Jachtpatrouille(Vervolg)

Gelukkig, eindelijk was hij een keertje stil, het zou eens tijd worden ook, ze had geen zin in gezeur aan haar kop, zeker niet hier, zeker niet nu, ze wou hier gewoon zo snel mogelijk weg. "Sorry Servalsong ,dat wist ik niet het spijt me van je moeder" Klonk een medelijvolle stem. Het enige wat Servalsong reageerde was met een schouderophaal en een nietszeggende mompel. Ze schrok op toen hij zijn vacht tegen de hare aandrukte. Snel trok ze zichzelf weer weg, maar ze onderdrukte een snauw, hij bedoelde het tenslootte redelijk aardig, tenminste, dat nam ze aan. Maar alsnog was ze er niet echt van gediend. Ze bleef wel op een afstandje lopen, maar raakte steeds meer ontspannen terwijl ze verder weg kwam van de grens. Ze keek op, "Zeker dat je je prooi nog kunt vinden?" Miauwde ze op haar luchtige manier, met een lichte grijns die op haar lippen speelde, "Ik ga in ieder geval mijn prooi halen," En met die woorden, liep ze vooruit.