Night breezes

Een grijns kon Cyber niet inhouden, hij bukte in een 'hoffelijke'houding voor de grijze poes en liet zijn blik met samengeknepen kilgroene ogen over de rest van de katten gaan tot zijn stel ogen terug op Silvergale rustten "Zo rustig poessie, geef Silouetteje niet de indruk dat je een verborgen liefde hebt. Je zou hem nog kunnen kwetsen, de arme stakker" spotte hij met een stem zonder dreiging maar met puur leedvermaak. Maar al snel liet de zwart-witte kater deze dreigende houding varen en zette zich recht in een neutrale zithouding met zijn hoofd een beetje gebogen en zijn staart neutraal om zijn poten gevouwen, Cyber strekte licht grijnzend een witte poot uit met uitgeslagen klauwen en liet deze met een harde klop op de koude grijze steen neervallen "Ik doe mee, prachtige vis. Samen nemen wij de zee in"

"Jullie vragen zich nu allemaal vast af wat dit te betekenen heeft. elk van jullie hebben de versie van mij te horen gekregen. Met zijn allen zullen we de leiders eens laten zien waartoe we allen in staat zijn. Dus wie doet mee!", riep de grijze poes die terug naar haar rots gegaan was. een van de rogues sprong recht en liet weten dat hij mee zou doen. Whitelion stond ook recht. "Ik vind je beweegredenen goed, maar vertel mij; waarom zouden we luisteren naar een jong riverclan poesje zonder ervaring? Zou het niet beter zijn als een sterke kater aan de leiding zou staan, iemand met meer ervaring dan de meesten hier? Iemand zoals IK?", liet hij weten met zijn zware en luidde stem. Eén voor een keek hij de katten aan. Hij kon niet de enige zijn die zich zo voelde. Ergens in zijn achterhoofd vroeg hij zich af waar Chainpaw was, Of Mazelock, die hier ook gingen zijn.

"Jullie vragen zich nu allemaal vast af wat dit te betekenen heeft. elk van jullie hebben de versie van mij te horen gekregen. Met zijn allen zullen we de leiders eens laten zien waartoe we allen in staat zijn. Dus wie doet mee!" sprak de poes. De rogue naast haar leek bijna niet te weten hoe snel hij op moest staan en instemmen. ugh, en ze dacht dat er wel wat in die kater zat maar blijkbaar zat ook in hem niets. Ze lette niet op waar de ogen van de katten heen gingen, ze had niet dor dat haar leerling in de buurt was. De kater die de leeftijd had van een apprentice, die toch een kitten was in har ogen, onervaren, amper getrained. Ze keek de kring rond, gingen ze hier serieus op mee doen. Haar blik gleed naar de witte kater die opstond en zichzelf voorstelde als 'leider'. Kijk, zijn manier beviel haar beter. Rustig stond ze op, haar op de grijze poes. 'Listen sweetie, like I told you, I won't follow a apprentice, I can do this on my own, Hell, I'm already on my way' grijnsde ze en knipoogde naar de poes. 'Let me lead, follow and you will get there faster then you'll know, or give  me a strong leader' sprak ze. Wachtend op hun antwoord en klaar voor haar vertrek. Het woord nee hoefde ernaar uit te komen en ze was weg, ze had de volgers niet nodig. Ze had hen een kans gegeven. Als ze die niet wouden, okey, dan gingen  ze met hun clans naar de grond. Zij as al opweg, en damn ze wisten niet hoe goed ze al bezig was.

Ondertussen was de jonge kater tevoorschijn gekomen. Hij had geen moeite meer gedaan om zich te verbergen en ging op een kleine afstand van zijn mentor zitten. Waar hij ook op had gelet, was dat er een kat tussen hem en Sushi inzat. Het puntje van zijn staart bewoog geamuseerd door wat hij allemaal te horen kreeg. Waarom ad niemand hem ooit gezegd dat bijeenkomsten zo leerrijk waren. Vinal's oogjes werden weer zwart bij het zien van een komend gevecht. Met de opmerkingen van de witte kater kon het ook niet anders. Dat karakter van die zilveren poes zou zijn weerwoorden niet snel aannemen. Zijn pootjes kneedde de aarde onder hem. Niet omdat hij zelf wilde meedoen, maar gewoon voor het vooruitzicht naar wat komen zou.

Silver's haren rezen overeind bij de witte Windclanner van wie ze al die tijd wel verwacht had dat hij in opstand zou komen. 'Ik vind je beweegredenen goed, maar vertel mij; waarom zouden we luisteren naar een jong riverclan poesje zonder ervaring?' Dat was het. Meer had ze niet nodig. Haar haren rezen overeind waarbij ze op de kater afstapte. Haar borst stak vervaarlijk veel vooruit en haar ogen waren tot spleetjes getrokken. "En waarom, waarom zou iemand jou vertrouwen!" Ze keek de kater met opgetrokken wenkbrauw aan en keek toen over de groep. "Maar goed. Als jullie allemaal deze p*dofiel willen volgen, volg hem dan maar. Maar onthoudt dat ik jullie allen gewaarschuwd heb!" Ze keek de kater hierbij aan waarbij ze hem opzettelijk een duw tegen zijn borst gaf en de rots af sprong. Ze had genoeg van deze kater. Maar voordat ze uit zijn gezichtsveld verdween sprong ze tot vlak naast Silhouette waarbij ze haar klauwen door zijn rug haalde. "It's done Silhouette. It's out!" Bij deze verdween ze van de plek voordat ze aan haar eigen, nieuwe plan begon. Dawnstar inlichten was het eerste wat haar te doen stond.

Tags;; Whitelion, everyone, Silhouetteheart
OOC;; Only one kan achter haar aankomen

Met een ruk sprong Cyber recht, oke wat was hier nu weer gebeurd? Die twee tortelduifjes leken ruzie te hebben en die witte angsthaas wou de boel al overnemen, al ging hem dat toch niet lukken. Zo'n witte zelfgenoegzame kittypetjes hadden grote woorden maar kleine breintjes. Uit instinct boog hij naar voren over de paar katten die zich nog onderaan de rots bevonden en wende zich ook naar het katertje wiens liefje het net had uitgemaakt en dat clankatje dat hij herkende als Whitelion. Als Cyber het zich niet fout kon herinneren had hij nog een aanvaarding met dat katertje gehad toen hij heel perongeluk het Windclan territorium was binnengestorm en daar een gevecht was begonnen tussen hem en een paar van die zelfgenoegzame hazenstronten."Pha! Zielepoten."proeste hij uit waarna hij snel achter Silvergale liep die blijkbaar de keuze had gemaakt om van het toneel te verdwijnen"Hee waar gaat het tortelduifje heen? Je vriendje niet nodig?" grijnsde hij terwijl hij snel de poes inhaalde. "Nu laat je die witte lap pels van een Whitelion wel de boel overnemen, ik had je sterker gewaand dan dat" siste hij nog fluisterend toen Cyber de poes had ingehaald.

Sushi keek de kring kort rond waarna er een grijns over haar kop trok, vrijwel iedereen leek zich te bedenken. Ze ging weer zitten en sloeg opnieuw haar staart om haar poten heen. Nu pas kreeg ze een geur mee, een geur die haar niet beviel hier. Ze draaide haar kop terwijl ze opstond. Haar leerling, die zij nog als kitten zag, was eigenlijk een sterke apprentice aan het worden. Ze stapte op hem af. 'What do you think you're doing' gromde ze zacht tegen hem. Hij had zich goed verstopt onderweg hierheen, ze merkte nu pas dat hij er was, dat was goed. De grijze oren draaide zich en daarna haar kop toen ze hoorde dat de grijze poes iets schreeuwde. Sushi moest haar best doen haar lach in te houden, ging het niet zoals prinsesje had gehoopt. Ze keek op naar de groep. Ze raakte eigenlijk ook wel klaar met deze plek. Maar er zat een gevecht aan te komen, dat was te voelen en dat wou ze zeker niet missen.

Lionkit { son of Whitelion }

Nieuwsgierig keken zijn groen/blauwe oogjes naar de groep katten. Papa had hem meegenomen naar deze plek. Waar was dit eigenlijk, hij had het gevoel dat ze best een stuk gelopen hadden vanaf de nursery. Hij lag best lekker te slapen maar hij zou altijd opstaan om met zijn vader mee te gaan, hij was geweldig. Ooit, ooit zou Lion net zo groot en sterk als zijn vader zijn en zouden ook alle poezen voor hem vallen let maar op. Op zijn kleine pootjes trippelde hij tussen het gras door waar zijn vader hem had neer gelegd en trippelde zo moeizaam naar de rotsen. Als eerste ging hij proberen zelf op de rots van zijn vader te klimmen, opnieuw en opnieuw. Maar het ging echt niet 'Paaaaaaaap' riep hij mokkend en keek omhoog naar zijn vader. Tot hij een grijze poes zag wegspringen. Okey, hij was afgeleid. Meteen draaide hij zich om en rende in haar richting. Hij leek behoorlijk op zijn vader, maar dan klein en zijn oogjes waren anders.

Hoe kon het ook dat ze niet gevolgd zou worden. De poes draaide zich woedend om waarbij ze haar klauw uitsloeg en haast het gezicht vn de zwart-witte rogue raakte. "Ik had Silhouette verwacht." Ze proeste even tussendoor. "Sorry." Ze keek de kater in zijn groene ogen aan toen hij begon over die achterlijke Windclanner. "Ja! Ik laat hem de leiding nemen. Was dat niet duidelijk dan? Ik weet niet wat je wil, maar ik ben eruit. Ik heb geen aanlangers meer nodig. Ik doe het op mijn eigen manier!" Er kwam een kleine kit erbij die ze in een vlaag wel voorbij had zien komen, maar verder betekenisloos bleef voor haar. "Fijn nog zo'n klein m*rmel. Handel jij dit af?" Ze keek naar de zart-witte rogue, alof ze verwachtte dat hij wel een kleine kit als deze kon onthoofden. Daarvoor had ze nog net een klein beetje respect. Kittens hoorde je niet te vermoorden.

Tags;; Cyber, Lionkit

Enkele andere katten stelden ook voor om de leider van dit hopeloze groepje te worden. Whitelion haalde zijn schouders op en ging weer zitten. Als ze geen deftige leider kregen, dan zou hij ook niet meedoen met hun plan. De zilveren Riverclan poes ging zogezegd haar leader inlichten, wat wel erg vreemd was aangezien het haar eigen idee was. Een roguekater liep achter haar aan. Ergens van naast hem hoord ehij gepiep, maar hij lette er niet echt op. Tot hij een witte vlek achter de poes aan zag rennen. Hij vloekte in zichzelf en sprong achter Lionkit aan. "Fijn nog zo'n klein m*rmel. Handel jij dit af?", vroeg de Riverclan poes net aan de rogue. Whitelion gromde en tilde Lionkit op aan zijn nekvel om hem terug mee te nemen. "Ik ga. Dit is hopeloos", mompelde hij met zijn mond vol vacht.

~Flut x'D

Zijn gekleurde oogjes keken op naar de grijze poes die wat tegen de kater siste. Over dat ze de witte kater de leiding liet nemen. Kreeg papa de leiding, cool. Hij bedoelde, tuurlijk kreeg papa de de leiding, hij was het sterkste hier dat wist hij zeker. En ooit zou Lionkit zelf ook zo sterk zijn en zou net als zijn vader een eigen leger maken. Hij grijnsde kort tot de poes naar hem keek. Hij was nieuwschierig dan uit op wat dan ook. Ze leek niet op de katten die bij hun in de clan liepen, en de kater trouwens ook niet. Ze roken zelfs anders, wat waren hun voor katten. Zijn oortjes staken vooruit terwijl hij naar haar luisterde. De kitten keek opzij naar de kater. 'Ik zou me niet aanraken, daar zal papa niet blij mee zijn' siste hij kort. Maar toen werd hij met zijn nekvel al opgehezen. Hij spartelde even tegen tot hij zijn vaders stem hoorde. Ooh die had hem vast gegrepen, dan was het goed. Stil bleef hij hangen in zijn bek terwijl hij de katten uitdagend aankeek.

Cyber had enkel zonder gevoel gegrijns naar de grijze poes die hem nog steeds erg bekend voorkwam, waarschijnlijk omdat ze er wel lekker uitzag. Maar ze leek zo zwak, zo verschrikkelijk zwak omdat ze de leiding liet overnemen, dat had Cyber toch anders gedaan hoor. Al was de zwart-witte kat vandaag niet uit op leiderschap, meer op wat macht en vooral op wat plezier door leidertjes te jennen. Hij knikte even kil, gewoon omdat he idee om een kit eens goed te grazen te nemen en aan het schrik te zetten stond hem wel aan. "Zozo ons poesje wou graag met de grote katers omgaan? Niet wat te laat om te gaan slapen bij je mammie?" siste hij terwijl hij dreigend zijn poot opstak naar de kit en vooroverboog 'Ik zou me niet aanraken, daar zal papa niet blij mee zijn' zwak, zo zo zwak. "Neu welpje, je vader is een grote bedriegelijke lafaard die zijn eigen pels nog niet kan verweren. Je weet wel, dat is de reden waarom hij in een clan van duizend katten leeft. Hij is niet sterk genoeg om het alleen te overleven, net zomin als jij dat kan! Ha. En als dat nog niet alles was.. anders was hij toch niet als een bang kittypetje dat gebeten werd door een vlooi weggerend toen ik hem aanvalde in jullie misselijkmakende kamp? Ach kom op, hij is een laffaard." gromde hij met een kromme grijns om de kitten twijfel in te boezemen, al klopte dat laatste van dat weglopen helemaal niet hij kon het evenals wel tegen de kit zeggen want dat mormel had het zelf niet meegemaakt.  Als een kitten ging twijfelen om zijn eigen vader dan werd het pas echt feest! Misschien kon hij deze kit nog wel gaan stalken en breken.. net zoals Cyber bij dat ziekelijke Fadedpawetje deed. Die durfde nu zelfs geen woord meer tegen zijn eigen mammie te zeggen! Vermakenlijk. Toen vadertje eraankwam en zijn kit kwam meenemen naar zijn mammie gromde Cyber enkel onheilspellend terug met een zelfgenoegzaam grijnsje "Ja loop maar weg leeuwinnetje, ga je kitten maar instoppen en kom nooit meer terug. Danku" jende Cyber hartstochtelijk. Met een lach draaide hij zich om en huppelde bij wijze van spreken terug naar Silvergale. "Je bent een stomme sukkel Bloodclannertje, niemand luistert naar jouw" Riep hij nog achterom naar dat lapje slappe pels en snorharen van een Bloodclankittypet.

Ze keek even naar de kleine die naast haar liep, Joltkit. "Luister goed, Jolt," zei ze met een zachte stem. "Wat je nu gaat meemaken is iets belangrijk, ik wil dat je alle tijden dicht bij me blijft, heb je dat begrepen?" Ze bleef hem even strak aankijken, wetend dat sommige katten niet te vrtrouwen waren. De grijze kit was haar erg dierbaar en ze wilde hem niet kwijtspelen. Toen ze zag dat ze bijna bij Fourtrees was, tilde ze haar kop op, haar borst omhoog, haar ogen kregen een hoge toon erin. Toen de bosjes uiteen weken, stapte ze met hoge pas op de open plaats. Maar toen ze zag wat er gaande was, rees het haar op haar nek overeind. Ze kneep even haar ogen tot spleetjes en keek naar de chaos. Ze stapte rustig naar voren en zag wel meteen de vader van haar kits. Ze wandelde naar hem toe en keek even naar Jolt. "Hou even een oogje op hem, wil je?" zei hij waarna hij hem even lief aankeek, waarna ze even haar staart rond hem wond en toen verder wandelde. Ze versnelde al snel en sprong toen lenig op de grote steen in het midden. Haar kille blik gleed over de open plek. "Stilte," zei ze op een rustige maar luide toon. Haar duistere blik gleed over de open plek, ze wist niet echt wat er gaande was, dus wachtte ze maar op reactie.

{Chain volgt, yeah het is raar maar ik volg het topic niet echt xD ~}

De witte kitten keek naar de zwarte kater die begon te praten. Hij zich zich op zijn achterwerk zakken en rolde kort met zijn oogjes. 'Ik heb geen 'mammie'' zei hij met een uitdagende ondertoon, het was half waar. Hij sliep wel bij een poes maar dat was niet zijn moeder. Wat er met zijn echte moeder was, wel die was gewoon vreselijk dom om hem en White weg te doen waarschijnlijk. Hij was zich duidelijk niet bewust van zijn kleine gedaante. Hij voelde zich groot, en anders, hij had een big ass vader achter zich staan. Zijn kleine, pluizige oortjes gingen in zijn nekje terwijl hij de kater voor hem aankeek. 'Papa kan jou makkelijk aan, met een poot en zijn ogen gesloten' daagde hij uit. wie weet werd hij ooit nog een goede stoker. Kort keek hij opzij toen er een kitten naast hem werd gezet door een poes. Wat dacht ze dat dit was, de kittenopvang. Snel worstelde hij zich uit de bek van zijn vader en keek naar het katertje. 'Wie ben jij?' vroeg hij minachtend. Hij keek achter zich toen hij daar een beweging zag. Oeh een poesje. Hij stond op en liep rustig naar haar toe. Zijn vader zag er goed uit, en hij leek geheel op zijn vader dus dat zat duidelijk wel goed. 'Betere vraag, wie ben jij' vroeg hij aan de kitten, geen idee hebbend dat hij zijn zusje voor zich had. Hoe moest hij dat weten.

Hwet was duidelijk dat één van de missende leden hun afspraakje niet vergeten had. Vanuit haar ooghoeken zag ze Mazelock al op de rotsen springen. Het leek wel alsof ze iets bij zich droeg. Of beter iemand. Maar het boeide haar niet zo. Ze keek de witte Windclanner voor zich aan als hij er als een schijtluis vandoor ging. "Waar dachten we heen te gaan? Hier blijven jij!" Ze had misschien niet de snelheid van een Windclanner, maar in enkele passen beende ze de massieve kater al bij. Zoals ze naast hem liep leek het alsof hij op pad was met zijn twee kinderen. Silver kon het niet laten om gemeen te grijnzen naar de kater voordat ze in zijn voorpoot beet en één of ander botje hoorde kraken. Onmiddellijk sprong ze weer achteruit waarbij ze de kater grijnzend met het bloed aan haar hoektanden aankeek. Dat zou hem leren.

Tags; Whitelion
OOC;; Silver is back baby!