✿ Flower power ✿ {ganzenopdracht}

Het was een wondermooie dag. Vanochtend was er wat sneeuw gevallen, de eerste die Blackkit had meegemaakt. De bomen waren compleet kaal, en nu waren de bladeren op de grond niet meer te zien. Blackkit vond het geweldig om rond te rennen en met de sneeuw te spelen, en hier en daar op een verstopte kat te stuiten.
Maar wat ze toen zag, was wel heel bijzonder. Nergens leefde meer wat, maar daar, bij een struik, stak een prachtige bloem uit de sneeuw. Hoe die het overleefd had, was een raadsel. Blackkit liep er naartoe en snuffelde eraan. Ze herkende het niet, maar ze wist dan ook nog vrij weinig over plantjes en bloemetjes en al die dingen die haar eigenlijk niet echt interesseerden. Wel wist ze dat het echt een super mooie bloem was, en ze besloot hem mee terug te nemen naar een kamp.
Ze plukte de bloem, en dribbelde er mee terug naar het kamp.

Maar toen.

Roze kleurtjes verschenen in haar beeld. Blackkit stopte met lopen. Wat was dat?

Gouden sterretjes verschenen, en regenbogen in haar ooghoeken.

En wat was dat?

Verbaasd liet Blackkit de bloem uit haar mond vallen.

Was dat? Ja het leek echt zo. Met open mond liep Blackkit langzaam naar het wezen dat enkele meters van haar vandaag stond, en stond te eten van een struik die de winter overleefde.

Het was.. A unicorn.

{GANZENOPDRACHT}
Blackie is toch altijd zo lief tegen iedereen <3 Laten we het ook zo houden. Ze vind een soort bloem buiten het kamp en brengt het het kamp in. Oh wow... Niet te geloven, maar blijkbaar was Black erg allergisch aan iets die aan de bloem ging of iets dat erbij leefde. Een niesaanval? Jeuk? Wees maar creatief (: - ze is dus keihard aan t hallucineren ;D

{OPEN}

De lichtbruine kater trippelde wijd gapend de nursery uit. Hij ging iets eten, of misschien weer een middagdutje doen. Volekit keek verrast naar de grond wanneer deze koud en nat aanvoelde. Sneeuw. De gestreepte kitten had het nog nooit eerder gezien en liet zijn ogen er dan ook gefacineerd op rusten, tot Blackkit de rand van zijn blikveld betrad. Blackkit had gezegd dat als zij apprentice was, ze Volekit eten zou brengen zodat hij zelf niet naar de prooistapel moest lopen, waarop Volekit dan weer moest beloven dat hij niet nors tegen haar zou doen. Haar mondje hing een beetje open, en naast haar lag een bloem die de lichtbruine kater nog nooit ergens in het kamp had gezien. Ze was dus duidelijk buiten geweesd. Waar had ze die bloem anders vandaan? "Hé Blackkit", miauwde Volekit. "Is er iets?", ze zag er zo...verbaasd uit.

Een stem. Een bekende stem, rechts van haar. Ze draaide langzaam, met grote ogen en open hangende mond, haar kop naar waar het geluid vandaan kwam, en zag Volekit. "Kiiiijjjkkk," zei ze langzaam, en draaide haar kop weer terug naar de eenhoorn. "Tis zo moooooi." Ze bleef in de verte staren, en liep er langzaam naartoe.

"Kiiiijjjkkk", miauwde de gestreepte poes langzaam. Ze draaide haar kop terug in de richting waarin ze daarvoor aan het kijken was. "Tis zo moooooi", Had ze het over de struik? Volekit wist maar al te goed dat hij van de natuur moest houden zoals die was maar, die ene struik stond daar al langer dan de lichtbruine kater zichzelf kon herrinneren, en dan leek het gewoon zo...normaal. "Heb je het over de struik?", Zijn ogen waren onderzoekend samengeknepen terwijl hij haar aankeek. Blackkit deed echt raar.

Met een kalme pas liep Aurorapaw Het kamp binnen. Het leven als apprentice beviel haar best, al was het leven wel heel anders. Vandaag besloot ze om een bezoekje aan de nursery te brengen, om herinneringen op te halen. Onderweg zag z echter twee andere kittens. Uit nieuwsgierigheid liep de poes erop af. Voor haar stonden twee kits, waarvan er een heel raar deed. "Tis zo moooooi." Het poesje trippelde in het niks, en Aurora keek bedenkelijk. "Heb je het over de struik?", Vroeg een andere kitten, terwijl hij in de zelfde richting tuurde. "Zeg, wat is hier aan de hand?" Het was niet streng, eerder nieuwsgierig. Waarom deed die kit zo raar?

Nee man, niet die struik. "Neeeee," zei Blackkit loom, terwijl ze langzaam haar hoofd schudde zonder Volekit aan te kijken. Haar mond hing nog open, en een kwijldraad liep langzaam uit haar bek, om uiteindelijk aan haar kin te gaan hangen. Ze wilde zeggen wat ze zag; de eenhoorn, maar een andere kat, een apprentice, kwam erbij staan. Blackkit merkte haar aanwezigheid, maar kon er niet echt op reageren. "Eenhooooorn!"

Er kwam een zwart-witte poes bij staan, net nog kitten of juist apprentice. "Zeg, wat is hier aan de hand?", Hoorde Volekit haar zeggen. "Dat vraag ik me ook af", mompelde de gestreepte kater naulijks hoorbaar. "Neeeee," Blackkit had het duidelijk dus niet over de struik. "Eenhooooorn!", Maakte ze een grapje? En wat was een eenhoorn eigenlijk? "Wat bedoel je?", Hij hield zijn amberkleurige ogen strak op Blackkit gericht. Waar had ze het over?

"Dat vraag ik me ook af", Mompelde het katertje tegen haar. "Neeeee," Antwoordde de poes toen, op een eerdere vraag. Kwijl druppelde lang de kin van de kit. Aurora trok met haar oortjes. "Eenhooooorn!" Wat in starclansnaam was een eenhoorn? Een soort eekhoorn? Een beetje geïrriteerd zakte de appendices wat door haar pootjes, waardoor ze wat dichterbij de kittens stond. "Wat bedoel je?", Probeerde de kater opnieuw. De zwart-witte kattin schudde haar kop. "Het lijkt me het best als jij eens naar de medicine dat gaat," Zuchtte ze diep. Kittens, verschrikkelijk.

De regenbogen, de roze glitters, en de feeënachtige achtergrondmuziek; het was alsof Blackkit in een film was beland. "Ik bedoeeeel.." Ze tilde een voorpoot op en wees naar waar de eenhoorn stond, dansend in een waterplas van goud. Ze merkte nauwelijks dat de apprentice was gaan bukken, en tegen haar praatte. Ze hoorde 'medicine cat', maar kon niet plaatsen wat dat betekende. "Kom Vole, dit is leeeeuk. Je moet meer plezier maken ouwe brompoooooooot." En ze tikte met haar staart op de neus van de apprentice om te laten merken dat zij ook mee moest komen. Langzaam begon Blackkit weer in de richting van de eenhoorn te lopen.