| | Because Starclan loves me so | |
| |
Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | 965 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so do 1 jan 2015 - 22:17 | |
| Haar buik gaf ze een voorzichtig paar likken, alsof de kittens erin zouden sterven als ze het iets te ruig deed. Maar wat moest zij er nou van weten? Dit gebeurde ook pas voor de eerste keer in haar leven. De jonge queen zuchtte lichtjes en liet haar kopje op haar poten vallen in een poel van licht verwarmend zonlicht. Het idee begon wel langzaam aan te wennen, maar het was nog steeds niet heel erg aangenaam, het idee om nu al moeder te worden. Zoveel fouten zou ze kunnen maken die een volwassen kat niet zou maken. Bijna was ze in slaap gesust op de koude grond, toen een bekende stem haar oren bedekte. "Running?" Een glimlach verscheen op haar gelaat en ze knipperde een paar keer met haar blauwe kijkers, voordat ze naar Ace keek. "Hey Ace.." Snorde ze zachtjes en wilde opstaan, maar de weerstand van haar opgeblazen buik was verrassend groot, dus bleef ze op haar plek. Met haar gevlekte staartje tikte ze de grond aan naast haar, dat hij gerust daar mocht gaan zitten. "Ik denk dat de kittens bijna komen, want mijn buik kan haast niet groter worden." Merkte ze met een dromerig glimlachje op.
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | 965 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so do 1 jan 2015 - 23:44 | |
| Het gesnor dat voortkwam uit haar keel werd wat luider toen de kater een snuit tegen haar aanduwde. Ze had hem gemist in de tijd dat ze het grotendeel van de dag in de nursery moest doorbrengen. Het feit dat zijn bezoekjes gering waren geweest bezorgde haar niet, ze wist namelijk zelf dat de eerste moon als warrior het zwaarst waren. "Als ze wat weg hebben van mijn groote" Een van haar oortjes draaide zich wat nerveus, maar ze bleef glimlachen. Ach, zij was kleiner, dus het eerlijkste was als de kittens gemiddeld groot zouden worden. Wat bezorgd keek ze hem aan, toen zijn uitdrukking niet geheel vrolijk leek te zijn. Was er iets met hem? Of.. met haar? "Littlestream heeft met me gesproken" Ze kantelde haar kopje, niet echt begrijpend. "En het ging niet over de kittens" Een bezorgde frons maakte nu plaats op haar gelaat en toen ze het verdriet of de gepijnigde emoties in zijn ogen opmerkte, keek ze hem met zo'n uitdrukking aan. "Je bent toch niet ziek, toch Ace ..?" Vroeg ze met een klein en miezerig stemmetje. Hij zag er wel gezond uit.. maar.. waar moest Littlestream het met hem over hebben?
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | 965 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 0:12 | |
| Toen de kater zijn kop schudde ontstonden er grote vraagtekens in haar gedachten. Waar zouden ze dan over moeten praten? "Littlestream kreeg contact met Starclan, ze zeiden dat ik haar taken als Medicine cat moest overnemen." Het duurde even voordat de woorden zich echt hadden ingewerkt in haar gedachten. Als versteend lag ze daar. "Ik moet de nieuwe Medicine cat worden" Een volgende dreun volgde snel in haar kop en deze keer leken de woorden langzaam door te druppelen. Diep verward keek ze Acefray aan, maar kon niet meer zien dan een paar groene kijkers en een hoop vacht. Een wat vreemde glimlach verscheen op haar gelaat en ze moest bijna lachen bij het idee, het idee dat deze kater de kat moest worden die de clan zou moeten verzorgen. Maar al snel verdween die glimlach als sneeuw voor de zon. In plaats daarvan verscheen er een verloren uitdrukking op haar gelaat en kwam ze rillend overeind, de kater niet meer aankijkend. "..Is dit.." Begon ze met een toonloze stem. "Een zieke grap?!" Paniek schoot door haar stem. Ze had gelijk de link gelegd tussen die nieuwe rang en een mogelijke vader voor haar ongeboren kittens. "Want die vindt ik starclanverdomme niet grappig!" Met een ruk had ze zich omgedraaid en met vuur in haar blauwe kijkers keek ze haar 'partner' aan. Hormonen van de zwangerschap speelden een rol in haar reacties, maar ze voelde duidelijk iets breken in haar hart.
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | 965 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 17:28 | |
| "Nee, dit is geen grap" Nee natuurlijk niet, zo veel geluk werd haar in haar leven niet gegund. Haar borstkas ging op en neer, aritmisch, en ze kon dit keer de moed wel vinden om hem constant aan te blijven kijken. Maar dit keer was Ace degene die als een lafaard naar de grond keek. De queen klemde haar kaken op elkaar en voelde tranen van woede en verdriet in haar ogen opwellen. De jonge kater murmelde ze haar naam en met een voorpoot sloeg ze hem, niet zeer hard, op zijn kaak. Klauwen natuurlijk ingehouden, want ze kon zijn gezicht geen verminking aandoen, hoe boos ze ook op hem was. Ondertussen stroomden tranen over haar witte wangen en voelde ze een misselijk gevoel in haar maag. "Hoe moet ik me hier nu uit redden, Ace?" Jammerde ze zachtjes, maar haar stem zat vol met emotie. "Een jonge alleenstaande moeder met weet ik veel hoeveel kittens, die hun vader niet kennen?" Als ze het al erg vond om kittens te krijgen met een vader, dan zat ze nu in meest trieste situatie ooit. "Waarom ..? Waarom.." Ze stond daar maar, trillend op haar poten, nog net niet uitgeput op de grond ingezakt.
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 19:09 | |
| Het was allemaal best mooi geweest, even alle problemen uit zijn hoofd en op weg naar het kamp. Niemand kon hem nu nog veel doen, en hij was van plan vrede te sluiten met Ace, door hem de grote bossige eekhoorn te brengen. Natuurlijk vergat hij zijn zusje niet, en was er ook voor haar een mooie mus bij, probleem was.. Die twee zaten al bij elkaar! Natuurlijk niet echt een verassing, want kom op, het waren partners. Toch was Tall er niet helemaal zeker van dat het vreedzaam verliep zodra hij zag dat zijn P.I.C. een klap kreeg en zijn zusje instortte. Wat voor dramaclan zat hij eigenlijk in? Met grote passen beende de kater op het stel af, en ging naast de instortende Running staan, zijn oren in de nek en bezorgde ogen op haar gericht. Niet gewond. Meteen keek hij boos naar Ace, "Wat, in vredesnaam, kan er gebeurt zijn in de kleine tijd dat ik niet met je gepraat heb?" Brieste hij, terwijl zijn grote lichaam ondertussen zijn zusje ondersteunde, wat had die kluns nu weer gedaan?!
- #Awesome:
|
| | | The A Doc 3682 Afwezig "Whatever"
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 19:16 | |
| Met gehangen kop wandelde de gevlekte kater verder. Zijn groene ogen stonden leeg, hij voelde zich leeg, leger dan normaal en zeker na het gesprek met zijn... Oud mentor. Het had niet goed gevoeld, helemaal niet. Toen hij de pels zag van hem, keek hij op toen hij Running door haar poten zag zakken. Tall kwam natuurlijk meteen in actie. "Wat, in vredesnaam, kan er gebeurt zijn in de kleine tijd dat ik niet met je gepraat heb?" Hij zuchtte en wandelde meteen naar het trio toe, zijn blik kalm. Hij kwam naast de grijze kater staan en keek deze even kort aan. Ergens voelde hij iets, en het dreef hem vooruit hem te helpen, voor hem op te komen. "Tall," zei de kater op een toon dat zijn leeftijd ver te boven ging. "Jij weet er nog niks van, hou je er alsjeblieft buiten," zei hij met een scherpe blik, waarna hij naar zijn mentor keek. "Voor een laatste keer," zei hij. "Wil ik aan jouw zijde staan," hij murmelde het, perste het vantussen zijn lippen, maar hij zei het uit zijn diepste van zijn hart. "Jij hebt me al zoveel geholpen, Acefray, ik denk dat nu het moment is dat ik dat nu ook doe," Het was waar. Hoe hard ze elkaar ook haten, dit verdiende niemand en al zeker niet Running. Hij gunde haar veel omdat ze familie was. En Ace... Hij begon die haarbal wel wat leuker te vinden... Hij maakte zich ook zorgen over hem... Hij was zijn mentor... En dat accepteerde hij veel te laat.
-Als ik mag xD Rip Augurkielurkie - ♥:
|
| | | 965 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 19:25 | |
| "Ik wil het ook niet maar ik heb geen keus" Een zachte jammerkreet ontsnapte uit haar keel en ze voelde dat ze door haar poten zakte, maar werd opgevangen door Ace. Voor een moment keek ze hem dankbaar aan, maar de situatie verscheen weer in haar kop en ze beet op haar lip om een snauw weg te houden. Wat dacht hij wel niet? Haar zwanger maken en dan weg te vluchten als medicine cat? Wat voor een rot katten zaten er niet in Starclan? Een tweede steun verscheen en ze hoorde de bekende stem van Tall iets naar Ace brommen, maar de stemmen gingen wat rakelings aan haar voorbij. Plots was er een derde stem en ze keek wat verbaasd op naar Lurkingpaw, haar neefje, die Ace leek te beschermen van iets, wat Tall waarschijnlijk tegen hem had gebromd. De queen schudde half verdoofd met haar kop, ze kon niets meer uitbrengen. Leeg keek ze naar haar broer en drukte snikkend haar snuit in zijn vacht. Ze wilde niet eens meer rust zoeken bij Ace, dat mocht toch niet.
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 20:23 | |
| Tall trok enkel een wenkbrauw op toen de apprentice zo tegen hem durfde te praten, maar besloot het voor nu te negeren. "Dat ik mijn gezin in de steek moet laten om tegen mijn zin medicine cat te worden" Tall stond even verbaasd aan de grond genageld, en slikte toen eens. "Dat is inderdaad niet optimaal," Mauwde hij toen droogjes, en schuifelde eens met zijn poten, tot de boodschap van Lurk tot hem doordrong. "Wacht eens.." Mauwde hij, met een ongelovige blik in de ogen, "Na al het slechts wat je steeds over je apprentice blijft zeggen weet hij het alsnog eerder dan ik?!" Met stomheid geslagen stond Tall daar, en schudde eens zijn kop. Wat moest hij nu met dit ongeregeld zooitje? "Whatever, in ieder geval is dit inderdaad niet geweldig nieuws dus zeg me waarmee ik kan helpen en ik zal zien wat ik kan doen," Mauwde de kater toen kordaat, klaar om te doen wat nodig was. Tijd verspillen aan nutteloos pruilen kon hij niet, en het zou ook niets helpen.
- #Awesome:
|
| | | The A Doc 3682 Afwezig "Whatever"
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 20:43 | |
| "Dat ik mijn gezin in de steek moet laten om tegen mijn zin medicine cat te worden" Hij keek met een scherp oog naar de kater. Hijzelf was sterk genoeg vanbinnen om sterk hier te blijven. Dat was een sterk punt van hem en dat zou altijd zo blijven. "Lurking, ik-" Hij keek even naar zijn oud mentor, maar hij kon geen woorden vinden om te zeggen, net zaols hij niks kon zeggen. Ze stonden enkel naast elkaar, waarschijnlijk voor een laatste keer. "Dat is inderdaad niet optimaal," Hij keek naar zijn oom die nu alleen zijn tante hielp. "Wacht eens.." vervolgde hij opeens. "Na al het slechts wat je steeds over je apprentice blijft zeggen weet hij het alsnog eerder dan ik?!" Hij keek de kater scherp aan. "Iemand die je geliefd is, wil je het minst pijn doen," zei hij op een scherpe toon. "Dat is het enigste wat Acefray probeerde te doen..." Ze stem stokte even. "Uitstel van executie..." Hij keek even naar de grijze kat naast hem. "Whatever, in ieder geval is dit inderdaad niet geweldig nieuws dus zeg me waarmee ik kan helpen en ik zal zien wat ik kan doen," Hij besloot maar verder stil te blijven en de grote katten te laten praten, ookal waren zij eigenlijk nog maar net warrior. Ze zouden deze emoties, deze ervaring, deze drama, nooit kunnen compenseren. Want sommige waren gewoon niet sterk genoeg. Rip Augurkielurkie - ♥:
|
| | | Bunny 2607 Actief "They say there are two really loud noises in the world - a bang when you expected a click, and a click when you needed a bang"
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 20:49 | |
| Etend van een mager muisje had de tabby apprentice de commotie gade geslagen. Ze wist niet heel veel, was niet zo slim als sommige andere katten van haar leeftijd, maar er waren dingen die ze wel wist. dingen die ze beter wist dan bijvoorbeeld haar broertje, Lurkingpaw, die zich er nu ook in ging mengen. Windpaw kek heel even toe, at toen het laatste hapje van haar muis en liep op de groep af. Ze negeerde de volwassen katten en liep rechtstreeks op haar zwart-witte broertje af, die Acefray leek te beschermen. "Lurking", zei ze zachtjes, haar groene ogen recht in de zijne borend. "Meng je er niet in. je kunt ze niet helpen"
~Sorry als ik niet mocht inspringen ^^"
|
| | | 965 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 20:52 | |
| Na een tijdje kon ze zich wat meer vermannen en wierp ze een wat schuldige blik naar Ace, maar kon het niet lang uithouden. Heel even hadden ze maar van elkaar kunnen genieten en nu.. nu zou het voor altijd weg zijn. "Na al het slechts wat je steeds over je apprentice blijft zeggen weet hij het alsnog eerder dan ik?!" Met een frons keek ze naar haar broer en met een soort walging deed ze een klein pasje opzij, waarbij ze bijna op Ace zijn staart ging staan. Waarom maakte Tall zich daar nu zorgen om? Was hij dan de belangrijkste hier? Nog iet wat rillerig nam ze een hap lucht en wist het voor elkaar te krijgen om Ace aan te kijken. "Je kan er dus echt niets aan doen ..?" Vroeg ze met een miezerig stemmetje en legde haar oortjes in haar nek. Een paar momenten bleef ze stil en slikte ze de prop in haar keel weg, maar die bleef stug hangen. "Dan lijkt het me beter dat de kittens zonder vader opgroeien en ook niet te weten krijgen wie het is. Anders gaan de katten aan je twijfelen.." Murmelde ze en bleef hem aankijken, al deed het pijn in haar hart. Een eenzame traan liep over haar wangen en ze drukte voorzichtig haar snuit in zijn dikke vacht. "Ik zal altijd van je houden, Ace, ik zal je nooit vergeten.." Murmelde ze toen. Hoe zou ze dat ook kunnen? Met kittens die misschien wel zijn uiterlijk zouden overnemen?
|
| | | Jamie 4524 Actief "Once more into the fray, into the last good fight I'll ever know.
Live and die on this day, live and die on this day"
| |
| | | | Chi 3520 Actief “All the world is made of faith, and trust, and pixie dust.”
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so vr 2 jan 2015 - 23:37 | |
|
Het was toen de poes het kamp binnen gewandeld kwam dat ze plots lawaai hoorde in de nursery. Eerst was ze niet geïnteresseerd, maar zodra ze een hoop katten na elkaar de den in zag springen gingen haar nekhaartjes toch lichtelijk overeind staan. Was er iets gebeurd? Rustig baande ze zich een weg naar de den toe, om eenmaal hier aangekomen te zijn eerst haar kruiden even neer te leggen en nadien de ingang door te wandelen. Haar blik viel meteen op Acefray, welke er nogal verslagen bijstond. De houding van Runningvole vertelde haar dan ook dat het moment van de waarheid al gekomen was. "Runningvole," Sprak ze rustig waarna ze naar de zwart witte kattin toeliep. "Ik hoop dat je echt weet dat Acefray hier niets over te beslissen had. Het liefst wiel ik persoonlijk terug met Starclan spreken om het te vertellen dat hun wensen niet vervult kunnen worden, maar .. dat kan ik nu eenmaal niet." Haar stem werd wat zachter toen ze het laatste uitsprak. Alsof ze die zin al duizend keer herhaald had in haar leven. Ja, want wat kon de poes wél? "Het spijt me.." Verslagen liet ze haar oortjes hangen en keek ze naar de grond, zich nadien terug omdraaiende. Ze had haar zegje gedaan, en aangezien ze de waarschijnlijk aankomende woedende blik van Runningvole niet zien wou, had ze zich al door de uitgang van de den gewurgd. De kruiden die ze naast de ingang gelegd had vergetende, om vervolgens direct aanstalten te maken om naar haar den te kuieren.
{ Littlestream topic uit
We were together.... I forgot the rest |
| | | ☙Emma☙ 17101 Actief "Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so za 3 jan 2015 - 0:12 | |
| Hij stapte niet dichterbij Running toen die van hem wegging, misschien was het goed als ze nu bij Ace kon zijn. Dat was beter voor hen tweeën, want hijzelf kon dus overduidelijk niet helpen. Het was echter nog even te vertederend om te zien hoeveel ze dus blijkbaar al in korte tijd van elkaar waren gaan houden, misschien waren ze zo slecht nog niet. "Runningvole," Zijn hoofd schoot in de richting van het geluid, en even verscheen een glimlach op zijn gezicht toen duidelijk was dat de poes kon lopen zonder problemen. "Ik hoop dat je echt weet dat Acefray hier niets over te beslissen had. Het liefst wil ik persoonlijk terug met Starclan spreken om het te vertellen dat hun wensen niet vervult kunnen worden, maar .. dat kan ik nu eenmaal niet." Hij hoorde het heus wel, de verandering in haar stem aan het einde, de toon, de droevenis. "Het spijt me.." Haar oren hingen in haar nek, en het duurde maar even voor de kater uit zijn tweestrijd verlost was. Een snelle knik naar het gezelschap, die hadden hem niet meer nodig, de ander wel. Zonder verder nog wat te zeggen sprong hij op, en schoot achter de poes aan. "Little!"
- Tall topic uit
- #Awesome:
|
| | | | Onderwerp: Re: Because Starclan loves me so | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |