A not so sunny day ◄OPEN►

Een vage gedaante sloop door het grimmige bos. Zijn grijze, dikke vacht was een prima camouflage, maar doornat van de regen. McFurry hield niet van regen, en ook niet zo van sneeuw, of zwemmen. Water was nat, koud en -volgens hem toch- heel, heel erg vervelend. Het was dan ook niet zo vreemd dat Furry, die al de hele dag in de regen zat, een pesthumeur had. Zijn maag knorde ongewoon luid in het stille bos. 'Wees nou eens stil!' siste hij, 'Straks jaag je alle prooi weg...' Zijn ogen schoten van links naar rechts en onwillekeurig vroeg hij zich af welke prooi dat dan zou moeten zijn. Hij had sinds eergisteren niets meer gegeten, en zijn ribben staken ongewoon scherp af tegen zijn vacht. Zijn maag rommelde opnieuw, als om zijn gedachten te bevestigen. Furry sloot zijn ogen en droomde even weg bij de gedachte aan een lekker, dik konijn. Plots keek hij op, hij had een geluid gehoord, ergens links van hem. Hij volgde het geluid met zijn hoofd en zag, op slechts een meter van hem, een konijn zitten. Niet zo mals en dik als in zijn dromen, maar toch een konijn. Nee, dacht hij, ik ben vast weer aan het hallucineren. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, maar het konijn zat er nog steeds, rustig knabbelend op een grassprietjes. Met zijn ogen gefixeerd op het konijn spande hij zijn spieren, klaar om toe te slaan.

De waterdruppels vlogen om hem heen toen de witte kater zich uitschudde. Geïrriteerd keek hij naar zijn druipnatte vacht. De young-one kon zich niet voorstellen dat er katten waren die van regen hielden. Toch had de honger gewonnen en was hij dus opzoek naar eten. Draco had geen zin gehad in twolegs en had zichzelf dus maar hierheen gesleept. Vermoeid keek hij om zich heen, de regen had hem de hele nacht wakker gehouden. Plotseling ving hij een geur onbekende geur op. Even dacht hij na, toen bedacht hij dat het konijn was. Zijn zilver-grijze ogen schoten snel langs de bomen tot hij hem zag zitten. Het beest was niet zo groot als Draco had gedacht maar, toch een flinke uitdaging voor iemand die alleen maar vogels en muizen ving. Hij nam de juiste houding aan en wachtte af op het juiste moment. Toen zijn prooi bewoog stormde hij er op af met uitgestrekte klauwen. De jonge kater sprong omhoog en landde weer, naast het konijn. Het beest rende geschrokken weg en Draco staarde hem teleurgesteld na. De vogel, of eigenlijk het konijn, was gevlogen. Pas toen merkte hij de grijze kater op. Eerst ging zijn blik naar de plek waar het konijn was verdwenen, toen weer naar de kater die in jachthouding zat, toen naar de grond en daarna weer naar de kater. 'Ehm... Was dat jouw konijn?' bracht hij aarzelend uit.

De enorme kater liep grijnzend tussen de hoge bomen door, de zon scheen zwakjes op zijn gestreepte vacht die het licht weerkaatste. bladeren kraakten onder het gewicht van zijn zware poten, en de scherpe hondentanden die aan de zwarte halsband geklemd waren vielen op in het zonlicht. Demon was zo slim geweest om de scherpste en langste hondentand bovenop te doen, zodat als een kat zich op hem zou storten hij doorboord werd door de glimmende tand. Een konijn sprintte op hem af, en hij plette hem lachend met zijn uitgeslagen klauw. "Ehm... Was dat jouw konijn?" Hoorde de kater een stukje verderop, een grote sierlijke grijns verscheen op zijn gezicht. Met zijn massieve klauwen uitgeslagen liep de kater op de katten af, hij herkende een van de katten meteen uit het Bloodclan kamp. "Hello, hello. What do we get here?" De zware stem van Demon sneed door de conversatie, en zijn grijns werd groter toen hij de rogue zag. "Problemen, Draak?" Hij wierp zijn blauwgroene blik naar de witte Young-One die achter hem zat. Hij hield ervan om young-ones bijnamen te geven en ze voor schut te zetten. "Bedoel je dit beestje? Hij rende recht in mijn klauwen." Hij gooide hem op de grond, voor de neus van Draco. "That was good Teamwork."

Furry keek met toegeknepen ogen naar de kleine, witte kat. Dat was zijn konijn! Het eerste konijn sinds dagen... Een onbeschrijfelijke woede welde in hem op. Hij was misschien erg vermagerd, maar met zijn klauwen en spieren was niets mis... Hij zette zich klaar om aan te vallen, toen er opeens een zware stem uit de struikjes klonk. 'Hello, hello. What do we get here?' Een grote, gestreepte kater kwam tevoorschijn. 'Problemen, Draak?' Furry's ogen schoten van de ene kat naar de ander. Zo zo, dus ze kenden elkaar. Dat maakte het wel wat moeilijker om de witte kat -Draak?- aan te vallen. De andere had een halsband met hondentanden, en Furry vermoedde dat ze van BloodClan waren. Hij kneep zijn ogen nog dichter toen hij zijn konijn zag, in de poten van de BloodClanner. 'En wie zijn jullie dan wel?' siste hij woedend.

Achter hem klonk een stem en verbaasd keek de young-one op. "Problemen, Draak?" Bijna had hij woedend de kater aangevallen toen ontdekte hij de scherpe hondentanden. In plaatst daarvan antwoordde hij kalm 'het is Draco.' "That was good Teamwork." Was het wegjagen van een konijn zodat een andere kat hem kon vangen teamwork. De jonge kater haalde zijn schouders op en richtte zijn blik op de grijze rogue. De kletsnatte kater, dat waren ze allemaal, vroeg boos wie ze waren. Voor Demon hem weer draak zou noemen gaf hij antwoord. 'Ik ben Draco' miauwde hij 'niet Draak' voegde hij er voor de zekerheid aan toe. Even keek hij naar de grote kater naast hem, toen besloot hij dat Demon zich prima zelf kon voorstellen. In plaats van praten besloot hij te zitten om zichzelf een wasbeurt te geven, hij stond nu toch onder Demon's bescherming. Was de massieve kater maar zijn mentor, daar kon hij nog wat van leren. Spider was best oké maar toch. 'Vraag het hem' stelde Dree, de stem in zijn hoofd voor. Draco knikte zonder door te hebben dat de zin die hij zei hardop was; 'Misschien straks.' Elegant kwam hij overeind en keek naar de twee volwassen katers 'gezellig hiero.'

"En wie zijn jullie dan wel?" Siste de rogue woedend, Demon grijnsde. "Niet zo chagrijnig kleintje, Draco zal niets doen, ik misschien wel." De enorme tabby hief zijn klauw op en zette hem op het konijn. "Ik ben Draco, niet draak" Miauwde de witte kater naast hem, die vervolgens zijn poten begon te wassen. "Wel, ik ben Demon." Een duivelse grijns verscheen op zijn gezicht, hier kon hij wel wat fun hebben, met die rogue en die Young-one. "Misschien straks." sprak de witte kater naast hem, Demon draaide zijn enorme hoofd naar hem toe. "Gezellig hiero." voegde Draco er nog aan toe, Demon ontving zijn blik. "Heb je een mentor?"

Na dat hij gesproken had sprak Demon weer. Nonchalant luisterde hij naar de grote kater. "Heb je een mentor?" De witte young-one keek naar de Bloodclanner. Onwillekeurig veranderde zijn arrogante blik in een grijns. Zou Demon zijn mentor willen worden? Snel haalde hij de grijns van zijn gezicht, met een neutrale blik keek hij naar de kater. 'Ja, Spider,' Draco hoopte dat dat duidelijk genoeg was. De grote kater zou toch wel weten wat voor sukkel Spider was. Zijn kille blik gleed naar de grijze rogue. Voor hij iets tegen de onbekende kater zei schudde hij zijn vacht uit, zo dat alle druppels op de rogue terecht kwamen. 'Wie ben jij?' vroeg hij kil, zonder emotie te tonen. Van binnen was hij nog steeds blij, Demon die hem trainde, wie wou dat niet? Zijn ogen vernauwde zich iets, die kater zou wat krijgen als hij niet antwoordde.

"Spider? Laat me niet lachen!" Grijnsde Demon. Spider! Mentor! Hu, kon hij ook makkelijk mentor worden, al zou hij de Young-One zowat levend verscheuren als ie iets fout doet! Hij wendde zich naar de grijze rogue, die hij grijnzend aankeek. "Die oude luiwammes word nog verslagen door een kittypet!" Hij zette een stap dichterbij de rogue en keek spottend op hem neer. "Zoals deze bijvoorbeeld." Lachend zette hij zijn uitgeslagen, massieve klauw op de kop van de rogue en duwde zijn gezicht hard in de grond. "Zeg op, wie ben je?"

"Spider? Laat me niet lachen!" antwoordde de grote kater en een grijns verscheen op Draco's gezicht. Demon wist wat voor slappe sukkel Spider was! Toch licht bewonderend keek hij naar de kater die zich op de rogue had gericht. Inmiddels drukte zijn hoogst waarschijnlijke toekomstige mentor de rogue op de grond. Geïnteresseerd keek de jonge kater toe, hier kon hij nog wat van leren. "Zeg op, wie ben je?" miauwde Demon. Arrogant keek hij naar de grijze rogue voor hij de laatste druppeltjes water uit zijn vacht likte. Zijn heel licht grijze vacht was nu weer zoals hij hoorde te zijn en Draco keek tevreden op. Terwijl hij luisterde naar het gesprek tussen zijn mede Bloodclanner en de rogue wachtte hij gespannen af. Waaneer zou hij eindelijk zijn aandeel kunnen leveren?

McFurry volgde het gesprek tussen de twee BloodClanners met toegeknepen ogen. "Die oude luiwammes word nog verslapen door een kittypet. Zoals deze bijvoorbeeld." Demon zette een stap dichterbij, te dicht naar Furry's smaak. Hij probeerde nog opzij te springen, maar de kater lachte en zette zijn massieve klauw op Furry's kop. "Zeg op, wie ben je?" Furry siste, "Alsof ik dat jou ga vertellen!" Furry kronkelde onder Demons klauwen door en richtte zich helemaal op, zodat hij op gelijke hoogte kwam met Demon. Hij had misschien geen hondentanden, maar ook hij was erg groot. "En met die halsband zou ik eerder denken dat jij hier de kittypet bent!"

srry, was op vakantie :s

"Ik een kittypet?" Dreigend stapte de enorme kater dichterbij, de rogue was groot, hij groter. Hij ontblootte zijn massieve klauwen, en gromde dreigend. Zijn staart zwaaide dominant heen en weer. "Kittypetje is ongehoorzaam!" Met een luide roar sprong de kater bovenop de rogue, zijn klauwen diep in het vlees van de grijze kat geslagen. Lachend rolde Demon de grijze rogue op zijn rug, en duwde hard op zijn keel. Hij pakte een snorhaar vast, en trok die er langzaam uit. Hij hield er zoveel van als katten pijnlijden! "Zeg op, Wie. Ben. Jij?"

Sorry voor short!

"Ik een kittypet?" Demon gromde dreigend en kwam weer dichterbij. "Kittypetje is ongehoorzaam!" Demon sprong op Furry, maar deze keer was die voorbereid. De rogue rolde opzij om de klauwen van Demon te ontwijken en kwam een meter verder weer op zijn pootjes terecht. De adrenaline vloeide door zijn lijf. Hij schoof zijn klauwen uit en liet een dreigend gesis horen. Wat dacht die Bloodclanner wel? Hij was geen pupil meer... De tijd dat zijn vader hem had lesgegeven was al lang geleden. En ook de jaren daarna had hij veel geleerd. Hij was helemaal niet bang voor de Bloodclanner, eerder blij dat hij nog eens kon vechten. Wat maakte het uit dat Demon groter en breder gebouwd was? Furry was snel, sneller dan Demon... Zonder te wachten op een volgende aanval schoot hij naar voor, om Demon betaald te zetten.

~Please typ niet zomaar dat Furry wordt verwond;

Demon staarde even verbaasd naar de rogue die hij niet eens had kunnen verwonden, hoe...? Zijn ogen glinsterden even kwaad, en met een enorme sprong duwde hij de kat naar achteren, en hapte kwaad naar zijn been, waarna hij weer met zijn gezicht terug naar de kat keek. "Waarom durf je niet te vertellen hoe je heet?" Een duivelse grijns verscheen op het gezicht van Demon. Verblindt van woede stormde hij op de kat af, hoe kón die rogue niet luisteren naar hem? Een woedeaanval bruisde in hem op Niet weer! Even voordat hij zichzelf niet meer onder controle zou hebben, wierp hij een waarschuwende blik naar Draco, waarna alles zwart werd. Zijn Demon was op bezoek gekomen.
Met een luid en woest gebrul stortte de kater zich naar een kat, geen idee welke het was. Zijn lichaam was niet meer bestuurbaar door zijn woede, en hij haalde uit naar een kop, beet naar een poot en rolde een kat om en pinde hem op de grond. Straks deed hij Draco nog pijn, of vermóórde hij hem! Dan zou hij verbannen worden van de Bloodclan... Toch? Met alle macht probeerde hij zich uit zijn woede te wurmen, terwijl hij nogsteeds met zijn klauwen aan het slaan was en aan het bijten was naar een kat. Hij kreeg alleen zijn poten een beetje onder controle, en duwde zichzelf met alle macht weg van de katten. De demoon die op bezoek kwam verzwakte, en vaag kreeg de kater weer zicht. Wild hijgend duwde hij zichzelf tegen een boom aan, en kneep zijn ogen dicht, hij moest en zal zijn visite wegsturen! Langzaam kwam het gevoel in zijn staart, poten en hoofd weer terug. Langzaam opende hij zijn ogen en staarde de katten met grote ogen aan. "Daar hadden we meneer weer op bezoek." Hij merkte dat zijn vacht kwaad omhoog stond, en zijn oren plat. Met een grote grijns likte hij zijn vacht plat en trok zijn oren naar voren. "Hebben jullie ook kennis gemaakt met de demoon die het leuk vind om te vechten."

Sorry! Was ik even vergeten xD Im soorrryyyy Embarassed

Geschrokken deinsde de jonge kater achteruit. Waar was Demon mee bezig? De grote kater was bezig de grijze rogue te vermoorden! Met grote ogen staarde Draco naar de twee katten. De rogue was snel, maar kon hij het reden van een woeste Bloodclanner? Toen de Member kalmeerde zette de witte kater voorzichtig een stap naar voren om hem te bestuderen. Demon's ogen waren groot toen hij begon te praten. "Daar hadden we meneer weer op bezoek. Hebben jullie ook kennis gemaakt met de demoon die het leuk vind om te vechten." Vol vragen keek hij naar de oudere kater, voorzichtig stelde hij zijn vraag. 'Gebeurt dat altijd als je boos word?' miauwde hij met een zenuwachtige glimlach. Hij richtte zijn ogen op de grijze rogue en liep naar hem toe. Ontspannen plofde hij voor de kater neer en grijnzend begon hij te praten. 'We weten nog steeds je naam niet.' Sissend klapte hij zijn nagels uit 'en niet alleen Demon kan vechten' sprak hij dreigend.

Demon keek verward en boos naar Furry. Hij duwde Furry naar achteren, maar die wist te voorkomen dat hij in z'n poot gebeten werd. "Waarom durf je niet te vertellen hoe je heet?" vroeg Demon woedend. Furry keek geamuseerd naar de Bloodclanner. Woede maakte blind. Zolang hij kwaad was, waren zijn aanvallen ongecontroleerd en makkelijk te ontwijken. Furry hield de kater goed in het oog. Even was hij verbaast toen hij Demon een waarschuwende blik toewierp. Waarvoor waarschuwde hij Draco? Er was toch nie... Midden in een gedachte werd Furry onderbroken door een woest gebrul. Demon stortte zich opnieuw op hem, en dit keer met zoveel woede en kracht dat Furry de aanvallen niet allemaal kon ontwijken. Hij kreeg een paar krabben op zijn kop, en ook een venijnige beet in z'n poot. Hij werd vastgepind aan de grond, toen plots de aanvallen ophielden. Hij deed zijn ogen weer open en zag Demon, die zich uit alle macht vastklampte aan een boom. Zijn ogen stonden wijdopen en zijn vacht stond helemaal overeind. "Daar hadden we meneer weer op bezoek." Demon zei het rustig, alsof er niets gebeurd was. Alsof hij niet in een woedende gek was veranderd... "Hebben jullie ook kennis gemaakt met de demoon die het leuk vind om te vechten." Furry keek Demon ongelovig aan. Had hij niet altijd geweten dat er een steekje los zat bij die Bloodclankatten? Misschien wel wat meer dan een steekje... Onopvallend zette hij een paar stappen achteruit. "We weten nog steeds je naam niet." zei de lichtgrijze kater, Draco. Hij klapte sissend zijn nagels uit en zei, op een dreigende toon: "En niet alleen Demon kan vechten." Furry bekeek de young one van kop tot staart en een sarcastische glimlach verscheen op zijn gezicht. "Ik ben niet bang van jou. Maar als je zo nodig mijn naam moet weten..." Hij maakte een elegante reverence en zei: "Mijn naam is Furry, McFurry!"

geeft niet c:

Uiteindelijk bracht hij de rogue er toe om zijn naam te vertellen. Zijn gezicht vertrok van afschuw toen de kater zijn naam vertelde. McFurry wat voor naam was dat? Afkeurend liep hij een rondje om de kater heen. 'Ik zou maar wel bang zijn als ik jou was, ik ben een stuk gevaarlijker dan je zou denken.' Dreigend klapte hij zijn nagels uit toen hij weer voor de grijze kater stond. Draco stond nu onder de bescherming van Demon, hij kon doen wat hij wou. De witte kater haalde razendsnel zijn klauw uit langs het gezicht van de grijze rogue. Het was niet bedoeld als een aanval maar als een uitdaging. Met een minachtende glimlach liep hij weer terug naar Demon. 'Ik geloof dat Fluffy een beetje bang is geworden' miauwde hij met nadruk op Fluffy. Niet alleen Demon was goed in namen veranderen.

'Ik zou maar wel bang zijn als ik jou was, ik ben een stuk gevaarlijker dan je zou denken.' Draco paradeerde rond Furry, met een afkeurende blik in zijn ogen. Furry trok er zich niets van aan, aangezien de leerling een kop kleiner was dan hij, en begon rustig zijn gewonde poot te likken. 'Zei ik iets misschien?' Van onder zijn ogen hield hij Draco nauwlettend in de gaten. De Bloodclanner had zijn nagels uitgeklapt en haalde nu uit naar Furry's kop. Met een gemaakte nonchalance ontweek hij de klap, maar eigenlijk was hij best verbaast over de snelheid van de jonge kater. Draco voelde zich blijkbaar heel erg veilig met Demon in de buurt. Hij draaide zich om en liep naar de grote Bloodclanner. 'Ik geloof dat Fluffy een beetje bang is geworden' Furry kreeg zin om hem een krab op z'n kop te geven, maar besloot dat de diplomatieke aanpak misschien wat beter zou werken. Niet dat hij bang was voor de twee Bloodclankaters, maar nu er zo weinig prooi was kon hij zijn energie beter spenderen. Hij zuchtte even en keek toen naar de katten. 'Als jullie je nu gewoon omdraaien en teruggaan naar jullie territorium, kan ik verder met jagen. Niemand dood, niemand gewond, en iedereen tevreden.'

'Als jullie je nu gewoon omdraaien en teruggaan naar jullie territorium, kan ik verder met jagen. Niemand dood, niemand gewond, en iedereen tevreden.' Afkeurend schudde hij zijn hoofd na het voorstel van de kater. Omdraaien stond gelijk een opgeven en laten zien dat de rogue sterker was. Draco wist dat de rogue sterker was dan hem, maar niet sterker dan Demon. De witte kater keek naar de grote mede Bloodclanner zich afvragend wat die zou doen. De young-one wist zeker dat Demon niet zou opgeven, hij dus ook niet. Dus in plaats van weglopen viel hij met een zachte kreet aan. Natuurlijk miste hij vanwege de weinige ervaring die hij had, maar hij deed voordeel op van zijn snelheid. De jonge kater had inmiddels besloten dat als hij heen en weer zou blijven schieten hij uiteindelijk wel zou raken. Met uitgestrekte nagels schoot hij langs de zij van de grijze kater voor hij weer naar achter schoot. Misschien was het best wel zwak, Demon de rest te laten doen, maar ja zo was hij nou eenmaal. Draco liep nonchalant naar Demon toe en ging naast hem staan. 'Together?' vroeg hij aan de grote tabby.

De enorme Bloodclanner keek spottend toe hoe Draco wat vreemde moves improviseerde. Vervolgens liep de young-one nonchalant Demon's kant op. "Together?" Vroeg de kater die naast hem was komen te staan. "O mijn god de heilige young-one vraagt of ik meevecht." siste de kater afkeurend. Die kat dacht vast dat de enorme tabby hem zal helpen! Ach joh, hij kon toch wel wat indruk maken op die kleine. "Vooruit dan maar, laat het maar opgelost worden door de kater met wat experience." Met grote, zware stappen beende Demon op McFurry af. De grijze rogue was dan wel groot, maar Demon groter. "Deze young-one denkt dat hij alles is, maak je geen zorgen over hem." Grijnsde hij met een duivelse lach op zijn gezicht gedrukt. "Ik zou je meer zorgen maken om mij." In een flits zette de kater zich af met zijn stevige achterpoten, en vloog een kleine vossenlengte de lucht in. Hij draaide zich om, en met uitgeslagen klauwen boorde hij in de grijze rogue, maakte een draaibeweging en landde naast de kat. De massieve kater beukte zijn halsband met hondentanden een aantal keren vol tegen de kater, en greep vervolgens de staart van de rogue beet, en sleurde hem tegen de boom aan. Grommend, met ontblote tanden dook hij in een jachthouding en stapte dreigend op de kater af.

Met een grauw ontweek Furry Draco's aanvallen. Dus hij wilde vechten? Dan kon hij een gevecht krijgen! Langzaamaan begonnen de Bloodclankaters hem op z'n zenuwen te werken. Hadden ze niets beters te doen? Bloodclanners! Die moesten ook altijd problemen veroorzaken... Draco draaide zich om naar Demon, en samen kwamen ze op hem af. "Deze young-one denkt dat hij alles is, maak je geen zorgen over hem. Ik zou je meer zorgen maken om mij." Demon zette zich af, met zijn grote klauwen op Furry's kop gericht. De kater maakte een vreemde draaibeweging, waardoor hij vlak naast Furry landde. Met zijn halsband beukte hij tegen de rogue. De scherpe tanden maakten diepe wondjes in Furry's vacht, en de kater brulde het uit van woede en pijn. Met toegeknepen ogen draaide hij zich om naar zijn tegenstander. Zijn geest werd helemaal leeg en concentreerde zich op één ding. Koel en berekend begon hij Demon aan te vallen. Niet zoals de Bloodclankater, woest en onbeheerst, maar met een angstaanjagende kalmte. Misschien dat hij zich daarnet nog had ingehouden, maar nu niet meer. Hij zou die Bloodclanners een lesje leren dat ze niet zo snel zouden vergeten.

Onderwerp: Re: A not so sunny day ◄OPEN►