Pretty pretty Stone [Ganzenopdracht]

Tevreden merkte hij dat Stonepaw terugvechtte. Kalm liet hij hem zijn gang gaan. Draco had wel erger meegemaakt. Pas toen hij de tanden van Stonevoelde reageerde hij weer. Dit was de laatste test die hij zou geven. De witte kater liet zich neervallen en vormde zo een gemakkelijk slachtoffer. Stone zou nu kunnen bewijzen of hij geschikt was voor Elite. Terwijl hij wachtte op het besluit van de jonge kater kronkelde hij heen en weer. Zijn gezichtsuitdrukking gaf aan dat hij pijn leed. Wat zou steentje doen?

Het ging makkelijker dan verwacht. Draco liet hem los en ging op de grond liggen. Stonepaw greep bijna automatisch zijn keel. Moest hij nu moorden? Kon hij dat wel? Draco was zijn enige vriend. Alhoewel waren ze nog wel vrienden? Vragen overstroomden in Stonepaw's hoofd, maar geen antwoorden. Draco leed pijn; zo leek het tenminste. Dat kon Stone ook niet veel schelen. Hij leed ook pijn, maar geen kat lette op hem. Nee, zo was het altijd al geweest in zijn leven. Eenzaam. En nu weer. Stonepaw drukte harder op de keel van Draco, zodat hij stikte, maar niet gelijk doodging. Dat krijg je als je m'n ouders beledigd.

Afkeurend keek hij naar de aarzeling van Stonepaw. Als hij had gewild lag de jongere kater nu al dood op de grond. Toch wachtte hij geduldig af. Nog steeds kreunend alsof pijnleed. Zijn geklaag hield echter op toen Stone hem probeerde te laten stikken. Langzaam begon hij in ademnood te komen, maar weigerde zich over te geven. De apprentice ging hem niet vermoorden, toch? Met ietwat samengeknepen ogen volgde hij de bewegingen van de grijze kater. Nog steeds deed hij geen poging om zich te verweren. Een kat vermoorden was een ding, maar een hulpeloze ex-vriend was heel wat anders. De grijns op zijn gelaat werd breder. Moorden maar Stone, het is niet zo moeilijk.

Doe het nou maar! gilde een stem in zijn hoofd. Niet doen! Stonepaw raakte gefrustreed van dde stemmen. Ja, nee, ja, nee. Met al z'n kracht besloot Stone het maar te doen. Zo hard hij kon duwde hij op de keel van de kater en boorde zijn nagels in het vel. Hij wist dat hij spijt zou krijgen, maar dat hadden andere katten ook niet. Nooit hadden ze spijt voor hem. Dus waarom zou hij het nu wel hebben voor z'n nep vriend? Nog harder duwde hij op de keel van Drac met al z'n kracht.

Pas toen Stonepaw tot actie over ging bewoog hij zelf weer. Doordat de kater zijn keel te doorboren had hij alle tijd om zich in de juiste positie neer te leggen. Toen hij de nagels van zijn vriend voelde zette hij af en smeet de grijze kater naar achter. In plaats van aanvallen bleef hij rustig staan en bestudeerde zijn wonden. Vanaf zijn nek stroomde bloed naar beneden waar het langzaam op de druppelde. 'Stone, alles van net was nep, slechts een test.' sprak hij kalm.'En je bent 100% geslaagd.' Met een grijns keek hij naar de kater, de pijn negerend. Waarschijnlijk zou het een litteken worden, maar dat had hij hier wel voor over. 'Jammer dat ik me zo weer moet wassen.'

Plotseling wierp Draco Stonepaw naar achter. Blijkbaar had 'ie toch energie in zich. Het was al wat makkelijk. Razendsnel klom de kater weer overeind. Klaar om te vechten. Klaar om te doden. Want moorden had hij nu geen problemen meer. "Stone, dit alles was nep, slechts een test," miauwde Draco en het was alsof al zijn pijn opeens was verdwenen. Dat klonk logisch. Stonepaw liet zich langzaam uit de vechthouding gaan. "En je bent 100% geslaagd," grijnsde Draco. Stonepaw grijnsde nu ook. Een leven als zo'n moordende vechtende kat leek hem zo slecht nog niet. "Jammer dat ik me zo weer moet wassen." De kater liet zijn gele ogen naar zijn poten glijden. Ze waren grijs inplaats van rood. "Foxdung bloed," mompelde hij en liep naar het water waar hij zijn poten wasde. Hij keek naar het spiegelbeeld in het water. Hij zag nu een moordende kat inplaats van een eenzame apprentice. En hij vond het leuk.

Stil keek hij toe hoe Stonepaw zich wastte. Tevreden met het feit dat ze geen vijanden waren. Anderzijds kon hij de grijze kater wel plagen. Langzaam sloop hij naar voren. Eenmaal vlak achter Stone liet hij water opspatten. Lachend liep hij snel weer naar het droge. Hier zat hij redelijk veilig. Tevreden keek hij naar de natte apprentice. Stone zag er letterlijk uit als een verzopen kat. 'Wat zit je haar toch mooi vandaag' miauwde hij met een hoog stemmetje. Tevreden rolde hij door de modder en kwam volledig vies weer overeind. Vrolijk probeerde hij de net schoon gewassen Stone een knuffel te geven. Nog steeds grijnzend schoot hij snek weer naar een veilige plek. 'Echt heel mooi!'

Het duurde niet lang of Draco haalde alweer iets uit. Plotseling werd Stonepaw natgespetterd waardoor zijn vacht weer helemaal nat was. "Wat zit je haar toch mooi vandaag!" plaagde Draco met een hoog stemmetje. Stonepaw grijnsde en probeerde hem weer nat te maken. Echter raakte maar een paar spetters de witte kater. Draco rolde plots in de modder en gaf vervolgens Stone een knuffel. "Hey!" reageerde hij, maar Draco was alweer naar een veilige plek. Met een grijns liep Stone naar hem toe en schudde zijn vieze vacht bij Draco uit.

Te laat dook de witte -nu bruine- kater opzij. 'You ruined my perfect hair!' Met een eenvoudige draai beweging liet hij modder opspatten, samen met kleine steentjes die in de vacht van Stone bleven hangen. Tja, soort zoekt soort. Draco deed een nieuwe poging om aan te vallen maar struikelde. Door zijn handige positie rolde hij eerst door water toen door bladeren en toen door de modder. Om eerlijk te zijn zag hij er vreselijk uit. Van onder de modder keek hij boos naar zijn vriend. 'Waag het niet om te lachen.'

"You ruined my perfect hair!" miauwde Draco. Stonepaw lachte, waardoor hij een aanval niet kon ontwijken. Modder kwam in zijn vacht, samen met wat steentjes. Wow, dat was vreemd. Maar deze dag waren al zoveel vreemde dingen gebeurd. Ik bedoel, hij zat hier een moddergevecht te houden met een BloodClanner. Draco deed weer een poging om aan te vallen, maar dit ging compleet fout. Hij rolde het water door, daarna een stel bladeren en daarna modder. Je kon niet eens meer zien dat zijn vachtkleur wit was. "Waag het niet om te lachen." Stonepaw deed zijn best om zijn lach jn te houden. "Waarom? Je haar is perfect!" lachte hij uiteindelijk.

Langzaam en dreigend liep hij op Stonepaw. Proberend zo serieus mogelijk te overkomen, al was dat niet zo'n succes dankzij zijn 'prachtige' vacht. 'Ik had je gewaarschuwd.' Met een paar stappen en een sprong zat hij boven op de grijze kater. Maar Stonepaw bleef niet lang meer grijs. Uiteindelijk stapte hij tevreden van de apprentice af om het resultaat te bewonderen. 'Ik wist dat je jaloers was, maar nu ben jij ook mooi. Aardig toch?' Lachend bekeek hij de grijs-bruin-groene natte kater. Het toonbeeld van schoonheid. Wat zou een kat die hun nu zag wel niet denken? Wat maakte het eigenlijk uit, hij had een vriend. Een hele mooie vriend.

"Ik had je gewaarschuwd." Draco liep steeds dichterbij en keek zo serieus mogelijk, helaas hielp zijn vacht daar niet bij. Hij leek op een bruine, groene natte bol van vacht. Stonepaw lachte zich nogsteeds doo. Plotseling sprong Draco op hem en en maakte de grijze vacht net zo mooi. Blaadjes kleefde aan hem vast en ook van hem zag je de grijze kleur niet meer. Gelukkig had hij niet zo'n lange vacht. Dan zou het nog wel even duren voor al et vuil uit zijn vacht was. Gelukkig kon geen kat nu ruiken dat hij bij een BloodClanner was geweest. "Heel aardig!" riep Stone uit met een hoge stem. In tijden had hij niet zoveel plezier gehad.

'Daar ben ik een Malfoy ~~slecht lot~~ voor.' Hierbij stak hij arrogant zijn borstkas vooruit. Alweer iets wat verpest werd door zijn uiterlijk. Met een zucht ging hij zitten en begon de blaadjes uit zijn vacht te halen. 'Een, twee, drie, vier, vijf, ik geef het op.' Er moest een handigere manier zijn om dit te doen. Draco kwam weer overeind en begon heen en weer te lopen, een blaadje viel uit zijn vacht. Hij draaide zich om en er vielen nog een paar uit zijn vacht. Het werkte! Vrolijk begon hij rond te springen als een kitten en veroorzaakte een regen van blaadjes. Iedere kat die nu toekeek zou denken dat hij gek werd. Tenslotte zie je niet elke dag een groen-bruin-pluizig ding rond springen.

Draco begon blaadjes uit zijn vacht te halen en Stone deed hetzelfde. Met zijn poot pakte hij er een modderige van zijn borst, maar die waaide in zijn gezicht. Nu zat zijn gezicht onder de modder! Geïrriteerd haalde hij het blad weg. Er moest een andere manier zijn. Stonepaw zag dat Draco rond begon te springen. Het zag er geniaal uit, Stone moest zijn lachen inhouden. Net als zijn vriend begon hij rond te springen. Als er nu een andere kat zou komen, wat zou die dan wel niet denken? Je ziet niet echt iedere dag een BloodClanner als bruin-groen ding rondspringen samen met een ShadowClanner.

Tevreden sprong hij voor de laatste keer. Bijna alle blaadjes waren verdwenen en alleen de modder zat nog in zijn vacht. Daar zou hij echter later wat mee doen. Modder was slechts modder. 'Stone' miauwde hij klagend om de aandacht van zijn vriend te krijgen. 'Ik verveel me, kunnen we niet vechten ofzo?' Vragend keek hij naar de grijze kater. Zonder echt na te denken over hoe bizar deze situatie wel niet was. Daar zou Draco later wel aandacht aan besteden.

Toen ze uitgesprongen waren had Stonepaw alleen nog maar wat modder in zijn vacht. Dat kon je er zo uit krijgen dus daar maakte hij zich geen zorgen over. ''Stone,'' hoorde hij Draco klagend zeggen. ''Ik verveel me. Kunnen we niet vechten ofzo?'' De grijze kater grijnsde. Vechten, dat wou hij wel. Hij moest natuurlijk sterk zijn als hij een Elite kat zou willen worden. ''Vechten?'' herhaalde Stonepaw, nog steeds grijnzend. ''Oh je bedoelt.. zo?'' Bij dat laatste woord zette hij zich af op Draco en duwde hem tegen de grond, precies dat zijn rug het ondiepe water aanraakte. ''Kom maar op.''

Meteen knikte hij enthousiast. Dat was precies wat hij bedoelde. Met een eenvoudige beweging haalde hij de grijze kater onderuit. 'Je moet je beter verdedigen. Zoiets als dit." Met een eenvoudige beweging wierp hij de kater de lucht in. Zelf maakte hij ook een sprong en belande toen weer op Stone's rug. Nu mocht de Shadowclanner maar eens proberen hem eraf te krijgen. Iets wat nog best lastig was.

''Je moet je beter verdedigen. Zoiets als dit.'' Stonepaw voelde hoe hij onderuit werd gehaald. Dit keer vond hij het niet erg, want Draco ging niet als Hiddendance opscheppen hoe perfect hij er wel niet in was. Stonepaw krabbelde overeind maar het volgende moment voelde hij Draco alweer op zijn rug. Wat zijn mentor ook had gedaan. Wauw, zijn rug werd nog sterk van al deze katten. De kater begon rond te rennen en te schudden. Gelukkig was Draco nog jong en minder zwaar. Plotseling kreeg hij een idee. Stonepaw begon recht op een modderpoel af te rennen en als Draco er niet onder wou zitten, zou hij nu los moeten laten.

Met een geschrokken kreet sprong hij van de rug van zijn vriend af. 'Een modderpoel, serieus Stone?' Draco probeerde zo serieus mogelijk te kijken terwijl hij naar de apprentice keek. 'Draco Malfoy is not amused.' Met een uitdrukkingsloos gezicht keek hij naar de kater. Hij probeerde zo min mogelijk te knipperen. Hierdoor leek hij op iets was twolegs beschreven als een 'zombie'. Langzaam liep hij op zijn vriend af. Pas toen hij dichtbij genoeg was sprong hij. Door zijn onverwachtse sprong en de kracht erachter kwam hij hard tegen Stonepaw aan. Deze werd omvergetrokken de modderpoel in. Helaas ging hij zelf ook perongeluk mee en kwam dus opnieuw onder de modder te zitten. Wel, jammer dan.

Zijn plan lukte. De Malfoy liet los. ''Een modderpoel, serieus stone? Draco Malfoy is not amused.'' De kater grijnsde bij de woorden van zijn nu nog witte vriend. ''Wat is er?'' vroeg Stone. ''Kunnen de Malfoy's niet tegen een beetje modder?'' Plotseling merkte de apprentice dat Draco op hem afliep. Langzaam. Als een zombie. Hierdoor zette Stonepaw een stap achteruit, bijna in de modderpoel. En toen viel Draco aan. Hij werd omvergetrokken de modderpoel in, maar Draco ook. Stonepaw krabbelde overeind en kreeg een idee. Hij maakte van de modder een soort kluit en gooide die op Draco waardoor zijn vacht nog bruiner werd. Snel wilde hij wegvluchten, maar het bruine spul was te glibberig en hij gleed uit.

Onderwerp: Re: Pretty pretty Stone [Ganzenopdracht]