That's a good one

Hij kon er niet meer tegen. Steeds maar die stomme Clankatten die hem lastig vielen en Kittypets die hem pestten. Het zijn Kittypets, oké. Ja, want die konden niets. Totdat ze met z'n vijven tegenover hem stonden en hem probeerden te intimideren. Hij had aangevallen, maar er bleken toch wel wat vechters tussen te zitten. Hij had sommige Kittypets onderschat. Maar nu was zijn haat voor die idiote katten nog groter. Hij had een kras op zijn rug en hij liep lichtjes mank aan zijn rechter achterpoot, omdat één van de sterkere katten hem vastpakte en niet meer los wilde laten. Hijzelf had ze ook wel goed toegetakeld, maar hij was niet blij met de verwondingen die hij op had gelopen.
En die Clankatten... Hij werd helemaal ziek van ze. Iedere keer als hij Lightleaf ging zoeken kwamen ze op hem af, verjoegen hem -althans, dat probeerden ze- en gingen vervolgens stomme spelletjes met elkaar spelen.
Dus hij liet zijn poten maar de weg wijzen. De laatste keren dat Hate dat deed was hij naar de Fourtrees gelopen, maar toen hij opkeek zag hij dat dat nu niet het geval was. Hij was in Rogue territorium. Wat deed hij hier? Hij keek om zich heen. De vage geur van Rogue katten was overal, zodat hij moeilijk kon zeggen of er een kat in de buurt was. Met een plof ging hij zitten. Laat ze maar komen, ik ben niet bang. Tenminste, als ze niet met meer dan vijf tegelijk op kwamen dagen. Hij zou niet vluchten als een slappe Kittypet, maar het vechten zou hij niet winnen en er bestond een grote kans dat hij nog meer verwondingen op zou lopen. Zijn ogen flitsten heen en weer en zijn staart zwiepte speels achter hem.

{+ Eerste post voor Doctor Who}

De Doctor Liep rustig door het Rugue's Gebied heen Hij was de laaste tijd niet echt zich zelf meer... Hij voelden zich vooral erg eenzaam . Hij wist niet meer wat hij met zich zelf aan moest hij vond het toch altijd fijn om alleen te zijn? Arrgh! Boos Krapte hij tegen een boom . Zucht... De Doctor liet de boos los en ging er onder zitten.  Nee dit wilden hij niet De doctor gaat niet als een verlegen poesje onder een boom zitten hij moest er gewoon op uit gaan! .Met die gedachten liep de doctor zij neus achter na . Het was moeilijk om een kat te vinden in het rogue gebied er waren hier zo veel vagen geuren . Hij wilden naar de  Fourtrees gaan maar hij was niet in de mood om daar heen te lopen . Tot hij eindelijk en geur op pikte die niet vaag was maar just erg sterk. Zonder twee keer na te denken rennende de doctor op de geur af hij wist het zeker dit was een kat ! . Maar hoe dichter hij kwam hoe moeizamer hij begon te lopen '' Wat als de kater hem zou gaan aanvallen?'' De doctor stond even stil ''Ja wat als dat gebeurt of erger?. boos schudde hij de gedachte van zich af '' Je wilden toch meer avontuur beleven? Nou dan ga er voor!. de doctor maakte zich nu erg groot en liep door een bosje heen daar zag hij een Zwarte kater met gele ogen ... Een bloodclanner? hij wist het zeker zoon viesen kat wilden  niks met zoon kater te maken hebben maar toch liep hij naar hem toe en sprak kill '' Hey bloodclannertje Wat doe je hier? Zeker wat katten vermoorden he?. De doctor keek hem strak aan wachtend op een antwoord .

Hate rook hem lang voordat hij iets zei. Rogue. Stomme losers. Een beetje tegenstrijdig, aangezien hij maar wat graag met Lightleaf rond zou zwerven, maar voor het gemak vergat hij dat even. 'Hey BloodClannertje. Wat doe je hier? Zeker wat katten vermoorden, hè?' Met een ruk draaide de zwarte kat zich om. Zijn groene ogen richtten zich op een witte kater achter hem, die hem strak aankeek. Hate snorde en lachte. Het was een lach vol haat, wat raar klonk na zijn gesnor. 'Nou ik kan in ieder geval zeggen dat jij niet in staat bent katten te vermoorden,' antwoordde hij neerbuigend, nadat hij de kater voor hem bekeek. Hij stond op en liep en rondje om de Rogue heen. Hij maakte een afkeurend geluid. 'Niet echt een vechterstype, hè? Wat jammer nou.' Hij kwam snel naar voren, blies en trok zijn oren naar achteren. Toen stapte hij weer terug in het rondje waarin hij had gelopen. Zijn staart sloeg speels heen en weer. 'Wil je geen spelletjes spelen?' vroeg hij quasi-teleurgesteld. Zijn blik was strak op de kat gericht. Eindelijk iets leuks. Misschien liep dit wel op een gevecht uit. Grote kans dat hij zou winnen. Een triomfantelijke glimlach speelde om Hates lippen. 'En ik maar denken dat Rogues zo sterk waren, omdat ze altijd alleen rondzwierven. Maar kennelijk heb ik me vergist...' Hij grijnsde. '... En lopen ze altijd weg, als slappe Kittypets. Moeten we ze eigenlijk wel zo noemen? Kunnen we niet tegen zwakke katten zeggen dat ze stomme Rogues zijn? Als ik jou zo zie zou dat veel beter passen.'

Hate hoorde de andere kat grommen. Een grijns verscheen op zijn gezicht. Hij zag dat de andere kat naar hem toe sprong, maar ondernam geen actie. Zijn reactie zou dan als een verrassing komen. De witte kater pinde hem tegen de grond en zei: 'Zeg dat nog eens en ik dood je!' Hate begon te lachen. 'Jij en mij doden?' Hij wierp dat kat van zich af. 'Laat me niet lachen. Alsjeblieft zeg. Dat wordt dan een bloedige boel hiero, omdat ik jou dan moet verwonden.' Hij stapte een paar passen achteruit. Meteen daarna kwam hij razendsnel naar voren en tackelde de witte kater. Hij zette zijn klauw in diens buik, op een plaats waar het veel pijn deed, maar hij de kat niet ernstig verwondde. 'Doe me een lol en ga je eigen soort bang maken, want op mij werken je trucjes niet,' siste hij. Hij keek diep in de blauwe ogen van de ander, om zijn punt duidelijk te maken. Daarna haalde hij de klauw van diens buik en draaide zich om. Zijn staart zwiepte speels heen en weer. Dit kon nog eens interessant gaan worden. Misschien bleek die zwakke kat toch nog wat in zich te hebben.