Who's that? {+Birdy}

Fall zat zoals gewoonlijk binnen, toe te kijken hoe de regendruppels een - in haar hoofd - race hielden wie er als eerste beneden aan het raam was. En ja hoor, zoals Fall al had gedacht, was de grootste druppel als eerste beneden! Met een glimlach drukte ze met haar pootje op het raam, om de druppel op te vangen, maar ze was even vergeten dat de druppel aan de buitenkant was. Opeens schoot er een vacht voorbij. Nieuwsgierig drukte de kitten haar kleine neusje tegen het koude raam, maar ze zag niks meer. Ze sprong van het raamkozijn af en ging door het kattenluikje heen, naar buiten. Maar wat was het koud! De Siberische kitten rilde kort, maar was vastbesloten om erachter te komen wie die andere kat was. Misschien was het wel geen kat, maar die enge hond van de buren! "W-wie is daar?" Vroeg ze, nu toch wel een beetje bang.

+ Birdy

Gefocust keek het kleine poesje naar haar prooi. Deze keer zou hij niet ontkomen. Staart? Check. Kop laag? Check. Pootjes gebogen? Check. Buikje bij de grond? Check. Dit keer zou er niets meer mis gaan. Precies zoals ze had geleerd van Skinny Love sloop ze op het stoffen muisje af, dat niets in de gaten had. 3.. 2.. Met een grote sprong belandde ze op het stoffen ding. Althans, dat was de bedoeling. Net zoals alle keren hiervoor was haar prooi razend snel weggetrokken, alsof hij vast zat aan een touwtje. Niet leuk. Mokkend gaf Birdy het op. Ze zou hem nóóít vangen. Eerst moest ze nog véél meer leren van Skinny Love. Gelukkig had ze haar, anders was het al helemaal een verloren zaak geweest! Niet goed wetend wat ze nu moest doen klom het poesje door de ingang van de twoleg-den naar buiten. Het was niet super koud, en overal op de grond lagen prachtig gekleurde blaadjes. Één fel oranje blaadje dat naar beneden dwarrelde trok haar aandacht. Pakken! Vrolijk rende ze er op af, en klauwde ze naar het ding. Deze keer zou hij niet ontkomen! Ze sprong op om hem te pakken, maar hij dwarrelde van haar weg. Probeerde hij soms te ontsnappen? 'Ik krijg je wel!' Piepte ze speels. Ze achtervolgde het blaadje helemaal tot in andere tuinen, tot haar aandacht werd getrokken door een angstig stemmetje. Verrast keek ze op toen deze vroeg wie daar was. 'Ben je bang? Je hoeft niet bang te zijn. Ik ben het maar, Birdy. Wie ben jij? Wil je misschien spelen? De blaadjes zijn heel leuk, maar heel snel en ze moeten hapje worden!' Ratelde ze meteen. Misschien had ze wel een speelkameraadje gevonden!

De blauwe oogjes waren niet te zien, want de kleine kitten had haar oogjes gesloten. Ze droomde over haar mama, papa en al jaar broertjes en zusjes. Het was een hele leuke droom, totdat ze haar baasjes zag aan komen lopen. Ze wilde wegrennen, achter haar moeder verstoppen, maar het kon niet! Haar pootjes leken wel vast te zitten aan de grond. Luid piepend keek Fall naar haar mama, maar die kon ook niks doen. Wel leek ze verdrietig dat Fall weg moest... Net op het moment dat haar baasje haar zou optillen, schrok ze wakker.

Iets had haar wakker gemaakt. Bang krulde ze zich op. Wat als het die katten waren die ze pas had ontmoet? Dat zou heel stom zijn! Ze moest heel stil zijn, anders werd ze ontdekt. Heel, héél stil... Een bange piep verliet haar bekje. Ze kon het niet laten! Maar, de stem die ze hoorde kwam niet van de vervelende grote katten. 'Ben je bang? Je hoeft niet bang te zijn. Ik ben het maar, Birdy. Wie ben jij? Wil je misschien spelen? De blaadjes zijn heel leuk, maar heel snel en ze moeten hapje worden!' Haar bruine oortjes, die eerst plat tegen haar kopje lagen, schoten vrolijk vooruit terwijl ze op de andere poes afliep. "Ik niet bang! Blaadjes bang... Mij!" Ze was zo enthousiast dat ze helemaal vergat hoe ze goed moest praten. Ze kon het wel, maar het was wel moeilijk. "Ikke Fall! Spelen?" Haar staart zwiepte en paar keer heen en weer, terwijl ze met haar kleine klauwtjes naar de blaadjes klauwde die van de boom van de buren vielen.

De oortjes van de jonge kitten schoten vooruit toen ze haar stem hoorde. Mooi zo! De kitten begreep hopelijk dat ze niet gevaarlijk was. Birdy glimlachte vriendelijk naar het poesje, dat nog jonger was dan zij. "Ik niet bang! Blaadjes bang... Mij!" Zei de kitten speels terwijl ze op haar afliep. Brody lachte even. 'Dat denk ik ook! Ze zijn ook heel bang voor mij, want ze rennen de hele tijd weg. Wil je me helpen om ze te pakken?' Vroeg ze vriendelijk. Als dit nou een vriendinnetje kom worden, zou het hier misschien niet meer zo saai zijn! Want het was allemaal super leuk, veel leuker dan het asiel, maar het stomme was dat ze altijd alleen moest spelen. Maar nu hopelijk niet meer! "Ikke Fall! Spelen?" Birdy knikte enthousiast. Ja, spelen! 'Kijk, zie je dat grote oranje blad daar?' Begon ze tegen de kitten die dus Fall heette, en ze knikte naar het blad waar ze achteraan had gezeten. 'Die moeten we pakken! Wie hem het eerste heeft, oke? Ik tel tot drie.' Ze ging klaar staan in de ren-positie, zoals ze van Skinny Love had geleerd. 'Één... twee.... Drie!'

Toen de andere poes een spelletje had bedacht, werd Fall - als dat kon - nog enthousiaster. Maar ze raakte al snel afgeleid toen ze zag hoe het poesje ging staan toen ze aftelde. Wat grappig! Fall probeerde haar na te doen en bij drie schoot ze naar voren. Ze was al beina bij het blaadje! Maar net voordat ze het oranje blaadje kom pakken, struikelde ze over iets en ze voelde iets heel scherps in haar voet. Het siberische poesje voel hard op haar achterste en wat beteuterd keek ze naar haar poot. Er stak iets uit, iets heel groots. Het leek wel op een hele dunne tak. Fall keek achterom naar waar ze over gestruikeld was en zag een bolletje liggen van allemaal van zulke takjes. "Dat is au!" Miauwde ze als waarschuwing naar Birdy en ze wees met haar voorpoot naar het rare ding.

+ Het is een egel, haha.