A new smell, a new enemy [Everstar + OPEN]

Toen Everstar zich bij hem had gevoegd liep de apprentice haar voor, richting de plek waar hij Quietnight had gevonden. Hij hield zijn blik voor zich gericht, waardoor hij niet eens wist of er nog andere krijgers wel of niet met hen mee gingen. De gebeurtenis van eerder deze dag zat nog vers in zijn hoofd. Het beeld van een poes die haar tanden stevig in de hals van Quietnight zette, bleef hem net iets te goed voor. Toen hij haar wilde redden, was hij zelf ook aangevallen, met de opdracht op de krijger naar het kamp te brengen. Hij had zich toen zeer klein gevoeld, iets wat hij niet nog eens wilde voelen. Bij dé plek hield hij halt. Zijn blik richtte zich direct naar de plek bloed die je makkelijk kon zien op de bosgrond. Hij wende zijn blik al snel af en richtte zich tot Everstar. 'Hier is het gebeurd.' mauwde hij kort en volgde even kort haar blik. De geur van de poes hing hier nog rond en was nog steeds sterk.

Tag: Everstar + OPEN

Everstars woede versnelde haar passen. Op Barkpaw lette ze niet heel erg, behalve om hem te volgen. De apprentice zei niets, totdat hij ten slotte stil bleef staan en haar vertelde dat dit de plek was waar Quietnight was vermoord. Everstar kon het zien. Een grote, rode plek in het gras liet zien waar Quietnight had gelegen. Op grassprieten zaten kleine druppels bloed als dauw. De geur van bloed was ook hier sterk, maar ook de geur van de rogue was hier duidelijker. Everstar keek even naar de rode plek, waar ze daarna in een cirkel omheen begon te lopen. Welke kant was de kat opgegaan? Het duurde niet lang voordat Everstar een spoor oppikte. Opnieuw de onbekende kattengeur, vermengd met die van Quietnights bloed. Haar vacht ging ervan overeind staan. "Deze kant op", miauwde ze. Ze moest moeite doen haar stem kalm en rustig te houden, maar het lukte. Ze begon het spoor te volgen en hoopte met al haar hart dat ze de kat zouden vinden. Ze zou boeten voor wat ze had gedaan.

De apprentice wenkte even ongemakkelijk met zijn oortjes toen Everstar de plek bestudeerde en vervolgens de kant opliep waar Barkpaw de rogue had zien verdwijnen. Had hij eigenlijk al tegen haar gezegd dat hij de rogue persoonlijk had ontmoet? Persoonlijk. Zij had hem met een enkele beweging tegen de grond gewerkt en haar nagels in zijn schouder gezet. Hij was blij dat hij zijn vacht proper had gelikt, voordat hij het kamp in was gekomen. Hij besloot om er niets van te zeggen. Het was waarschijnlijk ook niet zo heel erg belangrijk. Right? "Deze kant op" Bark richtte zijn blik direct op zijn leader toen ze dat zei. Haar vacht stond ondertussen overeind, maar ze liep gewoon verder. Bark had zijn leader nog niet vaak zo gezien. Ze leek gefocust, gefocust op wraak. Hij sprintte direct achter haar aan en volgde met gemak het tempo van Ever. Zijn tempo minderde echter al snel toen hij de schim van een kat zag tussen de struiken door. Er was geen beweging in, alsof de kat hen leek op te wachten. Was dit wel zo'n slim idee geweest? Bark zette automatisch een stapje naar achteren toen de beelden van eerder terug voor zijn ogen verschenen. 'E-Everstar?' mompelde hij zachtjes en richtte zijn oortjes naar voren, naar de struiken toe.

Tag: Everstar + Sushi

Sushi had de zwarte apprentice weg gestuurd, met krassen in zijn schouder en een levenloze warrior in zijn bek. Kalm liep ze nu door het terretorium, haar vacht nog bedekt met het bloed van de kat die ze eerst blind gemaakt had en toen gedood had. Even had ze blijven zitten, niet omdat ze spijt had, ze wachtte op aandacht. Nee puur omdat ze eigenlijk gewoon wel lekker zat. Het uitzicht van het rode bloed op het groene gras was ook niet erg. Maar nu begon het wel tijd te worden dat ze terug trok naar haar eigen gebied. Ze was genoeg uitgerust na zo gezeten hebben en zou makkelijk binnen nu en sundown bij het hol zijn, tenzij ze tegengehouden werd. Na niet eens al te lang gelopen te hebben stak de wind op, en droeg een geur met zich mee. De grote poes draaide zich om. Het was de apprentice weer, deze keer met een andere windclan geur. Vluchtte deed ze niet aan dus draaide ze zich maar om en ging zitten. Sushi sloeg haar staart om haar poten, wachtend op wat zou komen. Ze zag wel wat bewegen, een rode vacht en een schim, waarschijnlijk de zwarte vacht van de apprentice, maar ze negeerde ze. Was een beetje ongeinterreseerd om zich heen aan het kijken.

Everstar merkte Barkpaws ongemak maar half op. Ze had de vijand gespot. Veel meer dan een schaduw tussen de struiken zag ze nog niet, maar ze rook dat zij het was. De rogue zat op hen te wachten. 'E-Everstar?' mompelde Barkpaw. "Ik heb haar gezien." Everstar vertraagde haar pas niet en liep langs de apprentice. Die kon misschien maar beter afstand houden. Everstar stapte tussen de struiken door. De eenling kwam nu vol in zicht. Het was een langharige, wit met grijze poes. Haar ogen waren felblauw als de lucht op een mooie groenbladmiddag, maar ze hadden iets ijzigs. IJzig, dat waren Everstars groene ogen nu ook, en tegelijkertijd leek er een razend vuur in te branden. Ze moest zich verschrikkelijk inhouden om de poes niet meteen aan te vliegen. Ze moest eerst weten wie ze was en of ze alleen was. Informatie was net zo belangrijk als gerechtigheid. "Wie ben je?" gromde ze.

De jonge apprentice draaide zijn oortjes zachtjes naar achteren en ontspande zich weer wat meer, nu Everstar op de rogue afstapte. Bark bleef staan waar hij stond en richtte zijn blik strak op het duo. Hij wist dat Everstar sterke vechttechnieken had en zich goed kon verdedigen, maar toch zorgde hij ervoor dat hij, moest het echt mislopen, klaar stond om haar te hulp te schieten. Zijn vacht tintelde zachtjes. Waren dit de gedachten van een loyale kater? Na al dat getwijfel en na al de gedachten die tegen loyaal zijn ingingen, leek hij toch een loyale kant te hebben, voorlopig toch. Barkpaw kneep zijn oogjes tot spleetjes toen zijn leader iets gromde naar de rogue. Hij was zeker en vast benieuwd naar wie ze was en vooral naar de letters T en C.

Kort keek Sushi opnieuw naar de bosjes, de enige vacht die ze zacht was die van de apprentice maar die van de andere zou ze snel genoeg te zien krijgen aangezien er een poes door de struiken gelopen kwam. Een rode kortharige poes met hier en daar wat wit in haar vacht. En de groene ogen, waar woede in vlamde en ijzige kilte in stond. De zwarte apprentice die ze eerder had leren kennen kwam echter niet achter het poesje aan gelopen. Had ze hem toch goed genoeg op zijn plek gezet. Nogmaals liet ze haar blik glijden over de poes voor haar. Ze was jonger, waarschijnlijk niet veel maar wel een aantal moons. Ze leek wat meer pit te hebben dan de clankitties hadden die ze tot nu toe had mee gemaakt. Tuurlijk was het enige wat ze van windclanner had meegemaakt die smekende, wegkruipende warrior en die apprentice die ze met een worp tegen de vlakte had gewerkt. De poes vroeg naar haar naar. 'De naam is Sushi' sprak ze terwijl ze haar kop trots hoog hield en naar haar keek. Ze was niet bang om haar naam vrij te geven, hij mocht verspreid worden, gehaat en gevreesd worden. Nou gingen ze hier een gezellig babbeltje houden ofzo. Alhoewel. Ze was wel benieuwdd wie de poes was. 'En wie mag ik voor me hebben?' vroeg ze en keek haar met een droge uitdrukking aan. Wat?! Alsof zij elke naam van elke achteloos katje zomaar wist.

'De naam is Sushi', zei de poes. 'En wie mag ik voor me hebben?' Everstar negeerde haar vraag. Sushi, een naam. Wat had ze aan een naam? "Wat is TC?" gromde ze zonder antwoord te geven op Sushi's vraag. Ze keek naar de rogue. Hoe sterk zou ze zijn? Hoe goed getraind? Ze was ouder dan Everstar, maar niet oud. Ze leek zelfverzekerd. Dat kon overmoed of bluf zijn, maar Everstar wist uit ervaring dat er vaak ook wel waarheid achter zat. Ze keek naar de verwondingen van Sushi. Everstar wist dat Quietnight geen geweldige vechter was, dus misschien kon ze aan de van Sushi's verwondingen iets zeggen over haar vaardigheid in het gevecht. Veel wonden had ze niet. Haar achterpoot was er niet geweldig aan toe. Haar vacht zat onder het bloed, maar Everstar vermoedde dat een groot deel daarvan van Quietnight afkomstig was en niet van de rogue. Verder zag ze geen grote wonden. Het leek erop dat Quietnight voor Sushi een gemakkelijke prooi was geweest. Everstar gromde. Een warrior van WindClan, een clangenoot van haar, was vermoord en waarschijnlijk niet eens met een reden. Everstar kende Quietnight niet goed, maar ze kon zich niet voorstellen dat ze vijanden had of dat ze ooit iets had gedaan om zo'n lot te verdienen.

Barkpaw had zichzelf herpakt en richtte zijn oren nu nieuwsgierig naar voren. Sushi. Vreemde naam, zelfs voor een rogue. De jonge kater had enkele stappen naar voren gezet, zodat hij niet meer achter de struik stond. Zo kon hij tenminste horen wat er gezegd werd. Misschien was het wel beter om niets te horen, moesten er dingen gezegd worden die niet voor zijn oren bestemd waren. Maar Barkpaw was niet bepaald iemand die zoiets deed. Hij was dan wel loyaal, in zijn ogen, maar hij zou nooit overdrijven in zulke dingen. Hij had zichzelf terug neergezet en legde zijn ene oortje toch maar half in z'n nek.

OOC: Floriske: Die nieuwe pic van Ever is echt nice ;D

Uiteindelijk kwam de zwarte apprentice toch maar uit de bosjes. Een duistere, kille grijns sierde haar kop toen ze hem aan keek. Ja, ze had hier zeker wel lol in ja. 'Ey, It's nice to see you again, young one' grijnsde ze terwijl ze hem strak aan bleef kijken, even de rode poes negerend. 'How is that shoulder of yours?' lachtte ze, een koude, gemene glimlach volgde weer. Ook zij wist wel dat haar nagels in de vlees van zijn schouder pijn had moeten doen. Zeker als je het niet gewend was. Sushi rolde kort met haar ogen toen de poes haar vraag negeerde. Wauw, en zij deed nog wel zo sociaal. De vraag over TC kwam. Aan de ene kant, het was niet slecht om hun naam een beetje te verspreiden over het woud. Maar ja, het was nog leuker om een beetje te spelen met de poes. 'You know, it was a nice feeling, slicing the throat of that warrior' grijnsde ze. Ditmaal negeerde ze de apprentice en richtte zich geheel op de rode poes. 'You should have seen her, she was so scared after I scratched her eyes out' grijnsde Sushi, yeah, dit was eigenlijk alleen maar om de poes kwaad te maken, maar. En ze bleef zich aan de waarheid houden, de poes was doodbang geweest, en het voelde goed, oh zo goed. 'She cried out for help so hard' Kort zette Sushi een duidelijk neppe trieste uitdrukking maar lachtte al snel weer.

Sushi negeerde Everstar eerst en begon tegen Barkpaw te praten die, zoals Everstar vanuit haar ooghoeken zag, tevoorschijn was gekomen. Everstar zette een stap opzij zodat ze tussen hen in stond. Ze had erg veel zin om die grijns van Sushi's gezicht te klauwen. Toen Everstar haar tweede vraag stelde, richtte de rogue zich weer op haar, maar niet om antwoord te geven. 'You know, it was a nice feeling, slicing the throat of that warrior', zei de eenling met die zieke grijns van haar. 'You should have seen her, she was so scared after I scratched her eyes out.' Everstar dacht aan Quietnight. Aan het bloed in haar vacht en haar nietsziende ogen. Haar bloed bereikte een kookpunt. 'She cried out for help so hard.' Sushi was nog niet uitgesproken of Everstar sprong naar voren, mikkend op Sushi's schouder om haar tegen de grond te werken. Misschien was het al wat de rogue had verwacht, maar Everstar was WindClan, ze was snel. "Wat is TC?" siste ze.

Eigenlijk was vooral de roquepoes nu aan het woord, maar daar had ze geen problemen mee. Ze liet ze graag elk detail van het gevecht horen. Hoe bang de poes was geweest, vanaf het begin al, en hoeveel pijn ze had gehad voor ze naar hun zogenaamde starclan was vertrokken. Net als bij de rest van haar slachtoffers had ze de sporen van haar zelf niet weg gehaald, niet eens geprobeerd. Plukjes vacht onder de nagels, de geur, altijd liet ze die erop zitten. De poes voor haar, wie ze dan ook mocht zijn, was de eerste die er ooit op gereageerd had. Sushi zag dat ze steeds kwader werd, terwijl haar eigen grijns enkel breder werd, killer. Tot er iets knapte, de poes kwam op haar af. Snel, maar dat waren de windclanner, snel. De roque zelf had meer kracht, ze hoefde niet te rennen als ze katten met gemak tegen de grond kon werpen. Ze zette haar poten wat meer uit elkaar om steviger te staan, waardoor ze ook bleef staan. Maar de grijns, die verdween niet. Weer kwam de vraag over tc. 'Sorry Darling, Still didn't get your name' grijnsde ze terwijl ze omkeek. De poes hing in haar schouder maar ze stond nog. Sushi zelf zette geen aanval in, nog niet. Het was veel leuker om de poes te irriteren, en met rustig blijven terwijl hun kwader en kwader werden, dat was meestal ook behoorlijk irritant.

{ Woop flut }

'Ey, It's nice to see you again, young one' De apprentice haalde kort zijn lip op bij wat de rogue zei. 'How is that shoulder of yours?' Zijn ene oortje wenkte even kort bij wat ze vervolgens zei. Kon ze hem nu niet gewoon gerust laten? Hij had zijn leader toch gehaald? Barkpaw legde zijn ortjes terug in z'n nek en hield zich stil, luisterend naar het gesprek tussen Everstar en de Rogue. Waarom antwoordde ze niet gewoon op de vraag, zoals elke andere kat deed? De staart van de kater zwiepte lichtelijk geïrriteerd heen en weer. Dit was de eerste en laatste keer dat hij zichzelf op de kop had laten zitten.

OOC: jullie mogen vanaf nu wel ieders 2 of 3 keer na elkaar posten. Ik post wel wanneer het nodig is ;D

De rogue deed niet eens een poging haar te ontwijken. Ze bleef gewoon staan, vast als een rots. Niet bepaald de reactie die Everstar verwacht had. Ze was zelf geen zwakkeling, voor een WindClan kat zelfs redelijk sterk, maar haar kracht lag meer in snelheid en behendigheid dan in rauwe spierkracht. 'Sorry Darling, Still didn't get your name', zei Sushi. Omver krijgen ging dus niet lukken. Maar dat hoefde geen probleem te zijn. Everstar haalde woedend uit naar Sushi's gezicht. Je hoefde niet sterk te zijn om iemand pijn te doen. En Everstar wilde pijn doen. Je hebt een fout gemaakt door een van mijn clangenoten te vermoorden, rogue. Geloof me, hier krijg je nog spijt van. Ze sprong lichtvoetig opzij en viel opnieuw aan, dit keer van de andere kant. Op Barkpaw lette ze niet zo meer. Als die verstandig was hield hij zich hier verder buiten. Hij had haar naar de moordenaar toe geleid, en wat Everstar betrof was had hij daarmee zijn aandeel wel geleverd.

Met haar kop naar de poes gedraaid draaide haar oren naar de apprentice. Ze kon hem met gemak aan, ze had hem al eens met een slag op de grond gelegd, maar nu met die andere kat erbij, ze kon nergens vanuit gaan. Kort grijnsde ze toen ze zag hoe kwaad de poes was. Heerlijk gewoon. Tot de poes uithaalde naar haar kop. Kort bleef Sushi stil staan terwijl ze langzaam voelde hoe er iets over haar neus rond. Haar ogen gleden naar de grond waar een druppel van haar eigen donkerrode bloed viel. Het rolde langs een grasspriet naar de grond en trok hem mee naar de aarde. Automatisch gleden haar nagels uit haar hulzen en een lichtte grom gleed uit haar bek. Die verdomde warrior had haar neusbrug open gehaald. Niet erg maar het was genoeg voor haar. De apprentice liet ze nu geheel aan zichzelf over en richtte zich geheel op de poes, de poes die een geheel verkeerde beslissing had gemaakt. Kwaad sloeg ze met haar staart en greep de poes strak vast toen die weer bij haar was. Gelukkig had zij zelf het wel geheel op brute kracht. Ze was sterk, getraind, erg getraind. Had meer dan genoeg ervaring. Ze mocht dan niet zo heel snel zijn, maar ze had genoeg om te winnen. Ze trok de poes mee toen ze omrolde en trapte haar snel weg, waarna ze zelf doorrolde om weer op te staan. Slechte, hele slechte keuze om haar te pakken.

Bij Everstars eerste aanval deed Sushi opnieuw niet echt een poging haar te ontwijken. Everstars nagels krasten over haar neusbrug, waar een rode streep op verscheen. En opeens veranderde de houding van de rogue volledig. Toen Everstar een tweede keer uithaalde, greep haar tegenstander haar vast. Sushi rolde om en trok Everstar mee, waarna ze haar met een harde trap wegduwde. Everstar sprong onmiddellijk op, voordat Sushi opnieuw aan kon vallen en ze zag dat de rogue hetzelfde deed. Everstar zwiepte met haar staart, die twee keer zo dik leek doordat haar vacht rechtovereind stond. Ze maakte opnieuw een beweging richting Sushi's gezicht, maar richtte haar aanval op het laatste moment op haar voorpoten. Voor Sushi de kans had om iets terug te doen, sprong de oranje poes weer van haar weg, waarna ze opnieuw aanviel, dit keer mikkend op Sushi's achterpoten.

Hoeveel plezier Sushi ook had gehad in de poes kwaad maken, toen die haar neusbrug open haalde was het over. Haar plezier zat er nog, enkel ging ze die nu op een andere manier uitten. De rode vacht ging rechtop staan terwijl die van haar rustig bleef liggen. Die bleef altijd liggen. Ze ging zich niet geheel opwinden, daarbij zou ze eruit zich als een fluffybal als ze dat deed. Snel haalde ze uit naar de kop van de poes. Wat hadden al die verdomde kittens met haar poten, konden ze daar nou niet gewoon vanaf blijven. Ze stonden nog uit elkaar en stevig zodat ze hoe dan ook bleef staan. Grommend sprong ze om naar de poes toen die naar haar achterpoten greep. Haar klauw meteen naar de poes slaand, ze moesten serieus eens stoppen met aan haar poten zitten. Die geneesde toch wel, wat ze ook deden. Ze greep die poes vast en werkte haar nagels in de rode vacht, en in het vlees.

{ Mijn 800ste post en een flutje, feel honored }

De apprentice's oren lagen bijna direct in z'n nek toen de twee oudere poezen elkaar in de haren vlogen. Hij trok zichzelf recht en zette een enkele stap naar achteren toen ze wat achteruit leken te gaan. Barkpaw's ogen gingen bedenkelijk van zijn leader naar de rogue. Hij zag iets over het hoofd. Maar wat? 'Everst...' De apprentice slikte de rest van het woord in. Dat was het. De rogue wist Everstar's naam niet, wat betekende dat ze waarschijnlijk niet eens wist dat ze een leader voor zich had. Misschien moet hij hulp gaan halen? Zijn mentor? Op dit moment leek Ever het alleen aan te kunnen, dus misschien moest hij nog even wachten. Bark zette ene poot voor de ander, bijna zenuwachtig naar wat er nog zou gebeuren.

Sushi stond te stevig om haar omver te halen, maar volgens Everstar leek ze verwondigen aan haar poten te onderschatten. Inderdaad, het waren geen vitale organen, maar het zou haar wel kunnen vertragen, of er zelfs voor zorgen dat ze niet goed aan kon vallen. Everstar sprong na haar uithaal razendsnel weer weg. Niet snel genoeg om Sushi's klauwen helemaal te ontwijken, ze voelde hoe die sporen trokken in haar schouder. Het was echter een redelijk oppervlakkige wond en de pijn was makkelijk te negeren. Everstar sprong naar Sushi toe om op haar rug te landen en haar nagels in haar schouders te kunnen zetten. Dat was altijd een handige tactiek tegen een vijand die groter was, want het plaatste je buiten bereik van diens aanvallen. Ze hoorde dat Barkpaw begon haar naam te zeggen, maar halverwege ophield. Everstar wierp een korte blik op hem. Hij hield in ieder geval afstand, dat was goed. Ever was blij dat hij haar naar Quietnights moordenaar geleid had, maar ze wilde niet dat hij in dit gevecht getrokken zou worden. Hij was jong, hij maakte tegen een kat als Sushi nog geen kans. Misschien kon hij zelfs beter maar teruggaan naar het kamp, maar dat zou ze hem zelf laten beslissen.

De rode poes leek zelfverzekerd, te zelfverzekerd als je het Sushi vroeg. Maar ze leek hoger te denken van zichzelf dan de warriors waar ze tot nu toe mee gevochten had. En dat waren er behoorlijk wat. Die of die poes had een vreselijk grote ego, well, kwa gezien de leeftijd kon ze oud-warrior wel doorstrepen, zo oud was ze nog niet. Of de poes had een hoge rang in haar clan. In alle opzichten zou Sushi haar trots wel een beetje in laten krimpen. Ze keek naar de schouder van de poes. De wond was maar oppervlakkig maar met genoeg zand erin ging hij vanzelf steken als de pest. Het duurde niet lang voor de poes haar tegenaanval al weer in had gezet en op haar was gesprongen. Sushi zelf negeerde de nagels in haar schouders en richtte haar blik kort op de apprentice toen de poes riep. Nou ja half riep. Everst.. Als het een naam was als Everstarling ofzo waarom zou hij het dan afkappen. De poes was al behoorlijk hoog van zichzelf. Everstar zou kunnen. Dan had ze een leider in haar klauwen. Er verscheen een grijns op haar kop terwijl ze zich omdraaide, eerst op haar achterpoten en toen achterover zodat ze met een harde plof op de poes landde. Ze was groot, zwaar dus. Ze duwde haar schouders naar de poes en rolde hard tegen het lichaam. 'What did you want to say small one' grijnsde ze naar Bark. Ze had hier veel meer plezier in dan zou moeten.

Onderwerp: Re: A new smell, a new enemy [Everstar + OPEN]