I meant it

Onderwerp: Re: I meant it za 18 apr 2015 - 3:36

Tallshadow
________________________

Zijn oren durfden niet te bewegen, en zo nu en dan ontdekte de jonge kater dat hij zijn adem inhield, waarna hij een korte puf gaf om weer bij te komen. De goudgele ogen stonden groot, zijn mond een klein beetje open, nog steeds voorovergeleund en volledig opgaand in het verhaal. De poes vertelde zo levendig dat hij het allemaal voor zich zag, de schoonheid van de poes en de verlorenheid van de ziel die zich aan haar verloor. Zijn hoofd was niet creatief genoeg meer om überhaupt een betere verwoording van die zin te zoeken, alle focus was in het verhaal. In hoe de poes in alle kilheid de katten van de rots duwde, en de schijnheiligheid waarmee ze de overgeblevenen bedroog. De onmacht van de clan die al hun katten verloor, maar niemand dacht aan haar. Waarom zouden ze ook? De poes was zelfs in zijn hoofd een synoniem van perfectie, want zo beschreef de verteller haar. Toen echter het verhaal een wending nam, voelde de kater de spanning van de achtervolgers, en de hitte van het gevecht. Hij sloot even zijn ogen om de chaos te voelen die door de woorden verspreid werd en de brandende haat van de siblings. De eens zo geliefde poes die door de overmacht van de rots viel, en ook al wilden ze haar dood, hij voelde het verdriet in de siblings omdat de clan de meest geliefde kat verloor en het was hun fout. Het verhaal volgde toen de verslagen poes, eens zo machtig, nu verstoten van haar wereld en haar thuis, geen plek voor haar, nergens niet. Tall zag haar bijna staan, bij de rots, mooi als altijd. Om alleen maar te veranderen in het huiveringwekkende beest wat het ronddolen en verslagen worden haar had gemaakt. De kater slikte eens toen het verhaal eindigde, om daarna langzaam zijn ogen te openen en verwonderd naar de poes te kijken. "Waar, in de naam van Starclan, heb je dat geleerd?" Een en al respect en ontzag in zijn stem. Dit was verreweg een van de beste verhalen die hij ooit gehoord had.

Onderwerp: Re: I meant it zo 26 apr 2015 - 18:43

_{--
Het was even stil toen ze was uitgepraat. Crowpaws poten trilden een beetje van de spanning die zich tijdens het spreken blijkbaar in haar had opgebouwd en nu wegviel. Opeens werd ze weer nerveus. Had ze een goed verhaal verteld of was het een groot stuk onzin geweest? Ze was zo druk bezig geweest met praten dat ze zelf niet eens meer precies wist wat ze had gezegd. Tallpaw had zijn ogen dicht, maar opende ze nu weer. "Waar, in de naam van Starclan, heb je dat geleerd?" vroeg hij. Onder haar zwarte vacht werd Crowpaws gezicht rood. Ze grijnsde breed. "Ach", zei ze een beetje verlegen. "WindClan elders zijn goed in vertellen." Niet dat ze daar als kitten enorm veel naar had geluisterd. In het begin wel, maar na haar moeders dood had haar kop niet echt naar verhalen gestaan. De verhalen van de elders liepen goed af en het echte leven niet, dus verhalen waren leugens. Misschien had haar eigen verhaal daarom ook geen goede afloop.
--}

Onderwerp: Re: I meant it za 9 mei 2015 - 2:13

Tallshadow
________________________

Excuses waren allemaal hetzelfde, ze wezen naar anderen. In dit geval was dat nobel en in sommige andere gevallen niet, het maakte niet uit. No way dat Crow de kater wijs kon maken dat dit slechts door de verhalen kwam die ze gehoord had, de manier waarop de poes het hem verteld had was geweldig geweest. Precies genoeg details zodat de geheimzinnige gestaltes tot leven kwamen in je hoofd, het was geniaal. Zodra hij echter grinnikend naar de poes had gekeken was de grijns van zijn gezicht gevallen en verscheen er een frons op zijn gezicht, ze leek droeviger of misschien wat bozer te zijn dan zoeven. Had hij iets verkeerds gezegd? "Het is wel droevig," Mauwde hij voorzichtig, een lichte glimlach op zijn gezicht in de hoop de droevenis die over haar leek te liggen weg te halen, slechte poging eigenlijk, zeggen hoe droevig alles was om droevenis weg te halen was als water bestrijden met water. Maar wie weet, het kon werken. "Eigenlijk was de poes heel alleen, ofwel.. Zo dacht ik," Was het niet zo dat je eigen ervaringen in verhalen stopte? Wat zei dit dan over hem? Was hij alleen?

Onderwerp: Re: I meant it ma 11 mei 2015 - 20:16

_{--
"Het is wel droevig," mauwde Tallpaw met een lichte glimlach. "Eigenlijk was de poes heel alleen, ofwel.. Zo dacht ik." Crowpaw keek weg en haalde haar schouder op. "Zo is het leven, nietwaar?" zei ze luchtig. "Niet ieder verhaal loopt goed af." Ze keek hem weer aan en veinsde een glimlach. "Maar nu wil ik een verhaal van jou horen", miauwde ze. Soms was het fijn om over problemen en dit stomme leven te praten, maar soms was het ook gewoon fijn om afgeleid te worden en te doen alsof het allemaal niet bestond. Een goed verhaal zou precies dat doen, en daarvoor hoefde het niet eens goed af te lopen.
--}

Onderwerp: Re: I meant it di 12 mei 2015 - 19:52

Tallshadow
________________________

Tall keek even lichtelijk bezorgd naar de poes toen die zo luchtig sprak over hoe oneerlijk het leven was, het was zeker waar wat ze zei, maar dat betekende niet dat ze al over zou moeten kunnen praten als dat ze deed. Nogmaals werd de kater herinnert aan de gedachte dat Crow zoveel meer had meegemaakt dan hij al. Nu waren beiden nog apprentices dus om eerlijk te zijn had hij nog genoeg tijd de poes in te halen, maar of hij het wilde betwijfelde de kat. "Maar nu wil ik een verhaal van jou horen" De kater begon te lachen, "Ik ben er niet goed in," Grinnikte hij, "Ik ken er maar één, en dat is een verhaal wat ik aan de kittens vertel over de wolkenwarriors," Hoezo beschamend? Kwam zij met zo'n geweldig verhaal, kwam hij met zijn wolkenridders.

Onderwerp: Re: I meant it wo 13 mei 2015 - 10:58

_{--
"Ik ben er niet goed in," zei Tallpaw grinnikend. "Ik ken er maar één, en dat is een verhaal wat ik aan de kittens vertel over de wolkenwarriors." Crowpaw grijnsde. "Wolkenwarriors klinkt prima", miauwde ze. Wat maakte het uit dat het een nurseryverhaal was? Stiekem waren die toch ook best wel leuk, vaak. Al waren ze soms wel érg zoet. Nu, eens kijken waar Tallpaw mee zou komen.
--}

Onderwerp: Re: I meant it ma 18 mei 2015 - 22:31

Tallshadow
________________________

Wolkenwarriors klonk prima zei ze, Tall kon het niet laten daar even om te grinniken, nu klonken ze nog goed ja, zodra hij klaar was zou ze haar poten over haar oren hebben in de hoop dat hij zou stoppen. Uiteindelijk haalde de kater echter zijn schouders op en besloot dat ze het over zichzelf had afgeroepen. "Oke dan, prepare, dit is namelijk het verhaal van hoe de vier windstreken gecreëerd waren, en hoe ze samenwerkten om de vijfde die er ooit nog was, weg te werken," Hij wiebelde eens zijn wenkbrauwen naar de poes, pas maar op hoor, serieus verhaal op komst. "Ooit, nog voor er katten op de aarde rondliepen, leefde onze soort hoog in de lucht, we waren de heersers over regen en zon, wind en schaduw. Normaal zou er dan gezegd worden dat ze in harmonie leefden, maar dat deden de katten niet. Clans bestonden niet, en het was ieder voor zicht. De beesten die gegeten moesten worden waren lastiger te vangen dan hazen in een dicht bos, en per dag stierven er dan ook tientallen aan honger, anderen, of ziektes die alleen daar voor konden komen. Een van de engste ziektes die je kon hebben was de CL5, zo genoemd omdat een kater genaamd Cloudlover de ziekte voor het eerst kreeg, ook zijn vier kits overleden eraan, wat het nummer 5 in de naam veroorzaakte. De ziekte tastte eerst je klauwen aan, wat bij ons hier op aarde niet zo erg lijkt, maar daarboven betekende zwakke klauwen een onherroepelijke dood, de wolken grepen jou niet vast, jij moest je elk moment van de dag vastklampen. Terwijl dat verzwakte tastte de ziekte als volgende je haar aan, waardoor je langzamerhand steeds kaler werd, daar waar de lucht kouder was kon je dan niet meer komen, niet als je het wilde overleven tenminste. Helaas waren de koudere plekken ook de plekken waar het meeste voedsel, de zogenaamde luchtdusters, was. Er zijn nog meer details bekend over de ziekte, zo bleef het lijk van een slachtoffer van de ziekte nooit normaal liggen maar steeg het keer op keer op, om daarna hard naar beneden te vallen," Tall kuchte eens, stomme vliegjes, "De ziekte was erg besmettelijk, en zo gebeurde het dat een queen de ziekte ook kreeg, terwijl ze in verwachting was van haar kits. Hoe veel haar mate ook voor de poes streed, de rest van de katten besloten dat ze niet mocht blijven en gooiden haar uit het luchtrijk, daar was de poes dan, haar naam vergeten in de sterren, hoogzwanger zonder voedsel, water en doodziek. Ze wist zichzelf in leven te houden tot de kits kwamen, en leefde nog lang genoeg om zich erover te verbijsteren dat de drie katers en twee poezen geen van allen de ziekte leken te hebben," De kater kuchte weer eens, "Net voor ze stierf bad ze tot Starclan of die voor haar kits wilden zorgen, en dat deden ze. De kits groeiden op tot wijze katten, niet getraind om te vechten maar om te leiden. Zodra ze allen oud genoeg waren besloot de oudste terug te keren naar het wolkenrijk, gevolgd door de drie jongsten, de op een-na-oudste besloot echter in haar eentje te blijven ronddwalen, ook na flink aandringen van haar siblings weigerde ze mee te gaan. De rest gaf het uiteindelijk op, en keerden weder tot het rijk, waar ze ontvangen werden als goden omdat zij de enigen waren die tot dan toe de ziekten hadden weten te verslaan. Aangezien ze er onderling niet over uit konden komen wie de macht zou krijgen in het rijk, want de macht wilden ze wel, zeker nu ze wisten hoe ze moesten leiden, besloten ze het rijk in vieren te delen, alle delen even groot. Nu komt dan ook het gedeelte over harmonie, want in harmonie samenleven deden ze maar al te goed, tot de verloren zus terugkeerde. Ook zij had niet stilgezeten, in plaats van bij het wolkenrijk had zij bij het aarderijk haar intrek gezocht, wat onder de aarde lag, en intrek had ze gevonden. Ze had er leren vechten en jagen op sluwe maar knappe wijze, en zodra ze terugkwam was geen van de vier siblings een match voor haar. De poes had echter de kracht van vriendschap onderschat, en de vier, die nieuwe namen hadden gekregen van hun tribes, namelijk Noord, Zuid, Oost en West, weigerden zich over te geven aan de macht van het Aarderijk. Er volgde een hevige strijd met hun zus, die Korfil genoemd werd, waar zij uiteindelijk bij wonnen. Korfil en haar troepen werden op aarde gesmeten, de ingang naar het Aarderijk voorgoed gesloten door de overgebleven Siblings. Zonder de kracht die Korfil uit de onderwereld had kunnen putten stak de ziekte die ze als kitten verslagen had weer de kop op, binnen drie weken was Korfil dood. Ze had zich ook in de laatste momenten van haar leven niet willen verzoenen met haar broers en zus, ervan overtuigd dat het softies waren. Haar tribe leefde echter nog wel, en die bleven op aarde wonen, waar ze nu nog steeds intrek hebben. De wolkenridders zijn tot legenden vergaan, alleen van gehoord door de nazaten van Korfil, die het verhaal toch met enig respect vertelde. Haar siblings hadden iets gedaan waar zij nooit toe in staat was geweest, ze hadden van elkaar gehouden," De kater liet een stilte vallen, en keek de poes toen ietwat onzeker aan met een lichte glimlach op zijn gezicht. Cliché einde much, maar het was altijd zijn favoriete verhaal geweest toen hij nog kit was.

Onderwerp: Re: I meant it do 28 mei 2015 - 18:04

_{--
Crowpaw luisterde in stilte naar Talls verhaal. Ze moest zeggen dat ze het wel een beetje te gruwelijk vond voor een nurseryverhaaltje, met die enge ziekte en katten die doodgingen. Tegelijkertijd zat er wel zo'n zoetsappige moraal over de waarde van liefde en samenwerking in. Toch werd Crowpaw erdoor gegrepen. Misschien kwam het door de manier waarop Tall het vertelde, hij kon goed praten. Misschien kwam het doordat ze het niet kon laten te denken aan de vijf clans die in vier waren veranderd toen SkyClan door de brand was verwoest. Er zat wel een vergelijking in, nietwaar? Behalve dan dat SkyClan niets had gedaan om zo'n lot te verdienen. "Ik vind het wel zielig voor Korfil", zei ze na een tijdje. Natuurlijk weer iets voor haar, om medelijden te gaan hebben met de slechterik. Natuurlijk was Korfil gemeen enzo, maar toch... ergens was ze ook wel slachtoffer, toch? Omdat ze geen liefde kon voelen? En sterven aan die ziekte leek haar ook redelijk onprettig. Ze glimlachte. "Waren onze clans maar wolkenwarriors, met hun harmonie en naastenliefde." Ze was eventjes stil. "Al lieten ze wel hun zus doodgaan." Waarschijnlijk nam ze dit verhaal te serieus. Het was immers maar een nurseryverhaaltje.
--}

Onderwerp: Re: I meant it do 28 mei 2015 - 19:01

Tallshadow
________________________

Een stilte viel. Het was niet perse een slechte stilte aangezien de poes een nadenkende uitdrukking vertoonde wat betekende dat zijn verhaal niet zo slecht was geweest dat ze het meteen kwijt wilde raken. De stilte gebruikte de kater dan ook om het vliegje, wat intrek had genomen in zijn keel tijdens het vertellen, te zoeken en naast zich uit te spugen. Nog even opende en sloot hij zijn mond een paar keer, want mensen dat beest was vies. Het kwaad doen door op te eten ging hem iets te ver nu though, het was niet alsof flip er iets aan had kunnen doen dat hij niet wist waar hij heen vloog. "Ik vind het wel zielig voor Korfil" Klonk het uiteindelijk, waardoor Tall even opkeek. Zijn blik stond vragend, natuurlijk, de poes was alleen geweest en al, maar ze was ook niet al te aardig geweest. De kater wendde zijn blik weer af en dacht na. Misschien had Crow wel gelijk, het was inderdaad niet alsof de poes voordat ze aanviel erg veel goeds had meegemaakt. "Waren onze clans maar wolkenwarriors, met hun harmonie en naastenliefde." De gedachtes over Korfil verdwenen en maakten plaats voor een glimlach op zijn gezicht. De kater knikte eens, "Daar heb je gelijk in," Mauwde hij zacht, het zou haast té perfect zijn. "Al lieten ze wel hun zus doodgaan." Deze opmerking deed hem even lachen. "Daar heb je wel gelijk in, maar dan nog, wat moesten ze anders? Ze had een bedreiging gevormd als ze haar in het wolkenrijk hadden gehouden of de ingang naar de onderwereld niet hadden afgesloten," Hij keek Crow nieuwsgierig aan, ze had vaak vernieuwende inzichten en dat was maar goed ook. Met alleen maar katten zoals hij zou de wereld vast niet veel verder komen.

Onderwerp: Re: I meant it wo 3 jun 2015 - 17:50

_{--
"Daar heb je gelijk in," beaamde Tall, waarna hij even lachte om haar laatste opmerking. "Daar heb je wel gelijk in, maar dan nog, wat moesten ze anders? Ze had een bedreiging gevormd als ze haar in het wolkenrijk hadden gehouden of de ingang naar de onderwereld niet hadden afgesloten." Crowpaw haalde haar schouders op. Zij wist het eigenlijk ook niet. "Tja, de perfecte oplossing bestaat niet", miauwde ze toegevend. "Maar toch. Ze was hun zus. Misschien was het nog wel de beste oplossing, maar toch vind ik het vreemd dat ze het konden. Haar dood laten gaan. Ik zou het niet kunnen." Ze schudde even haar kop. Ze moest hier niet zo mee bezig zijn. Het was een verhaal. Een nurseryverhaaltje. Niet iets dat echt gebeurd was. "En die nazaten van het aarderijk, dat zijn wij dan zeker?" vroeg ze, alsnog doorgaand op het onderwerp.

--}

Onderwerp: Re: I meant it do 11 jun 2015 - 22:41

Tallshadow
________________________

Het leek zo te zijn dat de poes het gedeeltelijk met hem eens was, en een klein knikje kon er dan ook vanaf. Toch zag de kater de twijfel al in haar ogen liggen. "Maar toch." Er verscheen een glimlach op zijn gezicht, zie je wel? Dat was zo mooi aan deze poes, er was altijd een diepere gedachte, het leven was niet perse zoals het was, het was wat je ervan maakte en erin zag. "Ze was hun zus. Misschien was het nog wel de beste oplossing, maar toch vind ik het vreemd dat ze het konden. Haar dood laten gaan. Ik zou het niet kunnen." Tall knikte eens, nadenkend. Misschien was dat het Shadowclan perspectief, het leek vaak alsof zijn clan het belangrijker vond om de groep te helpen dan om voor je familie te zorgen. Eigenlijk was dat wel zo bij alle clans, je mocht tenslotte niet zomaar broers of zussen uit andere clans opzoeken. "En die nazaten van het aarderijk, dat zijn wij dan zeker?" De kater schrok op uit zijn gedachten, en knikte toen opnieuw. "Inderdaad ja, al bedacht ik me net dat de clans meer hebben van de windstreken," Het laatste mauwde hij er bedachtzaam achteraan, "Ik bedoel, zeggen wij ook niet dat je de groep voor je familie moet stellen? Als je broers of zussen in een andere clan hebt moet je ze kunnen bevechten, en andersom," Hij viel stil, als je het zo zei klonk het heel hard.

Onderwerp: Re: I meant it zo 21 jun 2015 - 12:22

_{--
"Inderdaad ja, al bedacht ik me net dat de clans meer hebben van de windstreken," miauwde Tall. "Ik bedoel, zeggen wij ook niet dat je de groep voor je familie moet stellen? Als je broers of zussen in een andere clan hebt moet je ze kunnen bevechten, en andersom." Crowpaw snoof. "En dat is dus precies de reden waarom ik dit hele clansysteem haat. Waarom kunnen we niet gewoon één grote clan zijn? Het is SkyClan toch ook gelukt zich samen te voegen met de andere clans?" Niet dat de huidige clanleiders ooit een eenheid zouden vormen. De clans hadden wel eens vreedzamere leiders gehad. Nu leek iedereen alleen maar voortdurend uit op oorlog.
--}

Onderwerp: Re: I meant it za 4 jul 2015 - 1:39

Tallshadow
________________________

Het leek zo te zijn dat de poes het met hem eens was over dat ze meer op de windstreken leken, maar of ze er echt blij mee was was eerst nogal lastig te zeggen. Zodra ze echter snoof, en hij haar gezichtsuitdrukking goed kon zien, bleek wel dat het haar niet zinde, helemaal niet. "En dat is dus precies de reden waarom ik dit hele clansysteem haat." De kater fronste niet, maar slikte wel even, natuurlijk was dit waar het zo ongeveer de hele tijd al een beetje over ging, maar om het zo duidelijk te zeggen was nog weer eens iets anders. Hij vond het soms ook wel wat hebben, een club, een familie om voor te strijden. Al was dat niet eerlijk, zijn moeder had negen kansen, die van Crow nu geen een meer. "Waarom kunnen we niet gewoon één grote clan zijn? Het is SkyClan toch ook gelukt zich samen te voegen met de andere clans?" Dit deed hem wel lichtjes fronsen, niet om wat ze zei, maar om de waarheid. "Dat vraag ik me af.." Mauwde hij zacht in antwoord, "Bij ons wordt er soms nog steeds met een grote boog om ze heen gelopen, de warriors vragen zich af of ze, als ze al niet voor hun eigen clan konden zorgen, het wel bij die van ons kunnen," Hij was het er natuurlijk niet mee eens, want Skyclan kon niets doen aan wat er gebeurt was, maar het snappen deed de jonge kater ergens wel. De warriors van Shadowclan hadden gevochten voor de clan, hun warrior-rang verdient in de clan en hun trouw bewezen. De skyclanners hadden dat geen van allen echt hoeven doen, en toch leerde Shadowclan ze al de geheimen. Het leek niet veilig, en zo voelde het ook niet altijd. "Is dat fout..?" Murmelde hij zacht, niet zeker wetende of Crow dezelfde kant uit zou denken.

Onderwerp: Re: I meant it za 4 jul 2015 - 11:59

_{--
"Dat vraag ik me af.." antwoordde Tall een beetje nadenkend, "Bij ons wordt er soms nog steeds met een grote boog om ze heen gelopen, de warriors vragen zich af of ze, als ze al niet voor hun eigen clan konden zorgen, het wel bij die van ons kunnen." Crowpaw hield haar kopje een beetje scheef en knikte langzaam. "Dat is waar, dat gebeurt bij ons ook wel", zei ze met een zucht. "Is dat fout..?" vroeg Tall en Crow was even stil. Fout... tja, wat was fout? Zij vond het verkeerd. De SkyClanners zouden nooit echt deel van hun nieuwe clan worden als ze niet vertrouwd werden. Juist dat gebrek aan vertrouwen zou ervoor zorgen dat ze minder betrouwbaar werden. Je loyaliteit kon niet bij katten liggen die niet met je om wilden gaan. Als het hen niet werd toegestaan echte WindClanners of ShadowClanners of wat dan ook te worden, zouden ze in hun hart altijd SkyClanners blijven. "Ja, dat is fout", zei Crow resoluut, nadat ze daar even over had nagedacht. "Katten zullen nooit volledig loyaal worden aan hun clan als ze niet volledig geaccepteerd worden door die clan." Eigenlijk was het bij haar niet veel anders. Ze was immers half-clan en hoewel ze eigenlijk nooit te maken had gehad met openlijk wantrouwen, was het natuurlijk wel bekend hoe men tegenover cross-clan love stond. Zij kon ook nooit 100% WindClan zijn, want dat wás ze gewoon niet.
--}

Onderwerp: Re: I meant it wo 8 jul 2015 - 1:01

Tallshadow
________________________

Gelukkig, hij kon het niet laten wat te ontspannen toen de poes meldde dat het niet alleen in zijn clan zo was, het voelde nogal hard om hardop uit te spreken. Vandaar dat hij ook zijn vraag hardop uit durfde te spreken, als het zo was geweest dat de windclanners veel beter omgingen met de nieuwkomers dan dat shadowclan deed, dan was dit een zeer pijnlijk onderwerp geweest. Nu viel dat veel meer mee, nu ging het eerder over de aard van het wezen, een veel lichter onderwerp. Natuurlijk zou het na haar antwoord dat niet meer zijn, wat ze ook zei, ze zouden er een goede discussie over kunnen voeren. Vandaar dat hij in stilte wachtte en de opties al afwoog. "Ja, dat is fout" Oke, daar had hij niet zo snel op gegokt. De kater had verwacht dat de vredelievende poes niet zo snel zou oordelen over anderen, then again, ze was natuurlijk wel voor gerechtigheid, eerlijkheid en blijdschap. Dat ging niet samen met tweedracht in een clan, laat staan in alle clans. "Katten zullen nooit volledig loyaal worden aan hun clan als ze niet volledig geaccepteerd worden door die clan." De apprentice bleef even stil, daar had ze gelijk in. Hij had er nooit zo over nagedacht, hij wist niet hoe het was. Hij was bevoorrecht geweest om voor de clan van zijn moeder te vechten, veel shadowclanachtiger dan dat kreeg je het niet. En dan zat naast hem een poes, die hem zojuist verteld had dat het ook anders kon, zo andersom, onzekerheid over je eigen bestaan. Hij moest er niet aan denken, en werd al verdrietig bij de gedachte aan het feit dat er katten waren die dit elke dag meemaakten. Uiteindelijk knikte hij echter. "Je hebt gelijk," Begon hij langzaam, vastbesloten zijn gedachtes eens uit te spreken, "Ik had er nooit zo over nagedacht, omdat het voor mij zo normaal is voor mijn clan te willen vechten en te durven sterven. Als ik voor mijn clan vecht vecht ik als het ware voor mijn moeder, en dat is niet meer dan normaal.." Zijn stem stierf weg, misschien was dit lastiger voor haar dan voor hem.

Onderwerp: Re: I meant it di 14 jul 2015 - 18:19

_{--
"Je hebt gelijk," zei Tall langzaam. "Ik had er nooit zo over nagedacht, omdat het voor mij zo normaal is voor mijn clan te willen vechten en te durven sterven. Als ik voor mijn clan vecht vecht ik als het ware voor mijn moeder, en dat is niet meer dan normaal.." Oh ja, Crowpaw was al bijna weer vergeten dat hij de zoon van Shrewstar was. Het was ook zo raar. Als hij echt de zoon van de ShadowClan leidster was, wat deed hij hier dan, pratend met een kat uit WindClan? Jij bent zo begripvol, jij durft het gesprek aan te gaan met iemand die volgens clanregels je vijand is, maar dat zul je vast niet van haar hebben, dacht Crowpaw. "Als ik voor WindClan vecht, vecht ik tegen mijn familie en mijn vrienden. Mijn moeder en Spottedleaf waren wel WindClanners, maar zij zijn dood. Zij mogen in StarClan fijn vrienden worden met dode katten uit andere clans. Wat maakt het voor hen uit voor wie ik vecht in een of andere onzinnige oorlog hier?" Crowpaw snoof. Ze merkte dat haar nekharen omhoog waren gekomen en legde ze weer plat. "Sorry", mompelde ze. het was niet haar bedoeling geweest om zo fel te worden, ook al wist hij - hopelijk - ook wel dat haar woede niet op hem was gericht.
--}

Onderwerp: Re: I meant it wo 15 jul 2015 - 16:21

Tallshadow
________________________

Het was om eerlijk te zijn best vreemd voor de kater om zo open aan een Windclanner te vertellen wie zijn moeder was, omdat hij elke keer als hij het zei weer een sneer, een boze uitdrukking of een klap verwachtte. Sommige clangenoten dachten dat hij verwend was, anderen dachten dat hij zielig was, en de meeste buitenclanners mochten hem acuut niet omdat zijn moeder een gevreesd leidster was. Hij hield zich altijd af van het verantwoorden over de acties van zijn moeder, dat hoefde hij niet te doen en dus deed hij het niet. Wat hij echter wel deed was glimlachen toen Crow het niet erg leek te vinden. Ook luisterde hij aandachtig naar wat de poes antwoordde op zijn reactie. "Als ik voor WindClan vecht, vecht ik tegen mijn familie en mijn vrienden. Mijn moeder en Spottedleaf waren wel WindClanners, maar zij zijn dood." De kater was het niet vergeten, inmiddels kon hij tussen de lijnen lezen en wist hij wel zoiets, maar om het Crow zo duidelijk te horen zeggen was toch anders. Het moest haar nog steeds zoveel pijn doen, en oneerlijk voelen, "Zij mogen in StarClan fijn vrienden worden met dode katten uit andere clans. Wat maakt het voor hen uit voor wie ik vecht in een of andere onzinnige oorlog hier?" Dat had hij dan weer niet verwacht, de kater dacht juist dat ze boos zou zijn op de katten hier, die de familie van haar hadden weggenomen, maar in plaats daarvan leek de zwarte poes boos op haar dode relatives, die er in zekere zin niets aan konden doen. Toch was het aan de andere kant ook wel weer logisch, ze hield niet van oorlog maar werd gedwongen een te vechten, tegen de familie die ze nog over had. Dat was ook niet eerlijk. Zij vond het ook niet eerlijk, dat was wel te zien aan haar overeind staande haar en felle ogen. Tall glimlachte enkel meelevend toen ze zich verontschuldigde tegenover hem. "Ik denk dat ik je wel begrijp," Antwoordde hij langzaam, "Het is ook wel vreemd dat we hier uit alle macht opgedeeld worden, terwijl we als we doodgaan geen last meer zullen hebben van grenzen. De katten die sterven komen er beter vanaf dan als ze doodgaan lijkt het wel, en als dat zo is, waarom leven we dan?" Het had hem redelijk onlogisch geleken allemaal.

Onderwerp: Re: I meant it do 16 jul 2015 - 16:03

_{--
Tall leek haar haar woede niet kwalijk te nemen, waar ze dankbaar voor was. Waren zijn moeder en Everstar maar meer zoals hij. "Ik denk dat ik je wel begrijp," begon Tall op langzame toon, "Het is ook wel vreemd dat we hier uit alle macht opgedeeld worden, terwijl we als we doodgaan geen last meer zullen hebben van grenzen. De katten die sterven komen er beter vanaf dan als ze doodgaan lijkt het wel, en als dat zo is, waarom leven we dan?" Crowpaw haalde met een zucht haar schouders op. "Wie zal het zeggen?" Ze snoof. "Clanleiders denken er niet eens aan dat het ook anders kan. Ze zijn vijanden 'omdat dat nu eenmaal zo is'." Ze zweeg even en bedacht zich dat ze alweer vooral over haar aan het praten waren. "En jij? Jij hebt in ieder geval reden tot loyaliteit, met je gehele familie in ShadowClan. Jij zou voor ze vechten. En toch zit je hier met mij te praten, is dat geen probleem?" Ze zaten hier immers wel een beetje clanverraad te plegen door op zo'n manier te praten over hun clans en de keuzes van hun clanleiders.
--}

Onderwerp: Re: I meant it vr 17 jul 2015 - 11:34

Tallshadow
________________________

Ze leek het op zich wel fijn te vinden dat hij zich niet aangesproken voelde door haar woede, wat hem op zijn beurt weer deed glimlachen. Hij voelde zich sowieso nooit zo snel aangesproken als iemand boos was, buitenclans dan. Binnen de clan was het een ander verhaal want dan was hij over het algemeen ook de schuldige, dus zich aangesproken voelen was dan niet meer dan normaal. Hij stelde na de stilte zijn stelling, en luisterde aandachtig naar het antwoord. "Wie zal het zeggen?" Hij niet in ieder geval, "Clanleiders denken er niet eens aan dat het ook anders kan. Ze zijn vijanden 'omdat dat nu eenmaal zo is'." Hij glimlachte, het was inderdaad zo dat hij het begin van de haat jegens Everstar niet begrepen had, maar de haat jegens sommige andere katten in Windclan was wel degelijk justified. Niet dat hij van plan was daar nu over te beginnen, ieder had wel katten die diegene niet mocht of aardig vond. "En jij? Jij hebt in ieder geval reden tot loyaliteit, met je gehele familie in ShadowClan. Jij zou voor ze vechten. En toch zit je hier met mij te praten, is dat geen probleem?" Dit deed hem even grinniken, "Ik zou inderdaad voor mijn familie en clan vechten, en sterven als dat nodig is," Antwoordde de kater, "Maar ik ga niet veranderen wie ik ben, een gesprek met een buitenclans iemand is van tijd tot tijd juist goed. Met jou praat ik heel anders over de meeste dingen, we zijn beiden zo open over alles wat niet goed gaat en oneerlijk is," Hij stopte even en keek naar de grond, ze had aan de andere kant wel gelijk. "Daar is niet altijd ruimte voor in de clan," Besloot hij uiteindelijk, omdat het de waarheid was en niet meer dan normaal. Natuurlijk kon je in de clan geen pro-Windclan campagne houden. Dat deed hij dan ook niet. Wat hij wel deed was proberen zijn geest open te houden voor ideeën van buitenaf, dat hielp hem te groeien.

Onderwerp: Re: I meant it vr 17 jul 2015 - 18:45

_{--
Tall grinnikte even, maar zijn antwoord op haar vraag was serieus. "Ik zou inderdaad voor mijn familie en clan vechten, en sterven als dat nodig is," zei hij, "maar ik ga niet veranderen wie ik ben, een gesprek met een buitenclans iemand is van tijd tot tijd juist goed. Met jou praat ik heel anders over de meeste dingen, we zijn beiden zo open over alles wat niet goed gaat en oneerlijk is," Hij stopte even, maar Crowpaw zei nog niets, want ze had het gevoel dat hij nog niet helemaal uitgepraat was. "Daar is niet altijd ruimte voor in de clan," besloot de kater. Crowpaw zuchtte. "En... stel nou dat je moeder erachter zou komen? Zou ze het kunnen begrijpen?" Zou Shrewstar zomaar accepteren dat haar eigen zoon omging met WindClanners. Liever nog, dat hij gesprekken met ze voerde over 'alles wat niet goed gaat en oneerlijk is'? Crowpaw vroeg zich af hoe haar eigen moeder hierover gedacht zou hebben. Ze had er vast niet veel problemen mee gehad, aangezien zij precies hetzelfde had gedaan. Als Suntail braaf de regels had gevolgd was Crowpaw hier nu niet geweest. Of zou ze spijt gekregen hebben, op het eind? Toen het duidelijk voor de clan duidelijk werd dat haar kittens geen WindClan vader hadden? Crowpaw wist zo weinig van haar moeder... Ze wist niet eens hoe hun ouders elkaar ontmoet hadden en ze wist al helemaal niet hoe haar moeder dacht. Met een je kittens van een maan oud ging je niet over dat soort dingen praten. En zelfs als Suntail dat had gedaan, had Crowpaw het zich vast niet herinnerd. Veel kon ze zich niet herinneren van de eerste maan van haar leven.
--}

Onderwerp: Re: I meant it