Let's bring it on (Dawnkit..)

Zelf was Bonekit nog maar net opgestaan voor zelf wat leuks mee te maken, er was veel om te doen en zelf liep hij vrolijk de den uit om in het kamp rond te lopen. Zelf sprong hij even in het rond, dit zou een van zijn laaste dagen zijn dat hij weer vrij was. Een apprentices, aprentices zijn leek hem helemaal geweldig. Alleen kende hij nog weinig omdat hij vaak bij zijn moeder bleef om daar te schuilen, hij bekeek de grond. Oja zijn moeder was dood, kwam hij pas achter. Zijn vader had hem in de steek gelaten, zo eigenlijk had hij niemand voor nu dan. Hij zette een glimlach op, toch was de wereld een geweldige plek om te leven. De wind ging elke kant op en bladeren vieleen van de takken, niet alleen dat. Hij was namelijk verschikkelijk veel fan ook van het water en ook van het gras en grond, hij vond het leven wel fijn. Het duurde niet lang en hij was er al weer overheen en liep over het gras heen, 'een grote stap voor een kitten een kleine stap voor de clan.' Lachtte hij vrolijk en keek in het rond. Hij had stiekem wel wat kittens geonderzocht. niet dat het mee viel maar toch. Misschien kon hij met een van hun vrienden worden, zijn kleine ogen straalde vreugde uit.

Wat stijfjes stond de zwart witte kitten op en schudde haar vacht uit. Langzaam knipperde ze een paar keer met haar cyaan kleurige oogjes. Moeizaam kwam ze in beweging, frisse lucht, dat had ze nodig. Al snel ging het lopen weer wat beter en stond ze buiten de nursery. Diep haalde ze adem, de frisser wordende lucht vulde haar longen. Luidruchtig gaapte Dawnkit voor ze verder het kamp in liep. Al snel zag ze een bekende tabby vacht. Vrolijk trippelde ze naar de andere kitten. Zo stil mogelijk sprong ze tegen zijn flank aan. "Hey Bone!" riep ze vrolijk terwijl ze boven op haar vriend stond. Binnenkort zouden ze warrior worden, nog maar heel even en ze kon haar vriend ook mee het kamp uit nemen. Samen met haar vader was ze er stiekem wel eens buiten geweest, echt nooit zonder hem. Dawnkit zag er naar uit om samen met Bonekit en de rest te kunnen jagen buiten het kamp.

Bonekit zat rustig te kijken, de lucht kleurde grijs. Gelukkig regende het nog niet, er was niks om geen avontuur van te maken. Hij voelde dat hij hard tegen zijn flank werd aan gedrukt en hij even een korte kreet uitsloeg, hij keek op en lag gelijk op de grond. "Hey Bone!" Riep Dawn vrolijk, zij was een van zijn beste vrienden misschien nog meer. Hij kende haar sins hij geboren was, gewoon met ze allemaal opgegroeit. Hij sprong gelijk op en glimlachte naar haar, 'Hey Dawn.' zei hij twijfelend nog steeds was hij geschrokken van haar sluip aanval. Hij staarde naar de uitgang van het kamp, straks ging hij daar langs, langs het pat van de vrijheid maar eerst moest hij apprentices worden. Het was oneerlijk dat hij het kamp nog niet uit moest, kittens moesten de leiders zijn. 'Hoe gaat het? Nog iets leuks gedaan?' sprak hij tegen haar met een vraag en fluisterde daarna, 'ben je weer is het kamp uit geweest?' vroeg hij nieuwschierig en drukte zich meer tegen haar aan. Hij had het liefst elke dag met al zijn vrienden buiten gejaagt, samen met Scar maar ook met Forest en Dawn. Hij verheugde zich om een andere lucht dan zweet te ruiken van de oudere krijgers en apprentices, hij wiebelde zijn oor en keek haar nieuwschierig aan. Bone had zin in een wedstrijdje, kijken wie de besten was van hun twee. Hij keek haar rustig aan en ging weer wat verder van haar vandaan zitten.

'Hey Dawn.' Zei Bonekit terwijl hij opsprong en haar lachend aankeek. Vrolijk lachte de zwartwitte kitten terug naar haar vriend. 'Hoe gaat het? Nog iets leuks gedaan?' Vroeg de kitten aan haar. Meteen keek ze schuin omhoog, ze wist best dat kittens het kamp niet uit mochten. 'Ben je weer is het kamp uit geweest? Fluisterde de kitten, hij kende haar te goed. Ze waren vanaf het begin al vrienden. Hij was een van haar beste vrienden. Echter mocht ze Forestkit net iets meer. "Misschien," zei ze op een ontdeugend toontje. Ze hapte speels naar Bonekit's oor maar deze zette net een stap achteruit. "Okay Boney wat gaan we doen?"

OOC: Dawnkit's bijnaam is Dawie & zullen we een topic doen waarin Bone Forest en Dawn samen het kamp uit gaan?

Bonekit zag de zwart witte poes naast zich staan, zijn vriendin. Hij keek haar rustig aan, hij was nog steeds geschokt van die korte duw maar hij ging er wel overheen. Hij keek haar aan in haar blauwen ogen, hij had weleens een poes gezien met de zelfde blauwen ogen. Deze poes had enorm veel littekens het probleem was dat hij niet wist hoe ze eraan kwam, haar vacht was lang en het zag er best mooi uit alleen de littekens maakte het iets erger. Hij voelde zich zo fijn want hij had teminsten geen littekens, hij was er blij mee om wie ze was en om wat ze was. Dawn was een geweldige vriendin en Forest was een goedde vriend, ze deden veel samen. Vaak overtreden ze de regels, hij wist nog dat hij met Forest het kamp uitsloop. "Misschien," antwoorde Dawnkit met een ondeugende toon. Zelf was hij ook een ondeugend kreng zo hij kon er niks van zeggen, hij zetten een vrolijke glimlach op en sprong op. "Ik wist het!' Zei hij vrolijk en keek haar vrolijk aan. Hij zwiepte vrolijk met zijn staart en herhaalde het een paar keer om haar te plagen, "Okay Boney wat gaan we doen?" Vroeg Dawn op een plagende toon. Bonekit keek haar even verbaast aan, ja wat zouden ze vandaag weer is gaan doen.. Dacht hij na. "Ik weet het! Laten we gaan stoeien Dawie." piepte hij vrolijk en keek haar uitdagend na.

OCC: leuk idee, misschien kunnen we dit beter bespreken in een PM maar dan ook met Forest^^

Onderwerp: Re: Let's bring it on (Dawnkit..)