Just exploring [Dawnkit]

Half slapend keek Dawnkit voor zich uit. Ze was al even wakker, niemand kwam echter naar haar toe. Dus bleef ze maar een beetje liggen, ze was overigens toch te lui om zelfstandig op te staan. Plotseling voelde ze iemand op haar springen. De lucht werd kort uit haar longen gedrukt door het gewicht van de andere kitten. Meteen keek ze omhoog, in de ogen van Forestkit. Dat had ze kunnen weten. "Denk jij wat ik denk?" Zei hij, echter rende hij de nursery al weer uit voor ze antwoord kon geven. Snel schudde ze de stof uit haar vacht en rende achter haar vriend aan naar buiten. "En waar dacht je aan Forest?" Vroeg Dawnkit met een nieuwsgierige uitdrukking op haar kopje. Ze was benieuwt naar wat Forestkit had bedacht om te gaan doen. Wat het ook was, het zou leuk worden. Hij was haar beste vriend, ze kon altijd wel plezier met hem maken.

Zodra ze naast hem stond begon Forestkit te lopen. "Sorry dat ik gelijk met de deur in huis viel." Zei hij terwijl de kitten met een glimlach omkeek. Snel zette Dawnkit een paar stappen bij zodat ze schuin achter hem liep. "Let's explore." Ze stonden voor een den, geen van beide had ook maar een idee wat er in te vinden was. Nieuwsgierig trippelde de twee kittens naar binnen. Dawnkit hield met moeite haar lach in om Forestkit die met zijn kopje geheven aan de rand van de den liep. "Elders Den?" Fluisterde hij in haar oor. Vrolijk knikte de kattin, met al die oude katten moest dit wel de Elders Den zijn. "Hallo kittens, weg kwijt?" Zei een kat die naast Forestkit zat, het katertje schrok er van. Bij het zien van de rode poten van de Elder dacht Dawnkit meteen aan haar moeder. Nieuwsgierig keek ze omhoog naar de kattin, zou mama er later ook zo uit komen te zien? "Nee tuurlijk niet zei hij." Hoorde Dawnkit haar vriend zeggen, deze keek haar met een lachje aan. "Oke dan kleintjes." De kattin liep weer terug naar een nest en ging er in liggen. Forestkit kwam naar haar toe gelopen. "Volgende den?" Fluisterde hij in haar oor. "Is goed, " zei ze terwijl ze naar buiten trippelde. Een koude zucht wind blies door haar haar zwart witte vachtje zodra ze buiten was. Leafbare was kouder dan de buik van haar moeder, dat was zeker. "Elders zijn oud maar kunnen wel leuke verhaaltjes vertellen, welke den nu?"

"Je hebt gelijk. Die poes zag er aardig uit." Zei Forestkit voor hij haar een duwtje gaf. Dawnkit zag dat ze nu naar een hele drukke den liepen. Het katerje keek om het hoekje van de den. Hij trok zijn kop terug en keek haar aan. "Dames voor." Zei hij met een lachje op zijn kop. Ze voelde een duwtje van zijn kop. Met haar haar achterste gaf ze hem een duw aan de zijkant. "Doe niet zo beleeft jij," zei ze terwijl ze plagerig haar tong uit stak. Snel trippelde de kitten de den en en keek verwonderd in het rond naar alle grote katten. Snel keek ze of ze Rushleap ergens zag, haar vader was nergens te zien. Een norse kater liep haar met een boze blik bijna omver. Meteen ging Dawnkit, bijna met haar flank tegen Forestkit aan, lopen. "Warriorsden duidelijk." Zei hij tegen haar. Dawnkit knikte, en keek nog eens of ze Rushleap nergens zag. "Papa is er niet, wil jij nog naar iemand toe of gaan we verder?" Vroeg ze aan hem waarna ze hem aan keek. Haar neusje was amper nog van die van hem verwijderd en raakte elkaar zachtjes. Lief lachte ze hier bij. Rustig zette ze haar stapje naar achter en hield haar kopje vragend schuin.