Rainy day

Mazepaw keek geïrriteerd om zich heen, de prooidieren wisten zich vandaag goed te verstoppen. Voor de zoveelste keer vervloekte hij de regen die de grond in moder veranderde en maar uit de lucht bleef vallen. "Ik haat je, regen", gromde hij, voor de miljoenste-en-zoveelste keer. Hij had vandaag niet meer dan een paar magere muisjes gevangen. Normaal gezien had hij twee keer zoveel kunnen vangen, maar het slechte weer verpeste, zoals altijd, zijn jacht. Een eindje verder hoorde het geluid van pootstappen die door de modder plonsden. Hij spitste zijn oren. Misschien was het wel een vos, of das. De zwarte kater liep in de richting waar het geluid vandaan kwam. Een zwart-witte pels kwam tussen de bomen tevoorschijn, maar het was geen das. Het was een andere apprentice waar hij vaag de naam Smokepaw op kon plakken. "Euh... Dag Smokepaw, toch?",

-Eerste post voor Smokepaw

De regen plonsde door het woud heen,haar zwart-witte vacht was tegen haar aan gaan plakken en steeds schudde ze het meeste nat weer uit haar pels. Ze had al wel een muisje gevangen waar nog net genoeg vlees zat om een paar hongerige kittens mee te voeden,en een vogel om een elder zijn honger mee te kunnen stillen,en daar bleef het bij. Een zucht ontsnapte uit haar keel en met haar blauwe ogen speurde ze het hele territory af,opzoek naar andere prooi. Ze liep verder,je kon nooit stil zijn met dit weer! Haar stappen klonken harder,alsof er een domme das rond liep. Toen ze om de boom heen liep zag ze een kat voor haar,uit haar Clan. "Euh... Dag Smokepaw, toch?", begon de kater. “Inderdaad,jij was Mazepaw,niet?”,vroeg ze rustig en richtte haar blauwe ogen op de kat voor haar.

“Inderdaad,jij was Mazepaw, niet?”, vroeg de zwart-witte poes vervolgens. Mazepaw knikte. "Dat ben ik", antwoorde bruin-witte tabby vriendelijk, waarna hij besloot dat zijn buik nog eens een grondige wasbeurd nodig had. "En, hoe gat het?", vroeg Mazepaw tussen twee likken door.

Smokepaw ging onder de boom zitten zodat ze geen last meer had van de regendruppels. Zelf was Mazepaw al geheel doorweekt. Zijn vacht kleefde tegen zijn lichaam aan en regendruppels dropen vanaf zijn snorharen naar de grond. “Het kan beter,slechte vangst enzo. En met jouw?”, antwoorde de zwart-witte kattin. Mazepaw knikte. "Ik weet waar je het over hebt", grinnikte hij. "Als ik een prooidier was, zou ik ook liever in mijn nest blijven liggen",

“Ja,ik verlang naar mijn mosnest,ik heb geen mentor dus ik moet me bezighouden met jagen en me vervelen”, Mazepaw knikte. Hij wist hoe saai het was om zonder mentor te zitten, zelf moest hij er ook nog een toegewezen krijgen. De tijd tussen nu en de volgende ceremonie leek verschrikkelijk lang. "Ik weet hoe je je voelt, zelf moet ik ook nog een mentor toegewezen krijgen", miauwde de bruin-witte apprentice.

“Misschien krijgen we wel samen een ceremonie of krijgen dezelfde mentor.”, miauwde de zwart-witte apprentice vrolijk. “Kom er bij,dan word je niet nog natter!”, plaagde Smokepaw, waarbij ze Mazepaw met haar staart wenkte. "Ik denk niet dat ik nog natter kan worden", grinnikte de jonge kater. "Maar dat betekend niet dat ik niet naast je kom zitten", miauwde hij vervolgens, hij schudde als een natte hond de regen uit zijn vacht, waarna hij naast Smokepaw ging zitten.

"Ik denk niet dat ik nog natter kan worden", grinnikte de jonge kater,waarna ze ook begon te grinniken. "Maar dat betekend niet dat ik niet naast je kom zitten",ze schoof wat opzij en schoot in de lach toen de kater zich als een natte hond zijn vacht uit en vervolgens naast haar kwam zitten. De poes krulde haar staart weer om haar pootjes,eigenlijk was het wel gezellig samen onder een boom. “We kunnen het best wachten tot de regen over is en dan kunnen we samen patrouilleren en onze gevangen prooi ophalen?”,stelde ze voor en wierp haar blik even op de kater,en dan terug naar de verte.

Smokepaw schoot in de lach en schoof een stukje opzij om plasts te maken voor Mazepaw. “We kunnen het best wachten tot de regen over is en dan kunnen we samen patrouilleren en onze gevangen prooi ophalen?”, De gestreepte apprentice knikte. "Dat klinkt als een goed plan", antwoorde hij, maar aan de wolken boven hun hoofd te zien, ging het nog even slecht weer zijn. "Welke prooi vind jij het lekkerst?", Vroeg Mazepaw, om het onderwerp te verranderen. Zelf gaf hij de voorkeur aan eekhoorn, en hij vond het dan ook jammer dat ze vooral in het Thunderclan territorium voorkwamen.

“Een mollige muis of een eekhoorn met veel vet, maar we kunnen geen eekhoorns eten, dus muis”, de gestreepte shadowclanner knikte. "Ik hou het meeste vaneekhoorn, alleen jammer dat ze hier amper voorkomen", miauwde Mazepaw, er was een teleurgestelde ondertoon in zijn stem vindbaar. "Maar muizen zijn inderdaad ook lekker", gaf hij toe.

“Heb je al leuke katten ontmoet zoals poezen waar je een oogje op hebt?”, vroeg ze nieuwsgierig. "Ik ben wel een hoop leuke katten ontmoet, maar nog geen poezen waarop ik een oogje heb", antwoorde hij. Er waren natuurlijk wel veel knappe poezen in shadowclan, maar de meeste had Mazepaw eigenlijk nooit echt aangesproken. "En jij", miauwde de gestreepte kater. "Zijn er katers waarop jij verliefd bent?", vervolegde hij, zijn stem klonk zowel nieuwsgierig als plagerig.

"Ik ben wel een hoop leuke katten ontmoet, maar nog geen poezen waarop ik een oogje heb", Ze gaf hem een plagende blik toe en glimlachte. "En jij", miauwde de gestreepte kater. "Zijn er katers waarop jij verliefd bent?",zijn stem klonk nieuwsgierig én plagerig. Zou ze het hem vertellen? Nee,ze was er niet eens zeker van,het zou nog even voor haar zelf blijven. “Nee,nog geen. Ik hoop dat de ware in de ShadowClan zit”,zei ze en plakte een glimlach op haar snoet.

“Nee,nog geen. Ik hoop dat de ware in de ShadowClan zit”, glimlachte de zwart-witte shadowclan apprentice. Mazepaw knikte. "Dat hoopt iedereen", grinnikte de bruin-witte tabby. "Shadowclan is gewoon awesome",

"Dat hoopt iedereen", grinnikte de bruin-witte tabby. "Shadowclan is gewoon awesome", zei Mazepaw. Smoke grijnsde. “Tuurlijk! Anders was ik al lang rogue geworden”,grapte ze. Nee,ze zou altijd loyaal blijven aan de ShadowClan. ShadowClan was haar alles! Een glimlach bleef op haar lippen geplakt.

“Tuurlijk! Anders was ik al lang rogue geworden”, grapte de zwart-witte apprentice. Mazepaw grinnikte. "Natuurlijk", miauwde de bruine tabby. "Zonder awesome shafowclanners, zou er niets zijn aan shadowclan", grinnikte hij.