Up to something? [&Blackkit]

Hij keek half op van haar stemmetje en knikte instemmend. Hij had het zelf altijd heerlijk gevonden om op pad te kunnen gaan en te gaan jagen als het in zijn hoofd een beetje een zooitje was. Maar hij moest dan ook wel toegeven dat het in zijn hoofd altijd een zooitje was geweest en hij teveel geheimen had gehad voor zijn doen. ''Dat is het zeer zeker,'' mompelde hij zacht voor hij zijn aandacht er weer bij haalde en naar haar keek zodra ze op het takje weer afkwam. Hij lachtte zacht terwijl hij opstond en haar iets weg duwde met zijn neus. ''Goed dan, gaan we wat anders doen.'' Zei hij en trok het takje onder zich voor hij ging zitten en het takje verdween. Met een glimlach keek hij naar het poesje. ''Aan jou de taak om dat takje te pakken en mij dus weg te krijgen ervan.'' Zei hij met een lichte uitdaging in zijn toon.

Blackkit keek verbaasd op. "Moet ik, kitten, jou, dikzak, daar af krijgen?" riep ze. "Meneertje, ik heb nog geen spieren, en.." Ze wist niet goed hoe ze door moest gaan. Hoe ze moest ze dit nou voor elkaar krijgen? Kom dan poeki poeki? En dan hopen dat opa zin had in een aaibeurt en naar haar toekwam?

Zodra ze tegen begon te sputteren schoot de oude kater in de lach voor hij met zijn staart zwiepte. ''Tijd om te leren dat spieren niet alles bepalen in je leven kleintje.'' kaatste hij terug met een brede grijns, zich afvragend wat er nu in haar hoofd omging. Hij wist ook weg dat ze hem niet opzij zou kunnen krijgen maar ze kon op zijn minst wel een aantal dingen proberen. ''Bovendien zei je dat je nog een oefening aankon. Ik wens je veel succes in deze oefening waarbij je je hersens zal moeten gebruiken.'' Zei hij en krulde zijn staart langzaam over zijn poten. Het was een belangrijke les om te leren voor elk. Niet elke warrior moest alleen maar rekenen op spierkracht, maar ook zijn hersens gebruiken in een gevecht.

Blackkit voelde wat in haar hoofd kraken, en vermoedde dat het haar hersens waren. Hoe kon ze hem bij die tak wegkrijgen? Ze keek om zich heen. Kon ze haar omgeving gebruiken? Plots kreeg ze een idee. Ze liep een beetje naar achter en draaide zich om, zodat ze Lovetear de rug toekeerde. "Pas op, opa!" riep ze, en ze begon met haar achterpoten sneeuw omhoog te scheppen. Ze was razendsnel, en creëerde zo een stroom aan sneeuw dat richting Lovetear werd gegooid. Misschien zou hij zo weggaan?

De oude kater bleef haar rustig maar nieuwsgierig aankijken. Hij was best benieuwd naar hoe ze dit nu ging aanpakken gezien hij groter was dan dat zij was en ze hem dus niet zomaar opzij kon duwen. Hij volgde haar blik in het rond maar deinsde een halve pas achteruit met een verraste blik op zij snuit zodra er sneeuw in zijn gezicht terecht kwam. ''Dat was nog best wel slim.'' Sprak hij zacht maar zette zijn voorpoot op het stukje tak dat bloot was komen te liggen zodra hij naar achteren schoof. ''Die zag ik niet aankomen moet ik eerlijk zeggen.'' Ging hij zacht verder maar zakte iets vooruit om nog altijd aan te tonen dat hij de tak nog in zijn macht had. Toch kwam hij overeind om wat sneeuw van zich af te schudden, maar dit zonder zijn poot te verplaatsen van de tak voor hij weer ging zitten. Door deze kou zou hij de volgende dag wel weer stram zijn, maar dat deerde niet. ''Maar ik zit hier nog steeds.'' Daagde hij haar nu uit met een klein lachje.

Onderwerp: Re: Up to something? [&Blackkit]