Up to something? [&Blackkit]

Genietend van de geluiden binnen het kamp lag de oude kater te zonnen. Hij was dan ook echt de oudste van de clan maar nog altijd hartstikke gezond. Hoewel hij vaak niet mee kon naar een Gathering omdat hij de toch niet aankon, als hij zich toch een keer goed en sterk genoeg voelde ging hij samen met de rest toch mee om een aantal vrienden nog te kunnen ontmoeten. En zelfs gezien zijn leeftijd waren zijn gehoor en zicht niet aangetast door de tijd, alleen lichamelijk was dat het. Het enige wat hij jammer vond was dat hij zelf nooit kittens had kunnen opvoeden, maar dat had ook nooit gekund. Op een of andere manier had hij zich nooit aangetrokken gevoeld tot poezen maar altijd tot katers. En tot op de dag van vandaag was dat zijn stille geheim geweest en hij zou het meedragen tot in Starclan.
Luisterend naar de geluiden van vele pootstappen zuchtte de kater. Zelfs naar wat hij had vernomen was hij de oudste van alle clans en het was iets waar hij toch echt trots op was. Al had hij liever strijdend ten onder gegaan zoals zijn mentor lang, heel lang geleden. Elke warrior had hij zien opgroeien en veranderen naarmate de tijd vorderde. Hij vond het leuk om een de trots in de ogen van een jonge warrior te zien zodra deze warrior werd maar ook de blikken in de ogen van de mentoren toonde altijd trots. Veel zachtere pootstappen deden de kater opkijken en zijn ogen gleden in het rond tot ze op het gestalte van een jong poesje. Zijn snorharen trilde even maar hij bleef liggen, niet wetend of het poesje op hem af kwam of gewoon onderweg was naar kattenkwaad. Niet dat hij het poesje zou verlinken als ze iets ging uithalen. Hij was altijd van mening geweest dat kittens ook wel eens de boel op stelten mochten zetten.

In Blackkit's korte leven had ze nog niet vaak de zon gezien. De eerste paar weken was ze alleen maar in de nursery geweest, om verzorgd en gevoed te worden. Maar nu ze wat ouder was... Haar leven begon! Ze sneakte de nursery uit om rond te lopen, het kamp te ontdekken en insecten aan te vallen. En -dat vond ze het leukste- nieuwe katten te ontmoeten.
Ze keek met priemende oogjes rond. Waar zou ze deze middag naartoe gaan?
Ze zag een oude kater, en grijnsde. Een oudje! Die zaten in de kou van Leaffall vaak binnen in een den, omdat het daar warmer was. "Hey opa!" riep ze, een tikkeltje onbeleefd naar een gerespecteerde oude warrior toe, maar aan haar stem was te horen dat ze niks kwaads bedoelde; ze was speels, een beetje de grenzen opzoekend. Ze huppelde vrolijk naar hem toe.

~ Super leuk om zo'n oude poes in de rpg te hebben ^^

Kittens zouden geen kittens zijn als ze geen ontsnappingsplannetjes in hun hoofd hadden gemaakt, iets wat de oude kater al lang geleden had geconstateerd. Maar nooit had hij een kitten verlinkt aan iemand omdat hij wist dat ook hij zelf dat soort streken had uitgehaald. Pas als ze het kamp uit gingen sprak hij een woord tegen iemand zodat ze geen gevaar liepen. Toen hij nog jonger was geweest zou hij zelf achter ze aan zijn gegaan, zodat hij ook weer buiten kwam. Toch deed de onbeleefde toon van het jonge poesje zijn oren wat wegzakken op zijn kop. ''Pardon jongedame?'' Vroeg hij en duwde zich toch langzaam omhoog zodat hij kon gaan zitten en ietsjes op haar neer te kijken. ''Maak er dan op zijn minst nog meneer opa van.'' Vervolgde hij voor er toch een glimlach door zijn strenge gelaat heen begon te komen. Hij wist wel dat kittens van haar leeftijd het nog niet helemaal doorhadden en boos kon hij nooit echt worden. Ze zouden wel leren zodra ze ouder werden en tot die tijd had hij al het geduld van de wereld. En toch zag hij de humor van haar opmerking wel in, maar besloot er niet verder in te gaan op de woorden voor het per ongeluk zou blijven hangen in haar kopje.

Ooc: Vind ik ook (: Ik hou echt van deze oude knakker

Even schrok Blackkit van de reactie van de opa. Hij leek een beetje bozig, en rechtte zijn -waarschijnlijk kromgegroeide- rug, waardoor hij ineens veel groter leek. Maar toen hij een scherpe opmerking terugkaatste, begon Black te grijnzen. "Oke oke, menéér opa," zei ze, en ze maakte een kleine buiging om zijn adellijke positie te erkennen. "Hoe oud ben je eigenlijk? Als ik vragen mag. Ze was er benieuwd naar, en had nog niet geleerd over mogelijk bestaande etiquette over het vragen naar de leeftijd van iemand.

Hij zag dat het jonge poesje schrok van zijn reactie waardoor hij een tevreden glimlach moest onderdrukken. Ze zou er waarschijnlijk wel wat van leren nu, maar het was ook weer niet al te beledigend geweest. Zelfs hij kon niet ontkennen dat hij waarschijnlijk echt stokoud leek. Maar zodra het poesje begon te grijnzen na zijn woorden glimlachte hij voor hij zijn kop ietsjes liet zakken. Bij het horen van haar vraag bewoog hij zijn oren iets heen en weer voor hij zijn staart opkrulde over zijn voetjes. ''Normaal is het onbeleefd om naar iemands leeftijd te vragen, maar omdat jij het bent zal ik het je vertellen.'' Zei hij en keek haar aan met een vriendelijke blik. ''Ik ben 192 manen oud, wat een heel hoop seizoenen zijn. Oftewel ik ben best wel heel oud.'' Sprak hij met een licht geamuseerde toon. Toch tiltte de kater zijn kop iets opzij voor hij gaapte. ''Maar jij bent zo oud nog niet, of wel?'' Was zijn vraag nu terwijl hij even een lik over zijn borst gaf.

192 manen.. Blackkit voelde hoe haar bek open begon te hangen. "Honderd twee-en-negentig manen?!" Haar ogen werden groter. "Hallelujah. Das oud!" Grandpa constateerde dat zij nog niet zo oud was. Klopt, dacht ze. Maar toegeven? Nooit. "Maar ik kan al heel veel hoor!" zei ze trots met haar kop in de lucht, al was de trots schijn. De waarheid was dat ze nog maar vrij weinig kon. Ze was een twee manen oude kitten, die het leuk vond om achter insecten aan te rennen. Maar verder had ze nog maar bar weinig geleerd. Dat zou komen als ze apprentice zou zijn.

Hij schoot bijna in de lach van de reactie die het kleine poesje vertoonde maar hield zijn gezicht in een plooi. ''Ja,'' Mompelde hij half maar schoot toch even zacht in de lach voor hij met zijn kop schudde. ''Klopt, op dit moment ben ik ook de oudste elder van alle clans, en nog altijd best gezond.'' Zei hij maar fronste toch even bij haar woorden. Hij verschoof zijn voorpoten iets zodat hij wat beter kon zitten voor hij zijn blik weer liet zakken op het poesje. ''En wat kan je dan allemaal al?'' Vroeg hij, gewoon nieuwsgierig naar het antwoord dat hij ging krijgen van haar. Haar trots was niet te missen maar voor een kitten van twee manen was er een groot verschil tussen iets kunnen dan het iets kunnen van een apprentice of een warrior. Maar dat deed er niet toe, hij zou de jongedame in haar waarde laten wat voor een antwoord ze ook gaf.

Wow. De oudste elder van alle clans. "Ben je dan een soort van de opa der opa's?" vroeg Blackkit verwonderd. "En dan heb je vast wel honderd kleinkittens!" riep ze uit. Wow. Zo'n grote familie! Dat zou zij later ook wel willen. Dan zou zij de oma der oma's worden, samen met Lovetear.
"Nou.." begon ze trots, maar paniekerig probeerde ze een talent te bedenken. "Ik ben heel sterk," zei ze zonder een spier te verrekken.

Hij grinnikte even bij haar opmerking voor hij er zelf even over nadacht en half knikte. ''Zo zou je het wel kunnen zien denk ik.'' Antwoordde hij zelf voor hij zijn kop afwendde bij het horen van haar woorden. Hij had niet veel generaties achter zich maar hij haalde alleen zijn schouders op als antwoord. Hij wilde er ook niet over praten nu, bovendien zou ze het toch niet echt begrijpen. Hij keek weer op zodra ze begon te praten maar merkte al dat ze toch moest nadenken om iets op te kunnen noemen. ''Ow oke,'' sprak hij voor hij glimlachte weer. ''En wat kun je dan allemaal met die hele sterke kracht van je?'' Vroeg hij, maar niet plagend, het klonk bijna wel serieus.

Daar hoefde Blackkit geen moment over na te denken. "De baas zijn," zei ze zelfverzekerd. "En als anderen niet naar me luisteren dan kijk ik ze heel dreigend aan en dan luisteren ze toch, omdat ze weten wat ik allemaal kan met mijn kracht." Ze had gehoord hoe serieus opa kat de vraag had gesteld, dus zelf hield ze haar gezicht absoluut in de plooi.

Hij fronste even bij het antwoord dat hij kreeg maar grinnikte even zacht. ''Echt waar?'' Antwoordde hij maar bleef het poesje aankijken voor hij zijn kop draaide en een lik over zijn schouder gaf. ''En wat als ik niet luister en me niks aantrek van een dreigende blik?'' Vroeg hij zonder op te kijken van zijn schouder. Haar serieuze toon had hem alleen maar nieuwsgierig gemaakt naar de manier waarop ze dacht of probeerde zich uit deze situatie te kletsen. ''Of wat als het een hele grote warrior is die niet luistert? Doe je dat dan ook?'' Vroeg hij en draaide nu zijn kop weer terug voor hij toch maar langzaam ging liggen.

"Nou.. Nu kan ik dat natuurlijk nog niet aan," gaf Blackkit toe. "Ik ben nu nog maar een kitten. Maar pas op hoor... Als ik straks apprentice ben, dan word ik de beste leerling ooit. En dan word ik de beste warrior ooit." Ze zag het al helemaal voor zich. "Ik ben nu nog geen baas, en nog niet de sterkste." Natuurlijk zou ze dat toegeven. Als ze zou zeggen dat ze nu ook al de sterkste was, was het compleet ongeloofwaardig. "Maar ooit..

Hij lachtte ten slotte toch zacht zodra ze toegaf dat ze nu niet zo heel erg sterk was, en zeker niet sterk genoeg om te doen wat ze net vertelde. ''Nu nog niet zeg je.'' Mompelde hij maar grinnikte nog altijd zacht. ''Dat gaat nog wel even dure jonge dame, maar ik kijk er dan naar uit als je de beste apprentice word.'' Zei hij maar stopte toch met grinniken. ''Wellicht kan je mij dan goede bedding bezorgen om op te slapen en niet iets wat vaak prikt in mijn schouder.'' Mompelde hij maar fronste toch weer even voor hij zijn kop schudde. ''Dat zullen we maar moeten zien nietwaar? Afwachten en we zullen zien wat er van jou gaat worden zodra je ouder bent.'' Sprak hij langzaam maar keek het poesje nu aan. ''Vind je ook niet?'' Vroeg hij en krulde zijn staart iets op.

Trost stak Blackkit haar neus in de lucht toen granddad zei dat hij er naar uit keek om haar de beste apprentice te zien worden, en stiekem vond ze het heel fijn om te horen. "Ja, dat beloof ik je bij deze," antwoordde toen hij zei dat hij een goede bedding zou willen. "En ja.. Ik denk het," zei ze nadenkend toen hij zei dat ze moesten afwachten wat er van haar zou komen. "Maar ik ga wel m'n best doen om heel goed te worden. Wat jij vroeger een goede warrior?" vroeg ze benieuwd.

De reactie van het kleine poesje deed hem toch even zacht lachen maar hij zei verder niks. Het was goed om te zien dat ze wel haar best wilde doen om iets te bereiken. ''Daar hou ik je dan wel aan hoor.'' Antwoordde hij met een zachte toon voor hij even fronste. Soms had hij wel gelijk en je kon nu eenmaal niet zien wat er zou worden van de kittens zodra ze geboren werden. Het had tijd nodig, net zoals de kittens tijd nodig hadden om te kunnen ontwikkelen tot warriors. ''Dat is goed om te horen, zolang jij je best blijft doen weet ik wel zeker dat dat goed gaat komen.'' Antwoordde hij maar dacht na over haar vraag. Was hij een goede warrior geweest? Hij wist er zelf niet teveel van maar had genoeg gehoord van anderen. ''Vaak is mij verteld van wel, maar ik was ook lichtelijk levensmoe zoals sommige dat zo leuk konden zeggen. Ook mijn vroeger mentor kon er boos om worden, maar als ik ermee een leven kon redden maakte het mij niet veel uit.'' Zei hij maar glimlachte weer terwijl hij terugdacht aan die goeie oude tijd waarin hij nog als warrior rond kon lopen zoals de rest.

Daar moest Blackkit even over nadenken. Levensmoe? Wat hield dat in? Was je dan je leven zat? Maar hoe kon dat? Als je apprentice was, was je eigenlijk nog heel jong. Dan leefde je pas net. Hoe kon je het dan al zat zijn? Ze durfde er niet zo goed op door te vragen.
"Heb je wel eens een apprentice getraind?" vroeg ze daarom maar, al was ze oprecht nieuwsgierig naar het antwoord. Ze draaide intussen een beetje rond, want ze kreeg last van haar rug en nek. Ze liep een beetje rond om in beweging te blijven.

Hij zag haar nadenken maar zei verder niks, ze zou er wel achter komen wat hij bedoelde zodra ze ouder werd. Het was niet nodig haar teveel te vertellen nu, Ze wist zo al genoeg van hem. Bij haar vraag fronste de oude kater even maar knikte langzaam voor hij grinnikte. ''Jazeker, ik heb wel een groot aantal apprentices getraind in mijn jongere jaren.'' Antwoordde hij maar volgde haar met zijn ogen. oor hij even zuchtte. Hij wilde dat hij nog zoveel energie had. ''Kun je niet stil zitten?'' Vroeg hij op zijn beurt nu, waarschijnlijk het antwoord al wetend maar toch vroeg hij het. Hij dacht even terug aan Honeykit wiens mond maar niet gesloten had kunnen blijven. Bij die jonge poes bleven de vragen echt uit haar mond stromen. Niet dat hij het zo heel erg had gevonden maar elk kitten was weer anders.

"Hmm, stopte je omdat je.. te.. opa werd?" vroeg ze nieuwsgierig. Ze wist dat katten heel oud konden worden, en dat ze lang konden dienen als warrior. Als opa al die tijd apprentices had getraind, was hij vast verantwoordelijk voor heel veel warriors in de clan. "Nee," grinnikte ze. "Ik heb heel veel energie."

~ Sorry kortz :c

Hij moest nu echt even lachen om haar vraag, niet vaak werd hij zo vaak in een gesprek een opa genoemd en al helemaal niet op een vriendelijke manier. Hij knikte toch langzaam voor hij haar vraag beantwoordde. ''Ja, helaas wel. het was niet leuk om toe te moeten geven dat je de anderen niet meer kunt bijhouden en gewoon niet meer zo sterk bent als je voorheen was.'' Sprak hij eerlijk maar glimlachte even terwijl ze hem vertelde dat ze veel energie had. ''Ik kan het merken jongedame, maar wacht maar tot je een apprentice bent. Dan kun je al die energie helemaal kwijt samen met je mentor.'' Antwoordde hij voor hij even zijn staartpunt langs haar oor liet gaan.

-Geeft niet hoor (a)

Blackkit begon te giechelen toen de staart tegen haar oren aan kwam. Ze drukte even haar wang tegen de volle staart van haar opa. "Ik kan echt niet wachten tot ik apprentice ben. En eigenlijk ook niet tot ik warrior ben. Ik hoop wel dat ik een leuke mentor krijg. Ik bedoel.. Niet zo'n saaie brompot, die nauwelijks leuke dingen wil doen." Het zou nog ongeveer drie manen duren voordat ze apprentice zou worden.

Onderwerp: Re: Up to something? [&Blackkit]