Do i know you...? Silverthorn

Even moest ze graven in haar gedachten. Meneer Tips... Oja, die kittypet! Ze glimlachte en maakte een fluit geluidje. "Silver en tips zaten op een hek.." Ze gaf een por tegen de flank van de zilveren poes aan, en giechelde even kort. "Grapje, grapje." Miauwde ze er snel achteraan, voordat de poes haar misschien sissend achterna zou zitten. Ze gaf de poes een kopje, en sloeg haar gehavende staart voor haar poten. "Er zijn inderdaad echt heel erg veel katten hier,"

Flut & Nogal kort, sorry!

Silverthorn kon het niet helpen dat ze ook als een jong katje moest giebelen toen Sunset haar plaagde over Meneer Tips. Daarna merkte Sunset op dat er inderdaad veel katten in het gebied waren. ‘Inderdaad,’ zei Silverthorn. ‘Niet dat het erg is. Er is genoeg plek voor iedereen.’ Ze glimlachte. Er waren veel katten, ja, maar het was niet alsof elke boom in het bos bezet was. Er waren veel territoria van wildlingen, maar ook genoeg plekken waar een zwerver als Silverthorn doorheen kon gaan.

Het bleef even stil tussen de twee oude bekenden. Voor Silverthorn was stilte gebruikelijk: ze was vaak alleen en erg veel deed ze niet op een dag. Meestal trok ze verder in een richting die haar aanstond, maar ze maakte eigenlijk zelden plannen. Soms vond ze het vervelend om geen doel voor ogen te hebben, mede daarom had ze het zo leuk gevonden om Sunset het één en ander te leren. Dat had haar echt iets te doen gegeven en het was heel erg goed geweest voor haar zelfvertrouwen. Ze ging liggen en legde haar kop op haar poten, zachtjes spinnend. Het was prettig om naast een kat te liggen die ze als vriend kon beschouwen.

OOC: Ik hoop dat je er wat mee kunt! Als je geen inspi meer hebt voor dit topic mag je hem van mij ook wel uitschrijven hoor. =)

NaNoWriMo Wordcount: 8.521/50.000