Draco glimlachte. ''Aha, dat had ik al verwacht. Dat gaat niet lang meer duren zo'n poes als jij,'' miauwde hij. Opeens was hij aardig, wat? Ook al zat hier iets achter, hij kon niet echt verliefd zijn op Marijn, geen kat was dat ooit geweest. De kater, die net nog haar wilde vermoorden, liet zijn staart langs haar rug glijden. Een rilling ging door haar heen, echter liet ze dit niet zien. ''Je bent mooi,'' fluisterde hij. ''Eh... dankje,'' antwoordde ze daar dus maar op.