And they're watching us as we all fly away [&Breakingdawn]

Hij rolde met zijn ogen en grinnikte zacht maar bleef even zitten terwijl hij naar haar luisterede. Hij had heus wel goede argumenten om verder te komen dan haar opmerkingen. ''I am usually right hm?'' Mompede hij alleen maar voor hij gaapte en zich toch even kort uitrekte. ''Als ik je daarna ook alle kanten van het territorium mag laten zien met mijn voorpoten.'' Plaagde hij toch even voor hij weer ging zitten met zijn kop wat hoger geheven. ''Je bent zo blind als een pasgeboren kitten.'' Mompelde hij langzaam maar rolde met zijn ogen voor hij zuchtte. ''Je begreep hem niet helemaal, je hoeft haar nergens voor te verdedigen. Ik heb ook niet gezegd dat ze niet haar best deed, het tegenovergestelde zelfs.'' Zei hij zacht zonder irritatie in zijn toon. Ookal was ze jonger dan dat hij was, ze was nu een elder en daar moest hij respect voor tonen. Hoewel het hem nog altijd een vreemd gevoel gaf. Hij had eerder onder de rang Elder moeten gaan leven in plaats van haar maar zij had weer eens iets stoms uitgehaald. Hij keek weer even naar haar bij haar woorden en zuchtte diep. ''Wat dacht je van gewoon niet. Maar ik ben een simpele warrior en haar woord is wet, ook al ben ik het er absoluut niet mee eens geweest. Dat was ook de reden dat ik besloot achter te blijven hier.'' Mompelde hij en staarde even achter zich voor hij zijn kop toch weer terug draaide. ''In mijn ogen betekent bloed niet zoveel als ik eerlijk ben. Wat je word ligt in mijn ogen puur aan jezelf en iedereen om je heen. Maar dat is dan mijn mening.''' Antwoordde hij zacht voor hij toch weer met zijn oren begon te wiebelen. ''I won't walk away, I never did. But as long as you let me think. I don't know what I feel.'' Fluisterde de grote kater zacht voor hij zijn kop afwendde. Natuurlijk wilde hij nu eigenlijk deels wegkruipen, maar kon het ook weer niet maken. ''Give me some time, and maybe I can give you a clear answer.'' Mompelde hij er achteraan met een vreemd onzekere toon in zijn stem. Nee hij was nooit nerveus geweest en kon zich ook wel herinneren hoe hij zijn gevoelens voor Thunderstorm had neergestort en dat bleef lachwekkend in zijn hoofd. Maar ergens wist hij ook niet of hij het wel kon, de rode poes had zoveel in zijn leven betekend met haar gekke vrienden dat hij haar met moeite iets had kunnen loslaten. Maar ze zat nog steeds in zijn hart, zou hij echt zijn hart weer weg kunnen geven aan een ander?

Haar vacht tintelde terwijl ze onzeker zijn richting opkeek. Ze had haar gehele hart in feitte open gegooid. Verteld wat ze had gevoeld voor zo lang. Hoe kon ze dit ooit.. goed maken? Moest ze het wel goedmaken, moest ze een leugen vertellen om hem terug te krijgen als vriend hem niet in een keer weg te duwen of moest ze hem vertrouwen. Weten dat hij in zijn hart moest kiezen? Ze wou hem houden, dicht bij hem zijn maar het was zijn keuze. Ze sloot haar ogen en keek hem aan. "Take your time yes I don't want you to choose based on my feelings, I dont want you to get hurt at the end of the road." Sprak ze zachtjes en een glimlach gleed over haar lippen. "I want you to choose for yourself. And I'll be your friend if you either say yes or no okay?" Haar stem was zacht maar zelfverzekerd, ze wist dat ze een nee kon handelen. Ze wist dat hoewel het pijn zou doen ze weer op zou kunnen staan. Ze was geen kitten meer. Ze was een Warrior en zo zou ze zich ook gedragen ook.

Hij merkte dat de rest van hun gesprek eigenlijk een beetje wegviel maar de stilte die er even hing vond hij helemaal niet zo erg. Hij had nog altijd het gevoel dat als hij gevoelens voor een ander vast zou nemen dat hij haar verraadde. Hij had altijd maar gehoopt dat de rode poes eens weer zijn pad kruiste en hij weer tegen haar aan kon kruipen, zelfs na alle manen die voorbij waren gegaan. Hij schrok even op zodra ze weer sprak maar neeg zijn kop half onder haar woorden. ''I just don't know what to do. I still feel like she's out there, waiting for our roads to cross again.'' Fluisterde hij doodeerlijk. als ze een antwoord wilde zou ze op zijn minst ook moeten weten wat hem tegenhield. ''I am afraid that if I might step further and surrender to something that she might come back again. I would not be able to cope with that.'' Ging hij zacht verder en slikte even voor hij zijn kop afwendde. Hij zou zijn gevoelens niet volledig tegenover haar ontkennen maar het was zijn angst die hem weer onderdrukte. ''I can't help but long for her presence around me again. Simply because she changed me so much since the moment we met.'' Hij hoopte dat hij haar met deze woorden niet zou kwetsen, dat was zijn bedoeling niet. Maar nu zou ze in ieder geval wel weten waarom hij simpelweg om tijd vroeg. Hij moest een keus maken nu.

Ze keek hem aan en dwong zichzelf het gevoel tegen te houden dat haar hart brak.
Dit was geen nee dit was geen pijn, hij had gewoon zijn tijd nodig en zij wist het verdomde goed. Ze had zelf deze gevoelens precies hetzelfde. Want wat zou zij doen als Stormfrost ineens binnen kwam wandelen. Wat zou ze doen als hij haar om vergevenis zou smeken.. ze wist het niet.. Ze sloot haar ogen even maar keek hem opnieuw aan. "I understand Flameclaw really I understand." Fluisterde ze zacht en glimlachte. "I mean.. I feel the same about Stormfrost if he comes home.. I don't know what to do." Mompelde ze en keek hem aan en likte zachtjes over zan wang en glimlachte. "Perhaps.. Just an option we could see what would happen between us and see what would happen if they do come back? Then we won't feel alone or something like that?" Mompelde ze vragend licht hoopvol en glimlachte voor ze ging liggen en haar ogen sloot even gaapte ze en nam nog een klein hapje. "But just think about it okay. Take your time."

Nooit had de grote kater verwacht dat het moeten loslaten van iets zo moeilijk kon zijn. Nee hij had verder niks gedeeld met haar, geen kittens van hen liepen er rond dus er was niemand die over hem zou kunnen oordelen. Maar toch bleef hij twijfelen, ergens wilde hij zijn Thunderstorm terug. En toch was zij zomaar verdwenen zonder een spoor achter te laten en dat was wat hem zoveel pijn had gedaan. Hij keek even op en zuchtte zacht zodra ze sprak. ''I know, you have known the same situation.'' Mompelde hij als antwoord maar lachtte toch even zacht. ''Strange isn't it, how just one other can turn you so far upside down that you don't know what up is or down.'' Murmelde hij slikte bij haar voorstel en haalde zijn brede schouders kort op. Hij gaf geen antwoord erop en dacht even alleen maar na voor ze haar laatste zin uitsprak. ''I really need to think about it so I can make up my mind. Strange actually if you look at it. I am a senior warrior but I feel like a lost kitten when I walk into that den.'' Fluisterde hij zachtjes en sloot zijn ogen kort.

Ze dacht terug aan hem. De manier waarop hij was gekomen naar haar toen ze terug kwam in het kamp. De woorden die hij toen gesproken had. Het deed haar pijn het gevoel hebbend dat ze hem in de steek liet maar ze wist dat haar kits haar nooit hierop zouden aankijken. Ze zouden willen dat zij gelukkig zou worden. En ze wist dat ze gelukkig kon worden met Flameclaw.. toch? Op zijn woorden keek ze op en glimlachte even zacht knikkend. "Funny.. it's exactly the same." Mompelde ze zacht en kwam omhoog knikkend. "How they can fill you and leave you empty handed." Mompelde ze zacht en schudde haar kopje even. "Think about it Flameclaw. And think about it for as long as you need. I can take either answer because I can really understand if you say you can't do it. But know that I'll be right here for you if you say yes or no it doesn't mean that that would change our friendship okay?" Ze glimlachte en sloot haar ogen.

Langzaam verschoof de kater zijn staart van zijn voorpoten af en tilde een poot op om deze afwezig te gaan zitten wassen. Waar was zijn broer eigenlijk wanneer hij hem nodig had? Maar net zoals Thunderstorm was hij gewoon verdwenen, een van de weinige die hem door en door had gekend. hij reageerde eerst niet op haar woorden en luisterde alleen maar voor hij langzaam knikte. ''Those that leave holes are the hardest to forget. And they take a piece of you with them.'' Murmelde hij op een afwezige toon en slikte voor hij zijn poot weer neerzette en zijn staart er weer overheen drapeerde. ''Thank you,'' Fluisterde hij zacht, opgelucht dat ze ook begreep dat hij tijd nodig had. En dat begrip wat ze nu toonde bracht hem zonder dat hij het doorhad ookal naar een antwoord. Natuurlijk kon hij het proberen maar hij wilde zichzelf niet ten onder zien gaan omdat hij toch niks meer los kon laten. ''I'll take those two apprentices out with me too tomorrow, at least they won't fall back then.'' Zei hij, eigenlijk om nu zelf het onderwerp te veranderen. ''Met vier van hen kan ik een goede trainingsoefening uitvoeren.'' Legde hij lichtjes uit en keek naar haar.

Haar gehele famillie lag eigenlijk overhoop. Ze had geen idee meer of haar familie wel een familie nog was. Iedereen was gescheiden van elkaar door verlies en verdriet waar Breaking normaal alles zou doen om iedereen weer bij elkaar te krijgen was ze nu te druk bezig met haar eigen 'herstel' en haar eigen leven. Maar Lightbringer had beloofd om met iedereen te gaan praten en zien wat ze kon doen om iedereen wat beter te laten voelen dus Break moest haar dochter daar wel op vertrouwen. Zijn woorden lieten haar zacht knikken. "A piece youll never get back yeah." Mompelde ze zacht en sloot haar ogen. "There's no need to thank me Flameclaw I really do understand you need time. I needed it too myself. I still need it." Ze glimlachte zacht en likte over haar poot. "That would be amazing, ze zijn best ver al in hun training maar zeker met vechten moeten ze nog wat meer doen. Zeker Bunnypaw jaagt veel liever maar een goede warroir moet natuurlijk beide kunnen." Grinnikte ze.

Langzaam sloot hij zijn ogen en luisterde naar de geluiden om zich heen voor hij gaapte. Hij besefte nu pas dat hij eigenlijk behoorlijk moe was na een dag hard werken. Maar er moest voor de Clan worden gezorgd en dat was zijn voornamelijkste taak nu. Haar woorden waren precies wat hij bedoelde, maar hij hield zijn ogen gesloten. ''Precisely.''Mompelde hij maar glimlachte zodra hij terugdacht aan het moment dat ze beide doorweekt op de oever lagen van de rivier. Toch fronste de grote kater even en zuchtte zacht. ''Then take your own time first before confronting me. It would be best if one of us already has something made out clear.'' Murmelde hij voor hij zijn ogen toch weer opende en nadacht. ''Dan zet ik Bunnypaw wel op met Nimblepaw gezien die jonge dame maar net begint. En die andere twee kan ik wat harder aan het werk zetten dan voor ik ze aan het jagen stuur.'' Mompelde hij bedachtzaam en knikte tevreden met zijn plan. Wolfgaze zou het waarschijnlijk niet erg vinden als hij dat deed, hij kon wel overmacht hebben op een aantal apprentices. ''Misschien kan ik er een gedeeltelijke assesment van maken voor de drie oudste.'' Mompelde hij zacht verder maar haalde zijn schouders toch langzaam op.

Zachtjes gaapte ze beseffend hoe moe ze was. De gehele dag en dit gesprek hadden haar uitgeleefd en ze probeerde te ontspannen. Al bracht zijn lichaam haar al tot rust. "I'm sorry I just had to say it. I couldn't keep it in and honestly I have thought about it for a long time. So partly I'm ready but on the other end can you ever be ready?" Mompelde ze en keek op naar hem. "Ik bedoel, denk na. Wat we net zeiden. Ze hebben een deel van ons mee genomen. Dat krijgen we nooit terug dus dat zou betekenen datwe nooit normaal klaar zijn. Maar dat betekend niet dat we onszelf moeten opsluiten in het verdriet." Mompelde ze en gaapte. "Klinkt goed. Symphonypaw is een stuk verder gevorderd dus een harde aanpak is perfect." Grinnikte ze zacht.

Hij zag haar even gapen en schudde langzaam even zijn kop. ''Don't be, you at least have thought about it.'' Mompelde hij zacht en keek twijfelend neer op zijn staart voor zijn oren haar kant op draaide en hij knikte. Natuurlijk begreep hij wat ze bedoelde en wellicht deed hij een beetje moeilijk maar dat kwam meer omdat hij gewoon zijn eigen dingen weer eens in zijn hoofd had. ''Ik weet het, en ik zal mezelf nooit volledig wegsluiten alleen omdat het pijn doet. Ik wil niet meer verliezen dan dat ik al heb gedaan hoewel ik wel kan beloven dat als ik ooit mijn broer mocht tegenkomen hij toch echt wel iets van klappen krijgt.'' Mompelde hij, het laatste gedeelte op een luchtigere toon omdat zelfs hij wist dat hij zijn broer niks kon aandoen. Hij knikte weer even en zuchtte zacht. ''En anders zet ik Disasterpaw en Symphonypaw wel tegen mij op, kijken hoeveel hersens ze hebben en gebruiken. Maar het zal voor hen ook leuk zijn om met meerdere te trainen in plaats van alleen met zo een oude sok als ik.'' Mompelde hij droogjes en grinnikte zacht. ''Hoewel sommige met een apprentice al een grotere uitdaging hebben. Neem Hopepaw bijvoorbeeld. Het is duidelijk dat Nightfire bijna gek word van het feit dat het een bundel energie is. Maar dat is soms best wel het leukste. Zo'n jong bundeltje energie dat je bijna telkens aan zijn staart moet terugtrekken.'' Hij lachtte even zacht en tikte met de punt van zijn staart tegen de grond.

Ze grinnikte zachtjes en knikte langzaam op zijn woorden wetend dat ze niet veel meer hoefde toe te voegen aan zijn woorden. Ze was al lang blij dat hij haar begreep en uberhaubt na wou denken over wat zij gezegd had. Het liet haar goed voelen. Ze wou bij hem zijn ze wou gewoon.. gelukkig met hem zijn absoluut. "Hmm klinkt goed. Maar pas wel op Symphonypaw heeft lange poten daar kan ze venijnig goed mee uithalen." Grinnikte ze en likte over haar pootje. "Hmm ja. Ik vraag me af of Nightfire en Hopepaw wel zo'n goed koppel is geweest. Maar goed hetzelfde geld voor Snowkiller al denk ik dat hij nog beter af is zon'der apprentice." Grinnikte zacht ontspannen en gaapte haar kopje helemaal op de grond leggend en keek hem schuin aan. "Zo lang je jezelf maar niet overwerkt, je klinkt doodop."

hij schoot even zacht in de lach bij haar waarschuwing, het zou wel iets zijn wat hij moest onthouden. Maar lange poten konden ook in een nadeel vallen omdat je een hele andere balans moest hebben om te blijven staan. ''Ik zal het onthouden, uithalen op haar poten dus.'' Antwoordde hij grinnikend maar gniffelde zacht verder bij haar volgende opmerking. ''Nightfire en Hopepaw komen er wel, ze heeft een goed karakter alleen nog een hoop aan haar hoofd. Ze is een goede mentor maar over die laatste ben ik het wel eens. Het lijkt me nu niet echt een goede combo, maar geen apprentice is sowieso ook nu beter omdat hij dan misschien rust. Maar je kan er wel vanuit gaan dat Ghostpaw echt wel een vechter word.'' Antwoordde hij maar rolde half met zijn ogen voor hij grijnsde. ''Maak je maar geen zorgen mamma, ik dim in zodra andere warriors meer kunnen doen en ik er zeker van kan zijn dat Nimblepaw alleen op pad kan. Maar ik ben gezond doodop en dat is het belangrijkste.'' Zei hij zacht lachend en krulde het puntje van zijn staart langzaam iets omhoog voor hij even opstond en zich uitrekte. Als hij ging liggen zou hij in slaap vallen en dat wilde hij nog niet, dan was hij veel te vroeg weer op.

Zachtjes spinde Breaking en knikte. Ze moet meer leren niet op haar kracht te vertrouwen omdat het ook haar grootste zwakte kan zijn."[/b] Grinnikte ze zacht en likte over haar pootje voor ze zacht snorde. "Apprentices en Warriors moeten ook naar elkaar toe groeien." Grinnikte ze zacht en likte over haar lipjes. "Ik hoop dat het met Ghostpaw bij een vechter blijft en niet meer word.. Snowkiller's loyaliteit is niet te negeren maar zijn methodes.. Vertrouw ik niet helemaal." Mompelde ze zachtjes heus wel de verhalen gehoord hebbend en het feit dat hij het meest gewond was van iedereen zei al genoeg. Met de dood van Firestar waarschijnlijk op zijn naam vertrouwde ze de kater al helemaal niet meer.. "Goed zo anders bind ik je vast." Grinnikte zijn oortje likkend en sloot genietend haar ogen. "Zo lang jij maar gezond blijft Flameclaw.. Zolang jij maar gezond blijft.."

Hij grinnikte en knikte even bij haar woorden. ''Het is niet zozeer haar kracht maar ze is met langere poten ook in het nadeel en daar moet ze rekening mee leren houden. Klinkt wel als een leuke uitdaging voor een keer.'' Sprak hij met een lachje voor hij langzaam knikte. Hij had altijd wel een goede band gehad met zijn apprentices en later van sommige ook wel behouden, maar hij kon begrijpen dat sommige er moeite mee hadden. ''Klopt, en niet iedereen bouwt gemakkelijk een band op.'' Mompelde hij maar keek haar even vragend aan. ''Loyaliteit begin ik meer vertrouwen te krijgen, maar waarom vertrouw je hem niet? Hij is je clangenoot.'' Mompelde hij zacht en keek het kamp rond tot hij de kater in kwestie zag liggen voor de warriors den. Flame keerde zijn kop langzaam weer terug en keek haar weer aan voor hij zacht lachtte. ''Moest je eens wagen, je maakt geen schijn van kans tegenover mij.'' Plaagde hij en tikte met zijn staart tegen haar snuit voor hij zich toch langzaam liet zakken om te gaan liggen. ''Ik ben zo gezond als een vis en dat gaat nog heel lang zo blijven. Ben ook niet van plan mezelf roekeloos in een gevecht te gooien of vrolijk naar BloodClan te lopen.'' Antwoordde hij droogjes en legde zijn kop even neer op zijn voorpoten. ''Ik ben nog niet achterlijk.'' Fluisterde hij grinnikend en gaapte toch even.

"Ze ziet het als haar kracht." Grinnikte ze zacht en likte over haar lippen terwijl ze hem aankeek en begon zacht te lachen op zijn woorden terwijl ze knikte. "yeah mar dat ligt ook aan de warriors. Sommige warriors kunnen minder snel banden vormen." Grinnikte ze zacht en gaapte haar kopje op haar poten leggend en rolde zich voorzichtig op haar rug. "Ik weet niet.. Hij is familie maar de manier waarop Snowcrystal naar hem kijkt bijna alsof ze van Starclan zelf gehoord heeft dat hij niet goed is.." Mompelde ze. "Misschien is hij gewoon bitter geworden na de dood van zijn moeder?" Mompelde ze haar kopje schuddend. Ze had zelf de Calico Queen niet zo lang meegemaakt. Dreamheart was gestorven toen ze twee manen was maar ze wist dat het Stormfrost heel veel pijn had gedaan. Snowkiller zal het ook wel geschaad hebben dan toch? Ze schoot in de lach van zijn woorden. "Oh echt waar Flamie?" Ze schoot in de lach en likte even over zijn kin. "Maar beter dat je niets gevaarlijks doet ik heb je nog nodig he." Grinnikte ze zacht en gaapte. "Weet je zeker dat je niet achtelijk bent? Je gaat met mij om." Grinnikte ze hopend dat hij het grapje begreep en schudde haar kopje.

Er kroop een grijns op het gezicht van de kater voor hij lachtte. ''Dan word het tijd om haar een leuke les te leren.'' Zei hij voor zijn kop even op en neer deinsde en hij zuchtte. ''Daarom, en sommige vormen geen banden maar doen wel hun best.'' Mompelde hij langzaam maar bleef haar onderzoekend aankijken voor hij zuchtte. ''Ja dat heb ik opgemerkt, misschien kunnen we het haar eens vragen.'' Mompelde hij maar schudde zijn kop. het was vreemd dat er anderen waren binnen de clan die zo werden aangekeken door elkaar. ''Wie weet, hij leek als apprentice echt een gezellig katertje. Flowerstorm was ook vaak positief over hem.'' Sprak hij zacht voor hij zijn ogen sloot en er over nadacht. het was misschien een optie maar er konden ook andere dingen aan de hand zijn. Hij opende zijn ogen weer en grinnikte. ''Ja echt waar dwergje.'' antwoordde hij zacht lachend en gaf haar een halve por met zijn voorpoot voor hij met zijn ogen rolde. ''Zeg ik ben geen apprentice die headfirst gevaar in duikt.'' Mompelde hij droogjes en schudde zijn kop voor hij in de lach schoot. ''Ja het zou wel een hoop moeten verklaren. Maar zeker dat het dat ene steekje los bij mij verklaard.'' Grapte hij lachend en krulde zijn staart even langs zijn lichaam.

Ze begon te lachen en knikte. "Ik wou dat ik hte kon zien. JE moet me vertellen hoe het gegaan is hoor." Ze grinnikte zachtjes en trok even met haar oortjes. "Snowcrystal het vragen hmm.. Dat zou wel een goed idee zijn. Hopelijk is er niets mis met Snowkiller.." Mompelde ze half afwezig rakend en gaapte. "Ik weet het niet.. ik heb hem niet echt meegemaakt als apprentice.. Tegen de tijd dat ik er een werd was hij volgens mij al een Warrior." Ze glimlachte zacht maar schoot in de lach. "Nauughhhhh ik ben geen dwerg grote gemenerikkk." Ze grinnikte en rolde met haar ene 'onbeschadigde' oog. "Geen apprentice zeg je he.. Ik zou het zowaar gaan denken." Ze spinde even zacht en duwde zichzelf tegen hem aan. "Jep je bent compleet gestoord maar dat wist de halve clan al hoor je hoeft je niet te schamen." Ze spinde even speels en duwde haar pootje tegen zijn kin.

Hij grinnikte voor hij haar bedenkelijk aankeek. ''Je kan altijd gewoon meekomen om het te horen. Ik kan Nightstream vast wel overtuigen.'' Grinnikte hij voor hij even kort naar de lucht keek. ''En zo niet zal ik je het tot het diepste detail vertellen.'' Vervolgde hij lachend voor zijn gezicht weer serieus werd. ''Wie weet wat er aan de hand is, maar zij is zijn dichtsbijzijnde familie. Wellicht zit er iets mis, maar misschien is het gewoon schijn.'' Mompelde hij langzaam voor hij grinnikte en zijn kop schudde. ''Ik heb nooit iets vreemds gehoord en hij huppelde bijna wel achter zijn mentor aan. Ze noemde hem leergierig en hij leerde snel, vooral alle gevechtstechnieken. Maar ik had het toen veel te druk om meer te onthouden.'' Zei hij voor hij in de lach schoot en naar haar keek. ''Als jij geen dwerg bent dan ben ik ook geen grote gemenerik. Dat jij nou gewoon mini bent kan ik ook niks aan doen.'' Plaagde hij zacht voor hij een half beledigd geluid liet horen. ''Zeg jongedame, pas op je woorden.'' Sprak hij op zijn strenge mentortoon voor hij haar een zachte lik over haar oor gaf, ontspannend onder het contact van haar vacht en dat van hem. ''Moet je blij zijn dat je me nooit hebt gekend in de tijd dat ik nog niet te lang warrior was. Je zou schrikken. En ment noemt het prettig gestoord, en ik kan me ten minste wel gedragen wanneer ik dat moet.'' Antwoordde hij en hapte zacht naar haar poot, maar zorgde er wel voor dat zijn tanden niet te hard in haar poot terecht kwamen.

EEn hoopvolle blik gleed over haar gezichtje. "Denk je dat ze dat toe zal laten?" Vroeg ze op een bijna kittenlike toon en begon breed te glimlachen. "Nee nu wil ik er bij zijn ook Flameclaw." Grijnsde ze zachtjes. Toch werd haar blik even serieus en schudde haar kopje langzaam. "We gaan het gewoon aan Snowcrystal vragen misschien is er wel niets aan de hand hmm?" Mompelde ze en gaapte zachtjes. "Weetje dat ik me onmogelijk hem klein kan bedenken." Grinnikte ze en likte over haar pootje. "Het is gewoon zo'n grote kater." Ze schoot in de lach en duwde haar pootje tegen zijn borst. "Hey ik ben geen dwerg. JE hebt me gezien als apprentice ik ben gegroeit." Grinnikte ze en spinde zachtjes zichzelf tegen hem aandrukkend. "Oh moet ik oppassen?" Ze grijnsde en keek hem (voor zover het ging) recht aan. "Jaja, ik heb de verhalen gehoord spacecake." Een grijnsje gleed over haar lippen en ze duwde haar neusje in zijn vacht. "Jaja je kan je gedragen maar dat kan ik toch ook?"