Weaknesses {+Sunset}

Weer viel ze aan, en weer werd hij tegen de grond gewerkt. Sunset keek hem doordringend aan en hij staarde even doordringend terug. Toen sprong ze bovenop hem en ze maakte een teleurgesteld geluidje. "Had je wat anders verwacht, matie?" Hij gooide haar van zijn rug af, en begon te rennen. Hij keek even achterom, om te kijken of ze hem volgde, en toen dat zo was rende hij door. Royal draaide zich om en rende regelrecht op Sunset af. Hij tikte haar op haar schouder. "Jij bent hem!" Kinderachtig was het misschien wel, maar het was leuk.

Sunset was veel, veel sneller dan hem. En toen hij kittenachtig tikkertje begon te spelen, schoot ze achter hem aan nadat hij hem had getikt. Ze kaatste via de bomen vooruit en binnen een paar seconden lag ze bovenop hem. "Nu jij." Vervolgens schoot ze als een flits de boom in, en spurtte er vandoor. Ze had wel gemerkt hoe erg de kater met haar flirtte, maar kon ze het toestaan? Hoe zit het met Vulture? Twijfel vulde haar gedachtes, en toen ze bij een brede rivier kwam zette ze die even op pauze. Waaren ze nou het rogue territory in gerent? Ze keek achterom, waar ze Royal zag. Die zou haar tikken als ze niet snel over de rivier heen zou komen. Ze nam een aanloopje over de tak, waarna ze adembenemend ver sprong. Na enkele seconden in de lucht gezweefd te hebben landde ze op een tak in de andere boom en grijnsde naar Royal. Dit was een van de verste sprongen ooit. Wel zeker zeven vossenlengtes lang. Uitdagend zwaaide ze met haar staart.
Door de schemering schenen haar zilveren ogen als twee maantjes in het semi-donker. Ze reflecteerden al het licht wat ze zagen, en dat was aardig veel in totaal. De lucht was al donkerderblauw, en de sterren begonnen te verschijnen. Wacht. Sunset verstijfde. Haar ongeluk! Ze had vandaag nog totaal geen ongeluk gehad. Angst dobberde haar hoofd binnen, en ze begon geschrokken heen en weer te kijken. Zou er nu heel veel ongeluk gebeuren? Omdat het zo laat was? Of zou ze totaal geen ongeluk hebben? Toen ze naar beneden was geklommen had ze die gedachte al aan de kant geschoven, en lachte naar de grijze kater aan de andere kant van de wildstromende rivier. "Now you..." Ze kon haar zin niet eens afmaken, of iets greep haar staart. Haar lach verdween meteen, en een gil verliet haar keel. Oke, wel ongeluk vandaag dus. Een zware grom klonk achter haar, en de poes gilde. Een enorme hond staarde haar met moordlustige ogen aan, ze kon nergens heen! Nergens!

Note: Jeej, hier komt haar ongeluk xD

Royal kon niet eens verstaan wat Sunset zei, want ze was al weer weggeschoten toen ze hem getikt had. Ze schoot een boom in en vloog over een rivier heen. Ze was aan de andere kant van de hard-stromende rivier, en even was de grote kater bang dat ze erin zou vallen. Gelukkig was dat niet zo, maar... Was dat achter haar een hond? Snel schoot hij naar voren, de boom in, de rivier over. "Kijk uit!" Schreeuwde hij hard, maar het was al te laat. Sunset werd aan haar start naar achteren getrokken, en een gil ontsnapte uit haar bek. Nog een gil, en Royal stond naast haar. Snel sprong hij op de hond af, en landde hard op de rug van het beest. Ze boorde haar uitgeklapte nagels in de rug en deed ze zo, dat toen hij ze eruit trok er een hele stuk huid meekwam. De hond huilde hard en sprong woest op en neer om Royal eraf te gooien. Maar hij klampte zichzelf aan hem vast en sissend werkte hij zichzelf naar het gezicht van de hond. Hij klauwde op de ogen en over de oren heen, maar het werkte niet echt. "Ga op zijn poten af!" Schreeuwde hij naar de zwarte kattin terwijl hij in de nek beet.

Sunset deed precies wat de kater zei, en dook op zijn poten af. Ze greep ze stevig vast en beet zo hard mogelijk. Grommend probeerde de hond de katten van zich af te krijgen. Boos sprong de zwarte poes naar zijn hoofd, trapte hard op zijn snuit en krabde in zijn oog, waardoor hij piepend naar achteren vloog. Boos greep de poes zijn andere poot vast, waarna hij jankend door zijn voorpoten zakte. De zwarte poes had de spieren half doorgebeten, dus het beest kon amper opstaan. Vervolgens porde ze haar andere poot in het oog, en ze voelde bloed aan haar klauwen kleven. Het beest kon niet meer opstaan, was blind en kon totaal niets meer. Zou ze hem kunnen doden? Ze vloog naar zijn keel, en al haar kracht zette ze in haar kaken die zich zo hard mogelijk om de keel heen klampten.

- Ik weet niet of ze de hond kan/mag vermoorden xD Dus dan maar zo Razz

Royal werd met volle vaart van de hond afgegooid. Hij zag de zwarte kattin op de hond afvliegen, en landde toen hard met zijn slaap op de grond. Hij voelde een hele tinteling door zijn lijf gaan, en eventjes werd alles zwart. Toen hij weer normaal kon zien, zag hij Sunset bij de keel van de hond staan. Hij wilde haar wel helpen, maar hij kon niets. Hij voelde niet meer hoe hij zijn poten kon bewegen en toen Sunset nog harder in de keel van de hond beet, werd alles helemaal zwart.

Geschrokken opende Royal zijn ogen en snel ging hij zitten. Hij zag de zwarte kattin, nog steeds bij de hond. Het was haar niet gelukt om het beest zijn keel door te bijten, dus nu lag hij onnodig te lijden. De grote witte kater snelde naar haar toe en duwde haar opzij. Hij zette zijn krachtige kaken aan de luchtpijp van het dier en met een snelle, krachtige beet was het dier dood. "You should thank me. I saved you from haunted toughts."

- draaaaaamaaaaa

Opeens voelde ze en duw in haar zij, en zag Royal die de keel doorbeet. De kater had iets bij zijn slaap, en zodra de hond dood was, draaide ze zijn hoofd zodat ze het kon zien. "G-gaat het wel?" Vroeg ze bezorgd, en ze keek even snel naar achteren om zeker te weten dat er niet nog een kwam. Een klap op je slaap was gevaarlijk, en hij had het zomaar opgelopen dankzij haar dagelijkse ongeluk. Het leek wel steeds erger en erger te worden. "D-Dankje." Sprak ze verbijsterd, en ze staarde even naar de dode hond op de grond. "B-ben je wel oké? Kan ik iets voor je doen?" Royal had haar leven gewoon gered, zoals geen enkele andere Bloodclanner hier zou doen.

"G-gaat het wel?" Royal draaide zich wat verward om en keek Sunset aan, die zijn hoofd weer een beetje draaide om naar zijn slaap te kijken. "Ja, dat denk ik tenminste.." Miauwde hij terug en hij voelde even met zijn poot aan zijn hoofd. Een steek trok door zijn hoofd heen en zuchtend liet hij zijn, nu met bloed bedekte, poot zakken. "D-Dankje." De grote kater had geen idee waarover Sunset het had, dus hij volgde haar blik die naar de hond ging. "Oh, het is oké." Antwoordde hij simpel. "B-ben je wel oké? Kan ik iets voor je doen?" De kater grinnikte. "Ik ben oké, het gaat, en nee je hoeft niks te doen hoor." Hij gaf de poes een speels duwtje en knipoogde. "Zullen we maar teruggaan naar het kamp? Of weet jij iets tegen een bloedende wond?"

"Het is een clanmanier, maar het werkt wel!" Vlug sprintte ze weg, om naar spinnenwebben te zoeken. Gelukkig reflecteerden haar zilveren ogen alles zo erg dat het makkelijker was om alles te zien, en al snel hinkte ze terug met een poot vol spinrag omhoog gehesen. "Een Medicine cat apprentice had dit een keer gedaan toen.." Ze stopte, ze ging toch niet vertellen dat ze een aantaal keer voor een monster was gesprongen. "Dat doet er niet toe, kom hier.." Voorzichtig maakte ze de wond schoon, en legde daar wat kruiden die goed ervoor waren op. Daarna deed ze met beide poten het spinrag op de wond, en lachte. "Hoe wil je nu ooit over deze rivier komen?" Toen ze ernaar keek merkte ze al dat hij iets hoger was gerezen, en welke rivier het was. De glimlach vertrok naar een angstig gezicht, het was de rivier waar ze bijna was verdronken, een stukje verderop tenminste. "I-Ik g-ga d-d-daar nniet.." Ze sprong geschrokken achteruit toen een golf water haar kant op kwam, en meteen vluchtte ze een boom in. "I-ik blijf wel hier.." Ze kroop een klein holletje waar zij makkelijk in paste, het was groot genoeg voor een wat grotere kat, dus voor haar kleine lichaam was het perfect. Ze liet haar kop op haar poten rustten, en keek wat angstig naar de ingang van het boomhol.

Royal keek heel verbaasd toen de zwarte kattin bezig was met zijn kop. Haar poten voelde koud aan tegen zijn warme witte vacht, een niet vervelend gevoel. Dat het een clanmanier was maakte hem niet uit, nee, het lette zelfs extra goed op en probeerde geen detail te missen. Eerst maakte de kattin zijn wond schoon, daarna deed ze er wat kruiden op - al was het niet duidelijk welke dat waren, daar had hij namelijk totaal geen verstand van - en deed er daarna wat spinnenwebben op. Een merkwaardige manier, maar Royal voelde de pijn al wat verlichten. "Hoe wil je nu ooit over deze rivier komen?" De kater haalde zijn massieve schouders op en grinnikte. Opeens leek Sunset wel bang geworden voor het water en ze sprong achteruit toen er maar een klein beetje water hun kant op kwam. "I-Ik g-ga d-d-daar nniet.." Royal was heel verbaasd. Was dit dezelfde poes als die net zo'n megasprong gemaakt had over precies dezelfde rivier? Het zwarte vachtje schoot de boom in en hij hoorde maar zachtjes haar stem. "I-ik blijf wel hier.." De witte kater klom haar achterna, al was hij duidelijk langzamer dan haar door zijn grote lichaam. Hij ging zitten op de tak die schuin voor haar boomhol zat en hij stak zijn hoofd naar binnen. "Hé? Wat is er aan de hand? Je hebt net een hele grote sprong gemaakt en je bent nu bang? Als er iets is kan je het zeggen," vervolgde hij en even vertrok zijn gezicht doordat er een pijnscheut door zijn voorhoofd stak. Vast door het klimmen, hij moest wat rustiger aan doen.

Toen ze haar ogen even sloot zag ze het moment weer waar ze haar leven voorbij had zien flitsen, ze bijna verdronken was. Ze was toen in een grot beland, maar toch had Vulture haar gered. Ze was bijna dood geweest. Ze opende haar ogen meteen toen ze merkte dat Royal in de opening van de holling in de boom was gekomen, deinsde ze tegen de wand aan en rilde geschrokken. "D-die rivier.." Stamelde ze angstig, waarna ze zich opkrulde in een hoekje. "Ik was daar..." ze schudde haar kop, en luisterde naar het geluid van de rijzende rivier. "Kijk eens naar de rivier." Rillerig stapte ze naar de opening, en wees met haar zwarte poot naar het water dat was gestegen totdat het ce wortels al had opgeslokt. Verderop zag de poes al regen aankomen, en ze siste toen een druppel op haar neus plonsde. "Dat was bijna mijn dood geweest," zuchtte ze, waarna ze op was gesprongen van een klap van een boom die was omgeklapt. "En dat ook." De wond van de tam die door haar lichaam heen was gespietst zag je nog steeds, het was een kale plek met opgedroogd bloed, het had toen net geen vitale organen geraakt. "welkom bij mijn dagelijkse ongeluk." Siste ze, waarna ze zich opkrulde tegen de wand van het hol aan.

"D-die rivier.." Zei de poes angstig, terwijl ze tegen de achterkant van het hol aan kroop. "Ik was daar..." ze schudde haar kop. Royal keek verrast naar dit tafereel. "Kijk eens naar de rivier." Zoals hem gevraagd werd, deed hij het ook. Hij keek naar de rivier, die leek te stijgen. Sunset siste toen er een druppel op haar neus belandde. "Hey, Relax, het is maar een druppeltje," Probeerde Royal haar te sussen, maar het leek niet echt te helpen. "Dat was bijna mijn dood geweest," Geschrokken staarde de wit met grijze kater naar het nog steeds rijzende water. "En dat ook. Welkom bij mijn dagelijkse ongeluk." Met een bek vol tanden keek hij de zwarte kattin aan. Ze was zo fragiel dat het bijna eng werd!

“Hey relax, het is maar een druppeltje,” Suste de kater, en ze zag zijn geschrokken blik die hij naar het water wierp overduidelijk. Vervolgens keek Royal haar aan, en een ongemakkelijk gevoel rimpelde door haar heen. “Het is beter om te wachten tot morgen, dan is de rivier gezakt.” Stotterde de poes zacht, waarna ze haar staart voor haar neus legde en als een kussentje gebruikte. “Ik weet niet of je hier in past, misschien een beetje krap..” Ze greens in haar staart waar ze haar gezicht in had geduwd, en sloot haar ogen, terwijl ze naar de regen luisterde die tegen de bomen begon te plenzen, en ze wierp een enorm angstige blik naar de kater waarna ze zich helemaal tegen de zijkant van het hol aan duwde. “Dit had je vast nooit verwacht hé, van een Bloodclankat? Angst voor een rivier.”

“Het is beter om te wachten tot morgen, dan is de rivier gezakt.” Royal knikte, en vanaf zijn tak keek hij naar beneden. Het water was al zeker tot zijn schouders gekomen als hij daar zou staan. Wat een geluk dat hij met Sunset was! Er viel een dikke druppel op zijn kop, en hij keek verontwaardigd omhoog, naar de hemel. En toen barstte de bui helemaal los. Het kleine bladerdek wat er nog aan de boom hing hielden de druppels niet meer tegen en Royal werd al best nat. “Ik weet niet of je hier in past, misschien een beetje krap..” De witte kater knikte. Tja, het was zeker krap, maar als hij nu hier op deze tak zou liggen zou hij binnen de kortste keren helemaal doorweekt zijn. Hij rende naar het hol toe en kroop naar binnen. Eigenlijk paste het net niet, maar hij slaagde erin om toch in het hol te kruipen zonder bovenop de zwarte poes te liggen. “Dit had je vast nooit verwacht hé, van een Bloodclankat? Angst voor een rivier.” Royal schudde snel zijn kop. "Iedereen is wel ergens bang voor, en als jij hier bijna verdronken bent vind ik het meer dan logisch!"

De kleine zwarte poes maakte even plaats voor de grote kater, en zodra hij lag, zaten ze wel echt enorm op elkaar gepropt. "Dankje voor het begrip." Mompelde ze, waarna ze zijn witte vacht uit haar gezicht haalde, en haar eigen staart om zichzelf heen sloeg. "Ik haat regen." klaagde ze, toen de regen nog harder tegen de bomen aan begon te kletteren, en gefrustreerd legde de zwarte poes haar poten over haar oren. Elke cel in haar lichaam sprak tegen het feit dat ze hier met een kater die ze amper kende in een krap hol zat, aangezien haar hart nog steeds naar Vulture ging. Ze wist het even niet meer, want ze vond Royal ook een nogal aardige kater. Ze zuchtte, waarna ze met haar glinsterende zilveren ogen naar de witte kater keek.

"Dankje voor het begrip." Miauwde Sunset, en Royal keek even op toen hij gefrunnik aan zijn vacht voelde. Oh, hij zat volop met zijn lange haren in haar gezicht. Niet heel charmant. "Ik haat regen." De witte kater knikte instemmend, en keek naar buiten toen de regen nog harder neer begon te kletteren. "Duss... Hoe is het met de liefde?" Hij keek haar met een scheef kopje aan, zijn oortjes naar voren, een teken van nieuwsgierigheid. Hij gleed even met zijn poot langs zijn gezicht, waar hij merkte dat zijn vacht wat hard was. Er zou zeker wat modder op gekomen zijn, door de stijgende regen. Maar voordat Sunset de kans kreeg om te antwoorden, slaakte Royal een krijs. Het water! Het water liep naar binnen in het hol! Hoe kon het zo snel gestegen zijn? Maar de witte kater bedacht al snel dat de boom schuin had gelegen toen ze dit hol inkropen en niet echt omhoog had gestaan, alleen schuin. Er ging een schok door de boom heen. Nee! Met grote ogen van paniek keek Royal om zich heen. De boom was aan het zakken! "W-we moeten hier weg! Nu meteen!" Schreeuwde hij en hij greep Sunset in gaar nekvel, en trok haar het hol uit. Hij gooide haar op de uitstekende tak waar hij net op gezeten had, zodat ze sneller dan hem kon vluchten. Stel dat het te laat was! Hij hees zichzelf nu uit het hol. "Rennen!" Beet hij de kattin toe en ging haar toen achterna.

- Even wat actie :3

Haar hele vacht rees overeind bij de vraag van de kater, maar voordat ze hem een oorvijg kon geven, begon hij te schreeuwen, en werd de zwarte poes als een kitten het hol uit getild, haar poten waren nat, en sissend trok ze de kater het hol uit. "Jij eerst!" Ze sprong aan de kant voor de kater zodat hij eerst kon gaan, en schoot vervolgens als een eekhoorn achter hem aan, ze liet hem bij de moeilijke stukjes makkelijke sprongetjes zien, ze ging boven hem, zodat ze hem niet in de weg zou lopen, en aangezien ze zo klein en licht was dat ze zelfs over twijgjes kon dansen. "Ik ben afstammeling van Skyclan, en jij hebt een lange vacht!" Ze hield halt toen ze bij een enorme sprong kwamen, en ze wist zeker dat de kater deze nooit zou gaan halen. Zijn vacht zou hem enorm afremmen, en tenslotte was hij te zwaar en zeker met de vaart die hij zou maken zou hij door de tak zakken. En ten slotte was het ook een enorm verre sprong. "Shit," Siste de poes angstig, het water kwam hoger en hoger, en angst overwelmde haar. Vooral de stortregen die haar bijna van de tak af blies hielp niet mee, maar aan de overkant zouden ze veilig zijn. "Dit haal jij nooit, jouw vacht en je bent veel te groot en zwaar omdat je helemaal nat bent!" Panikeerde ze. Ze deed haar uiterste best om een beetje rustig te blijven, en ze drukte zich kort even tegen de grote, natte kater aan. "Wat nu?"

-Actie!!! : D Je hebt(over een paar sec) een PM xD

Toen de poes siste dat hij eerst moest gaan, rende hij naar voren en was erg verbaasd toen de poes op de tak boven hem sprong en daar begon te rennen. Ze gaf hem wat instructies en al snel had hij het onder de knie. Zo moeilijk was het niet! "Shit," Eerst snapte hij niet wat ze bedoelde, maar al snel had Royal door dat hij de sprong niet ging halen. Paniek rees op in zijn ogen en hij keek, nu al wat hyperventilerend, om zich heen. "Dit haal jij nooit, jouw vacht en je bent veel te groot en zwaar omdat je helemaal nat bent!" Nee, nee nee nee nee! Dit werd niet zijn dood. Verdronken in water, wow, indrukwekkend. Koortsachtig dacht hij na, keek even om zich heen en gooide zichzelf toen van de tak af. "Spring!" Riep hij naar de poes, waarna hij kopje onder ging in het lauwe water. Hij trappelde verwoed om boven water te komen, maar langzaam zakte hij verder naar beneden. Hij hoopte dat Sunset al gesprongen was en dat ze hem zou proberen te helpen, al kon hij niet verwachten van wel. Opeens raakte hij iets hards onder water en hij probeerde zijn blauwe ogen te openen, die hij tot nu toe de hele tijd had dicht geknepen tegen het vieze water. Hij zag dat het een soort tak was, en hij klauwde hem naar boven hem, waardoor hij naar boven dreef. Hij klampte zich vast en kwam toen boven water. Pfft, zwemmen hoefde hij helemaal niet! Een triomfantelijk gelag rees uit zijn keel toen hij de zwarte vacht van Sunset ook al aan de overkant zag. Hij begon wat met zijn poten te trappelen en het lukte hem om bij de overkant te komen. Snel drukte hij zichzelf omhoog en rees hij het water uit. Het was gelukt. Het was gelukt! Royal keek naar Sunset en sprong toen naar haar toe, haar een lik gevend over haar zwarte vachtje. "Ik leef nog!" Riep hij blij uit en hij keek haar vol vreugde aan.

Ze keek geschrokken naar de kater die het water in dook, en ze sprong vanuit stilstand met een enorme vlucht naar de overkant, waar ze behendig en gebalanceerd landde. Meteen sprong ze uit de boom en keek bezorgd om zich heen, waar was de kater gebleven. Toen ze zijn kop boven water zag komen kwam een golf van geruststelling over haar heen gewaaid. Hoewel het nog vreselijk onweerde was ze blij. Blij sprong de kater naar haar toe, en hij gaf een lik over haar vacht waarbij de poes rilde. "Gelukkig," Mompelde ze blij, waarna ze angstig keek naar een oom die omkukelde. "Pas op!" Gilde ze, en duwde de kater weg waardoor hij buiten bereik van de takken kwam. Zijzelf kreeg een harde dreun op haar kop, maar gelukkig was ze niet alweer aan een tak gespietst. Duizelig probeerde ze om zich heen te staren om de omgeving te verkennen in de boom. Ze had geluk gehad, ze zat precies in het midden waardoor een soort van muurtje om haar heen was gebouwd van takken en bladeren. er kwam opeens een flink gewicht op haar borstkas waardoor ze weinig adem kreeg, en angstig maaide ze door de lucht et haar klauwen om zich eronderuit te trekken, wat lukte na veel kracht te zetten. Hijgend en met een ernstige koppijn keek ze om zich heen naar haar huisje van bladeren en takken, de regen kwam er hier gelukkig niet door heen, dat was wel beter zo. Ze zakte nog buitenadem door haar poten, en voelde bloed uit een wond op haar hoofd stromen. Hopelijk zou de kater haar niet hier laten liggen.

Draamaaa

Hij keek glimlachend naar Sunset. Dat hadden ze maar mooi overleefd! "Pas op!" Huh? Oppassen voor wa- Royal kreeg een harde duw in zijn borst en werd achteruit geschoven via zijn achterwerk. Hij gleed nog een stukje door, terwijl hij nu vol ontzet keek wat er voor hem gebeurde. De zwarte kattin had hem gered, maar kreeg hierdoor zelf een flinke tik op haar kop. Opeens viel er nog een tak naar beneden, precies op Sunset. Als het niet zo'n serieuze zaak geweest was, was het heel grappig geweest. Hij snelde naar de poes toe en duwde wat takken opzij. Daar lag ze, goed beschut maar toch met een bloederige wond. Ze was knapper dan ooit. Wacht, wat? Royal liep stevig door, zodat ook hij nu beschur was, zijn hele vacht hing naar beneden en hij leek wel op een verzopen kat. Oh ja, dat was hij ook! Hij liep naar Sunset toe en draaide haar kop zachtjes met zijn pootjes, zodat hij de wond goed kon bekijken. Hij boog voorover en fluisterde zachtjes, "Niks aan de hand," hij aarzelde even, maar voegde er toen achteraan "Baby" hij gaf wat fluwelen zachte likjes over de wond heen, haar bloed in zijn bek. Lekker romantisch. Er waren veel leukere manieren om een poes te likken.

+ Wacht. Dat laatste klinkt heel slecht xD

Alles draaide om de poes heen. Ze had het gevoel dat ze in een draaimolen zat, samen met een enorme kat die op haar af stapte. O ja, dat was Royal. Zijn enorme poot draaide haar hoofd zachtjes naar hem toe en ze keek duizelig naar een stuk of honderd ogen. "Niks aan de hand." Vertelde de kater, yeah, sure. Ze had bonkende koppijn en alles draaide en was driedubbel op de wereld. "Baby" Haar hart stopte even met slaan, of het ging zo snel dat ze het niet eens merkte dat het klopte. "w-wat?" Haar woorden werden al gelijk weggelikt door een aantal likjes over de wond van de poes, en ze staarde de kater beduusd aan. "W-wat?"

AHA JA HEEL ERG SLECHT xD