Night breezes

{Kleine gathering tussen de bondgenoten van silhouetteheart en silvergale}

De grijze kattin snoof even de kille wind in zich op en knikte naast haar naar Silhouette. Het was zo ver. Eindelijk zouden ze te weten komen hoeveel handlangers ze in deze korte periode al bijeen hadden kunnen krijgen. Ze keek er echt waar naar uit. Deze keer zou ze eens laten zien hoe je een groep onder handen liet houden. Ze had er vaak over gedagdroomt om op de plek van Dawnstar de clan te kunnen aanspreken. Weliswaar was het niet hetzelfde, hierbij waren de clanleden vervangen door buitenstaanders. Zelfs rogues! Ze hoopte alleen vurig dat Silhouette het niet in zijn kop had gehaald om die vuile Bloodclanners als bondgenoten te vragen. Als dat zo was zou ze nog wel eens hun relatie opnieuw overwegen.

Ze duwde haar kop in zijn nek terwijl ze samen naar de Fourtrees liepen. Het was een centrale plek, en voor de rogues die ze als bondgenoten had, was dit ook een goede plek om af te spreken. Silver snoof even en stopte toen. Op de stenen waar alle vier de leiders en deputy's tijdens gatherings stonden nam ze plaats. Trots stak ze haar borst een heel eind vooruit en haar kop de lucht in om tot rust te komen. Toen keek ze weer naast zich, waar Silhouette zich bevond, en wenkte hem op dezelfde rots. Dit ging ze niet alleen doen. Iedereen mocht wat haar betrof weten van hun relatie. Er was geen gevaar voor klikspanen. Daarvan was ze heilig van overtuigd.

Tag;; Silhouetteheart

De grote kater liep soepel over het veld. Maze had hem gevraagd om hier vandaag te zijn, samen met enkele katten. het was een soort bijeenkomst, van katten met hetzelfde doel. Hij haalde even zijn wenkbrauwen op toen hij een jonge Riverclan warrior op een hogesteen zag springen, en besloot op de steen naast haar te klimmen. Waarom niet de positie innemen van een clanleader? dat was immers waarvoor ze hier waren. Om de clans over te nemen. Of dat was toch zijn doel. Hij zag ook Silhouette bij de Riverclan poes springen en fronste even, maar besloot er niet op in te gaan.

Ze was best tevreden in Silhouette zijn plaats dat de eerste die leek aanwezig te zijn een clangenoot van hem was. Silver keek neer op de witte kater die ook plaats nam op de leidersrots. De poes trok even minachtend haar lip op maar keek toen weer weg. Het feit dat ze de kater niet mocht en hij zo dichtbij stond beviel haar niet. Maar wat kon ze er tegen doen. Hem van de rots duwen was geen optie. In ieder geval zou dat uitdraaien op een gevecht die ze deze keer misschien niet ging winnen. De poes wierp een koele blik op de witte kater. "Ik neem aan dat je voor Maze komt?" Ze had al een vermoeden dat die twee zouden samen werken. In ieder geval was dat beter voor haar. Had zij niets te maken met die witte angsthaas. Ze liet even haar blik over de omgeving glijden. Zouden Silhouette's bondgenoten ook komen? Stiekem hoopte ze van niet. Hoe meer katten er aanwezig waren, hoe meer moeite ze moest doen om hen in het gareel te houden.

Tag;; Whitelion

Ietwat nerveus schraapte de poes met haar klauwen over de stenen ondergrond heen. Op zich had ze niet zodanig veel stress, ze zou niet weten waar het fout zou kunnen lopen; vooral met een kater als Silhouette en Whitelion naast zich; Maar elk conflict kon ze wel missen. De poes snoof en keek strak voor zich uit. Het werd de hoogste tijd dat ze zouden beginnen, maar met alleen Whitelion die aanwezig was kon ze dit niet maken. Ze zuchtte geïrriteerd en draaide zich naar Silhouetteheart. "Ik hoop toch dat ze zullen komen." Ze begon nerveus nog wat meer met haar klauwen over de stenen te schrapen.

'Wie verwacht je allemaal?' Ze keek de kater in zijn oranje ogen aan. "Niet veel. Een paar rogues, meer niet. Jij?" Ze liet haar blik over hem heen gaan en keek toen Whitelion weer aan. "Heeft Maze wat aan je laten weten?" Dat zij erbij was, was best belangrijk voor haar. Zo was ze niet de enige Riverclanner die aanwezig was.

Tag;; Silhouette, White

OOC;; moet weg

Met een grote grijns bewoog de zwart-witte Rogue zich door het dikke struikgewas en betreden zijn witte poten die vervloekte 'heilige' clangrond. Cyber kon het niet laten met zijn nagels nog wat extra plukken gras en aarde uit de grond te rukken alsof hij de vacht van een clanleider zou bewerken, hoe meer vernieling hoe beter voor hem. Silvergale had hij eerder leren ontmoetten, ze was raar en nogal dominant voor een zielig visje. Maar daarom was Cyber ook wel nieuwsgierig geworden naar de gebeurtenissen en had hij het 'bondgenootschap'ding wel een bezoekje willen gunnen. Zijn zwart-witte dikke vacht bleef hangen in de stekelige takken van een braamstruik en met een flinke ruk had hij zich losgetrokken, zwaar geirriteerd dat die stomme plant nu net weer in zijn pad moest staan. Met een geïrriteerde grauw zette hij zijn pad voort totdat er een opening ontstond in de begroeiing. Zijn grijns vergrootte en de sterke kater stak zijn borst vooruit en hof zijn staart hoogop. "Zo, Cyber aanwezig. Güttendagh" zei hij half grommend, half spottend. Dit kon nog grappig worden, dus met een zwaai van zijn staart en een enkele blik op de grijze poes, haar loverboy en die witte lap vacht sprong hij op de rots om een eigen plekje te vergaren.. of de anderen het nou wouden of niet.

Rustig stapte de roque poes langs een van de grenzen, iets wat ze eigenlijk te vaak deed voor een roque, maar zo leerde je de zwakke plekken van de clans kennen, en dat was zeker gunstig voor haar groep. Kort schudde Sushi haar lange vacht uit voor ze nors verder stapte. Het zand was vanochtend niet goed uit haar vacht gegaan en dat irriteerde haar nu mateloos. Haar spieren rolde onder haar vacht en ze wou elk moment in het water springen om die verdomde zandkorrels uit haar vacht te krijgen. Maar dat deed ze niet. Water was een van de dingen hier die haar haatgevoel opwekte. Net als het zand in haar vacht, grenzen, waar ze werkelijk niet op lette, clankatjes en oh jah, vrijwel alles. Kort keken haar blauwe ogen rond, waar was ze nou weer. Dichtbij Fourtrees, well waarom ook niet. De kussens onder haar poten maakte diepe sporen terwijl ze doorstapte. En toen rook ze een bekende geur, Cyber. Wat deed hij hier nou weer. Ze rook ook de geur van een riverclanner die ze eerder had ontmoet maar dat boeide haar niet zo veel. De poes die bondgenootjes wou worden en die zij hard had uitgelachen. Ja, mooie tijden. rustig stapte de grote poes richting de rotsen en sprong op de laatste lege. Kort keek ze naar Cyber en grijnsde naar hem waarna ze naar de rest keek. De poes van eerder, een kater die veel te liefelijk deed naar haar en een witte kater, waarschijnlijk de enige met een echt goede bouw, op haar en misschien Cyber na. Kort bekeek ze hem, misschien wou ze hem nog wel aan haar kant. Maar een woord verkeerd en jah, het ging fout. 'Well, we are all the kitties here?' vroeg ze rustig terwijl ze ging liggen. Haar spieren geheel onspannen. De jonge warriors waren geen gevaar voor haar, die kon ze makkelijk aan, Cyber zou haar niet aanvallen, en de witte kater, well, daar gaf ze niet veel om.

De poes had nog maar net weg gekeken toen de wind een bekende, maar deels onaangename geur met zich mee bracht. Het was haar al eerder opgevallen over welke kater het ging. Toen hij daarna ook nog eens op het toneel verscheen en plaats nam rezen haar haren even overeind. "Waar denk je mee bezig te zijn? Deze plaatsen zijn ons eigendom!" Ze wees met het puntje van haar staart naar Silhouetteheart. Doch kon ze een klein lachje niet onderdrukken. Voor deze eerste keer was ze behoorlijk vriendelijk in haar doen.

Silver schraapte haar keel waarbij ze opnieuw opkeek naar de horizon maar geen gestaltes meer kon waarnemen. "Laten we maar beginnen..." Toen de rogue haar geur haar neus vulde keek de poes strak naar de ander. Haar haren gingen opnieuw overeind staan. In één enkel ogenblik sprong de poes voor de ander waarbij ze haar de weg versperde en haar dreigend aankeek. "Misschien moet jij maar even daar beneden blijven." Ze wierp een dodelijke blik op Cyber en vervolgens weer op de poes.

Haar klauwen schraapten quasi nerveus over de stenen grond toen de geur van een Bloodclanner haar neus vulde. Haar zeegroene ogen wierpen hun dodelijke blik op de Bloodclanner die zonder teveel schaamte de plaats betrad. Haar klauwen schoten uit hun hulzen terwijl de poes opsprong en vlak boven de Bloodclanner belandde. Zonder teveel moeite haalde ze de kater zijn mooie gezichtje open, en likte de druppels bloed van haar klauwen. "Wat wil je. Bloodclan!" Ze siste de naam haast dodelijk uit. Haar geduld werd alweer op de proef gesteld.

Tag;; Cyber, Sushi, Royal
OOC;; Om x aantal posten zal ik trachten een (korte) samenvatting van de gebeurtenissen te maken. Zo hoef je niet alle nieuwe posten te lezen als je even niet meer mee bent.

"ik neem aan dat je voor Maze komt?", vroeg de zilveren poes uit Riverclan. Met een enkele knik gaf hij antwoord, waarna hij ontspannen ging zitten op zijn rots. Meer en meer katten stroomden toe, waaronder ook Rogues en Bloodclan katten. Hij haalde zijn neus op bij de gemengde geuren van alle andere katten, maar vertoonde geen teken van echte vijandigheid. Ze deelden hetzelfde doel, en hij was er zeker van dat hij zich zou kunnen verdedigen tegen deze kittypets. Met een redelijk vrolijke maar ijdele grijns op zijn gezicht begon hij zijn nagels te scherpen, met een half oog kijkend naar de Riverclan poes die blijkbaar niet bepaald veel geduld had. De jeugd van tegenwoordig.

Of het haar idee was om Bloodclanners hiervan op de hoogte te stellen? Ze vond het maar niets dat die vuile aaseters hiervan op de hoogte waren. Wat dat betrof kon ze zich wel bij de rogues vinden wien Bloodclan haatte. Haar klauw schoot haast een tweede keer over zijn gezicht heen toen hij zijn mond niet hield, maar de kalmerende beweging van Silhouette's staart over haar schouders liet haar gemoed wat dimmen. "Wie bracht jou hier! Je kunt maken dat je hier voor hem bent, of anders.." Haar staart wees de zwart witte kater naast haar aan waarvan ze niet hoopte dat hij deze aasgier uitgenodigd had. Een vergunning om te moorden had ze niet nodig. Maar het uitmoorden van dit soort ongedierte zonder reden was niet aan haar besteed. "Jij hebt me nog iets uit te leggen!" Ze keek fel naar opzij. Naar Silhouetteheart. Als hij zo beschermend was tegenover dit ongedierte, waarom zou hij dan geen moeite nemen om de rest van Bloodclan ook uit te nodigen! Ze keek hem strak aan. Eén verkeerd woord, en hij kon hetzelfde verwachten!

Tag;;Royal, Silhouetteheart

Sushi keek kort naar de grijze poes en grijnsde droog voor ze ook de rots op sprong. Niemand beval haar iets om te doen. Ze had katten uit vrijwel alle clans gedood en dan dacht ze dat de grote roquepoes ging liggen, als een mak hondje voor een jong-warrior. Dat was niet gelukt toen ze elkaar de eerste keer ontmoette, dat zou nu nog niet lukken. 'Sorry love, you still can't controll me, or make deals with me' grijnsde ze. Ze had geen plannen om hier te zijn, geen interresse in de katten om haar heen maar vroeg zich wel af wat er aan de hand was. Er hing een windclan geur, een riverclan geur en een roque geur. En er kwam een nieuwe bij. Die vuiletende, rattenvangers. Nee, ze was niet bepaal gek op Bloodclanners. Ze keek naar de kater die de bosjes uit kwam. Nog een die hoog van zichzelf was maar niets in zich had. Net als de helft voor haar. Kalm ging ze liggen en keek een beetje ongeinterreseerd naar haar poten terwijl ze haar nagels over de rots liet gaan. Ze had geen zin om een gevecht aan te gaan hier, nier dat ze het niet zou winnen, hell het zou een spelletje voor haar zijn om het te winnen maar ze had geen zin, en was wel nieuwsschierig wat er hier gebeurde.

Een klein grijnsje sierde Vinal zijn snoetje toen hij zijn mentor langs zijn hol had zien lopen. Ze had geen aandacht besteed aan de omgeving, dus zag Vinal dit als een kleine uitdaging. De jonge kater sprong al snel zijn hol uit en sloop naar de plek toe waar hij haar als laatste gezien had. Trainingen gingen als een flits door zijn kopje. Vinal kon haar makkelijk volgen door haar geurspoor te volgen en probeerde zo goed mogelijk op de windrichtingen te letten. Als er iets was wat hij niet wilde, was dat zijn mentor zijn achtervolgingsspel zou ontdekken. Een kort moment ging zijn blik naar de bomen. De blaadjes aan de bomen waren in de minderheid. Nog even en ijzel en sneeuw zouden de bosgrond sieren. Vinal's oortjes schoten nieuwsgierig de lucht in bij het ruiken van meerdere katten geuren. Had Sushi met andere katten afgesproken? De jonge kater legde zijn oortjes plat in zijn nek en sloop zachtjes richting de stemmen. Hij zou zich niet laten zien, vanaf de struik waarin hij zat, kon hij genoeg horen. De doornstruik had ook geen last van leaf-fall, deze struik bleef altijd groen, dus hij moest zich geen zorgen maken over blaadjes waarop hij kon stappen. Vinal lag nu met zijn buik tegen de grond. Zijn helderblauwe ogen waren op de groep katten gericht. Van al de katten, was Sushi de enige die hij kende. De witte kater had ook nooit echt moeite gedaan om zich aan iedereen te tonen, laat staan andere katten ontmoeten. Waarom zou hij ook. Zijn blik werd weer wat koeler bij het zien van een donker grijze poes die op een lichtere kater sprong. Waarom had Sushi hier niets over gezegd? Vinal's oogjes werden bijna automatisch zwart bij het zien van bloed. Al snel knipperde hij met zijn ogen om dat gevoel weg te krijgen. Het was niet te ontkenning dat hij wat vreemd gedrag had, maar dat wilde niets zeggen over zijn skills. "Jij hebt me nog iets uit te leggen!" Al snel werd zijn aandacht terug bij de groep gehaald. Vanop deze afstand kon hij hun gedrag eens goed bestuderen. De zilvere poes leek de leiding te nemen en leek iets wat gestrest. De zwart witte kater daarin tegen, koel en trots. Vlak bij Sushi zat een andere zwart-witte kater eerder op de achtergrond. Zijn zelfverzekerde blik was hem niet ontgaan. Dit was wel amusant. Dit was de eerste keer dat de apprentice zoveel katten bij elkaar zag.

Haar oren trokken zich dreigend achteruit terwijl haar ogen zich tot spleetjes vertrokken. Ze keek de kater onder haar poten woedend aan waarbij ze haar klauwen uit zijn vacht trok en zich omdraaide naar Silhouette. "Waar denk je dat je mee bezig bent!" Ze draaide zich terug om en sprong weer op haar rots. Ze had even genoeg van hem. Ze schraapte even haar keel en keek toen naar de horizon. Er waren nog een aantal katten die misten. Zoals Snowkiller, Mazelock; hoewel ze van haar niet zeker wist als ze wel ging komen; en nog twee rogues. De poes zuchtte en keek naar haar poten. Ze ging niet lang meer wachten. Het boeide haar niet als er katten te laat kwamen. Het was hun eigen schuld.

Tag;; Silhouetteheart
OOC; Vanaf de volgende post zal Silver der speech houden. Als er dan nog accounts ontbreken kunnen ze vervolgens het merendeel volgen via een samenvattingspost.

Plots werd het druk, de katten stroomden zowaar toe. En dan vooral Rogues, waaronder Sushi en Jeff. Twee katten de zwart-witte kater maar al te bekend waren, ze waren twee nogal geschiftte en moordzuchtige katten die hij wel waardeerde maar niet echt mocht. Ze hadden beiden veel moorden op hun naam staan en waren geen poesies om zonder handschoenen aan te pakken, hij moest hen maar eens in het oog proberen te houden. Die witte kitten kwam hem dan weer eens niet bekend over, maar hij bleek de leerling van Sushi te zijn, aan zijn houding tegenover haar te zien. En die Bloodclanner? Oh Cyber had zoveel zin om zijn huid aan stukken te rijten en dat mormel als een stuk lappenpels voor de ratten te smijten! Met opgetrokken wenkbrauwen en een grijns van oor tot oor knikte Cyber terug naar het roomsoesje (Sushi) en wierp een spottende blik naar Silvergale "Menes? Een Kitten en een hoopje fluffiepels met klauwtjes?" zei hij met extra benadrukking door naar de witte jonge kater te kijken en met zijn staart verachterlijk naar dat bloodclannertje te wijzen. Zijn grijns verplaatste zich van de kitten naar Jeff en keek de Rogue kater diep dreigend in de ogen, zijn klauwen scherpte hij al aan de rots want hij wist dat hun verhouding niet al te vriendschappelijk was "Is Silver je verloren liefde schatje?" fluisterde hij nog uitdagend zodat Jeff het niet of amper hoorde, doelend op zijn rare vriendschap met Ben. Die twee leken wel een walgelijk stel! Dan was dat schubloze visje van een Silvergale toch een pak lekkerder.

Ze bleef nog even strak voor zich uit staren totdat vanuit haar ooghoeken Silhouette één of andere vreemde beweging maakte naar de Bloodclanner. Ongeloofwaardig trok de poes haar wenkbrauw op en keek hem aan. Haar haren gingen even overeind staan, maar bedaarden weer toen hij op de grond bleef liggen. At least, was er toch één iemand die naar haar luisterde. De poes liet haar blik even over de aanwezigen gaan. Er was één iemand bijgekomen die ze niet eerder opgemerkt had, maar nog steeds geen teken van de andere drie katten die ze verwachtte. Ze keek de zwart-witte rogue die ze kende als Cyber aan waarbij ze hem kwaad aankeek. "We kennen elkaar amper, laat staan dat ik van hem houdt!" Ze wierp haar blik op Cyber, daarna op Jeff en als laatste op Silhouette om zijn reactie te weten. Er was tenslotte één voordeel aan voor hem, als dit uitdraaide op een gevecht, liet ze het wel toe als hij in haar buurt stond. Ze schudde haar kop en ging overeind staan met haar borst trots vooruit. Alle stress leek er opeens afgevallen te zijn. Ze straalde alleen nog maar trots en zelfzekerheid uit.

"Jullie vragen zich nu allemaal vast af wat dit te betekenen heeft. elk van jullie hebben de versie van mij te horen gekregen. Met zijn allen zullen we de leiders eens laten zien waartoe we allen in staat zijn. Dus wie doet mee!" Ze keek de katten allen één per één aan, en stopte toen bij de kitten die ze niet eerder tegengekomen was. Mismoedig schudde ze haar kop bij hem. Was het nou echt nodig voor Sushi om haar kit met zich mee te brengen. Ze keek weer even verder en stopte toen bij Silhouetteheart. Haar blik nodigde niet uit om weer naast haar te komen zitten. Hij kon nog wel even blijven waar hij was.

Tag;; Everyone

korte samenvatting: