Pretty pretty Stone [Ganzenopdracht]

'Precies, maar wat als je dan kittens krijgt met een kittypet?' vroeg Draco. Stonepaw dacht na. Hij hield niet veel van kittypets, zwakke beesten die twolegs alles lieten doen.. Maar natuurlijk kon je niet kiezen op wie je verliefd zou worden. 'Nou..' begon hij. 'Ik zou haar overhalen om in het wild te gaan leven. Wie weet wat de twolegs gaan doen met de kittens, niet alle twolegs willen veel katten,' besloot hij. Draco vroeg verder. 'Of een rogue, want dat moet je ook bepalen waar de kittens heengaan.' Hier dacht Stonepaw wat langer over na. ShadowClan zou het niet echt leuk vinden als er een stel rogue kittens bij kwamen, toch? 'Ik zou de Clan dan waarschijnlijk voor haar en de kittens verlaten, het licht er een beetje aan hoe speciaal ze voor me is,' besloot hij uiteindelijk. 'En wat zouden de ouders denken als het bijvoorbeeld ShadowClan en RiverClan is en de leider besluit dat de kittens naar de RiverClan moeten. Zou een van de ouders dan niet teleurgesteld zijn?' vroeg Draco daarna. Wat hadden hun een gesprek zeg. Echt vreemd, maar voor Stone voelde het niet alsof hij tegen een BloodClanner praatte. Hij zou misschien helemaal niet op zijn hoede zijn geweest als Draco niet zo'n enge halsband vol tanden had. Ook al was dat ook wel weer stoer, vond Stonepaw. Voor een moment overwoog hij om ook deel van de BloodClan te zijn, maar die gedachtte zette hij van zich af. Maskpaw zou hem haten, en zijn ouders zouden teleurgesteld zijn. Misschien ook niet.. maar hij kon het moeilijk even vragen. 'Halfclan,' begon Stonepaw. 'Dat gebeurt wel vaker ja. Meestal gaan de kittens naar de Clan van de moeder, die moeten een bevalling en zo.. Natuurlijk is de vader dan wel teleurgesteld, die kan ze alleen zien op Gatherings. Vooral is het niet leuk als die Clans dan oorlog hebben, straks moet je vechten tegen je zoon of je vermoord zijn beste vriend. Soms wil ik echt dat allemaal achter me laten, regels, tradities, oorlogen..'

Opzich kon hij zich best vinden in de woorden van de kater. Draco zou nooit de Bloodclan verlaten maar misschien wel als hij een clankat was. Hun hele leven was anders, daarom werd de Bloodclan ook Elite genoemd. Hij was nooit zo geïnteresseerd geweest in dit soort dingen maar nu hij er over nadacht was het best interessant. Dat over twolegs was onbekend voor hem. Die sukkels namen toch gewoon alle beesten in huis? Wel, blijkbaar niet dus. 'Ach,' miauwde hij proberend de kater een beetje te opvrolijken. Stonepaw leek niet echt blij met alle regels. 'Het Elite probleem is dat je gewoon weet dat je er op een gegeven moment weg moet. Je ziet geen katten over de zoveel moons, omdat ze te oud zijn. De clan verzwakken en in de weg zitten. En dan zit je daar als oude kat zonder huis. Jullie hebben toch van die Elders die gewoon nog steeds alles krijgen? Wel, wij niet.' Dat laatste verliet zijn mond een beetje bitter. Tenslotte zou hij ook op een dag wegmoeten en dan? Een kittypet worden? Stonepaw sprak weer over halfclans en hij knikte. 'Zolang er katten zien zullen er dat soort dingen zijn. De enige manier om er vanaf te komen is door een kittypet te worden en zelfs dan ben je niet veilig.'
Waarschijnlijk was er geen enkele perfecte plek op de wereld, tenslotte bestond die zogenaamde starclan niet eens. Zelfs als hij bestond, een groot deel van de katten -zoals hij- kwam er toch niet.

Draco had wel gelijk. De BloodClan was een bloeddorstige Clan, die hebben vast niks aan Elders. Die zijn te oud om te vechten maar hebben nogsteeds eten nodig. En de BloodClan was nou niet belaalde de vriendelijkste Clan. 'Wat ga jij later doen als je uit de Clan word gestuurd?' vroeg Stonepaw nieuwsgierig. Hij zag Draco niet echt voor zich als een Kittypet later, maar je zou niet voor eeuwig rogue kunnen blijven, op een gegeven moment word je te oud om te jagen. Ook al halen sommige katten die leeftijd niet, deze wereld was gevaarlijk en vol slechte katten, honden, monsters, vossen dassen en ander gevaar.

Het duurde een tijdje voor hij antwoordde. De young-one had namelijk geen idee wat hij later zou doen. Natuurlijk was kittypet uitgesloten. Een lichtte zucht verliet zijn mond voor hij antwoordde. 'Ik heb eigenlijk geen idee.' Opnieuw dacht hij na over verschillende opties voor hij doorging. 'Ik denk dat ik ga proberen zo lang mogelijk rogue te zijn en dan waarschijnlijk dood ga. Het enige wat ik nooit zou worden is kittypet.' Vastberaden keek hij naar Stonepaw en vroeg zich af wat de toekomst voor deze kater zou zijn. Natuurlijk moest de Shadowclanner eerst Warrior worden en dan Elder, maar verder? 'Waarom doen jullie clans dan niks aan de nutteloosheid van Elders?' vroeg hij. Hopelijk had hij de grijze kater niet al te veel beledigd, dat was absoluut niet zijn bedoeling. Draco genoot van het gesprek en zag geen redenen om het te beëindigen. Hij was toch niet de gene die de regels overtrad.

De grijze kater haalde zijn schouders op. "Ik heb geen idee," zei hij. "Ik had ze er allang uitgeschopt. Als ze niet kunnen jagen, Dan gaan ze maar kittypet worden of zo. Daar is ook gratis eten. Wel viezer, maar wel gratis." Stonepaw hoopte niet dat er een Clankat aankwam die het gesprek volgde of zo. Maar aan de andere kant, het kon de kater ook niet veel schelen. Regels waren toch erg nutteloos. "Ik begrijp nog steeds niks van twolegs. Ze zitten in monsters, laten zich mee trekken door honden.." miauwde hij daarna. "Ik zou ook niet weten wat er zou gebeuren als de twolegs het bos in komen.." Hij dacht diep na. Waarschijnlijk zouden ze alle katten proberen te vangen. Wat zouden de Clans dan moeten?

Zijn mondhoeken gingen omhoog toen de apprentice begon te praten over Twolegs. Ze waren inderdaad vaag. Alleen al het feit dat ze niet gewoon vier poten gebruikten. Dat van honden was waarschijnlijk omdat ze bang waren voor de beesten. Draco had wel eens een Twoleg kitten gezien dat bang was voor een hond ter grootte van een schoen. Zelfs het kleinste Elite kitten kon dat nog wel aan. 'Twolegs zijn gewoon vaag, we moeten er maar mee leven.' Zodra Stonepaw doorging begon hij weer na te denken. De grijze kater had een goed punt, wat zou er gebeuren? 'Ik denk dat ze op een of andere manier alles vernietigen' mompelde hij. Tenslotte was dat het enige waar die sukkels goed voor waren. 'Of dat ze het in brand steken, zo'n beetje wat met Skyclan was gebeurd.' De Bloodclan zou er waarschijnlijk niet veel last van hebben maar alle prooi zou verdwijnen. Het was dus een grote ramp, hopelijk zou het nooit gebeuren.

"SkyClan.." mompelde Stonepaw. "Die Clan ging ten onder toen ik kitten was, dus ik heb er nooit veel over gehoord." De grijze kater dacht na, maar het enige dat hij kon herinneren was dat de katten die daar woonden nu rogue's, kittypets of in een andere Clan zaten. "Hebben jullie ook SkyClan katten in de BloodClan?" Stonepaw dacht van niet. Welke Clankat zou nu opeens de BloodClan joinen? De clan waar juist alle Clans tegen vechten? Dat zou vreemd zijn. Maar ja, dit was ook vreemd. Stonepaw had hier gewoon een gesprek met een BloodClankat, puur omdat hij een steen bewonderde, dat was ook niet bepaald logisch..

Draco knikte met een glimlach vanwege de onzeker toon in Stonepaw's stem. 'Jep' antwoordde hij 'Sunset bijvoorbeeld, een vriendin van mij.' Gelukkig had Sunset hem laatst over haar verleden verteld. Anders had hij geen enkel voorbeeld geweten. Het rare was dat hij meer van Sunset wist dan van Dot terwijl Dot zijn partner was. Wel, er waren meer rare dingen. Bijvoorbeeld het feit dat hij zonder problemen met een Shadowclanner praatte. De witte kater had überhaupt niet verwacht dat een kat zo aardig kon zijn. 'Hoe komt het eigenlijk dat er ooit vijf clans zijn gemaakt, stel je eens voor dat we allemaal een clan waren. Dan konden wij tenminste praten zonder katten die ons in de gaten houden.' De witte kater draaide zich om en keek naar een nieuwe kat. Een rogue, die niet al te vriendelijk keek. Wel, dat werd een gevecht.

Sunset hé? dacht Stonepaw toen Draco vertelde. Dat is een mooie naam. In zijn hoofd streepte hij de naam Sunset af, die poes zou hij niet moeten aanvallen. De BloodClan was best aardig, nou ja, sommige dan. Uit verhalen klinken ze een stuk erger maar sommige katten waren gewoon puur dramaqueens. De hele blik van de apprentice over de BloodClan veranderde. Zij waren ook een Clan, misschien moorden ze meer en geloven ze niet in StarClan, maar het bleef een Clan met verschillende katten. Voor Stonepaw mocht de Clan er wel blijven, hij had er geen probleem mee. ''Hoe komt het eigenlijk dat wij ooit vijf clans zijn gemaakt, stel je eens voor dat we allemaal in één clan zaten,'' zei Draco en weer ging Stonepaw denken. Als ze allemaal één Clan waren deed niemand meer moeilijk over prooi of territorium, sterker nog dat was in overvloed, maar ze hadden ook al een overvloed aan katten. ''Dat zou goed zijn, niemand die meer moeilijk doet,'' miauwde Stone. ''Maar als we nu één Clan zouden vormen zouden katten ruzien over de naam. En natuurlijk over wie de leider mag zijn.'' De kater dacht na, misschien moest StarClan er dan één uitzoeken. Maar ja, er zijn zelfs over de Clans katten die daar niet in geloven. ''Dan konden wij tenminste praten zonder katten die ons in de gaten houden,'' zei Draco, en op dat moment merkte Stonepaw de rogue achter hem pas op. Hoe lang stond hij er al? De kat keek niet al te vriendelijk. De grijze apprentice kon nog niet goed vechten, dus hij wachtte af wat Draco zou doen.

Langzaam knikte hij, de woorden van Stonepaw overdenkend. De grijze kater had gelijk. Alleen de leider zou een probleem worden. 'De naam van de clan zou waarschijnlijk het voorvoegsel van de leider zijn' sprak hij bedenkelijk. Waarschijnlijk zou het dat een competitie worden tussen mogelijke leiders tot er een overbleef. In dit geval was het waarschijnlijk een Elite kat, zij zouden de eerste zijn die overgingen op vachten. Eenmaal onder leiding van zo'n kat zou alles echter perfect kunnen gaan. Draco boorde zijn grijze ogen in de groene van de rogue. Een grijns verscheen rond zijn lippen. Snel overwoog hij de kansen. Hij was elf manen, Stonepaw waarschijnlijk zeven of achter en de rogue leek een jaar. Met zijn ervaring moest het lukken. Langzaam rezen zijn haren overeind waardoor hij nog groter leek. 'Wat doe je hier?' siste hij. De rogue gaf geen antwoord maar viel aan. Meteen dook Draco opzij en ontweek de klauwen van de bruine kater. 'Stonepaw, rechts' gromde hij bevelend voor hij zelf van links aanviel. Zijn klauwen boorde zich in de zij van de rogue. Hijgend ging hij weer naar achter. 'Laatste kans' siste hij. De rogue weigerde en viel opnieuw. De tanden van de rogue drongen zijn schouder binnen en hij gromde woest. Wel, tijd om de Shadowclanner aan het werk te zetten, misschien leerde de jonge kater er ook nog wat van. 'Stone, grijp zijn keel.'

Draco maakte zichzelf groter en ging een vechthouding in. ''Wat doe je hier?'' siste hij. Stonepaw wist wel dat ze konden winnen. Draco was bijna twaalf manen, en Stonepaw zelf acht. De rogue had blijkbaar geen zin om te antwoorden en viel hem aan. De witte kater ontweek de klauwen soepel door opzij te springen. ''Stonepaw, rechts,'' gromde hij naar de apprentice en die twijfelde geen moment. Hij haalde zijn klauwen uit en kraste ze met veel kracht over de zij van de kater. De bruine vacht begon rood te worden van bloed en Stonepaw grijnsde trots. De rogue probeerde hem te bijten maar de grijze kater ontweek het vlug. Blijkbaar was de rogue niet echt een vechter. Daarna deed hij Draco na en stapte naar achter. ''Laatste kans.'' Echter weigerde de rogue het makkelijk op te geven. ''Stone, grijp zijn keel.'' De apprentice twijfelde weer geen moment en vloog op de rogue af. Met al zijn kracht drukte hij op zijn keel en grijnsde naar de bruine kater die bijna geen lucht kreeg. Dit was veel leuker dan training.

Tevreden keek hij toe hoe Stonepaw aan de slag ging. Een goedkeurende blik in zijn grijze ogen toen de kater losliet en de Rogue op de grond viel. Het was bijna alsof zijn leerling voor het eerste een muis had gevangen. Zo voelde het dus om een mentor te zijn. Natuurlijk bracht deze gedachte een vlaag van ongeduld en snel liep hij naar de kater op de grond. Zijn witte poot zette hij op de keel van de kater. Dit zou zijn kans zijn om te moorden, voor de derde keer. De eerste twee waren eerlijk geweest, om zichzelf te redden maar dit was anders. Zwijgend keek hij op naar Stonepaw. 'Kies jij maar, moorden of niet?' Met deze eenvoudige vraag legde hij het leven van de bruine kater in de poten van Stonepaw. Een sluwe grijns verscheen op zijn gezicht. Soms was een Elite-kat zijn wel handig. Dan kreeg je dit soort slimme ideeën.

Stonepaw voelde adrenaline door zijn lijf bij het gevecht. Een grijns kwam op zijn gezicht. Dit was geweldig, het voelde alsof hij de macht had over alles, en iedereen. Nu kon hij laten zien hoe sterk hij eigenlijk was, dat hij niet de zielige kitten van toen meer was. Hij keek met zijn gele ogen in de bruine van de rogue. Ik win leken ze te zeggen. ''Kies jij maar, moorden of niet?'' vroeg Draco alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Stonepaw twijfelde echter veel. De rogue had het verdient, hij was hier aan het jagen en beantwoorde geen van zijn vragen. Hij zou zeker terug komen. Maar aan de andere kant, ging hij dan nog wel naar StarClan? Waren zijn ouders wel in StarClan? Misschien bestond het wel niet eens.. misschien moest hij het gewoon doen. ''We doen het,'' miauwde hij met een sluwe grijns.

OOC: Stonepaw is going evil xD

Een grijns verscheen op zijn gezocht toen zijn, tja wat eigenlijk? Vriend? Het zal wel. Het belangrijke was dat hij nu moest moorden. De Rogue onder zijn poten besefte dat ook en begon weg te krabbelen. Snel sloeg Draco zijn nagels in de kop van de kater en trok hem terug. Even keek hij naar zijn vriend die zelfverzekerd keek, toen knikte hij. Drie...twee...een...een half. Doe het gewoon. Na een lange zucht nam hij voor zichzelf ook het besluit. Zijn klauwen boord de zich in de keel van de kater. Onder zijn poten kreeg de Rogue steeds meer moeite met ademhalen. Zijn luchtwegen waren doorgesneden. Draco zette een stap naar achter en wachtte tot al het leven verdwenen was. Na een halve minuut zette hij zijn rode poot op de borst van de kater. Er was geen enkel teken van leven meer. Een zachte lach verliet zijn mond terwijl hij op keek naar Stonepaw. 'Dat is ook weer gebeurd.'

Draco vond het geweldig van Stonepaw dat hij ja zij. De kater keek toe hoe de bruine rogue zich nog los probeerde te krijgen. Maar het was te laat en hij stierf. Stonepaw keek toe hoe hij steeds minder bewoog en uiteindelijk een soort..bevroren iets werd. Iets zonder leven. Zoals een steen zei een gedachte waardoor hij weer aan de steen dacht. Hoe kon het nou beginnen bij flirten met een steen en eindigen met zoiets als.. dit? Ach, het zal wel. ''Dat is ook weer gebeurd,'' miauwde Draco, en Stonepaw knikte. ''Dus wat ga je er nu mee doen?'' vroeg hij aan Draco. ''Laat je het hier liggen of begraaf je het?'' Als ze het hier lieten liggen zou een of andere ShadowClanner het snel genoeg vinden. Waarschijnlijk gingen ze dan uitzoeken wie van de ShadowClanners zomaar moord. Alhoewel, ShadowClan was niet echt de strengste Clan daarop, dus misschien ook niet. Wel zullen ze verder goed opletten.. moorden de katten op het territorium. Het vreemdste was nog dat Stonepaw daar één van was.

De jonge kater dacht even na voor hij antwoord gaf. 'Laat hem maar liggen, ik ga dit beest niet helemaal meenemen naar een ander gebied. Bovendien is het mijn geur die erop zit, je hebt geen problemen.' Hij zelf zou toch niet in de problemen komen. Als een Elite kat het ontdekte zou er alsnog niks gebeurde. En eventuele Shadowclanners kenden zijn geur toch niet. Stone was de eerste waar hij echt mee had gepraat. Even wreef hij met zijn vacht langs de plekken waar zijn vriend de Rogue had geraakt. Als het goed was kon niemand het nu meer ruiken. 'Als ik jou was zou ik wel het bloed wegwassen.' Meteen na zijn woorden begon hij zichzelf te likken. Het rode bloed op zijn witte vacht was duidelijk zichtbaar. Er waren ook druppels op zijn rug gekomen en hij deed een dappere poging om er bij te komen. Helaas werkte het niet. 'Foxdung, irritant bloed' mompelde hij en probeerde door zich om te rollen van het rood af te komen.

Stonepaw knikte. Ze zouden vast niet een apprentice verdenken en al helemaal niet Stonepaw. In de Clan was hij bekend als de kitten die geen vrienden had. Dat was ook zo. De enige vriend die hij had was Draco, en ja, Maskpaw, maar die had hij al een tijd niet gesproken. Het was vreemd want voor de meeste ShadowClanners zou de BloodClan je nummer één vijand moeten zijn. ''Als ik jou was zou ik wel het bloed wegwassen,'' miauwde Draco en plots realiseerde Stonepaw al het bloed op zijn vacht. Goed punt, katten zouden hem vast vreemd aankijken. Draco begon ook het rode spul van zijn eigen vacht te likken. Stonepaw likte eerst zijn poten en proefde de vreemde smaak. Daarna likte hij zijn borst. ''Foxdung, irritant bloed' hoorde hij Draco mompelen en zag de witte kater op zijn rug rollen. ''Lastig hé?'' vroeg Stonepaw en keek of hij ook bloed had op zijn rug. Nee, maar hij had wel een vlek op zijn schouder waar hij niet bij kon met zijn tong. ''Als het niet werkt kun je altijd nog het water in springen,'' vertelde hij en begon ook te rollen. Water zou helpen maar het zou niet zijn nummer een favoriete ding zijn om te doen. Vooral niet in de koude leafbare.

Hij knikte en kwam overeind. 'Water ja, lekker warm' miauwde hij sarcastisch. Het rollen over de modderige grond was geen goed idee geweest. Nu was zijn vacht niet alleen rood van het bloed, maar ook nog bruin van de grond. Je zag nauwelijks meer dat de oorspronkelijke kleur wit was. Slim, Draco, heel slim. Goed, tijd voor een nieuw plan want dit ging niet werken. Met zijn tong begon hij weer te likken maar spuugde het ook meteen weer uit. Dat wat smerig. 'Ik zie geen andere oplossing' miauwde hij onzeker. Het water was zeker niet aantrekkelijk. Na diep adem gehaald had nam hij de beslissende stap. Met zijn ogen gesloten sprong hij nogal onhandig vooruit, in de hoop om in het water te belanden. Zodra de jonge kater neerkwam gleed hij uit over een gladde steen en viel op zijn zij. Het water stroomde over hem heen en spoelde al het vuil van hem af. Meteen krabbelde hij weer overeind en ging het riviertje uit. Naast Stonepaw schudde hij zich uit, rillend van de kou. 'Dat was nat.'

Stonepaw zag hoe Draco alleen maar meer modder in zijn vacht kreeg, waardoor Stone ook maar stopte met rollen. Geweldig, ze hadden het alleen maar erger gemaakt. De witte kater probeerde het uit zijn vacht te likken, lekker slim, want zelfs Stonepaw wist dat dat vies smaakte. ''Ik zie geen andere oplossing,'' verklaarde Draco uiteindelijk en vervolgens ging hij naar het licht stromende water. ''Gelukkig is het niet bevroren,'' zei Stonepaw en zette voorzichtig zijn poot in het koude spul. Als het bevroren was zou het niet alleen nog kouder zijn maar ze moesten ook nog het ijs breken. En soms was het zo dik dat dat niet eens lukte. Stonepaw ging op zijn zij liggen en liet het water over zijn vacht stromen. Het vuil verdween en zijn vacht was weer de normale grijze kleur. Hij klom overeind en ging het riviertje uit maar het was ijskoud. De wind vond het toen ook nog eens leuk om even in zijn vacht te waaien. ''Dat was nat,'' miauwde Draco. ''En koud,'' rilde Stone. ''Alleen de RiverClan zou zo dom zijn om met deze kou te gaan zwemmen.'' De grijze kater haalde zijn roze tong over zijn vacht om het op te drogen. Gelukkig had hij geen vreselijk lange vacht, dat zou pas vervelend zijn als het nat was. Maar ja, kort was dan wel weer een stuk kouder.

'Heel koud' antwoordde hij rillend. Dan had hij liever een vuile vacht vol bloed. Maar blijkbaar had het lot besloten dat hij het koud moest hebben. Stonepaw begon zichzelf te likken en hij volgde het voorbeeld van de apprentice. Met zijn tong streek hij langs zijn poot en haalde die vervolgens over zijn kop. De young-one wist dat hij er vreselijk uitzag zo, maar het was tenminste droog. Toen hij eindelijk klaar was leek hij op een vage stekelige hoop wit. Gelukkig zag zijn vriend er ook niet geweldig uit. 'Ik weet dat het misschien een stomme vraag is, maar wat is nu je mening over de Bloodclan? Zou je... een member... willen worden?' Onzeker keek hij naar de grijze kater. Stone leek niet heel loyaal richting zijn clan maar misschien waren zijn woorden te veel. Anderzijds had de apprentice al aangetoond dat hij de Elite regels veel beter vond. Draco zou er vanzelf wel achter komen. Al hoopte hij niet dat hun vriendschap eindigde door het feit dat Stone geen member wou worden.

Onderwerp: Re: Pretty pretty Stone [Ganzenopdracht]