A new meeting in the med.cat den

De pijn werd al beter. Haar achterpoot was nog wat stijfjes, maar er was niets mis mee. Shadowclan had geluk mer meerdere katten die afwisten met kruiden. Echter voelde ze zich nog niet op en top. De helft van haar staart was weg, en haar oor was goed kapot. De shock die ze had gehad was nu wel weg. Het zou nog hooguit twee dagen duren of ze kon weer met haar normale taken aan de slag. Een zucht rolde over haar lippen toen ze naar Littlestream keek. Wake up, my girl. I can't lose you.

OOC: Leopardgaze eerste post (:

Hij had besloten dat hij zijn taken voor nu even aan de kant zou leggen en een bezoekje te brengen aan Innerghost. Zij was misschien wel de enige kat op het moment waarbij hij zichzelf kon zijn, puur zichzelf. Waarbij hij niet bang was voor oordelen, want hij wist dat ze eerlijk was en ze het hem zou vertellen als hij iets verkeerd deed. Als hij haar kwetste of wat dan ook, ze was net zoals hem. Eerlijk, misschien soms iets te eerlijk, en dat waardeerde hij aan haar. Zachtjes stapte hij de den binnen, eerst even rondkijkend of het niet te druk was - hij wilde namelijk niet meteen naar binnen komen stormen - waarna hij een zachte glimlach op zijn gezicht toverde toen hij de zwarte vacht van de poes zag. Deze verdween echter weer en even keek hij serieus naar Littlestream. Hij hoopte maar dat het oké met de poes ging, hij zou het niet over zijn hart kunnen krijgen als Littlestream zou sterven. Ze was niet alleen Inner's dochter, en daarom heel speciaal voor hem, maar ook nog eens een goede clankat. Hij liep op Innerghost af en ging bij haar zitten. "Het komt wel goed," Miauwde hij haar zacht toe. "Hoe gaat het met je?" Zijn lichtblauwe ogen waren gefixeerd op haar.

Toen Innerghost haar aandacht op Littlestream had gezet, iets wat ze eigenlijk alleen maar deed, klonk er een stem in de medicine cat den. De stem van een kater die haar liet glimlachen, droevig, maar ze glimlachte. "Ze is sterk," murmelde ze zacht. Vervolgens vroeg hij hoe het met haar ging. Innerghost haalde haar schouders op. "Beter, maar ik weet het niet zo goed," antwoordde ze naar waarheid, iets wat ze altijd deed bij hem. Bij hem kon ze echt eerlijk zijn. Geen enkele masker van toepassing. "Hoe gaat het met jou?" Niet echt een gepaste vraag, gezien de omstandigheden, maar toch wou ze het weten.

Hij wierp zijn blik weer op de kattin die aan de andere kant lag, Littlestream. Innerghost moest vast heel ongerust om haar zijn, hij kon het zich niet voorstellen dat zijn eigen kind daar zo zou liggen, dat hij zo machteloos zou zijn dat hij haar niet wakker kon krijgen. Dat was vast een verschrikkelijk gevoel. "Beter, maar ik weet het niet zo goed," Hij knikte. "Ik snap het," Miauwde hij, zijn blik weer op haar richtend. Ze vroeg vervolgens hoe het met hem ging en hij glimlachte rustig. "Wel oké, ik heb het druk, maar voor de rest gaat het goed met mij." Natuurlijk had hij spierpijn van het rennen, van het jagen en van lange wandelingen van de patrouilles, maar iedere waardige warrior had het druk rond deze tijd. Leaf-fall had zijn slag weer geslagen en het zou niet lang meer duren of de prooi zou weer schaars zijn.

Ja, Leopardgaze had het vast druk nu. Alles was nog zo slecht, prooi schaars, spanningen tussen de clans. Voor Shadowclan gold het vooral voor Windclan. Het was maar goed dat zij nu geen leader was, anders had ze de clan toestemming geven elke Windclan warrior te vermoorden als die poot zette op hun grond. Verder mocht de regel van jagen op andermans territorium wat haar betrof ook wel terug komen. "Mooi dat het ged met je gaat," miauwde ze met een glimlach op haar gelaat. "Ik verwacht over twee dagen wel weer op de been te zijn, kan ik dan ook weer een pootje helpen met jagen en patrouilleren," helaas was er nu geen medicine cat om te concluderen of ze er ook wel écht klaar voor was. Ze nam het laatste hapje van de prooi en likte vervolgens haar lippen af. "Dankjewel dat je er zo voor me bent," miauwde ze vervolgens.

Zijn lichtblauwe ogen waren nog steeds gericht op de zwarte, lang harige poes. Hij vond het erg voor haar dat ze door dit alles heen moest en hij zou er alles aan doen om haar bij te staan in deze tijd. Hopelijk ging het goed komen met Littlestream, hij zou het zo erg vinden voor haar als haar dochter zou sterven op dit moment, door zoiets stoms als een stom monster. "Dankjewel dat je er zo voor me bent," Een kleine glimlach verscheen op de kater zijn gezicht. "Altijd," Miauwde hij. met een bepaalde zekerheid in zijn stem. Hij zou er altijd voor haar zijn, altijd. Zijn blik gleed vervolgens weer door de Medicine den heen. "Dan hou ik je eraan dat we binnenkort weer samen moeten gaan jagen, ik heb mijn jaagpartner weer nodig voor wat plezier in mijn dagelijkse taken." Een grote glimlach verscheen op zijn gezicht nadat hij dat gezegd had. Ze maakte zijn dagen wat vrolijker, dat kon hij zeker toegeven.

De zekere stem van Leopardgaze liet haar zacht spinnen, het klonk als een soort belofte. Ze wist niet wat hij met haar deed... Of eigenlijk wist ze het wel, alleen gaf ze er nog niet aan toe. "Dan hou ik je eraan dat we binnenkort weer samen moeten gaan jagen, ik heb mijn jaagpartner weer nodig voor wat plezier in mijn dagelijkse taken." Innerghost grinnikte en krulde wat tegen hem aan, bewust of onbewust, het maakte niet uit, het voelde vertrouwd. "Dan beloof ik dat ik over twee dagen weer op de been ben, gezien er geen complicaties zijn bij het genezen, en mijn linker achterpoot zeker beweging nodig heeft," reageerde Innerghost. "En ik kan niet wachten om wat plezier te maken tijdens het jagen," sprak ze naar waarheid. Ze verlangde er naar, en dan vooral met iemand als Leopardgaze. De afgelopen dagen waren te duister. Whitelion en Fallentear, Littlestream die aangevallen werd door die kater, en dan nu, nu Littlestream niet meer aanwezig is. En dan natuurlijk haar break-up, maar dat kreeg langzaam nu wel een plekje. Vooral na de laatste keer samen met Flamepath. Hij is en bleef de vadr van haar kittens, en dat kon ze nu wel accepteren.

Ze kroop zich wat meer tegen haar aan en de warmte die ze afgaf voelde vertrouwd en fijn. Niet op de manier van een moeder die haar kinderen warm hield, maar op een andere manier. Op een manier die hij nog nooit had gevoeld en ergens was hij blij met dit gevoel, maar aan de ene kant ook verbaasd erover. Hij wist niet wat hij ermee aanmoest en het enige wat hij op het moment kon was genieten van haar. "Dan kun je me misschien ook nog helpen met mijn springen," Miauwde hij, terug refererend naar de tijd dat hij hoog probeerde te springen en toen volop op zijn bek terecht is gekomen. "Ik ben blij dat ik jou in mijn leven heb," Miauwde hij, terwijl hij naar haar keek. "Ik bedoel.. iemand waar ik mezelf bij kan zijn had ik echt nodig." Hij wilde het niet raar laten klinken, maar hoe meer en langer hij sprak, hoe raarder het klonk. Misschien .. begon hij toch wel wat meer dan vriendschap voor haar te voelen.

De warmte van Leopardgaze liet haar veilig en warm voelen, even alle zorgen weg. Nou ja, bijna dan. Want de moederlijke zorgen gingen echt niet zomaar weg. Leopardgaze was meer aan het worden dan gewoon een goede vriend, daar was ze zich van overtuigd. Flamepath leek langzaam uit haar kop te vervagen als haar partner, gezien hij nu haar ex partner was. Dat betekende niet dat er nog overgebleven gevoelens zouden zijn, maar deze leken op dit moment ook weg te gaan, en plaats te maken voor nieuwe. Gevoelens voor Leopardgaze. "Dan kun je me misschien ook nog helpen met mijn springen," haalde hij haar uit haar gedachten. Innerghost moest lachen, zacht maar oprecht. "Oh ja, dat zal ik zeker nog doen. En dat zal ik ook zeker nooit vergeten," lachte ze plagerig, haar kopje tegen hem aan drukkend. "Ik ben blij dat ik jou in mijn leven heb," miauwde Leopardgaze toen, haar aankijkend met zijn prachtige ogen. Innerghost glimlachte. "Ik ben ook blij met jou in mijn leven," reageerde ze, haar kopje opnieuw tegen hem aan leggend. Ze sloot even zijn ogen, en nam zijn lucht in haar op. "Ik bedoel.. iemand waar ik mezelf bij kan zijn had ik echt nodig." Innerghost keek hem weer aan en glimlachte zacht. "Dat gevoel heb ik ook bij jou," snorde ze zacht. Ze wou meer zeggen maar wist niet goed wat. Wat ze wel wist was dat de papaverzaadjes begonnen te werken en haar moe begonnen te maken, enkel uitte ze dat nog niet. Ze wou nog niet slapen. Ze wou genieten van zijn aanwezigheid, en nog een oogje op haar dochter houden.

Hij wilde zoveel tegen haar zeggen. Dat hij gevoelens had die hij niet kon uitleggen, dat ze niet zomaar een vriendin voor hem was geworden maar meer dan dat. Hij wilde het haar allemaal zeggen, maar hij achtte dit niet het juiste moment. Ze had wel meer aan haar hoofd dan zijn gevoelens, zoals haar dochter die daar buiten bewustzijn lag voor alweer een paar dagen en ze zag er ook heel moe uit, waarschijnlijk doordat de papaverzaadjes die haar gegeven waren - althans daar ging hij van uit - in werking gingen. Rustig bleef hij zitten en het enige wat hij kon was naar haar kijken. Het was dan ook geen awkward stilte voor hem, meer een rustige stilte waarbij hij luisterde naar zijn eigen ademhaling en die van haar.

Het bleef stil, maar het was zeker niet onaangenaam, nee, het voelde fijn. Ze bestudeerde in alle stilte zijn gezicht, zijn warme ogen, en voelde wat dit met haar deed. Hij deed meer met haar dan ze eigenlijk had durven denken, maar het was zeker niet vervelend. Innerghost legde langzaam haar kop neer, en zo tegen zijn lichaam aan. Ze wist dat hij naar haar keek, maar ze was gewoon moe. De papaverzaadjes begonnen zijn werk te doen. Ze ademde rustig, en nam bij elke ademtuig zijn geur in haar op. Het gaf haar tintelingen in haar buik. En dat op een plek als deze, in de medicine cat den, met haar dochter buiten bewustzijn. Het was daarom ook maar goed dat ze nu weg viel, in een diepe slaap. Dit was het moment geweest om te ontdekken wat ze voor de gevlekte kater voelde. Maar dit was niet het moment om te vertellen wat ze voelde; het zelfde gold waarschijnlijk voor Leopardgaze zelf ook.

OOC; I guess you can end this topic <3
And I guess we dan start a new one <33 Wil jij die maken?

Langzaam aan begon de poes meer vermoeid te worden en ze leek niet ver weg te zijn van in slaap vallen. Ze had haar hoofd al neergelegd tegen zijn lichaam aan en hij kon niet veel anders doen dan naar haar kijken en stil zijn. Kijkend hoe ze in slaap viel. Dit was niet het juiste moment om te praten over zijn gevoelens en dat wist hij. Als hij iets met haar zou krijgen, dan wilde hij niet terugdenken aan de medicine den en een bewusteloze Littlestream. Hun relatie zou meteen op de kliffen lopen, zou haar dochter sterven. Na zeker een half uur doodse stilte, nadat ze allang in slaap was gevallen, stond hij voorzichtig op om haar niet te wekken. Hij liet haar kop zachtjes op het mos vallen en toen hij stond keek hij nog even naar haar, luisterend naar haar rustige ademhaling. "Slaap lekker, Inner." Miauwde hij, waarna hij de den uitstapte.

Topicje komt eraan!
https://www.warriorcatsnl.com/t21576-angels#501211