God of thunder. [OPEN]

Een gil klonk uit haar keel. Geschrokken keek Thor haar aan. Voorzichtig legde hij haar op de grond."Sun?"vroeg hij. Maar al snel was hij weg en kwam terug met zoveel spinrag als maar kon. Het plakte aan zijn vacht en er zat dauw in. Voorzichtig legde hij het op de wond om zo te proberen het bloeden te laten stoppen. Er was niet gelijk vooruitgang. Hij bleef door gaan met het verspreiden van het rag op verschillende plekken. En toen hij klaar was legde hij wat overgebleven was op zijn eigen wond. Kort keek hij naar de poes die in pijn was."Blijf hier." riep hij naar Leopardpaw. En toen rende hij weg. In paniek keek hij om zich heen, naar planten die iets voor haar konden beteken. Het was Leaffall en kans om wat te vinden waren kleiner. Maar hier zou moeten groeien wat hij wou. Een kleine veldje dook op. Op het veld zag hij bijna doden bloemen staan. Snel rende hij erheen. De gele bloem kon haar helpen kalmeren, maar of ze dat nodig had. In zijn bek nam hij er rond de 5 mee. En snel kwam hij aan bij de poes. In een groot blad maalde hij de bloemen fijn. Zijn poten waren geel geworden van de bloemen. Voorzichtig pakte hij het blad op en hield het voor Sunset haar neus. De geur was sterk, en Thor voelde de kracht van de geur al. Het kalmeerde hem. Nu hopen dat Sunset niet buiten bewustzijn zou raken.

"Je hebt gelijk." zei Thor. "Het zou op het moment overal kunnen zijn, maar kijk eens onderaan de boom of tussen dode takken op de grond." zei Thor. Leopardpaw knikte en wilde gaan zoeken toen Sunset opeens gilde. Het was een gil van pijn. Thor rende weg en kwam terug met zoveel mogelijk spinrag. Hij begon het te verspreiden en Leopardpaw hielp hem. "Blijf hier." riep Thor en hij rende weg. Hij kwam terug met een paar bloemen die hij maalde en voor Sunset's neus hield. Het was vast een kalmerende geur, dacht Leopardpaw. Opeens schoot haar iets tebinnen. "Papaverzaadjes." mompelde ze. "Thor, papaverzaadjes zorgen ervoor dat Sunset minder pijn heeft. Ik ga er een paar zoeken. Blijf hier bij Sunset." zei ze en ze sprintte de bosjes in. Ze liep zoekend tussen een veldje bloemen. Ze zag een paar papazaadjes liggen. Ze pakte een paar bladeren en deed daar de zaadjes in, ze pakte het bundeltje bladeren op en sprintte terug naar Sunset en Thor. Ze ging naast Sunset zitten en haalde de papaverzaadjes uit het bundeltje bladeren. "Sunset, je moet hier goed op kauwen. Dat helpt tegen de pijn." zei ze tegen de zwarte poes. Ze deed een paar papazaadjes in de mond van Sunset. Opeens merkte ze op dat Thor een bloedende wond had. Ze pakte nog wat spinrag dat over was en deed het op de wond zodat het stopte met bloeden. "Ik wil niet dat je flauw valt door het bloed verlies." zei ze tegen Thor.

Een vreemde gele vermaalde bloem werd voor haar neus gehouden, en voordat de bonk en de pijn weer kwamen werd ze gekalmeerd door de heerlijke geur. Vervolgens werden er een paar zaadjes voor haar neus gelegd, die ze gauw opat en een verdovend gevoel verspreidde zich enkele seconden daarna. Een zwarte waas trok voor haar ogen en vol angst belandde ze in een vreemde zwarte wereld, waar lichtjes voor haar ogen dansten en haar familie tegen elkaar schreeuwden, het moment dat Vulture haar uit de bramenstruiken redde en het moment dat ze wakker werd zonder hem. Ook hoe ze bijna verdronken was in een wildstromende rivier en hij haar redde, hoe het voelde toen zij haar neus perongeluk tegen de zijne aan drukte. De eerste ontmoeting met Silverthorn, Mcfurry en haar andere mentors. Draco, Cyber, Lync en zij die in een ingewikkeld gesprek waren geraakt en Kova die daarna kwam. Nee, ze was nog te vroeg om te sterven. Toch treedde ze de zwarte wereld in, haar zilveren ogen staarden dof en met haar laatste kracht recht naar Thor, haar hoofd een beetje opgetild. Met een smak knalde ze tegen de grond aan, en haar zilveren ogen sloten zich snel, waarna ze nu echt de zwarte wereld betreedde.

~Sunset is niet dood ofzo, gewoon buiten bewustzijn c;
~Jullie mogen evt een little bit powerplayen

Leopardpaw deed wat sprinrag over zijn wond heen. Als bedankje keek hij haar aan en knikte. Kort kwam Sunset omhoog met haar hoofd. Gelijk richtte hij zijn hoofd op haar Bij het zien dat ze keek, glimlachte Thor naar haar. Ze keek hem aan en knalde toen om de grond. Geschrokken stond hij op en hield zijn hoofd boven haar borstkas."Bewustzijn verloren."zei hij."Water zou kunnen helpen. Anders is wachten een optie." Deze keer besloot hij bij Sun te blijven. De maan stond boven de horizon, klaar om naar beneden te gaan. De kater keek kort naar de zwarte poes onder het bloed. En schoof toen zijn hoofd onder haar lijf. Toen de poes op zijn rug lag stond hij weer op. Zijn benen wankelden, omdat hij niet op zijn sterkst was op het moment toch hield hij het vol."Onderdak."zei hij tegen de poes die haar bewustzijn nog wel had. Sunset was ongeveer even groot als de kater, wat het hem moeilijk maakte. Voorzichtig begon hij te lopen. De poes op zijn rug maakte korte stuiptrekkingen, wat hem liet schrikken en hem uit balans bracht. Poot voor poot liep hij. Opzoek naar het kleine plekje waar zij wakker zou kunnen worden.

-Hoop dat dit oke is. ^^-

Toen Leopardpaw klaar was met de wond van Thor knikte de kater dankbaar. Opeens deed Sunset langzaam haar hoofd omhoog en keek Thor aan. Daarna knalde haar hoofd tegen de grond. Geschrokken stond Thor op en hield zijn hoofd boven haar borstkas. "Bewustzijn verloren." zei hij. "Water zou kunnen helpen. Anders is wachten een optie." zei Thor. Leopardpaw knikte. Ze merkte opeens op dat het al donker begon te worden... Ach ja, niemand zou haar missen in het kamp. Thor legde Sunset op zijn rug en liep een beetje wankelend veder. "Onderdak." zei hij. Leopardpaw knikte. Er ging een stuiptrekking door Sunset lichaam heen waardoor Thor even zijn balans kwijt was. Leopardpaw hielp hem om zijn balans terug te vinden. Nadat Thor zijn balans weer gevonden had keek ze zoeken rond, zoekend naar een plek waar Sunset wakker kon worden. Ze zag een grote holle eik. "Daar, die holle eik. Daar kunnen we Sunset in leggen en wachten totdat ze wakker wordt." zei ze terwijl ze naar de eik wees. "En jij gaat slapen. Ik zie aan je dat je moe bent." beveelde ze Thor. De kater zag er namelijk een beetje vermoeid uit en hij was best mager. Ook had hij wat bloed verloren, dus het was beter dat hij even uitrustte. "En wees gerust, ik let op Sunset, dan kan jij wat gaan jagen en daarna gaan slapen. En je hoeft niet bang te zijn dat ik weg ga want ik blijf heel de nacht bij jullie. vervolgde ze.

Onderwerp: Re: God of thunder. [OPEN]