Close to me

CLOSE TO ME

"Yo sloome, laat een dame niet wachten!" De zwarte poot van Mary prikte onophoudelijk in zijn lichaam, en lachend sloeg hij haar zachtjes tegen haar nek. Even verdronk hij in haar rode ogen, maar toen ze op de grond zakte draaide hij zich naar haar toe, en keek haar liefdevol aan. Toen de zwarte poes een lik over zijn kop gaf, gaf hij een lik terug over haar neus. Toen ze met een zoet stemmetje begon te klagen dat hij haar eten moest brengen, greep hij haar vast en rolde een stukje met haar vast. Ze eindigden met rollen toen hij met zijn rug op de grond lag en Mary vast hield met zijn rechterpoot. Haar gezicht duwde ze in zijn dikke borstvacht en plagerig beet hij in haar oor. "Ik heb al eten," fluisterde hij plagerig in haar oor, en hij aaide haar over haar hoofd. De enorme kater was zo ontzettend blij en verbaasd dat Mary ook iets om haar gaf hoe erg ze Bloodclan ook haat. Ze had hem boos meegesleept en tegen hem geschreeuwd met moordlust in haar ogen. Hij had haar gered toen ze bijna een zilver twolegding had opgegeten, en de avond ervoor van een enorme hond. "Je bent prachtig." Fluisterde hij zoet in haar oor, zo zacht dat je echt moeite moest doen om het te horen. Een lachje verscheen op zijn gezicht, en hij drukte haar nog steviger tegen zich aan. Hij likte een paar keer over haar hoofd, waarna hij haar kin optilde zodat ze hem recht aankeek. Hij likte over haar neus, en lachte. "Klef gedoe dit he?" Met een nog grotere grijns rolde hij haar op haar rug en duwde zijn neus tegen de hare aan. "I love you." Even sloot hij zijn ogen en genoot van het moment dat zijn neus en haar neus tegen elkaar aan gedrukt waren. Hij opende zijn groene ogen, en verdronk weer in haar bloedrode ogen. Moest hij een bijnaam voor haar bedenken? Zoals veel katers doen? Mimi? Mar? Bloody? Bloo? Ma? Neh, Mimi leek hem perfect. "Ik doop je om als Mimi." Lachte hij plagerig, en hij haalde zijn neus van de hare af. "Dus jij wilt wat te vreten?" Hij sprong op en rolde van haar af, ze zou vast wel geplet zijn door zijn enorme grootte en gewicht; Arme Mary. Met vlugge maar grote stappen wandelde hij op de dode hond af, en stak zijn klauw in zijn borstkast. Een moment later vloog het hart van het beest tegen de zwarte poes aan, en de kater grijnsde. "je voorgerecht," lachte hij, voordat hij zich naar zijn overvolle zwarte halsband dook. Handig wurmde hij zijn hoofd door het ding en het verdween weet in zijn vacht. Na Mary de rug toe te hebben gedraaid stormde hij de straat op en week uit voor een monster die op hem af scheurde. Nét dook hij naar voren, en water spatte over hem heen. Blazend draaide hij zich om, en zijn ogen staarden groot naar het beest wat weg scheurde. Hij draaide zich weer naar de twolegnesten en zocht naar het nest waar hij een paar weken nog zo'n grote vogel uit de tuin had geplukt. Toen hij de goede schutting had gevonden, zakte hij door zijn achterpoten en vloog erover heen. Met het scherpe, lange twolegding achterop zijn zwarte halsband hakte hij het gaas door, en plukte zo'n verig beest uit zijn hok. Hij draaide gemakkelijk zijn nek om, en sprintte weer naar Mary. Het nog kloppende hart van de kip lanceerde hij ook tegen Mary aan. Vervolgens sloeg hij de kip tegen de poes aan, en bevrijdde zichzelf uit zijn halsband. Toen hij zich omdraaide schopte hij het ding in de bosjes, en begon de veren uit de dode prooi te plukken.