God of thunder. [OPEN]

"Ho Ho meiden!" zei Mrs. Lilly opeens. "Mijn naam is Thor." zei de kater en hij boog zijn voorste poten en knikte met zijn hoofd. "Aangenaam" zei Thor en hij kwam weer omhoog. "Gaat u voor mevrouw." zei Thor tegen Sunset. "Thor, leuke naam. Maar Mrs. Lilly is toch leuker." zei Leopardpaw lachend. Leopardpaw vond het wel gezellig met deze twee katten. Al wist ze wel dat ze eigenlijk geen vrienden met ze kon worden... "Kunnen we eigenlijk vrienden zijn?" vroeg Leopardpaw aan Sunset en Thor. Zelf vond ze dat het nogal dom klonk maar ja... De vraag spookte gewoon door haar hoofd en ze wilde het antwoord graag weten. Alleen dacht ze dat ze het antwoord al wist, een Rogue, een Bloodclaner en een Thunderclanner konden onmogelijk vrienden zijn... Maar wie weet misschien kon het toch wel...

Een lach sierde het gezicht van de zwarte poes, en ze tikte tegen Leopardpaw's schouder aan. "Helaas vrees ik van niet." Ze staarde een beetje sip richting Thor, en wendde haar blik weer naar Leopardpaw. "Stel je voor een van de Bloodclanners volgt me en..." Een rilling trok over haar rug, ze zag Claw al voor zich die haar vrienden vermoordde. Hij was waarschijnlijk enorm boos op haar omdat ze had gezegd tegen een rogue dat hij naar zijn vriendinnetje ging, dus hoe kun je beter wraak nemen? Ze merkte dat ze al een tijdje naar een boom aan het staren was, en wendde zich weer richting de andere katten. "... dat willen jullie liever niet." Zo kon ze de gruwel beter verwoorden. Met een sprong kwam ze overeind, en liep naar Thor toe. Ze kneep haar zilveren ogen even tot spleetjes, maar wendde haar blik vervolgens af. "En waar kom jij eigenlijk vandaan? Ik weet dat deze hier van een clan komt." En wees met haar staart naar de poes die achter haar zat. "En ik heb al verteld dat mijn vader een psychopathische gek was die mijn hele familie heeft uitgemoord. Dus nu jij." Ze keek even naar haar poten, en wierp daarna weer een blik naar achteren. Ze staarde naar de poes. Misschien, héél misschien zouden ze wel vrienden kunnnen worden.

Met een sprong kwam ze overeind, en liep naar hem toe. Even keek ze hem aan met gespleten oogjes. Thor glimlachte naar haar, maar als snel draaide ze zich om."En waar kom jij eigenlijk vandaan? Ik weet dat deze hier van een clan komt." Met haar staart wees ze in de richting van Leopardpaw. "En ik heb al verteld dat mijn vader een psychopathische gek was die mijn hele familie heeft uitgemoord. Dus nu jij." Thor had dezelfde glimlach nog op zijn gezicht. Hij bleef zitten."Ik ben Thor zoon van Odin en Fjorgyn. Ik heb lang alleen gereisd. En ook lang met iemand de heet Loki." Met een ingehouden sprong kwam ook hij overeind. Hij ging naast Sunset staan met zijn gezicht naar Leopardpaw. Hij had besloten niks meer over Loki te zeggen."Ik kom nergens vandaan." Zijn ogen richtte hij op de grijze van Sunset."Ik ben geboren in de niemandslanden van dit land. En als klein kitten al op mezelf." Toen keerde zijn rustige aard weer terug. Hij ging zitten en keek beide poezen aan."Maar gezelschap is altijd fijn."

"Helaas vrees ik van niet." antwoordde Sunset en ze staarde een beetje sip richting Thor daarna keek ze weer naar Leopardpaw. "Stel je voor een van de Bloodclanners volgt me en..." zei Sunset terwijl er een rilling over haar rug trok. Sunset staarde een tijdje naar een boom daarna keek ze weer naar Thor en Leopardpaw. "... dat willen jullie liever niet." zei Sunset uiteindelijk. Leopardpaw knikte instemmend. Dat wilde ze liever niet. Ze wilde niet vermoord worden door een Bloodclanner en ze wilde niet dat Sunset problemen kreeg. Met een sprong kwam Sunset overeind en liep ze naar Thor. "En waar kom jij eigenlijk vandaan? Ik weet dat deze hier van een clan komt." zei Sunset en ze wees met haar staart naar Leopardpaw. Leopardpaw keek Thor nieuwsgierig aan. Ze wilde graag weten waar Thor vandaan kwam. "En ik heb al verteld dat mijn vader een psychopathische gek was die mijn hele familie heeft uitgemoord. Dus nu jij." zei Sunset. Leopardpaw zag dat de poes heel even naar haar poten keek. Daarna zag ze dat Sunset een blik op haar wierp en haar even aanstaarde. "Ik ben Thor zoon van Odin en Fjorgyn. Ik heb lang alleen gereisd. En ook lang met iemand de heet Loki." vertelde Thor. Thor kwam met een ingehouden sprong ook overeind. Hij ging naast Sunset staan met zijn gezicht naar Leopardpaw. "Ik kom nergens vandaan." zei Thor met zijn ogen op Sunset gericht. "Ik ben geboren in de niemandslanden van dit land. En als klein kitten al op mezelf." vervolgde hij. Thor ging weer zitten en keek naar Sunset en Leopardpaw. "Maar gezelschap is altijd fijn." zei hij. "Dat klopt. Nou zullen we iets gaan doen? Hier blijven zitten is zo saai..." zei Leopardpaw. Ze keek de 2 katten afwachtend aan met haar heldere, blauwe ogen.

"Ja hoor." Mompelde Sunset, haar ogen gleden even naar de zwartwitte kater, en bleven hangen in zijn blauwe ogen. "Als jij een idee hebt.." Met een verveel de zwiep van haar staart keek ze rond zich. Ze zette zich af met haar achterpoten, en vloog een hoge boom in. Ze landde op een dunne tak, en staarde naar beneden. "Kom! Kunnen jullie klimmen?" Door haar perfecte balans rende ze met gemak over het dunne takje, en zette zichzelf neer tegen de boomstam. "Kom op!" Behendig klauterde de zwarte poes over takken en belandde in de volgende boom. Ze staarde vol verwachting naar Leopardpaw en Thor.

"Ja hoor." zei Sunset tegen Thor. "Als jij een idee hebt.." zei Sunset en zwiepte verveeld met haar staart en keek rond. Opeens zette Sunset zich af met haar achterpoten en sprong ze een boom in. Sunset landde op een dunne tak en liep met gemak over het takje en zette zichzelf tegen een boomstam. "Kom op!" riep ze vanuit de boom. Sunset klauterde behendig over een paar taken en belandde in de volgende boom. Sunset keek verwachtings vol naar Leopardpaw en Thor. Leopardpaw twijfelde. Leopardpaw was nog maar 1 keer in een boom geklommen... Dat ging opzich wel goed... Ach wat kan mij het schelen, dacht ze. Ze zette zichzelf af met haar achterpoten en sprong op een tak in de boom. Eerst wankelde ze een beetje maar ze vond gelukkig snel haar balans. Voorzichtig liep ze over het dunne takje naar de boomstam. Ze keek even naar de takken. Ze zag een wat dikkere tak. Ze sprong op de tak en via die tak ging ze naar de boom maar Sunset in zat. Leopardpaw haalde opgelucht adem toen ze naast Sunset in de boom zat. "Dit is best wel leuk." mompelde ze. "Thor, schiet is op joh, we wachten al een moon lang." riep Leopardpaw met een grijns.

"Dit is best wel leuk." mompelde ze. "Thor, schiet is op joh, we wachten al een moon lang." Thor keek grijnzend naar twee poezen. Hij zag hoe Sunset behendig erin geklommen was en hoe Leopard wat minder zeker naar boven was geklommen. Nog een keer gaf hij een blik aan de twee poezen. Ook hij sprong snel over de takken. Hij vloog over de takken heen. En voor hij het wist zat hij onder de twee poezen. Zijn voorpoten bracht hij naar boven. Hij zette ze op de tak van de dames. En stond zo stond hij op twee poten steunden op de tak boven hem. Het hoofd liet hij rusten tussen hen in. Beide keek hij even aan met zijn grote blauwe ogen. Kort gaf hij Dot een duw met zijn hoofd om haar een beetje te plagen. Bij Leopard sloeg hij zachtjes tegen haar staart aan. Toen zette hij zijn voorpoten bij hem op de tak onder hen."Zo zo. Dat is ook weer gebeurd."zei hij terwijl hij naar boven keek.

Opeens voelde de zwarte poes een vreemde duw in haar zij, maar ze wankelde amper en lachte hard toen ze hard tegen de kater aan beukte, en hem van de tak af gooide. Maar zodat hij niet op de grond kon vallen, greep ze de staart stevig vast. "En nu?" Een vriendelijke lach vormde op haar gezicht, en ze trok de kater met al haar kracht op de tak. Ze wankelde naar achteren en viel achterover. Met een vloeiende beweging draaide ze haar lichaam vreemd, en landde op en klein takje. Die met een luid gekraak afbrak nadat ze zich had afgezet om in de boom naast Thor te komen. Even wierp de zwarte poes haar prachtige, zilveren ogen recht in die van de zwartwitte kater, maar keek weer weg. "Dus, hoe is het om een clankat te zijn?" Vroeg Sunset met grote ogen, vol nieuwsgierigheid over hoe het zou zijn om een clankat te zijn.

Thor sprong in de boom en zat al snel op de tak onder Sunset en Leopardpaw. Thor legde zijn voorpoten op de tak waar Sunset en Leopardpaw op zaten. Thor keek Sunset en Leopardpaw aan. Thor duwde Sunset en met zijn staart sloeg hij zachtjes tegen Leopardpaw aan. Leopardpaw voelde er niks van. Toen zette Thor zijn voorpoten terug op de tak waar hij op zat. "Zo zo. Dat is ook weer gebeurd." zei Thor terwijl hij naar boven keek. Sunset beukte tegen Thor aan en hij viel maar Sunset pakte zijn staart stevig vast zodat hij niet op de grond kon vallen. Ze trok Thor met al haar kracht weer op de tak. Maar zelf viel ze naar achteren. Met een rare beweging landde ze op een klein takje dat afbrak toen ze zich afzette. Leopardpaw keek geschrokken naar Sunset, ze was opgelucht dat de zwarte poes weer op een tak zat. Sunset zat nu naast Thor in de boom. "Dus, hoe is het om een clankat te zijn?" vroeg Sunset met grote ogen vol nieuwsgierigheid. "Super leuk. Het is altijd heel gezellig in de Thunderclan. Iedereen is wel vrienden met elkaar en iedereen staat voor elkaar klaar." antwoordde Leopardpaw. Ze was zo blij dat ze in de Thunderclan zat. "Hoe is het eigenlijk om een Bloodclanner te zijn?" vroeg ze nieuwsgierig aan Sunset.

Er vormde een grote brok in haar keel. "Ik haat het," biechtte de zwarte poes op, even zweeg ze. "Alleen maar agressieve, gemene katten. Soms wel aardige, maar die hebben meestal ook een gemene kant, of omslaand karakter." Ze doordrong de ogen van de rogue kater, en zette een stap dichterbij, waardoor ze zó dichtbij stond dat hun neuzen elkaar bijna raakten. "En, alle rogues haten mij, kan ik er wat aan doen: Ik kan moeilijk weg." Siste Sunset haar haren rezen overeind, waardoor de vacht op haar borst Thor raakte. Haar ogen staarden hem diep aan, zo diep dat ze haar eigen ogen bijna voelde branden. "Bloodclan Verziekt zielen, ik ben met je eens." Met een ruk draaide ze zich om, en ging met haar rug naar de katten toe zitten. Ze háátte Bloodclan, haarzelf dus ook.

"Ik haat het," biechtte Sunset op. "Alleen maar agressieve, gemene katten. Soms wel aardige, maar die hebben meestal ook een gemene kant, of omslaand karakter." vervolgde Sunset. Leopardpaw had medelijden met haar. Ze wilde de poes graag helpen. Maar hoe? Sunset ging dicht bij Thor staan. "En, alle rogues haten mij, kan ik er wat aan doen: Ik kan moeilijk weg." siste Sunset haar haren ging overeind staan. "Bloodclan Verziekt zielen, ik ben met je eens." zei Sunset en ze draaide zich met een ruk om, met haar rug naar Thor en Leopardpaw toe. "Sunset, als je uit de Bloodclan zou willen kunnen wij je misschien helpen? Misschien klinkt dit echt heel dom maar ik wil je graag helpen alleen ik weet niet hoe." zei Leopardpaw eerlijk. Ze wist niet of je zomaar uit de Bloodclan kon stappen en een eigen leventje gaan leiden... "Ow en ik zei wij omdat Thor waarschijnlijk ook wel helpt. En anders dwingen we hem gewoon." vervolgde Leopardpaw met een blik op Thor. Ze wachtte rustig op een antwoord van Sunset en van Thor.

Thor werd door Sunset de tak opgetrokken. Hij werkte mee en vond het geen probleem om zo geholpen te worden. Toen Sunset zelf viel greep hij naar haar met zijn poot helaas schoot ze hier gewoon doorheen. Gelukkig klom ze zelf binnen een korte tijd naast hem op de tak.Het gesprek tussen de poezen verliep snel en vloeiend. Thor was stil en luisterde aandachtig naar wat er gezegd werd. Sunset was duidelijk boos, niet op iemand. Maar op niemand minder dan haar zelf. Hara haren stonden overeind en kwamen lichtjes tegen hem aan. Voordat ze zich met haar rug omkeerden."Ow en ik zei wij omdat Thor waarschijnlijk ook wel helpt. En anders dwingen we hem gewoon." bij het horen van zijn naam keek hij op. Ergens achterin zijn hoofd had hij het gesprek gevolgd maar hij was toch grotendeels ergens anders. Thor stond op en tikte met zijn staart de zij van Sunset aan, in de hoop dat ze keek. Hij negeerde de vraag van Leopard even kort maar het het in zijn achterhoofd. Hij ging weer zitten en keek in de richting van Sunset. Even bleef hij kijken maar keek daarna na de andere poes aan zijn andere zij."Ik ga nergens heen. En ik sta open voor gezelschap."besloot hij te zeggen. Een knikje gaf hij aan de witte poes, waarna hij zijn hoofd weer naar voren liet kijken.

Een lach verscheen op Sunsets gezicht, maar een beetje verdriet mengde zich langzaam met de vriendelijke lach die zojuist was verschenen. Waar moest ze dan heen? Wat als de Bloodclan furieus word en haar achterna gaat zitten, snel schudde de zwarte poes haar kop, en grinnikte. Niet blij en ook niet verdrietig, meer emotieloos; stroomden de woorden uit haar mond. "Dat gaat niet, het spijt me maar er zit een heel verhaal aan vast." Toen wendde ze zich naar Thor, en keek hem doordringend aan met haar schitterende zilveren ogen. Een lach verscheen op haar gezicht. "En jij, miss. Thor, hoe is het om rogue te zijn? Ik weet het al, maar deze hier niet." Plagend gaf ze met haar staart een tik tegen het hoofd van de clanpoes, maar sprong snel weg, toen er keihard een tak op de poes af kwam vliegen, zomaar uit het niets! De stok raakte een brede tak van een andere boom, en spleet die door tweeen, maar viel vervolgens naar beneden. Voorop de stok zat iets van een steentje, en achterop waren vreemde veren geplakt. En natuurlijk, omdat Sunset altijd ongeluk heeft, kwam er nog een op de poes af suizen, snel sprong ze weg, en landde tegen Thor aan, die ze bijna van de tak afduwde. Met een grimas staarde ze de kater recht aan, maar sprong snel van hem af. "Sorry, ik heb altijd ongeluk."Miauwde ze snel, voordat ze weg moest duiken voor nog een vliegende stok. Sissend draaide ze zich om, en staarde naar een kleine twoleg met een kromme tak in zijn klauwen. "Rotbeest!" Siste de poes furieus, als dat ding nog één keer een stok op haar afschoot, dan... Nog net kon de poes aan de kant duiken, en keek met grote ogen naar een plukje vacht van haarzelf. Ze had Thor en Leopard omgeduwd, maar dat kon haar even niets schelen. Vuur van woede brandde in haar ogen, en ze schoot op de kleine twoleg af, die gillend de tak met de stokjes liet vallen. Een enorme sprong van Sunset volgde, en ze klauwde zich vast aan de haarloze arm van het beest, die ze flink schade toebracht voordat ze naar het hoofd sprong. Krijsend viel de Twoleg om, en Sunset kraste hard op het gezicht van de twoleg, en beet met alle kracht in het oor, en duwde vervolgens haar klauw in de keel. "Rot op!" Blies de poes, en met een enorme vaart racete ze terug de boom in, gemakkelijk en behendig was ze binnen enkele seconden naast de kater en de poes geploft, en wierp een kwade blik op de twoleg die huilend naar de mama riep. "Eigen schuld! Monster!"

De tak lande hard tegen hem aan. Hij kwam hard tegen zijn hoofd waarbij hij geen tijd kreeg om een landingplek te zoeken. Met een harde kanl kwam hij op de grond terecht. Even bleef hij liggen. De tweebeen keek hem aan. Hij had geen takken meer in zijn hand en had ze allemaal gegooid. Kort hadden ze oogcontact. Maar Sunset sprong al bovenop de tweebeenkitten voordat Thor kon gaan staan. Hij keek, geschrokken van haar acties. Maar klom omhoog toen hij zag dat ze klaar was."Eigen schuld! Monster!" Thor had geschrokken gekeken naar hoe Sunset had aangevallen. En toen ze omhoog kwam sprong Thor bovenop haar."Waar was dat voor nodig?!"vroeg hij op ee boze stem."Nergens zou ik je vertellen!" Hij ging voorzichtig van haar af. Boos was hij niet maar hij begreep het niet."Wil je weten hoe het is om een rogue te zijn?!" Hij ging zitten naast haar met zijn hoofd naar beneden."Je bent niet goed niet slecht. Je laat iedereen met rust en bent neutraal." Daarna sprong hij een tak omhoog. En bleek stil.

Leopardpaw volgde niet wat er allemaal gebeurde. Op het ene moment was er een gesprek en op het andere moment werden er rare takken naar haar, Sunset en Thor afgeschoten en werd ze uit de boom geduwd. Leopardpaw kon zich nog net op tijd omdraaien zodat ze op haar poten landde. Thor was ook uit de boom gevallen en lag een paar staartlengtes vederop. En Sunset? Die was weg... Leopardpaw keek om haar heen. Sunset was op een kleine tweebeen afgerend en sprong op hem. Ze keek geschrokken toe naar de acties van Sunset. Ze bracht veel schade toe op de arm van de tweebeen en op zijn gezicht en ze beet in zijn oor. Even dacht Leopardpaw dat Sunset de tweebeen ging vermoorden omdat ze haar klauw tegen zijn keel hield. Ze siste iets tegen de tweebeen en rende daarna terug naar de boom en sprong er met een behendige sprong in. De kleine tweebeen rende naar een andere tweebeen toe. Leopardpaw zag dat Thor in de boom sprong en op Sunset sprong. "Waar was dat voor nodig?!" vroeg Thor met een bozestem. "Nergens zou ik je vertellen!" zei hij en hij ging van Sunset af. "Wil je weten hoe het is om een rogue te zijn?!" vroeg Thor terwijl hij naast Sunset ging zitten. "Je bent niet goed en niet slecht. Je laat iedereen met rust en bent neutraal." zei Thor en daarna sprong hij een tak omhoog. Leopardpaw volgde het gesprek dat zich in de boom afspeelde vanaf de grond. Leopardpaw ging zitten. Als die twee gingen vechten in de boom kon ze maar beter hier blijven. Maar ze wilde niet dat de twee katten gingen vechten dus ze sprong in de boom. Ze sprong op een tak die wat veder hoger in de boom zat. Zo zat ze net boven Sunset en Thor. "Stilte!" riep ze voordat een van de twee wat kon zeggen. "Thor, Sunset verdedigde haarzelf, het is niet haar schuld dat die tweebeen nu gewond is. Het is zijn eigen schuld want, hij begon takjes naar ons af te schieten." begon ze. "En Sunset, Thor heeft ergens ook gelijk. Het was niet nodig om die tweebeen zo erg te verwonden. Van een beet in zijn been had hij het ook wel afgeleerd." vervolgde ze snel. Ze keek de twee katten doordringend aan en hoopte maar dat de twee katten haar niet gingen aanvallen.

Een beetje beduusd staarde Sunset naar de katten die zojuist uit de boom waren gedonderd. "Wat had je dan gewild? Een tak door je kop?" Gromde de poes woest, als ze de twoleg niet had aangevallen had een van hen vast een tak door zijn kop, en was die kleine twoleg lachend verder gegaan met die dingen af schieten. "Ik kan ook een tak door je heen werpen als je wilt? Had je mij dan aangevallen? Een twoleg is net als een hond of vos! Vervelende rot wezens!" Blies ze kwaad. Haar klauwen waren in de tak geslagen, en een lange, lage grom verliet haar keel. Ze zwiepte woest met haar staart en sprong behendig een aantal takken hoger, waar ze het bloed van haar klauwen begon te likken. Haar glinsterende zilveren ogen op de kater gevestigd. De poes draaide haar rug naar hem toe, en staarde naar de kromme tak die op de grond lag. Een grote twoleg kwam met de kleine twoleg meesleurend naar de boog toe. De grote twoleg begon te schreeuwen naar de kleine, en hij begon te wijzen naar alle stokjes die in de takken zaten. Een sissend geluid kwam dreigend uit Sunsets keel, en ze deed alsof ze zichzelf klaarmaakte voor een sprong. Angstig keek de kleine haar aan, en brabbelde iets naar de grote twoleg, die de kleine naar achteren duwde en met grote passen op Thor en Leopardpaw afkwam. Hij strekte zijn klauwen uit naar een van de katten, en probeerde ze te grijpen. Een woeste brul kwam van de zwarte poes, die met uitgeslagen klauwen op de twoleg af vloog. Wild greep ze zijn arm, maar voordat de klauw haar te pakken kreeg beet ze al in de andere. Ze liet hem los, maar de twoleg dacht dat het nog niet over was, dus greep naar de poes, die snel opzij sprong en vervolgens tegen het gezicht aan beukte. "Denk je nou echt dat ik niet tegen jou opkan, lomp beest!" Hijgde de poes in zijn kale oorachtigiets. En liet haar klauwen over het gezicht van de twoleg glijden. Een glimmend, zilver ding flikkerde in de klauwen, en rakelings gleed die boven Sunset heen. Vervolgens haalde de twoleg weer uit, en raakte de poes vol. Kreunend staarde de poes naar een enorme wond op haar rug, en de twoleg die weer op Thor en leopard af sprong. Woedend en gewond sprong de zwarte poes weer tegen de twoleg aan. "Blijf van ze af!" Schreeuwde ze, waarna een flink gevecht met de twoleg, het zilveren ding en de poes begon. Haar klauwen rankten langs het gezicht van de twoleg, en het zilveren ding werd steeds in haar vacht gezet. Sunset beet naar de keel van de twoleg, maar beet niet door, angstig strompelde het beest naar achteren, en begon te rennen, met Sunset die nog aan hem hing. Hij haalde uit met het zilveren twolegding, en gillend donderde Sunset op de grond, hijgend keek ze de vluchtende twolegs na. "Rot op!" Gilde ze achter ze aan. Uitgeput zakte ze door haar poten, en bekeek de diepe sneden met grote ogen. Haar blik gleed naar Thor en Leopard. En nog steeds hijgend sloot ze haar ogen, en rolde op haar zij. Schokkend haalde ze adem, en bewoog even niet meer.

Alles gebeurde zo snel. Van een opdonder van Leopard tot een aanval op de tweebeen. Het zilveren ding werd in haar gezet keer op keer. Geschokt keek hij toe. Maar toen hij de grote wonden zag sprong hij naar beneden. Toen hij aankwam viel ze alweer op de grond voor hem. Kort bewoog ze niet meer. Met zijn hoofd ging hij geschrokken boven haar hangen."Sorry."zei hij zachtjes. En voorzichtig begon hij de grootste wond schoon te maken. Bij tegenstribbelen zetten hij zijn poot op haar neer. Met zijn hals duwde hij toen haar kop omhoog. En bleef ondersteunend naast haar zitten."Nu wil ik niet zeggen dat ik geen gelijk heb." Hij keek haar in de ogen en glimlachte. Een andere wond begon hij zachtjes schoon te maken. Zo bleef hij doorgaan tot ze schoon was.

Leopardpaw volgde niet meer wat er allemaal gebeurde. Op het ene moment hadden ze ruzie, op het andere moment werden ze aangevallen door een tweebeen en op dit moment was Sunset zwaar gewond en hielp Thor haar. Leopardpaw zat even bevroren in de boom. Was dit echt? Of was dit een droom? Ze wist het even niet meer... Maar ze kwam er al snel achter dat die echt was. Ze sprong uit de boom en sprintte naar Sunset en Thor toe. "Nu wil ik niet zeggen dat ik geen gelijk heb." hoorde ze Thor tegen Sunset zeggen toen ze aankwam rennen. Ze gaf hem een tik op zijn hoofd met haar poot. "Dat was een verkeerde opmerking op het verkeerde moment." siste ze boos. Ze keek naar Sunset. Haar wonden waren groot en diep, Thor had ze al schoon gelikt maar ze zag dat het bloedden nog niet helemaal gestopt was. "Thor, weet jij waar hier spinrag te vinden is?" vroeg ze. Ze had Maskheart, de medicine cat van de Thunderclan, wel eens horen zeggen dat spinrag het bloedden van een wond stopte.

Sorry, voor mijn late reactie ik heb het druk met school Sad

. Gelukkig bijna vakantie Smile

.

"Dat was een verkeerde opmerking op het verkeerde moment." siste Leopardpaw boos. Thor keek kort op maar negeerde het."Thor, weet jij waar hier spinrag te vinden is?" Nogmaals keek hij op."Je hebt gelijk." Nog steeds probeerde hij Sunset te ondersteunen, maar hij keek de witte poes aan. Rond deze tijd van het jaar was spinrag er veel."Het zou op het moment overal kunnen zijn, maar kijk eens onderaan de boom of tussen dode takken op de grond." Daarna keek hij Sunset even kort aan. Lichtjes draaide hij zijn hoofd om zo op de zijkant van zijn lijf te kijken. Op zijn zwarte witte vacht zat bloed van de poes. Hij besloot te wachten met schoonmaken. En bekeek zichzelf wat meer. Om meer vlekken te vinden. Zelf had hij een bloedende wond van de klap. Maar het deed geen pijn, en besloot het te negeren."En hoe gaat het?"besloot hij maar te vragen.

Het ene moment klonk een bonk en verre, ruisende stemmen die begonnen te praten. Een bonk van pijn galmde door haar hele lichaam en de zwarte poes kneep haar ogen stijf dicht. Zodra de pijnscheut over was staarde ze naar Thor die haar wonden schoonlikte, maar er kwam weer een bonk, en pijn. Veel pijn. Angstig staarde ze naar leopardpaw die over spinrag begon. Zwakjes wees Sunset naar een kuil waar ze iets wits zag. Weer een bonk, nog meer pijn dan de vorige. Gelukkig deed dit nog niet zoveel pijn als toen ze in die rivier was gevallen en tegen een steen aan was geslagen. Of die keer dat er een tak door haar rug heen zat. Een gil klonk uit haar keel bij nog een bonk, en ze merkte dat het kwam omdat ze veel bloed verloor, en omdat ze een flinke klap op haar hoofd had gehad. Zou dit haar einde zijn? Vermoord door een tweebeen omdat ze haar vrienden wilde redden?

Onderwerp: Re: God of thunder. [OPEN]