Once I'm outside

Haar amberen oogjes gluurden door de campingang. ze was zes manen oud, en bij de eerstvolgende ceremonie zou ze apprentice worden. Daykit was nerveus, wist niet wat te verwachten. Door de vele bomen kon je niet ver kijken, en ergens maakte dat haar bang. Er klonken pootstappen achter haar, en als ze omkeek zag ze Snowdrop. Haar wit-grijze gestalte was vertrouwd, het stond altijd al voor veiligheid. Maar binnenkort zou die zekerheid niet meer zo zeker zijn. Als ze blootgesteld zou worden aan de buitenwereld; Ze knikte ter begroeting, en zwaaide eventjes met haar staart om te tonen hoe nerveus ze was voor haar apprentice tijd.

~Eerste post Snowdrop

Met een zachte blik had ze even gekeken naar haar adoptekit. Daykit had ze opgenomen als haar eigen kit, samen met Brokenkit en Moonkit. Alledrie hadden ze hun ouders verloren en alle dtie hadden gebreken. Day kon niet spreken, Broken werd gepest en was mentaal soms wat instabiel en dan was er Moon, die vaak ziek was en gewoon erg verlegen was. Ze zuchtte zachtjes. Ze waren speciaal en ze waren zo mooi. ze lachte zachtjes en stapte op haar af. Een zachte blik ontmoette de amberen ogen van de jonge kattin. Deze knikte en Snow knikte even terug naar haar. Toen ze zag hoe Day even met haar staart zwiepte om aan te tonen dat ze nerveus was, hield ze even haar kopje schuin. "Apprentice, hé?" zei ze zachtjes terwijl ze hing zitten en haar staart om de kitten wond. "Je hoeft niet nerveus te zijn, je zult het super doen," murmelde ze zachtjes terwijl ze even een lik over haar kop haalde en even zachtjes snorde.

"Apprentice hé?", zei Snowdrop. Daykit knikte aarzelend en draaide zich volledig om, zodat ze niet half naar haar moeder toegekeerd stond. "Je hoeft niet nerveus te zijn, je zult het super doen," ging ze verder. De rosse kitten reageerde er niet op, en er viel even een onzeker stilte tussen de twee katten. Haar staart ging nu slapjes naar beneden hangen, en haar oortjes wiebelden ongemakkelijk. Zou ze het goed doen? Ze kon nog niet iets basics als praten goed doen, hoe moest ze dan van zichzelf verwachten dat ze zou kunnen trainen als elke andere kat? Ze zou niet eens antwoord kunnen geven op de vragen die haar mentor haar stelde!

Ze had het goed geraden, de ceremonie was het gene wat haar nerveus maakte. De kille stilte die volgde deed vooral de jonge kat niet echt veel goeds. Snow dacht even na waarna ze een stille zucht liet horen en even haar neusje tegen het kopje van de rossige kattin drukte. De kat kon bang zijn voor falen of voor het feit dat ze niet kon praten... Day kon niet praten dat betekende dus dat ze geen vragen zou kunnen stellen. "Omdat je niet kan praten betekend nog niet dat je niks kan," zei ze zachtjes. "Je zult snel genoeg zien hoe speciaal je wel niet bent," zei ze met bemoedigende blik. "Je kan zoveel doen, Day, je bent zo speciaal, je hebt zoveel talenten. Jij zult het super doen en dat weet ik gewoon," snorde ze zachtjes waarna ze even haar kopje liefkozend tegen haar adoptiekit drukte.

"Omdat je niet kan praten betekend nog niet dat je niks kan," zei Snowdrop zachtjes, de stilte verbrekend. "Je zult snel genoeg zien hoe speciaal je wel niet bent" Daykit aarzelde en keek niet overtuigd naar haar moeder. "Je kan zoveel doen, Day, je bent zo speciaal, je hebt zoveel talenten. Jij zult het super doen en dat weet ik gewoon," ging de grijs-witte poes. De rosse kitten glimlachte zwakjes. Haar staart ging nog steeds onrustig heen en weer, wat aangaf dat ze nog steeds niet zeker was. Opeens sprong er iemand bij hen. "Hallo!", klonk een bekende stem opgewekt. Daykit schrok en keek Brightkit met grote ogen aan, alsof ze wou vragen waarom ze in starclan's naam zo opgewekt en enthousiast deed. De iets jongere kitten ratelde snel door, zo snel dat Daykit er niets van verstond. Ze keek niet-begrijpend naar haar vriendin.

De aarzeling die Day in haar ogen droeg was goed te zien. Nadat ze haar zegje had gedaan glimlachte de jonge kat naar haar. Zij lachte met een klein lachje terug naar haar. "Hallo!" Day verschoot waardoor de grijswitte kattin opkeek. Een bruinkleurige kitten zat daar. Even fronste Snow, haar lach verdween van haar lippen toen ze de kit aankeek. Ze kon niet meteen op de naam komen van de jongere kat. "Wat doen jullie?" Even keek de kattin naar haar adoptiekit waarna ze terug naar de andere kit keek. "Ikzelf doe niks, hoor! Wat rondkijken.. Ik zocht naar iets te doen. Dus, waar hebben jullie het over? En ben jij Daykit's moeder?" De grijswitte kat negeerde de vraag van de jongere kat, dat deed ze maar al te bewust om Day niet te kwetsen. "Daykit jij bent al bijna apprentice! De tijd gaat zo snel! Ik wil ook apprentice zijn. Helaas moet ik nog even wachten.. Maar ik zal bij je ceremonie zijn als je naam word verandert! Beloofd!" De grote kat stond op en zwiepte even met haar staart waarna ze haar mond opende om iets te zeggen, maar meteen werd onderbroken door de rossige kat. "De ceremonie is bijna," Daarna werd eeen blik op haar gelegd. "Ik wil later ook sowieso kittens!" vervolgde deze enthousiast. Snow knikte enkel naar haar en lachte zachtjes. "Brightkit toch?" zei ze met een vriendelijke stem. Daarna sloeg ze even met haar staart om het eventuele gepraat van de nieuwkomer te laten stoppen. "Een beetje rustiger graag," zei ze vervolgens waarna ze even keek naar Day. "Is dit je vriendin?" zei ze met een zachte blik in haar goudgele ogen.

"De ceremonie is bijna," zei Brightkit, trager nu. Daykit knikte ten teken dat ze he tnu begrepen had. Ze draaide zich nu naar Snowdrop. "Ik wil later ook sowieso kittens!" Snowdrop knikte en glimlachte zachtjes. "Een beetje rustiger graag," zei ze. "Oh sorry", antwoordde Brightkit daarop, duidelijk moeite doende om rustiger te zijn. ''Soms ben ik nogal.. enthousiast vinden veel katten.'' De rosse kitten moest eventjes lachen daarom. Ze kende Brightkit, en wist hoe enthousiast ze de hele tijd was. "Is dit je vriendin?" De blik in de goudgele ogen van haar moeder waren zacht. Daykit knikte als antwoord. ''Uhh.. sorry maar, hoe hete jij ook al weer?'', vroeg Bright aan Snow. ''Snow.. Snowfur toch? Nee, Snowflake..Snow..uhm..'' Daykit zou er veel voor over hebben om gewoon te kunnen antwoorden, want het was al de zoveelste keer dat ze gewoon iets moest zeggen en het niet kon. Wat in starclansnaam had ze gedaan om dit lot te verdienen? De zwijgende martelaar; dat was ze.

Ze lachte vriendelijk naar de kit, Brightkit genaamd, en luisterde naar diens uitleg. ''Oh sorry,'' zei ze snel. ''Soms ben ik nogal.. enhausiast vinden veel katten.'' Ze knikte begrijpelijk naar haar en keek toen naar Daykit, die knikte op de vraag die ze had gesteld. ''Uhh.. sorry maar, hoe hete jij ook al weer?'' hoorde ze opeens ''Snow.. Snowfur toch? Nee, Snowflake..Snow..uhm..'' De grijswitte kat keek op en keek even naar de goudkleurige kattin, waarna ze haar even bekeek voordat ze lachte naar haar met een open lachje. "Mijn naam is Snowdrop," zei ze op een vriendelijke toon.