A new smell, a new enemy [Everstar + OPEN]

Sushi had de zwarte apprentice weg gestuurd, met krassen in zijn schouder en een levenloze warrior in zijn bek. Kalm liep ze nu door het terretorium, haar vacht nog bedekt met het bloed van de kat die ze eerst blind gemaakt had en toen gedood had. Even had ze blijven zitten, niet omdat ze spijt had, ze wachtte op aandacht. Nee puur omdat ze eigenlijk gewoon wel lekker zat. Het uitzicht van het rode bloed op het groene gras was ook niet erg. Maar nu begon het wel tijd te worden dat ze terug trok naar haar eigen gebied. Ze was genoeg uitgerust na zo gezeten hebben en zou makkelijk binnen nu en sundown bij het hol zijn, tenzij ze tegengehouden werd. Na niet eens al te lang gelopen te hebben stak de wind op, en droeg een geur met zich mee. De grote poes draaide zich om. Het was de apprentice weer, deze keer met een andere windclan geur. Vluchtte deed ze niet aan dus draaide ze  zich maar om en ging zitten. Sushi sloeg haar staart om haar poten, wachtend op wat zou komen. Ze zag wel wat bewegen, een rode vacht en een schim, waarschijnlijk de zwarte vacht van de apprentice, maar ze negeerde ze. Was een beetje ongeinterreseerd om zich heen aan het kijken.

Kort keek Sushi opnieuw naar de bosjes, de enige vacht die ze zacht was die van de apprentice maar die van de andere zou ze snel genoeg te zien krijgen aangezien er een poes door de struiken gelopen kwam. Een rode kortharige poes met hier en daar wat wit in haar vacht. En de groene ogen, waar woede in vlamde en ijzige kilte in stond. De zwarte apprentice die ze eerder had leren kennen kwam echter niet achter het poesje aan gelopen. Had ze hem toch goed genoeg op zijn plek gezet. Nogmaals liet ze haar blik glijden over de poes voor haar. Ze was jonger, waarschijnlijk niet veel maar wel een aantal moons. Ze leek wat meer pit te hebben dan de clankitties hadden die ze tot nu toe had mee gemaakt. Tuurlijk was het enige wat ze van windclanner had meegemaakt die smekende, wegkruipende warrior en die apprentice die ze met een worp tegen de vlakte had gewerkt. De poes vroeg naar haar naar. 'De naam is Sushi' sprak ze terwijl ze haar kop trots hoog hield en naar haar keek. Ze was niet bang om haar naam vrij te geven, hij mocht verspreid worden, gehaat en gevreesd worden. Nou gingen ze hier een gezellig babbeltje houden ofzo. Alhoewel. Ze was wel benieuwdd wie de poes was. 'En wie mag ik voor me hebben?' vroeg ze en keek haar met een droge uitdrukking aan. Wat?! Alsof zij elke naam van elke achteloos katje zomaar wist.

Barkpaw had zichzelf herpakt en richtte zijn oren nu nieuwsgierig naar voren. Sushi. Vreemde naam, zelfs voor een rogue. De jonge kater had enkele stappen naar voren gezet, zodat hij niet meer achter de struik stond. Zo kon hij tenminste horen wat er gezegd werd. Misschien was het wel beter om niets te horen, moesten er dingen gezegd worden die niet voor zijn oren bestemd waren. Maar Barkpaw was niet bepaald iemand die zoiets deed. Hij was dan wel loyaal, in zijn ogen, maar hij zou nooit overdrijven in zulke dingen. Hij had zichzelf terug neergezet en legde zijn ene oortje toch maar half in z'n nek.

OOC: Floriske: Die nieuwe pic van Ever is echt nice ;D

Uiteindelijk kwam de zwarte apprentice toch maar uit de bosjes. Een duistere, kille grijns sierde haar kop toen ze hem aan keek. Ja, ze had hier zeker wel lol in ja. 'Ey, It's nice to see you again, young one' grijnsde ze terwijl ze hem strak aan bleef kijken, even de rode poes negerend. 'How is that shoulder of yours?' lachtte ze, een koude, gemene glimlach volgde weer. Ook zij wist wel dat haar nagels in de vlees van zijn schouder pijn had moeten doen. Zeker als je het niet gewend was. Sushi rolde kort met haar ogen toen de poes haar vraag negeerde. Wauw, en zij deed nog wel zo sociaal. De vraag over TC kwam. Aan de ene kant, het was niet slecht om hun naam een beetje te verspreiden over het woud. Maar ja, het was nog leuker om een beetje te spelen met de poes. 'You know, it was a nice feeling, slicing the throat of that warrior' grijnsde ze. Ditmaal negeerde ze de apprentice en richtte zich geheel op de rode poes. 'You should have seen her, she was so scared after I scratched her eyes out' grijnsde Sushi, yeah, dit was eigenlijk alleen maar om de poes kwaad te maken, maar. En ze bleef zich aan de waarheid houden, de poes was doodbang geweest, en het voelde goed, oh zo goed. 'She cried out for help so hard' Kort zette Sushi een duidelijk neppe trieste uitdrukking maar lachtte al snel weer.

Eigenlijk was vooral de roquepoes nu aan het woord, maar daar had ze geen problemen mee. Ze liet ze graag elk detail van het gevecht horen. Hoe bang de poes was geweest, vanaf het begin al, en hoeveel pijn ze had gehad voor ze naar hun zogenaamde starclan was vertrokken. Net als bij de rest van haar slachtoffers had ze de sporen van haar zelf niet weg gehaald, niet eens geprobeerd. Plukjes vacht onder de nagels, de geur, altijd liet ze die erop zitten. De poes voor haar, wie ze dan ook mocht zijn, was de eerste die er ooit op gereageerd had. Sushi zag dat ze steeds kwader werd, terwijl haar eigen grijns enkel breder werd, killer. Tot er iets knapte, de poes kwam op haar af. Snel, maar dat waren de windclanner, snel. De roque zelf had meer kracht, ze hoefde niet te rennen als ze katten met gemak tegen de grond kon werpen. Ze zette haar poten wat meer uit elkaar om steviger te staan, waardoor ze ook bleef staan. Maar de grijns, die verdween niet. Weer kwam de vraag over tc. 'Sorry Darling, Still didn't get your name' grijnsde ze terwijl ze omkeek. De poes hing in haar schouder maar ze stond nog. Sushi zelf zette geen aanval in, nog niet. Het was veel leuker om de poes te irriteren, en met rustig blijven terwijl hun kwader en kwader werden, dat was meestal ook behoorlijk irritant.

{ Woop flut }

'Ey, It's nice to see you again, young one' De apprentice haalde kort zijn lip op bij wat de rogue zei. 'How is that shoulder of yours?' Zijn ene oortje wenkte even kort bij wat ze vervolgens zei. Kon ze hem nu niet gewoon gerust laten? Hij had zijn leader toch gehaald? Barkpaw legde zijn ortjes terug in z'n nek en hield zich stil, luisterend naar het gesprek tussen Everstar en de Rogue. Waarom antwoordde ze niet gewoon op de vraag, zoals elke andere kat deed? De staart van de kater zwiepte lichtelijk geïrriteerd heen en weer. Dit was de eerste en laatste keer dat hij zichzelf op de kop had laten zitten.

OOC: jullie mogen vanaf nu wel ieders 2 of 3 keer na elkaar posten. Ik post wel wanneer het nodig is ;D

Met haar kop naar de poes gedraaid draaide haar oren naar de apprentice. Ze kon hem met gemak aan, ze had hem al eens met een slag op de grond gelegd, maar nu met die andere kat erbij, ze kon nergens vanuit gaan. Kort grijnsde ze toen ze zag hoe kwaad de poes was. Heerlijk gewoon. Tot de poes uithaalde naar haar kop. Kort bleef Sushi stil staan terwijl ze langzaam voelde hoe er iets over haar neus rond. Haar ogen gleden naar de grond waar een druppel van haar eigen donkerrode bloed viel. Het rolde langs een grasspriet naar de grond en trok hem mee naar de aarde. Automatisch gleden haar nagels uit haar hulzen en een lichtte grom gleed uit haar bek. Die verdomde warrior had haar neusbrug open gehaald. Niet erg maar het was genoeg voor haar. De apprentice liet ze nu geheel aan zichzelf over en richtte zich geheel op de poes, de poes die een geheel verkeerde beslissing had gemaakt. Kwaad sloeg ze met haar staart en greep de poes strak vast toen die weer bij haar was. Gelukkig had zij zelf het wel geheel op brute kracht. Ze was sterk, getraind, erg getraind. Had meer dan genoeg ervaring. Ze mocht dan niet zo heel snel zijn, maar ze had genoeg om te winnen. Ze trok de poes mee toen ze omrolde en trapte haar snel weg, waarna ze zelf doorrolde om weer op te staan. Slechte, hele slechte keuze om haar te pakken.

Hoeveel plezier Sushi ook had gehad in de poes kwaad maken, toen die haar neusbrug open haalde was het over. Haar plezier zat er nog, enkel ging ze die nu op een andere manier uitten. De rode vacht ging rechtop staan terwijl die van haar rustig bleef liggen. Die bleef altijd liggen. Ze ging zich niet geheel opwinden, daarbij zou ze eruit zich als een fluffybal als ze dat deed. Snel haalde ze uit naar de kop van de poes. Wat hadden al die verdomde kittens met haar poten, konden ze daar nou niet gewoon vanaf blijven. Ze stonden nog uit elkaar en stevig zodat ze hoe dan ook bleef staan. Grommend sprong ze om naar de poes toen die naar haar achterpoten greep. Haar klauw meteen naar de poes slaand, ze moesten serieus eens stoppen met aan haar poten zitten. Die geneesde toch wel, wat ze ook deden. Ze greep die poes vast en werkte haar nagels in de rode vacht, en in het vlees.

{ Mijn 800ste post en een flutje, feel honored }

De rode poes leek zelfverzekerd, te zelfverzekerd als je het Sushi vroeg. Maar ze leek hoger te denken van zichzelf dan de warriors waar ze tot nu toe mee gevochten had. En dat waren er behoorlijk wat. Die of die poes had een vreselijk grote ego, well, kwa gezien de leeftijd kon ze oud-warrior wel doorstrepen, zo oud was ze nog niet. Of de poes had een hoge rang in haar clan. In alle opzichten zou Sushi haar trots wel een beetje in laten krimpen. Ze keek naar de schouder van de poes. De wond was maar oppervlakkig maar met genoeg zand erin ging hij vanzelf steken als de pest. Het duurde niet lang voor de poes haar tegenaanval al weer in had gezet en op haar was gesprongen. Sushi zelf negeerde de nagels in haar schouders en richtte haar blik kort op de apprentice toen de poes riep. Nou ja half riep. Everst.. Als het een naam was als Everstarling ofzo waarom zou hij het dan afkappen. De poes was al behoorlijk hoog van zichzelf. Everstar zou kunnen. Dan had ze een leider in haar klauwen. Er verscheen een grijns op haar kop terwijl ze zich omdraaide, eerst op haar achterpoten en toen achterover zodat ze met een harde plof op de poes landde. Ze was groot, zwaar dus. Ze duwde haar schouders naar de poes en rolde hard tegen het lichaam. 'What did you want to say small one' grijnsde ze naar Bark. Ze had hier veel meer plezier in dan zou moeten.