We'll fight for what is ours {RC-TC fight}

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Met haastige sprongen rende Firestar richting Sunningrocks. Achter hem het merendeel van zijn warriors en een goed aantal apprentices. Gelukkig hadden ze allemaal wat kunnen herstellen van het gevecht met WindClan voor er zoiets gebeurde. Enkele minuten geleden waren Polarbear en Brightspots het kamp binnen gestormd. Beide met een stel pasgeboren kittens in hun bek, maar dat was niet het meest alarmerende. De witte kater had aan hem doorgegeven dat er RiverClan katten bij Sunningrocks gezien waren. Een patrouille met Dawnstar aan het hoofd. Dat kon niet veel goeds betekenen. De ThunderClan leader had daarom ook geen risico's genomen en een goed deel van zijn Clan richting Sunningrocks gestuurd. Zelf rende hij vooraan, klaar om erachter te komen wat die vuile visvreters van plan waren met hun territorium.

Uiteindelijk brak Firestar door de bosrand heen. De lucht was grauw, alsof StarClan hun de sfeer gaven die passend was voor een gevecht. De rode kater stormde richting de rivier, maar toen hij dichterbij de rotsen kwam zag hij dat er al RiverClan katten op zijn eigen territorium stonden. Hij hield direct stil en zijn ThunderClan warriors verzamelde zich achter hem. "Dawnstar! Wat heeft dit te betekenen?!" riep hij in de richting van de RiverClan katten. Zijn oren zakten ondertussen langzaam weg in zijn nek, zijn vlammend rode pels gestaag rijzende. Hij was zich maar al te bewust van het feit dat er al jaren door ThunderClan en RiverClan werd gevochten om Sunningrocks, maar hij zou het niet zomaar van zich laten afpakken. Het was een risico, in zijn achterhoofd wist hij hoe veel er op het spel stond, maar hij zou niet toekijken hoe zijn Clan zou lijden onder het verlies van hun territorium.

WORDS ### TAGS None NOTES None

Numbpaw zag hoe Firestar zich nogal haasten door de takken gewassen, Hij besloot om hem maar te volgen en er achter te komen wat zijn leider van plan was, zonder iets te zeggen sprintte hij achter de de rode pels aan. Hij was niet zo'n goede apprentices en was erg ongetraint, maar hij moest wel weten wat er aan de hand was misschien was er wel iets vreselijks gebeurd. Zijn ogen keken omzich heen er waren veel bomen waar ze voorbij gingen en probeerde om Firestar's tempo bij te houden alleen ging dat voor geen meter, hij zag de staart verdwijnen door een dichtbegroeide stuk heen. Uiteindelijk was het hem ook gelukt om zich daar door heen te vringen en stond ver achter Firestar, aan de over kant stonden Riverclan katten met de riverclan leidster aan kop. Numb keek met een schuin kopje naar hun, wat zou dit te betekenen hebben. Misschien was dit gewooon een patrouille of zo, hij wilde zich omdraaien om weg te gaan alleen begon de leider al "Dawnstar! Wat heeft dit te betekenen?!" Hij had wel gehoord van een patrouille van de Riverclan maar daar kon toch niks gevaarlijks aan zijn. Toch wel, hij keek naar de andere Thunderclan katten. Zelf had hij geen zin in een gevecht met katten, hij kon niet vechten of ieder geval niet goed. Hij keek naar het water die onder de Sunningrocks stroomde, die aan gaf van wie het territory was. De ene kant van de Riverclan de andere kant van de Thunderclan.

Blackgaze rende behendig en gehaast tussen alle warriors achter Firestar aan. Die verdomde Riverclanners ook, wat moesten die hier!' Met stevige stappen wurmde hij zich door de andere warriors heen om wat dichterbij te komen. Er waren ook een paar apprentices bij, hopelijk een paar goede want het zal waarschijnlijk in een gevecht uitlopen. Sissend haalde Blackgaze zijn glimmende klauwen tevoorschijn en klauwde de grond, vieze zwemmers dat ze waren! Blackgaze wist wel dat er al vaker gevochten was om Sunningrocks, maar hij verwachtte niet dat Firestar het zo een twee drie weg zou geven. Niet zonder een goed gevecht. "Dawnstar! Wat heeft dit te betekenen?!" de grijze kater spitste zijn oortjes om alles goed op te vangen. Zijn staart was dik en hoog opgezet en in zijn groene ogen was de twinkeling verdwenen. Hij straalde nu alleen nog maar kilheid uit, een warrior uitstraling. Iets waarvoor hij getraind was, hiervoor had hij zich als apprentice op voor bereid en nu was hij er klaar voor ook.

Dawnstar

A light in the room, it was you who was standing there. Tried, it was true as your glance met my stare. But your heart drifted off, like the land split by sea. I tried to go, to follow. To kneel down at your feet.

Ze hoorde haar eigen clan eraan komen, de poten die zachtjes dreunde op de natte ondergrond viel voor haar niet te missen. Ze had de twee Thunderclan katten zien wegrennen, het bos in. Lang zou het dus niet duren voordat de Thunderclan hier zou aankomen en haar om uitleg zou vragen, ondanks dat het duidelijk was wat er aan de hand was. En ja hoor, ze zag al snel Firestar het bos uitkomen, geflankeerd door Thunderclan warriors en apprentices. "Dawnstar! Wat heeft dit te betekenen?!" Klonk de stem van de Thunderclanleider. Ze zag zijn gestalte uittorenen boven de rest van zijn clan, met zijn oren in zijn nek en zijn haren overeind. Dawn stond zelf ook voor de rest van haar clan, met haar lange rode vacht omhoog en haar blik op Firestar gevestigd. ”Precies waar het op lijkt.” Riep ze terug. ”Het zijn moeilijke tijden Firestar, dus soms moet je alles doen wat je kunt om te overleven. En als dat inhoud om ons rechtmatige territorium terug te pakken.” Ze zette een stap naar voren. ”Dan doen we dat.” De laatste zin kwam half sissend haar bek uit. Ze voelde de blikken van de Thunderclankatten in haar vacht branden, maar haar eigen clanleden gaven haar weer kracht, de kracht om hier te staan.

207 words |- | -| ( © hunter. )

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

Lynxfang was teruggekeerd van Wolfgaze en had zich weer bij Dawnstar gevoegd. Nu was het wachten op iets,Thunderclan of de rest van de Riverclan. Lynxfang stond nog steeds vlak bij Dawnstar, haar beschermen was zijn zelf toevertrouwde taak. In de verte klonk het geren van Riverclanners,maar de sterke geur van Thunderclan was er ook al. Lynxfang zette een stap naar achteren toen er een rooie vacht uit de struiken kwam. Firestar stond nu voor hen,samen met nog een paar katten. Vrolijk was hij niet. "Dawnstar! Wat heeft dit te betekenen?!" Hij keek woedend hun kant op. Lynxfang voelde zijn vacht ook overeind komen en deed weer een stap naar voren. Nu Wolfgaze er nog niet was,voelde het als zijn verantwoordelijkheid om in Dawnstar's buurt te blijven. ”Precies waar het op lijkt.” Riep ze terug. ”Het zijn moeilijke tijden Firestar, dus soms moet je alles doen wat je kunt om te overleven. En als dat inhoud om ons rechtmatige territorium terug te pakken.” Lynxfang knikte kort bij haar volgende woorden en spande zijn spieren aan,klaar om aan te vallen.

@ by AngelOfTheLord from Kickstart

Zijn krachtige poten droegen hem over de ondergrond, bijna aan kop van de gehele patrouille. Hij had er zin in, hij had zich al een tijdje rustiger gehouden maar nu werd het zijn tijd om zich als vechter te tonen. Een grijns had de hele weg rond zijn snuit gelegen terwijl zijn gele ogen glansden. Hij keek even naar Wolfgaze en snoof bijna minachtend. Dat Dawnstar hem als deputy had kunnen kiezen, hij was nog waardelozer dan de meeste. Terwijl zijn passen versnelde passeerde hij een aantal katten en staarde neer op het aankomende slagveld. Hier ging hij echt van genieten, tijd om die arrogante rotbeesten een lesje te leren. Hij spande zijn achterhand op en zette zich af om achter Dawnstar te landen en iets naar voren te stappen zodat zijn kop gelijk was met haar schouder. Zijn pels rees op en elke haar op zijn lichaam kwam overeind om zijn al grote lichaam nog groter te laten lijken. Sunningrocks zijn van ons!'' Riep hij en staarde uitdagend naar ThunderClan. Hij wist dat de rest van de patrouille het hier mee eens zouden zijn. Scherpe klauwen kwamen tevoorschijn maar hij wachtte het woord af, wetend dat hij in de problemen zou komen als hij nu op zichzelf iets deed.

Numbpaw stond ver achter de rest van de Thunderclanners, hij was geen goede vechter en had geen zin in een gevecht. Alleen kwamen er elk moment wat Riverclanners bij de groep van Dawnstar, hij keek op en wiebelde met zijn oor. Het rook naar Riverclanners en naar Thunderclanners, hij keek rustig naar zijn Clan genoten. Hij voelde zijn hart in zijn keel en spanning opkomen, de lucht was donker. ”Precies waar het op lijkt.” Riep Dawnstar terug naar Firestar, ”Het zijn moeilijke tijden Firestar, dus soms moet je alles doen wat je kunt om te overleven. En als dat inhoud om ons rechtmatige territorium terug te pakken.” ging de riverclan leidster veder. ”Dan doen we dat.” Numbpaw keek rustig in het rond, dit zal eerder een praat gevecht worden of zo doordat er nog geen actie ondernomen was. Hij zwiepte met zijn staart, hoe konden die Riverclanners zo reageeren wat Thunderclan allemaal voor hun gedaan had. Hij zetten een stap naar achter, er waren veel warriors en apprenticees aan hun kant maar ook aan de kant van de Riverclan. Ze mochten niet hun sunningrocks kwijd raken, het was hun territory als ze zo dachten dat ze het konden pakken hadden ze het mis. ''Sunningrocks zijn van ons!'' klonk een Riverclan warrior. Numbpaw wiebelde met zijn oor, hij wist op dit moment niet zo goed wat hij moest zeggen. Het was misschien beter om stil te blijven en zich niet te bemoeien hier aan, "Ach als jullie denken dat jullie zo goed zijn, dan heb je het mis!" miauwde Numbpaw ergens in de groep Thunderclan katten. Hij had geen zin in dat de Riverclanners zich zo gingen gedragen tegen de leider en tegen de andere van de clan.

Zijn poten zweefde over de aarde. Zo snel als Wolfgaze kon rende hij naar de Sunningrocks aan kop van de groep Riverclan Warriors. De geur van Thunderclan kwam dichterbij en al snel herkende hij ook de Riverclan geuren. De groep kwam uit de bosjes en voegde zich bij de groep van Dawnstar. ''......inhoud om ons rechtmatige territorium terug te pakken.'' Ze zette een stap naar voren. ''Dan doen we dat.'' Hoorde hij Dawnstar nog net zeggen. Firestar was al bij de Sunningrocks aangekomen en was de confrontatie met Dawn aangegaan. Wolfgaze ging naast zijn Leader staan om in te grijpen als het mis ging. ''Sunnigrocks is van ons!'' Klonk het in de groep van Riverclan Warriors. Wolfgaze knikte snel even naar haar om aan te geven dat ze er klaar voor waren.

Mood: Fighting spirit :P

Lynxfang

Can you stay with me?

Standing in the Hall of Fame.
And the world's gonna know your name.

Er klonk geplons achter hun en Lynxfang wist dat Wolfgaze er was,samen met de rest. Lynxfang stapte wat opzij en liet zijn Deputy erbij, nu kon die het weer overnemen. "Sunningrocks zijn van ons!''riep een van hun Warriors en Wolfgaze knikte naar Dawnstar,ze waren er klaar voor. Een andere stem,aan de hoogte horen van een Apprentice antwoordde voor Thunderclan. "Ach als jullie denken dat jullie zo goed zijn, dan heb je het mis!" Lynxfang keek over de katten heen,maar kon de kat niet ontdekken. "We nemen enkel terug wat van ons is!"riep hij nu zelf. Enkele katten bliezen al naar elkaar,maar het sein was nog niet gegeven.

@ by AngelOfTheLord from Kickstart

Er roffelden poten over de vochtige grond terwijl zijn ogen naar het struikgewas schoten waar als een van de eerste een rode pels zichtbaar werd: Firestar. "Dawnstar! Wat heeft dit te betekenen?!" Bravesoul sloeg zijn nagels in de natte grond en liet zijn ogen over de groep heen gaan. Wolfgaze was nu aangekomen met de rest van de clan. Al die moons training van Hawkscreem, eindelijk had hij er wat aan. ”Precies waar het op lijkt.” Riep hun leider terug. ”Het zijn moeilijke tijden Firestar, dus soms moet je alles doen wat je kunt om te overleven. En als dat inhoud om ons rechtmatige territorium terug te pakken.” Dawnstar stapte naar voren. ”Dan doen we dat.” Haar toon was dreigend terwijl ze die laatste woorden siste. Een aantal andere clanleden, waaronder Wolfgaze en Lynxfang, spraken. Bravesoul liet zijn ogen heen en weer schieten naar de medeclanners die naast hem stonden, spande zijn spieren aan en trok zijn lip wat op zodat er een dreigend geroffel uit zijn keel op kwam zetten. De grote kater was onder zijn dikke laag haar een en al spierbonk, maar de meeste katten dachten dat er alleen maar haar zat. Dat was dus nog een reden waarom hij groter was dan de gemiddelde kat. "Kom maar op," gromde hij.

Firestar en zijn patrouille kwamen tevoorschijn, het gevecht zou weldra van start gaan. Ze voelde hoe de spanning zich aan het opbouwen was en even liet ze een ijzige grijns op haar lippen dans. Ja dat zou formidabel zijn. Er was wat woordenwisseling maar daar lette de warrior niet op. In de plaats daarvan keek ze even naar opzij toen de rest van de gevechtspatrouille zich bij hen toevoegde. Haar gezicht was terug neutraal geworden en zag er eerlijk gezegd wat bezorgd uit. Alsof ze echt bezorgd was om deze waardeloze katten. Mhh, nog geen klein beetje. Ze had zelfs Tern en Flow in het kamp gelaten. Flow was nog niet in staat om te vechten en maze wilde Tern nog niet in een gevecht gooien waarvoor de lilac point haar nog niet genoeg voor had voorbereid. Ze richtte haar blauwe ogen terug op de tegenstanders toen ze een grom hoorde van Bravesoul. Zullen we er nu aan beginnen? Zei ze terwijl ze even met haar ogen rolde. Ze wilde graag nog voor het eten thuis zijn.

Lightpaw haar hart klopte in haar keel. Haar eerste echte gevecht. Nooit had ze gedacht dat ze in staat zou zijn om haar nagels uit te slaan en in een pels te boren. Het waren toch ook maar katten? Maar nu ze haar apprentice tijd eigenlijk had afgerond moest ze wel. De bruine poes maakte een lijstje met waarom ze de anderen zou pijn doen. Ten eerste was dat ze trouw moest zijn aan haar clan, zeker nu ze van Hate hielt mocht het geval dat katten gingen twijfelen niet bestaan. Ten tweede...nuja, eigenlijk was alles het eerste. 'Het zijn moeilijke tijden Firestar, dus soms moet je alles doen wat je kunt om te overleven. En als dat inhoud om ons rechtmatige territorium terug te pakken,' ze schrok wakker uit haar gedachten toen ze Dawnstar hoorde praten. Er waren plots veel meer katten. 'Dan doen we dat,' siste ze. Light schrok van de woede in de leider haar stem. Haar ogen zochten de menigte af. Ze voegde zich bij een apprentice uit de Thunderclan. De poes was veel te zenuwachtig om te zoeken naar zijn naam. Lightpaw knikte hem eens toe. Ze vond dat het handiger was om samen te vechten. De poes hoopte dat hij dat ook dacht.

Numbpaw keek hoe de Riverclanners steeds meer katten bij haalde waardoor ze nu in de minderheid waren, hij keek naar Firestar en wist dat hij moest wachtten tot hij het sein gaf. Het kon beter nu dan later, hij keek naar de Riverclanners die uitdagende dingen zeiden en nogal in de moed waren ervoor. Zelf had hij het niet echt, hij was meer van rustig blijven en uitgaan op het punt waar ze nu zaten. Zijn zenuwen stonden op springen, dit moment was alles of niks. Ze moesten voor hun territory vechten, alleen zal hij bijven vechten tot het einde spel was. Zijn ogen waren gefocust naar katten die zaten te grommen en die ook sisten naar elkaar, hij ging ergens zitten in de plaats van staan want dit kon nog lang duren. Niet dat hij het liever had dat ze hier voor altijd gingen staan maar meer hoe snel ze naar huis konden en deze visseneters naar de grond toe hadden gebracht, hij zou wel wat kunnen zeggen maar waarom zou hij als hij zijn kracht in iets anders kon verspillen. Zijn ogen tuurde langs de Riverclanners en ook langs de Thunderclanners, hij wist niet hoelang dit al bezig was maar dit was al te lang bezig om dit niet uit te vechten. Er kwam langzaam een Thunderclan apprentices bij hem staan en knikte naar hem, hij voelde zijn eigen zenuwen en waarschijnlijk had zij dat ook. Hij keek de bruine poes aan en zei zacht met een twijfel "H...H..Het komt wel goed.. W...We winnen vast wel." miauwde hij tegen haar en staarde haar bruine ogen aan.

Met grote passen rende Frostfang achter Firestar aan. Alweer een gevecht, het betekende allemaal niet veel goeds voor de Thunderclan. Maar, Riverclan was op hun gebied de Sunningrocks gekomen, en Frostfang was niet van plan om dit gebied van haar te laten afpakken. Al snel was er een grote groep Thunderclanners op de Sunningrocks, waar ze inderdaad een Riverclanpatrouille zagen. "Dawnstar! Wat heeft dit te betekenen?!" Begon Firestar, die duidelijk zijn geduld al verloren had. Dawnstar had natuurlijk een brutaal antwoord klaarliggen die de nekharen van Frostfang deden rijzen. ”Precies waar het op lijkt.” Riep ze terug. ”Het zijn moeilijke tijden Firestar, dus soms moet je alles doen wat je kunt om te overleven. En als dat inhoud om ons rechtmatige territorium terug te pakken.” De Riverclanleader deed een stap vooruit. ”Dan doen we dat.” Er kwamen commentaren van beide groepen, en ook Frostfang kon het niet laten om wat terug te roepen. "Sunningrocks is ons gebied, en jullie vissenvreters kunnen daar niks aan doen!" Frostfang had altijd al een scherpe tong gehad en had er nooit moeite mee gehad om deze te gebruiken.

Bluepaw's hart klopte hard, ze voelde het overal. Haar kop, in haar poten.. Alles bonkte. Met een felle blik in haar ogen rende ze haar clangenoten achterna. Eenmaal aangekomen bij de sunningrocks hoorde ze de woorden van de RiverClan leider. Haar nagels zetten uit, en haar haren schoten overeind. "Dit territorium behoort ons toe!" Siste Bluepaw luid. De apprentice was bang, maar ze kolkte ook van woedde. Hoe durfde die stomme viseters hun gebied af te pakken?
Bluepaw voelde de stilte voor een kort moment in haar oren branden, tot Snowkiller die verbrak. Zijn walgelijke kreet. 'De sunningrocks zijn van ons,' waren zijn woorden. "Helemaal niet!" Snauwde Bluepaw dapper terug, wetende dat ze de grote sterke kater beter niet kon uitdagen. Ze vermoedde dat hij zijn naam niet voor niets had verdiend. Snowkiller was een kat in de glorie van zijn leven, jong, sterk en groot. Zijn spieren waren zichtbaar in het zonlicht, en Bluepaw sidderde een kort moment van angst. Maar ThunderClan stond bekend om zijn moed, en de jonge grijze apprentice was er zeker van dat zij haar vader en iedereen niet zou teleurstellen. Bluepaw klauwde haar nagels stevig in de grond, om haar houvast te bewaren. Haar angst was te ruiken, maar ze was niet van plan om zich neer te laten slaan.

Hij luisterde naar het commentaar dat ThunderClan nog leverde maar trok zich er weinig van aan. Dit gevecht zou al gewonnen zijn voor het begon. Zijn ogen schoten naar elke kat die tegensprak maar bleven hangen op Bluepaw die hem tegensprak. Hij wist dat de poes een dochter was van Firestar, de kittypet leader van hun de Clan. Hij zou het niet uitspreken, en zolang niemand eerst zijn pad kruiste, had hij zijn doelwit gevonden. Zijn gele ogen versmalde en een grijns brak door op zijn snuit terwijl hij een stap naar voren zette. ''Dan word het tijd dat jullie eens een les leren.'' Riep hij uitdagend om vervolgens ongeduldig naar Dawnstar en Wolfgaze te kijken. Als het aan hem had gelegen hadden ze het gevecht al aan gegaan, maar noodgedwongen wachtte hij. Als hij nu een woord van hen negeerde, wat hij normaal al deed, dan zou hij straks nog opgescheept zitten met niet alleen een apprentice maar ook nog eens apprentice klusjes. Zijn blik gleed terug naar de grijze poes om recht in haar blauwe ogen te staren. Zijn klauwen schoten terug waar ze hoorde voor hij ze opnieuw uitsloeg, als het nog veel langer duurde zou hij toch echt zelf het heft in handen nemen.

De jonge warrior was vroeg opgestaan en had enkele keren heen en weer gelopen, nadenkend over wat er vandaag zou gebeuren. Vandaag was de dag, de dag waarnaar ze had uitgekeken. Haar blik ging even kort naar de apprentice den. Ze was pas sinds gisteren mentor van twee apprentices, dus moest ze er soms toch wel eens goed bij nadenken bij wat ze wilde doen. Ze zou Branchpaw zeker hier laten, aangezien hij nog geen enkele training heeft gehad, maar Creamy zou ze zeker en vast wel meenemen. Hij had eerder al vechttraining gehad en ze had hem al bezig gezien. Hoe meer Riverclanleden, hoe beter. Maar nu was het zover. Ze had zich samen met haar leerling bij de tweede groep gevoegd en was achter Wolfgaze het kamp uitgelopen. Haar gedachten stonden op scherp en haar oren lagen al naar achter nadat ze de geur van Thunderclan in haar neus kreeg. Even ging haar blik naar Snowkiller, die al duidelijk een Thunderclan-cat in de gaten hield, een apprentice zo te zien. Ze wende haar blik koppig van hem weg. Dat hij maar deed wat hij wilde. Die arrogante kater zou ooit nog eens spijt krijgen van zijn daden. Silver wenkte even kort met haar staart als teken voor Creamy, dat hij zich nog even in moest houden. Haar blik was niet op de Thunderclan gericht, maar op Dawnstar, wachtend op haar bevel.

Hij liep achter zijn nieuwe mentor aan. Er lag een vastberaden blik in zijn lichtblauwe ogen. Ja, hij had een trauma overgehouden aan de laatste patrouille waarin hij ernstig gewond was geraakt, maar hij zou er voor zijn clan zijn. Hij was blij dat Silvercloud zijn mentor was geworden en dat ze er bij was. Het stelde hem ergens gerust net als dat hij wist dat Bravesoul er zou zijn. Ze zouden er met zijn allen voor zorgen dat iedereen genoeg te eten had. Hij stond stil schuin achter Silvercloud en keek de groep katten rond. Er hadden zich al meerdere Thunderclankatten voor hen gegroepeerd. Hij schoof iets verder naar Bravesoul en gaf zijn vriend een bemoedigende zetje tegen zijn schouder. “Zij aan zij hè Bravesoul?” fluisterde hij zacht zodat niet te veel katten het zouden horen. Hij stond nou tussen Bravesoul en Silvercloud in en dat vond hij eigenlijk wel een geschikte plek dus bleef hij daar staan. De adrenaline gierde door zijn kleine lijf. Hij dwong zichzelf rustig adem te halen, zodat de angst die hij voelde niet de overhand zou krijgen. Hij sloot kort zijn ogen en deed ze toen weer open. Ook zijn blik gleed naar Dawnstar wachtend op het teken dat ze aan zouden vallen. Hij wist dat dat teken ging komen dus spande hij zijn spieren aan en sloeg zijn nagels uit. Hij kneedde de grond terwijl hij zachtjes siste.

Met knipperende ogen dacht hij aan zijn leven. Zijn kitten-tijd, zijn Apprentice-tijd en zijn aankomende Warrior-tijd. Maar zou hij die laatste nog wel meemaken? Wat als hij zou sterven in dit gevecht? Hij had dan wel eeuwige loyaliteit aan zijn Clan beloofd en was wel meegegaan met de patrouille, maar dat wilde niet meteen zeggen dat hij hier volledig klaar voor was. Het enige gevecht met een andere kat die hij had meegemaakt was die met een Kittypet en die vochten heel anders dan echte Clancats. Zijn voordeel was echter dat hij gespierd was. En hij had grote klauwen, die hij met gemak in de vacht van een andere kat kon slaan. Hij schudde zijn kop en rook een scherpe ThunderClan-geur. Het ging allemaal zo snel. Een vuurrode vacht verscheen en Riverpaw voelde deels ontzag toen hij de robuuste leider van de ThunderClan zag naderen, Glowpaw's vader. Hij keek even in paniek om zich heen, maar hij zag Glowpaw niet. Goed. Zijn blik richtte zich weer naar voren en hij rook aan de verschillende geuren om zich heen dat zijn Clangenoten zich om hem heen begonnen te verzamelen. Hij ontblootte zijn klauwen en wachtte op Dawnstar's teken om ten aanval over te gaan.

OOC: Zodra het bevel is gegeven, mag een TC-cat Riverpaw aanvallen. Wel m'n naam taggen graag, anders zie ik het niet xD

"H...H..Het komt wel goed.. W...We winnen vast wel,' stotterde de apprentice. Lightpaw trok een wenkbrauw op en keek naar de grote groep Riverclan katten. Ja hoor, vast. 'Uhu, het zal wel moeten,' zei ze droogjes, terwijl haar zenuwen op topsenlheid door haar lichaam raasden. Tot haar grote schrik zag ze Bluepaw in discussie gaan. Ze maakte zich zorgen over de kat. Lightpaw schudde haar hoofd, ze wist wel wat ze doet, prentte ze zichzelf in. Ze tikte op Numbpaw zijn schouder met haar staart en gaf een knikte in de richting van Bluepaw, zo dacht ze toch dat ze heette. Ze probeerde trots en vastberaden te kijken terwijl ze wachtte op Firestar's teken. Ze moest dit doen, herhaalde ze tegen zichzelf. Gewoon verwonden indien nodig, niet doden. Ondanks alles was ze een heel klein beetje opgewonden. Dit was écht.

Tag: Numbpaw