroren aan. Tussen zijn kaken hing een roestbruine eekhoorn die hij enkel gevangen had omdat hij tussen zijn poten was komen zitten. "Ik haat sneeuw", mopperde de gevlekte warrior. Ravenmsk haatte veel dingen, maar sneeuw kreeg toch wel een speciaal soort haat toegestuurd.

eerst Snowdrop

Met rustige passen wandelde de gevlekte kattin verder. In haar goudgele ogen lag niet veel emotie, zoals altijd eigenlijk. Meestal stond ze kalm, maar verdere emotie was er vaak niet te zien, tenzij ze panikeerde. Het gebeurde wat minder dan vroeger, maar het was zeker nog iets dat dat gebeurde. Het was iets dat bleef opkomen. "Ik haat sneeuw", Ze keek op en zag de warrior Ravenmask staan met een eekhoorn tussen zijn kaken. Ze lachte even zachtjes. "Haat je mij ook dan?" plaagde ze dan maar.

"Haat je mij ook dan?", hij herkende de stem van Snowdrop. "Natuurlijk", lachte de gevlekte warrior plagerig. "Al veel gevangen?", vroeg Ravenmask vervolgens, ondanks het slechte weer was hij nog in een redelijk goed humeur.

"Natuurlijk", zei de gevlekte kater met een lach en ze lachte even kort naar hem. "Al veel gevangen?", Ze keek even kort naar wat hij had en knikte even kort ernaar. "Niet meer dan jou," zei ze droogjes waarna ze zijn blauwe ogen ontmoette.

"Niet meer dan jou," miauwde de grijs-witte deputy. "Die heb ik enkel gevangen omdat hij tussen m'n poten kwam zitten", grijnsde Ravenmask. Eekhoorns waren niet erg slim, dat was hem onderhand wel duidelijk geworden.

"Die heb ik enkel gevangen omdat hij tussen m'n poten kwam zitten", Ze haalde even beide wenkbrauwen op. Ze schudde even kort haar kop, maar toch kon ze het kleine lachje niet van haar lippen werken en natuurlijk kon ze de zin die er bij kwam ook niet inhouden. "Misschien dacht ie wel dat je zijn moeder was," zei ze met een scheef kopje. Toch liet ze dat achterwege met een kort geschud van haar kop. "Toch, goed werk," zei ze met een klein lachje.

"Misschien dacht ie wel dat je zijn moeder was", hoorde hij de gevlekte deputy zeggen. "Natuurlijk", grijnsde Ravenmask. "Toch, goed werk", vervolgde Snowdrop lachend. "Bedankt. Slecht weer, hé?", Hij schraapte met zijn poot over het sneeuwtapijt.

"Natuurlijk", zei de warrior en ze lachte even kort naar hem. Toen ze hem even kort prees vervolgde hij het gesprek. "Bedankt. Slecht weer, hé?", Zijn poot glijdend over de sneeuw, het ding waarnaar ze was vernoemd. Ze zuchtte even. "Ja..." zei ze zachtjes. Een kleine stilte viel en na enkele tellen keek ze terug op naar de kater. "Ravenmask," zei ze zachtjes. "Doe ik het goed als deputy?" murmelde ze zachtjes. De oudere kater zou het vast wel weten...