Make a walk (open)

Numbpaw wist dat hij even tot rust moest komen, hij moest weer gaan jagen. Hij was te jong voor een apprentices maar had de rank al, hij keek naar de verte. Het leek stil maar ook rustig, zijn ogen tuurden in het rond. Alleen wist hij niet waar hij zichzelf zou toelijden, hij was nieuwschierig maar ook op zoek. Hij was kennerlijk het kamp al uit, hij bleef nogal eenzaam. Hij voelde het gras onder zijn kussenpotjes uit steken en zijn neus rook de frisse lucht van de ochtend, er was weinig prooi. Het was koud en het voelde niet echt geweldig fijn, hij zwiepte kort met zijn staart. Er was weinig te verkennen, hij tuurde in het rond. Hij liep over de grond heen en sprong op een boom tak, gelukkig lag er geen sneeuw vandaag. Hij maakte zich vlug van start, hij probeerde te ruiken waar zijn prooi zou zijn. Alleen rook het naar bos, er was weinig prooi te verkennen. Er was weinig te zien, hij zuchtten kort en wilde zo graag gewoon vrienden. Alleen was hij hard en kil, hij kwam altijd wel met vreemde reacties aan. Altijd werde katten op hem boos door die reactie daarom bleef hij de laaste tijd uit de beurt van katten, heel ver uit de beurt. Hij kon het nooit met iemand echt vinden, zijn gesprekken gingen altijd wel slecht.

Buzzard was weer eens van haar gedachten afgedwaald. En lette dus nauwelijks op. Haar kittens hadden alleen maar ruzie, ze had gedoe met Cyber en haar partner Sid was nergens te bekennen. Hij zou toch wel ergens zijn of niet? Ze zuchtte diep en trok haar poten hoog op zodra ze de koude grond raakten. Een clan was toch wel wat warmer dan het Rogueleven. Toch maakte ze zich geen zorgen om haar kittens die nu bij Iggy en Cyber waren. Lola de oudere kitten van Cyber vertrouwde de rode kattin ook al volledig. Ze zuchtte diep. Ze was jong en onvoorzichtig geweest en ze had het op een harde manier moeten leren.

Naar nog een paar hoge stappen stond ze verschrikt stil. THUNDERCLAN. Haar heldere groene ogen draaide rond terwijl ze snoof. Dit was zeker niet goed. Ze zette twee passen achteruit. Ze had op moeten letten maar nee hoor ze was weer eens zo slim geweest om in haar gedachten te verzinken. Haar oortjes drukte ze diep in haar nek terwijl ze langzaam met haar staart bewoog. Ze was gespannen, de kat ontlopen zou niet lukken, zoals ze jammer genoeg al dacht. Ze had weinig zin in een gevecht en besloot dus maar als een watje af te wachten. Haar grasgroene ogen boorden zich in de ogen van een tabby en witte kat. Het was nog een jonge kat dat kon ze zo zien, dat betekende niet dat hij ongevaarlijk was. Ze zette een paar passen terug en boog haar kop iets naar de grond in een poging te laten zien dat ze niet in was voor een gevecht. "Hallo daar Apprentice" Zei ze kalm en vriendelijk. Haar stem klonk jong en moederlijk te gelijk. Ze was dan ook nauwelijks ouder dan 10 moons geweest toen haar kittens waren geboren. Dat was al 2 moons geleden.

OOC: Ze mag aangevallen worden alleen lichte wonden.

Numbpaw liep verder over het territory, hij had nog niet eens een mentor. Hij liep met zijn kop gebogen, hij zuchten even. Hij kon niet eens zijn clan verdedigen, hij rook een geur. Hij kon er niet echt uit halen wat voor geur, hij had immers nog nooit vele katten gezien. Hij sloop langzaam vooruit en stond uiteindelijk voor een licht rode kattin, hij voelde zijn vacht tintelen. Hij voelde zijn poten gewoon van angst trillen, zijn ogen staarde in de grasgroene ogen. Hij had niet echt zin om zo vermoord te woorden, het was immers een Rogue of een Bloodclanner. Hij kon er geen geur uit halen, toch rook hij beter. Hij rook een bijna niet te ruiken geur, Shadowclan. Vast was deze poes van de Shadowclan, hij zorgde dat zijn poten stil stonden. Misschien kon deze poes ook van Thunderclan zijn, misschien was ze hier wel een krijger die het Shadowclan territory op was gegaan.
Hij wist eigenlijk niet eens hoe Thunderclanners roken, hij schaamde zich nu ter plekken. Hij was een kater en moest haar bevechten maar straks was het een Thunderclanner, dan brak hij de regels. Alleen als zij van de Shadowclan kwam moest hij haar wel bevechten anders volgde hij niet die regels, al die regels zijn zo verwarrend. "Hallo daar Apprentice" Begon De licht oranje poes, hij staarde haar aan. Zo zou een rogue of Bloodclanner nooit reageren tegen andere katten, ook een Shadowclanner deed dat alleen bij eigen katten. Hij keek in haar ogen en zocht naar iets van een teken van gevoel, hij voelde zich opgelucht dat ze zo begon. 'Uuh...' Begon hij een beetje ingedoken, hij keek bang naar de poes maar moest er voor zorgen dat hij sterk bleef staan. 'Ben... Ben.. Je.. Je.. Je... Je een Thunderclanner...?' Vroeg hij en keek haar aan en sloeg zijn staart tussen zijn achter poten, oké nu moest hij zich schamen. Hij had ook voorzichtig zijn oren in zijn nek gelegt, hij trilde een beetje in zijn poten.
OCC: x)

Buzzard keek kalm naar de jonge kat. Hij was duidelijk nog maar een leerling en niet getraind. Ze wist dat hij enorme angst moest voelen en het deed haar jonge moederhart zeer. Ze trok met haar oortjes en keek hem nog steeds vriendelijk en afwachtend aan. Natuurlijk was hij zenuwachtig ze hoorde hier niet te zijn. Ze kon liegen over waar ze vandaan kwam maar dat zou niet helpen. Ze zuchtte zacht en diep voordat ze in de ogen van de leerling keek. Hij was angstig en onzeker. Dat was een ding dat de jonge kattin zeker wist. Haar ogen stonden somber en ze ging langzaam anders zitten. Ze wist dat haar Shadowclan geur nog ergens licht te ruiken was. Zeker omdat ze niet zo lang geleden bij Lovetear op bezoek was geweest. Ja ze was lekker bezig met de grenzen. Toch was ze ergens diep van binnen onzeker over de keuzes die ze had gemaakt in haar leven. Nu had ze alle clans tegen zich. Het leven als Rogue was zeker gevaarlijk, erg gevaarlijk zelfs. Haar ogens stonden verdrietig terwijl ze in gedachten verzonken afwachtte wat de jonge kater zou doen.
De opluchting was zichtbaar voor Buzzard toen ze de kat vriendelijk begroette. Ze zag zijn radars al draaien. Hij begreep er waarschijnlijk niets van. Natuurlijk begreep hij er niets van, het was niet zomaar elke dag dat een Rogue die vriendelijk was clanterrein op sloop. Ze was nog steeds diep in gedachten verzonken. Ze had een smoesje kunnen verzinnen dat ze een van haar kittens niet kon vinden maar ze waren allemaal veilig dus dat ging hem niet worden. Haar grasgroene ogen keken afwachtend naar de jonge kat.'Uuh...' De jonge leerling was iets in elkaar gedoken, duidelijk wist hij nog weinig van vechten af en dat was maar goed ook, want Buzzard hield niet van vechten. Een waarschuwing was voor haar vaak voldoende. 'Ben... Ben.. Je.. Je.. Je... Je een Thunderclanner...?' Vroeg de jonge kat stotterend. Duidelijk niet getraind en niet als een normale leerling die alles dapper zelf uit wou zoeken. Ze keek de kater aan en schudde langzaam haar hoofd. "Nee jongeman, Mijn naam is Buzzard, ik ben een Rogue en was vroeger leerling van de Shadowclan. Ik heb zelf fouten gemaakt, die ik nu niet ga vertellen." Zei de kattin vriendelijk en zacht, de moederlijke toon zat in haar stem. Nu de wind was gedraaid wist ze zeker dat hij de geur van moedermelk kon ruiken. Ja ze was moederkat en zoogde haar kits nog steeds wel een klein beetje, al hadden ze zo langzamerhand wel de leeftijd bereikt dat ze normaal voedsel konden eten.

Numbpaw stond tegenover de kat, zijn oren waren in zijn nek gelegt. Hij wist niet of deze poes hem zou aanvallen, hij probeerde zich te ontspannen. De poes keek verdrietig, ze leek gevoel te tonen voor zijn angst. Vreemd hij wist niet wat hij erop kon zeggen, ook leek deze poes diep in gedachten ter wel zijn hart flink door klopten. Zijn ogen staarde verward naar de poes maar ook met de angst die hij had, hij was een apprentices. Hij moest laten zien dat niks of niemand hem kon verslaan of hem bang kon maken, alleen waren de regels zo moeilijk. Hij wist niet eens wie zij was, hij kon alleen maar piepen wat hij niet deed gelukkig. Hij had zijn staart nog tussen zijn poten, zijn ogen strak op de poes gericht. Zijn poten trilden, alleen leek de poes nog verdrietig. Waarom toonde ze gevoel, hij had zijn vacht omhoog gestoken. Wat was er met deze poes en wat was haar naam, nieuwschierig vroeg hij deze vragen af. Alleen de poes had hem begroet hij moest zich misschien wat rustiger doen, er was geen teken van vijandigheid. Hij besloot rustig er naar te staren, zijn ogen namen alles op wat er nu gebeurden. Toch rook hij iets, het rook naar iets bekends. Hij kon er niet uit halen wat, zijn ogen keken naar de poes, de geur kwam van haar. "Nee jongeman, Mijn naam is Buzzard, ik ben een Rogue en was vroeger leerling van de Shadowclan. Ik heb zelf fouten gemaakt, die ik nu niet ga vertellen." Zei de licht oranje poes met een vriendelijke blik. Hij dook zich ineen, een rogue. Kon er geen Thunderclanner komen die wel goed kon vechten, hij had namelijk al gevochten en het verliep best goed zonder ervaring. Alleen durfde hij het niet goed, alleen leek deze poes jong, vriendelijk en moederlijk. Hij was geen kitten meer, maar de meeste katten konden hem nog onderschatten met een kitten. Hij staarde haar aan, er leek weinig echt te vergelijken. Hij nam diep adem, even moest hij niet meer angstig zijn. Zijn poten stopten maar niet met trillen en zijn stem ook niet, hij liet wel zijn vacht liggen en had zich wel dicht tegen de grond aangedrukt. 'Wat doe jij hier...' Zei hij met nog angst in zijn stem, hij wilde er nog bij vertellen maar hij stopte al halverwegen. Hij wist niet wat een rogue zo dichtbij deed bij het kamp, hij wilde zich houden aan de regels van de clan. Hij keek met een strenge blik naar haar, hij had zichzelf wel bij elkaar gezocht. Alleen bleef hij angstig, zijn ogen staarde naar haar grasgroene ogen. Hij kon niks verzinnen om haar weg te krijgen zonder een gevecht, hij kon nu niet eens zijn nagels uit zijn poot krijgen door zijn angst van haar.

De jonge leerling dook ineen. Nog steeds angstig al leek hij eigen kracht te willen vinden om haar te stoppen. Het was niet de waarheid dat elke Rogue zomaar aanviel. Nee ze hield niet van vechten totaal niet, ja op Rogue gebied moest het maar verder. Nee zeker niet. Ze zuchtte diep en sloot haar ogen even terwijl ze haar oortjes bewoog. De geluiden om haar heen waren dat van een vreemd gebied. Ze was hier dan ook nooit eerder geweest. De leerling had het misschien niet door maar hij was in het voordeel omdat hij dit gebied kende. Hij wist waarschijnlijk uiteindelijk haar wel weg te jagen. In de hoop hem over zijn angst heen te halen besloot ze te blijven zitten waar ze zat. Nee ze zal hem de echte kans geven de krijger in hem te vinden. Ze had daar wel een paar wonden voor over zelfs als er een echte krijger aankwam om haar aan te vallen. Ze zuchtte diep en keek weer afwachtend naar de jonge leerling. Zijn staart zat nog steeds strak tussen zijn poten en zijn poten trilden. Hij was in elkaar gedoken van angst in plaats van een aanzetting van aanval.
Het kostte hem duidelijk moeite zich te kalmeren. De jonge kattin keek hem moederlijk en vragend aan. Ze zou nooit een aanval beginnen, ze kon nu weg lopen maar wat als er een andere Rogue of clankat aan kwam die niet van Thunderclan was. Dan was deze jonge leerling de pineut. Dat kon ze niet over haar moederhart verkrijgen en ze zuchtte zacht. Het liefst was ze weer terug naar haar kittens gegaan maar hun konden wel even wachten. Hun waren veilig bij hun vader en Iggy. 'Wat doe jij hier...'Vroeg de jonge leerling doodsbang. Buzzard wist even niet wat ze ermee aan moest. Ze zocht met haar ogen naar een andere kat. Misschien dat een krijger samen met haar de leerling kon leren hoe hij om moest gaan met de meeste Rogues. Zelfs als dat betekende dat ze flink wat wonden kreeg. Ze zuchtte diep en sloot haar ogen weer. "Ik ben gewoon wat afgedwaald van het pad. Jonge leerling...Als dat jou vraag is?" Ze spoorde hem aan verder te praten.

OOC: Als je wilt mag je er een TC warrior bij vragen. Alleen lichte wonden!

Numbpaw kon geen woorden vinden, hij was perplex. Hij kon geen woord uit zijn mond krijgen, de poes leek te zuchten. Ze leek misschien genoeg van hem te krijgen, hij had nog nooit een rogue gezien of een Bloodclanner. Alleen veel Clan katten, hij was bang voor de dood en was bang voor de Starclan. Misschien wist zij er iets tegen, hij keek naar haar grasgroene ogen. Het viel te erg op dat hij angstig was, hij wilde in zichzelf praten maar dan zetten hij zich weer voor schut voor zijn Clan. Nu deed hij het trouwens ook, de poes tegenover hem begon weer diep na te denken. Vast over het verleden, alleen moest je leven in het heden vond hij. Het duurde niet lang voor de poes haar blik eerder geïriteerd leek of vermoeit, hij had nooit echt een moeder gehad. Zijn moeder overleed na zijn geboorten, zijn ogen keken in haar ogen en hij probeerde wat rechter te staan. Hij was niet bang of juist wel, zijn poten trilden. Hij keek naar de poes, ze leek nog anders. Misschien kon hij terug naar het kamp gaan maar dan zouden misschien de Clankatten hem uit lachen, het boeide hem hoe andere over hem dachten maar ook weer niet. Hij zat teveel in zijn hoofd, teveel bezig met niks. Teveel bezig met jagen waar hij altijd mee faalden, hij bezorgde de clan alleen maar zorg dacht hij. Hij staarde met een rustige blik naar de grond, er was minder angst te vinden. Hij moest erop komen hoe hij haar kon weg krijgen, hij wilde dat hij een krijger was. Een trotse krijger, alleen kon hij dat niet zijn. Zijn ogen staarden naar de poes, hij haalde zijn staart onder zich vandaan en ging wat rechter staan. Zijn poten bleven trillen, "Ik ben gewoon wat afgedwaald van het pad. Jonge leerling...Als dat jou vraag is?" Zei Buzzard, als dat haar naam was. Hij voelde zijn poten trillen, hij mompelden kort maar keek haar wel aan. Zijn blik liet nog steeds angst zien, hij knikte rustig. Alleen waarom zou ze dan niet terug gaan, hij zwiepte nu met zijn staart. 'Waarom ga je dan niet terug naar je eigen gebied, jullie katten hebben toch geen zorgen.' Zei hij met zijn eigen mening, hij keek haar rustig aan. Kon ze dan niet gewoon terug lopen waar ze hoorden of bleef deze Buzzard hem stalken, of bleef ze hem stalken. Hij zou misschien weer is een gevecht op lopen door zijn woorden, vele katten werden kwaad om zijn woorden. Zelfs uit zijn eigen Clan, hij had beter voor altijd een kitten blijven. Dan had hij minder zorgen en kon hij de regels gewoon rustig opvolgen, het was stukken beter geweest.

OCC: Yolo moet ik er eerst een zoeken X) ik denk niet dat het nodig is maar wel altijd welkom