Crystal liep door het territorium, niet echt naar ergens speciaal, gewoon een wandeling. Haar pootjes waren voor haar gevoel bevroren, door een dun laagje poedersneeuw. Echter bewoog ze soepel en licht door de sneeuw heen. De poes viel amper op in de sneeuw, maar ze was dan zelf ook sneeuwwit. Haar oog viel op een kat die echter in de sneeuw stond te ploeteren. Ze wist gelijk wie het was, Talkpaw! Ze liep vrolijk, maar toch sierlijk naar hem toe. "Heb je moeite?" vroeg ze lachend aan hem. Een beetje plagen kon geen kwaad. Ze zag dat de kater helemaal nat was van gesmolten sneeuw. "Het lijkt wel dat je bent gaan zwemmen" plaagde ze hem, je zag haar blauwe oogjes twinkelen. Het poesje had nog steeds geen antwoord. Ze wilde het Talkpaw wel geven, maar daarvoor moest ze eerst weten wat ze voelde, dus voor nu waren ze nog steeds goede vrienden. En hopelijk bleef dat altijd zo, wat er ook gebeurde. Talkpaw was verliefd op haar, maar als zij dat niet was op hem, zou hun vriendschap dan voorbij zijn? Ze duwde de gedachte weg, ze wilde nu gewoon een leuke dag hebben.