That damn thunderpath

Onderwerp: That damn thunderpath zo 26 okt 2014 - 11:59

Tegen dat de kamp ingang in zicht was, was Littlestream al geheel buiten adem. Ze voelde zich lichtelijk duizelig worden, maar om te voorkomen dat ze haar bewustzijn zou verliezen beet ze zodanig hard op haar tanden dat het pijn begon te doen. Met moeizame pootstappen baande ze zich een weg door de kamp ingang heen, alle blikken die haar werden toegeworpen negerende. Ze struinde regelrecht richting haar den, hopende dat het nog niet te laat zou zijn.
Eens ze aan haar den was gearriveerd en zich liet opslokken door de donkerte die er heerste, legde ze het lichaam van Brokenwing rustig op de grond. Vervolgens draaide ze zich in een fractie van een seconde om, zodat ze de benodigde kruiden kon pakken. Ze greep met haar klauwen naar het spinrag en nam tegelijkertijd wat goudsbloem vast met haar tanden. Met de kruiden vast hebbende, trippelde ze terug naar de gewonde krijger, om vervolgens direct met de spinrag het bloeden te doen stoppen. Eens dit haar gelukt was, nam ze wat goudsbloem vast met haar tanden en begon ze erop te kauwen tot het een papje was geworden, en drukte ze dit tegen de wonden aan. Het zou voorkomen dat de wonden zouden gaan ontsteken en liet het genezen sneller gaan. Aangezien de poes al buiten bewust zijn was, kon ze haar geen papaver zaadjes toedienen. Deze zouden de pijn wat verminderen, maar maakte de kat tegelijkertijd ook slaperig. Eens ze vond dat er genoeg goudsbloem op de wonden zat, drukte ze nog even met de spinrag erop, om vervolgens het er weer af te doen en Brokenwing naar een schoon nest te sleuren. Voorzichtig trok ze de krijger erop, zodat ze op een rustige manier zou kunnen ontwaken. Vervolgens zuchtte ze eventjes, ruimde ze de gebruikte kruiden op en liet ze zichzelf ook vallen op de grond, om even terug op adem te kunnen komen.

{Eerste post Brokenwing. Je zou een skip-in-time kunnen maken, dat ze dus ontwaakt. :3}

Onderwerp: Re: That damn thunderpath ma 27 okt 2014 - 22:34

Met een zacht kreetje opende de donkergrijze poes haar ogen, waarna haar doffe, groene blik een ruimte doorzochten naar licht. Kennelijk was het nacht, vandaar het donker. Haar herinneringen vlogen als flitsen voorbij, de rogue, haar kittens, het thunderpath en Heartbroken. Aan hem moest ze nog haar excuses aanbieden wegens haar woedeuitval, als hij maar sorry zegt over dat hij haar nutteloos had genoemd. Ze kuchte pijnlijk, waarna haar blik naar Littlestream dwaalde, en ze gromde zachtjes. Had die poes haar maar niet gered, dan hoefde ze ook niet zoveel pijn te hebben op dit moment. Toen ze die gedachte wegslikte, merkte ze hoe droog haar keel was, en rees ze met bonkend hoofd overeind. Maar toen de poes een stap wilde zetten, zakte ze met een pijnlijke klap door haar poot. Sissend sleepte ze zichzelf terug, en ontdekte toen de enorme wonden op haar veel te magere lichaam. Haar buik en haar borst waren het ergste, plus een snee op haar hoofd. Kreunend lied ze zichzelf op haar tijdelijke nest vallen, en gromde gefrustreerd.

Onderwerp: Re: That damn thunderpath ma 27 okt 2014 - 22:41

L I T T L E S T R E A M

'When you leave, my colors turn to g r e y'

De poes was dan misschien wel in een lichte slaap verzonken, alsnog was ze enorm oplettend. Ze tilde haar grijze kopje dan ook in een fractie van een seconde omhoog zodra ze beweging hoorde. Meteen gleed haar groene blik naar het nest waar ze Brokenwing in had gelegd en merkte ze op hoe de poes op de grond was gevallen. Algauw hees de medicine cat zich overeind en hielp ze de eveneens grijze poes om terug in het nest te gaan liggen. Bezorgd snuffelde ze even aan diens wonden, en ging ze vervolgens zitten op haar achterwerk. Ze had de grote gaap die haar mond verliet niet kunnen onderdrukken en keek haar patiënt met vermoeide ogen aan. Het moest waarschijnlijk al middernacht zijn.. "Je wonden zijn niet terug open gegaan," Miauwde ze op een rustige maar vriendelijke manier. De toon van haar stem was zacht, merendeels om Brokenwing te kalmeren. Ze had wel door dat de poes gefrustreerd was, en ergens begreep ze dat ook wel. "Valt de pijn mee of wil je wat papaver zaadjes?" Vroeg ze vervolgens terwijl ze haar zachte groene blik op de krijger liet rusten. Zelf kon ze niet bepalen hoeveel pijn haar patiënt leed, en dus stelde ze altijd de vraag voordat ze hen de zaden gaf. Uiteindelijk zou het de pijn stillen en zou het de des betreffende kat ook slaperig maken. Wat misschien wel handig was in dit geval..

Onderwerp: Re: That damn thunderpath di 28 okt 2014 - 21:58

"nee het is goed zo." beet de magere poes, en draaide haar rug naar Littlestream. De poes had haar misschien wel gered maar, of ze daar blij mee was? Na een diepe zucht liet de donkergrijze poes zich in haar nest zakken. Was ze maar dood. Een traan roode stiekem van haar gezicht, het kwam door beide pijnen en haar frustratie. Kreunend legde ze gaar poot in een positie neer zodat die niet pijn zou doen. Ze veegde de tranen weg die bleven stromen, en een snikje ontsnapte waarna ze haar gezicht met haar poten bedekte. "Had me daar nou gewoon laten liggen." siste ze, meer tegen haarzelf dan de medicine cat.

Sorry voor short maar moet nog 13 posts + 1 of 2 topics aanmaken O.o

Onderwerp: Re: That damn thunderpath ma 3 nov 2014 - 21:45

L I T T L E S T R E A M

'When you leave, my colors turn to g r e y'

'Nee het is goed zo.' Miauwde de grijswitte poes haar wat bijterig toe. Littlestream haalde slechts haar schouders op en zuchtte zachtjes. Oké dan, als de poes zelf geen pijnstillers wou, dan zou ze hen ook niet geven.
De andere poes zuchtte eveneens, waarna tranen zich een weg over diens wangen baande. 'Had me daar nou gewoon laten liggen.' Siste de poes vervolgens, al leek het eerder tegen zichzelf bedoelt dan tegen Littlestream. Echter maakte dit haar niet veel uit, en ging ze alsnog voorzichtig naar de andere grijze kattin toe. Rustig duwde ze even haar neusje tegen diens voorhoofd, proberende om de poes wat te kalmeren. "Ik laat geen enkele kat zomaar sterven," Klonk haar stem zachtjes, waarna ze haar kopje terug trok en haar heldere groene blik in die van Brokenwing priemde. "Ik weet niet waarom je je zo voelt, maar weet dat je mij kunt vertrouwen en dat ik je niet in de steek laat, ook al vraag je me dat wel te doen." Miauwde ze vastberaden, terwijl ze aangaf met haar blik dat ze dit meende.

Onderwerp: Re: That damn thunderpath wo 5 nov 2014 - 21:57

Ja joh, alles vertellen? En haar partner in de Thunderclan die ze toen had gehad dan? Dat zou die Medicine cat meteen aan Shrewstar vertellen, dat wist ze bijna zeker. De donkergrijze poes zuchtte even diep, waarna ze recht in de blik van Littlestream keek, die haar duidelijk maakte dat ze het meende. Ach joh, kon het erger dan het nu al was? Halfdood en toch al nutteloos. Na een trillerig zuchtje wendde ze zich af naar de poes, en slikte moeizaam, haar tranen achterhoudend. "Het begon allemaal toen.." Ze snikte zachtjes waarna ze een traan wegveegde die meteen uit haar doffe groene oog druppelde, en daarbij kwam haar veel te magere lichaam die al vaker voor buiten-bewustzijn problemen had gezorgd duidelijk zichtbaar. "...Mijn ouders werden vermoord door een rogue, waar ik bij was, als kitten." Die dag was goed in haar hoofd geprent, en ze hoorde nog hoe de rogue zweerde haar leven te verpesten, en daarin was hij geslaagd ook. "Toen ik warrior werd, kreeg ik een partner, en ik verwachtte kittens." Ze schudde haar hoofd toen tranen zich een weg baanden door haar lange vacht. "De rogue vermoordde hem, en nam mijn kittens af," Ze zakte door haar poten, waar ze met haar neus tussen haar lange vacht zat te snikken. Opstaan kon ze niet, daar had ze simpelweg geen kracht voor, dus liet ze zich volledig op de grond vallen. "Ik was bang, heel bang, maar werd gedwongen door mijzelf om door te gaan, en toen ik.." Een hoest verliet snel haar keel, waarna ze de medicine cat met betraande ogen en een pijnlijke, gebroken glimlach aan keek. "Toen ik langs de grens liep, kwam ik een Thunderclanner tegen." Kon ze dit wel vertellen? Zou de Medicine cat alles doorfluisteren of haar niet willen behandelen omdat ze een verrader was? "Hij beloofde mij te beschermen, alles, en ik was ook zwanger van hem, ik was trots. Want ik durfde het weer aan om kittens te krijgen." Ze kon nu geen spier meer bewegen, en ze verslapte helemaal, waardoor ze nu recht naar het plafond staarde, en ze kuchte even kort om de schorheid uit haar stem te wissen. "Maar, op de weg terug van hem, beviel ik, en toen kwam die rogue.." Ze begon stilletjes te huilen, en bij elke snik werden haar botten zo duidelijk dat het gewoon enorm eng was. "Hij heeft al mijn kittens vermoord, en ik moest toekijken!"

Onderwerp: Re: That damn thunderpath