love is not always fun... [Crystalpaw]

Talkpaw had al een paar dagen Crystal niet gezien. Talkpaw ontweek der altijd. 'ik wil ons vriendschap niet verbreken omdat ik verliefd ben dus ontwijken...' dacht de kater. Later, na hun eerste dag, zag Talkpaw der weer. Ze zat aan het einde van de apprenticeden. Crystal! Crystal!' riep de kater maar, hij wou het op biechten. Dat hij verliefd was... hij rent naar der toe maar struikelt over boom wortel en maakt een koprol waardoor die langs der rolt en naast der ligt. Snel genoeg stond die op en schudde even zijn vacht schoon van de zand, wat makkelijk opviel door zijn witte vlekken. 'crystal!' had die gezegd met een big smile. 10000 gevoelens kwamen op. De vlinders werden wakker. En Talkpaw was weer is aan het staren. 'crystal' zei die nog is. 'wat ben ik blij jou weet te zien. Als ik weg was was jij hier en andersom...' zijn glimlach begon te zakken en de kater keek naar de grond...'Crystal, ik moet iets bekennen... ik... ben verliefd... en ik ben niet zomaar verliefd... het is op een aardige mooie kat... en ik wil je om tips vragen... wat vinden poezen leuk? Enz' 'en nu maar hopen dat ze niet door krijgt dat het om haar gaat'

~Crystal en nu maar hopen dat je niks door hebt Razz

Dus daarom was Talkpaw zo afwezig. "Wat leuk!" riep ze uit. Maar eigenlijk meende ze het niet echt. Ze was Talkpaw misschien wel iets leuker gaan vinden dan gewone vrienden deden. "Uhm tips...Uhm..Ik zou het liefst iemand hebben die er altijd voor me is en me steunt. En ook iemand die niet bang is om zijn gevoelens te tonen, jammer genoeg zijn er daar niet zoveel katers van in de clan..." mauwde het poesje. Bij het laatste deel van de zin, was haar stem een stuk zachter en ook wat teleurgesteld. Maar al snel keek ze weer vrolijk. "Ik ben ook weer blij om jou te zien, dus wat heb jij allemaal gedaan? Ik ben er vooral op uitgegaan om te jagen" mauwde het poesje ook weer een heel stuk vrolijker.

~sowwy for my lateness dasje

woow goeie tips maar... zal ik jet al opbiechten? Aan Talkpaws gezicht kon je zien dat die twijfelde niet veel katers hadden dat, en ze vond het jammer Talkpaw slikt nog is en kijkt naar zijn poten en dan strak in crystals ogen "Crystal, je bent een mooie kat..." nu moet ik wel verder gaan "En ik wil je niet storen en niet afleiden van je trainging..." Talkpaw krijgt het warm ik kan het niet! Ik moet weg! "Sorry, ik leg het nog wel is uit, ik kan het niet!" Talkpaw sprint weg, op de openplek aangekomen gaat die ergens aan de rand zitten Ik was er bijna! Waarom zei ik het niet gewoon? Wat is er mis? hij staart stom naar de grond terwijl die niks doet. En nu? Ze weet het vast, ik kan er niet meer omheen...

-laay? Ik ben pas laat :$ dit word geen gewoonte hoop ik...

Crystal keek hem verbaasd na. Wat was eraan de hand? Ze snapt er niks van. Ze liep naar de ingang van de Apprentices Den, waar Talkpaw verdwenen was. Ze liep naar buiten, de open plek op. Crystal keek rond, en al gauw spotte ze Talkpaw aan de rand van de open plek. Ze liep er rustig naar toe, ook al wilde ze graag weten wat er was. Zou hij verliefd op haar zijn? Nee, dan zou het dom zijn om advies aan haar te vragen, toch? Eenmaal bij de zwart-witte kater aangekomen, bedacht ze wat ze zou vragen. Zou ze gelijk vragen of hij verliefd op haar was, vragen wat ze dacht dus. Maar wat als dat niet zo was, dan zou dat heel beschamend zijn. Nee, ze zou wel gewoon vragen wat er was. En misschien kon ze dan verder wat opmaken uit Talkpaws antwoord, als hij dat tenminste gaf. "Hé, wat is er? Je hoeft niet bang te zijn, wat het ook is ik zal het vast wel begrijpen. Het kan waarschijnlijk nooit zo erg zijn dat ik je nooit meer wil zien hoor!" mauwde Crystal met een vriendelijke, maar ook warme stem. Ze een mix van gevoelens, waarbij een een twijfel was over, of ze verliefd was op Talkpaw of niet. Een ander was verwarring, en nog een andere was vriendschap. Ze zou vrienden blijven met de kater, en niet alleen omdat hij haar eerste en enigste vriend was. Maar ook omdat ze een grote vriendschap voelde voor hem, dat wist ze zeker.

~hopelijk niet nee, but here's my post though

Talkpaw zag Crystal aankomen, ze was diep ingedachten. ik weet zeker war ze gaat vragen en ja hoor de vraag kwam "hè, wat is er? Je hoeft niwt bang te zijn, wat hwt ook is ik zal je vast wel begrijpen. Het kan waarschijnlijk n II et zo erg zijn dat ik je nooit meer wil zien hoor!" Zei ze. Dat laatste gaf de zwart witte kater moed. nu nu nu! "Crystal, ik vind je leuk... Je bent mooi, je bent grappig, je bent stoer en je bent super. Ik had aan jou gevraagd over die tips dat ik ze bij jpu kon gebruiken, wie ken je beter dan jezelf?" Eindelijk had Talkpaw zijn liefde verklaard. maar wat nou als zij hem niet leuk vind? Love is not always fun...

Hij zij dat hij verliefd op haar was. Op haar? Hoe kon iemand nou weer verliefd op haar worden? Zij was niemand, er waren veel leukere en mooiere katten in de clan dan haar. Ze had het ook nooit echt verwacht. En het ergste was, ze wist niet wat ze voor de kater voelde, vriendschap, of liefde. En ze wilde hem een antwoord geven. Crystal had wederom niet door dat ze weer in verdachten gezonken was. Maar als ze het wist maakte het haar niet uit, Talkpaw verdiende een goed antwoord. En niet alleen, ik weet niet wat ik voor je voel, dat vond Crystal niet goed genoeg. De sneeuwwitte poes dacht diep na wat ze zou zeggen. "Ben je echt verliefd op mij? Sorry als ik een beetje vaag overkwam of nog steeds overkom. Ik had alleen nooit gedacht dat er iemand verliefd op mij zou worden. Aangezien ze me amper een blik toekeren, laat staan met me praten. En..Uhm...Ik wil je graag een antwoord geven. Maar weet je nog dat ik daarstraks wat teleurgesteld keek toen je vertelde dat je verliefd was op iemand. Ik weet niet wat ik voor jou voel... Of ik nu vriendschap voel, of verliefd op je ben. Misschien moeten we gewoon kijken hoe het verder gaat en misschien wordt het dan duidelijk voor mij wat ik voor jou voel. Hopelijk vind je dat oké...?" mauwde Crystal. Ze snakte even naar adem aangezien dat een hele mond vol was. "Maar ik blijf vrienden met je, zoals ik net al zei, zo erg is het nooit" vervolgde ze nog snel. Hopelijk was Talkpaw niet te veel gekwetst. En hopelijk vond de zwart-witte kater het niet erg om te kijken hoe het verder ging, om dus te wachten. En zij wilde vrienden blijven, maar wilde hij dat wel? "Maar...Uhm..Wil jij nog wel vrienden met mij blijven...?" Vroeg Crystal wat onzeker.

~315 woorden (met deze niet meegeteld XD)

"Precies waar ik bang voor ben "ik weet het niet zeker" wat nou als ze toch niet verliefd is? Naja ik ben al blij dat ze vrienden wilt blijven..." Dacht de kater. Hij keek op met zijn groene ogen en keek naar Crystalpaw. "Tuurlijk wil ik vrienden blijven! Jij was mijn eerste vriend in de clan. Vroeg keek niemand naar me om. geen een in de nursery, geen een in de apriticeden...' De zwart witte kat kreeg even een steek van verdriet. Zodra die weer naar Crystal keek was die pijn vergaan en kwam er vriendschap op. Ooit had die gedacht dat die een enzame krijger werd, maar nu heeft die een vriendin voor het leven! Hij stond op en keek naar Crystal 'het was niet net van mij om weg te rennen voor mijn angst, gaat u met mij mee, Dame?' Zegt de kater "Elegant" en glimlacht dan breed. Hij buigt terwijl die de weg vrij maakt en tuurt naar Crystal. 'Wat een mooie Dame'

"Maar natuurlijk. Ik ben zeer vereerd!" mauwde Crystal op een kakkerige en deftige toon. De sneeuwwitte poes stak haar borst naar voren en trippelde op haar teentjes langs Talkpaw. "Komt u nog?" vroeg ze weer op dat toontje. Daarintegen kon Crystal, net zoals Talkpaw, haar lacht niet meer in houden. Dus barstte ze in lachen uit. Na een tijdje was ze uitgelachen. "Dus waar gaan we nu eigenlijk heen?" Vroeg het poesje. Haar zachte vacht stak alle kanten uit omdat er een sterke wind blies. Ze rilde even liep er een koude rilling over haar ruggengraat. Maar het was maar zo'n kleine dat hij niet te zien was. "Gaan we weer een wedstrijdje boomklimmen doen? Of ben je bang weer te verliezen van mij?" vroeg ze plagend, maar natuurlijk ook wat uitdagend.

Crystal daagde Talkpaw uit. De kater rende haar voor het kamp uit. Al keek hij af en toe achterom naar Crystal, Waardoor hij bijna tegen een warrior opbotste en zijn exucces aanbood. Hij rende door de kamp ingang en bleef daar zittend wachten op de poes. De poes volgde al snel waardoor Talkpaw der na riep 'ik was eerder ik was eerder' al wist hij wel dat die had vals gespeeld. 'welke boom neem jij? Ik die daar.' De kater liep op de boom af en zette zijn nagels erin, hij klom een beetje. 'te glad...' mompelt die. Hij neemt de volgende boom, zo steeds door tot de 5e boom. 'ik sta klaar!' riep hij.

Ben je bang voor een gladde boom, ik dacht dat je nergens bang voor was" plaagde Crystal de kater. De poes maakte een kleine sprint naar de boom naast Talk. "Wedden dat ik wel in een gladde boom kan klimmen en kan winnen?" daagde ze haar vriend uit. "Klaar voor de start, een, twee, drie! GO!" riep de sneeuwwitte poes. Crystal sprong zo hard van de grond af als ze kon, en ze landde op een laaghangende tak. Hij was glibberig, maar al snel vond ze haar evenwicht weer. Weer nam ze een sprong, alleen nu landde ze met haar voorpootjes alleen om de stam. Ze krabbelde omhoog. haar achterpoten op de tak. Zo ging het de hele tijd door, tot ze al hoog boven de grond was. Crystal was bijna bij de top, wat aardig hoog was. De takken werden dunner, en bogen al wat onder haar gewicht, al was het niet veel. De poes sprong naar de volgende tak, weer kwamen alleen haar voorpootjes om de tak heen. Echter was deze tak dun, en dus boog hij. Crystal schrok toen haar pootjes begonnen weg te glijden. "HELP!" riep Crystal zo hard ze kon naar Talkpaw. Maar het was al te laat, haar pootjes gleden van de tak af en ze viel. Crystal was verlamd van angst. Het enige wat ze zag waren flarden van het bos voor ze op de grond viel. Haar hoofd raakte hard de bodgrond, en alles werd zwart voor haar ogen. Crystal was buiten bewustzijn geraakt.

Talkpaw gin 10 seconde telaat omhoog maar ver kwam die niet, de eerste beste laag hangende tak... hij keek hoe Crystal omhoog klom, snel en eenvoudig, maar toen 'HELP' riep Crystal. Talk sprong snel uit de boom en gleed onder Crystal. Hij ving haar lichaam op met de zijkant van zijn buik maar der hoofd knalde op de grons, Buiten weste! Snel, eenvoudig en soepel stond Talkpaw op, de zwart witte kater deed zijn best om de meeste verwondingen weg te likken bij der, maar de kater mislukte, zo snel wist die niet wat die moest doen dus ging die verder met likken, het was opgehouden met bloeden, maar nu? Dat kon die niet zo snel bedenken uit paniek... "oh crap, help..." mompelt die onverstaanbaar. Hoeveel pijn zij heeft heeft hij in zijn hart 'Love Is Not Always Fun'

Crystal was een tijdje bewusteloos, maar toen kwam ze bij. "Wat..." Crystal stopte abrupt toen er een felle, hevige pijnschuit door haar heen ging. Ze opende langzaam haar oogjes en keek even naar de grond waar ze op lag. De aarde was nat, en duidelijk gekleurd door haar bloed. "Wat..Is er.. Ge..Gebeurt?" vroeg ze angstig, maar ook zacht omdat ze veel pijn had. Ze voelde de warmte van een andere kat, daar had ze haar vraag dan ook aan gesteld. "Ik...Ik moet...Naar het..Kamp" mauwde ze zacht. De poes kreunde bij de pijn die door haar heen ging. Ze voelde nu ook andere vonden dan die op haar kopje, maar dat waren alleen maar schrammen, en pr ik ten dus alleen maar een beetje. De vacht po haar kopje was rood gekleurd, al kon ze dat zelf niet zien. De po es was te zwak om op te staan, dat wist ze zelf ook, en dus probeerde ze het niet. Echter bleef ze niet bij bewustzijn, al snel werd alles weer zwart voor haar ogen.

Onderwerp: Re: love is not always fun... [Crystalpaw]