{{Shadows}}

De donkerbruine tabby keek onderzoekend om zich heen. Zijn voorpoten waren onder zijn lichaam verborgen en zijn stembanden produceerden een zacht, spinnend geluid. Quiverspine bevond zich op zijn gewoonlijke, schaduwrijke plekje, waar hij met zijn donkere vacht zo goed als ontzichtbaar was. Zijn blik werd gevangen door een jonge, gevlekte poes. Ze was of te wel net apprentice, of nog juist kitten. Ze leek redelijk vrolijk en optimistisch van aard. Waar zou zij nu aan denken? Haar gedachten zaten vast complexer in elkaar dan Quiverspine op dat moment zou kunnen bedenken. De bruine tabby spendeerde het grottste deel van zijn tijd, buiten jagen en slapen, aan het observeren van anderen. Hij vond het geruststellend.

-eerste post voor Windkit

De kitten dartelde vrolijk rond in het camp. ze verveelde zich eigenlijk wel een beetje, en ze kon niet wachten tot ze éindelijk naar buiten zou mogen, en zou kunnen trainen! De tabby poes keek om zich heen, op zoek naar iemand om mee te spelen of om mee te praten. Niet zo ver van haar vandaan zat een kater van misschien 20 moons oud, die naar haar keek. Met een grote glimlach op haar gezicht liep ze op hem af. "Hi, ik ben Windkit, en jij?", piepte ze vrolijk tegen de tabby.

De jonge poes leek hem opgemerkt te hebben, wat niet wegnam dat hij haar bleef aankijken. "Hi, ik ben Windkit, en jij?", miauwde de gevlekte kattin die achteraf dus nog net een kitten bleek te zijn. "Quiverspine", stelde de donkerkleurige kater zichzelf kortaf voor, hij kwam misschien wat kil over, maar zijn woorden waren toch goed bedoeld. Quiverspine keek Windkit onderzoekend aan, ze leek niet te kunnen wachten om apprentice te kunnen worden. Zelf had het hem niet veel kunnen schelen, als apprentice had je natuurlijk meer vrijheid, maar voor Quiver was het in zijn kitten tijd al redelijk makkelijk geweesd om buiten het kamp te geraken, aangezien zijn moeder bij zijn geboorte was gestorven en zijn pleegmoeder niet zo goed op hem lette.

"Quiverspine", antwoordde de warrior. De grote glimlach van de kitten werd zo mogelijk nog groter. "Dat is een awesome naam!", piepte ze vrolijk, terwijl ze door haar teveel aan energie heen en weer begon te springen. Maar toen ze er even bij nadacht, realiseerde ze zich iets. Plotsklaps stopte de tabby kitten met springen, en keek de kater schuin aan. "Wat betekend dat?", vroeg ze nieuwsgierig.

"Dat is een awesome naam!", Quiverspine voelde een glimlach op zijn gezicht groeien wanneer hij de woorden over Windkits lippen hoorde komen. "Wat betekend dat?", vroeg de gevlekte kattin nieuwsgierig. "Quiver komt van m'n moeder, Quiverdance", legde de donkerkleurige kater uit, zijn moeder was tijdens zijn geboorte om het leven gekomen. "En vlak voordat ik warrior werd, heb ik een zware kneuzing opgelopen op mijn rugengraad", ergens vond hij het wel wreed dat hij elke keer dat zijn naam genoemd werd, hij herrinerd werd aan de pijn die hij als apprentice hed gevoeld. "En hoe zit het met jou naam?",

"Quiver komt van m'n moeder, Quiverdance", zei de kater met een glimlach om zijn lippen. Enthousiast knikte de poes, en hem zo vragend om door te gaan. "En vlak voordat ik warrior werd, heb ik een zware kneuzing opgelopen op mijn rugengraad" Ze vernauwde haar oogjes even. Oeh, dat moest pijnlijk zijn. "Maar wat betekent Quiver dan?", vroeg ze nieuwsgierig. Ze glimlachte toen hij haar vroeg naar haar naam. "Wind, omdat de wind begon te waaien toen ik geboren werd, en kit, tja, omdat ik kitten ben. Maar ik zal snel apprentice worden, en dan ben ik Windpaw! Ik weet niet wat het zou worden als warriornaam, maar ik hoop iets cools, misschien Windburst ofzoiets!", ratelde ze, vrolijk zoals altijd.

"Maar wat betekent Quiver dan?", Vroeh de gevlekte kitten. Quiverspine schudde zijn kop. "Geen idee", de moeder van de donkere kater was bij zijn geboorte omgekomen, en zijn vader had nooit geweten waar de Quiver in haar naam voor stond. "Wind, omdat de wind begon te waaien toen ik geboren werd, en kit, tja, omdat ik kitten ben. Maar ik zal snel apprentice worden, en dan ben ik Windpaw! Ik weet niet wat het zou worden als warriornaam, maar ik hoop iets cools, misschien Windburst ofzoiets!", miauwde Windkit vrolijk. "Misschien Windchaser",

"Misschien Windchaser", antwoordde de kater. Windkit knikte en stond meteen op. Zo snel als ze kon rende ze een paar rondjes om de kater heen, als om haar punt uit te drukken. "Ja, want ik jaag de wind na!", riep ze uitbundig, nog steeds rondjes lopend om de tabby kater.

~Kort