Meeting someone from a different Clan. [&GLOWPAW]

Met opgeheven neus en gespitste oortjes stond Riverpaw in zijn territorium. Secretvoice was ergens in de buurt, maar de kater had hem opgedragen om wat prooi te vangen voor de Clan. Riverpaw, zo enthousiast als iets, deed natuurlijk meteen wat zijn mentor vroeg. Hij kon al trots zeggen dat hij één muis had kunnen bemachtigen. Deze lag ergens begraven op een plekje die alleen hij kon vinden. Goed, als anderen hun neus gebruikten zou het hun ook wel lukken, maar hij bedoelde maar dat hij het veilig genoeg begraven had. Hij snuffelde een beetje om zich heen en rook toen de bekende geur van vis. Enthousiast rende de kater naar de rivier toe. De kater boog zich naar voren en keek naar de rivier. Hij stak voorzichtig zijn pootje uit. Mooi. Het was niet meer bevroren. Het was zelfs lekker koel. Hij vertikte het echter om er in te gaan zwemmen. Dit onderdeel had hij nog niet geleerd, dus hij verwachtte dat hij fouten zou gaan maken. Hij had het natuurlijk over het vissen. Hij wilde een mooie vis vangen voor Secretvoice, maar dan zou hij zich uiteraard wel gewoon moeten concentreren. Zijn aandacht werd echter getrokken door een geluid. Zijn oortjes gingen naar voren en Riverpaw besloot om op te kijken om te zien of er iets aan de hand was. Mee dat hij dat deed schrok hij zich dood. Aan de andere kant van de rivier, net vlak achter de grens van RiverClan, stond een andere kat. Riverpaw was slim genoeg om te weten dat hun grens verbonden was met die van de ThunderClan en dat de kat die daar stond waarschijnlijk afkomstig was van ThunderClan. Riverpaw deed zijn oortjes in eerste instantie plat leggen in zijn nek en zijn staart werd twee keer zo dik, maar toen besefte hij zich dat de kat niks verkeerd deed. De kat stond niet binnen hun territorium. Zijn haar ging weer liggen. 'Hallo,' zei hij zachtjes tegen de kat. 'Tot daar en niet verder. Anders betreed je vijandelijk territorium.' Hij probeerde het boos te zeggen, maar zijn stem klonk toch vriendelijk aan het einde van de zin en zijn ontspannen houding gaf aan dat hij de kat niks kwalijk nam.

Riverpaw trok nerveus met zijn oren toen de glimlach van de kater verdween en plaatst maakte voor een angstige uitdrukking. Riverpaw keek om zich heen om te zien wat de oorzaak was van dat alles. Hij zag echter geen kat in de buurt, zowel niet van ThunderClan als van RiverClan en vroeg zich af wat de kat zich toch allemaal op de hals haalde. Hij leek een beetje.. getraumatiseerd. Aan de ene kant vond Riverpaw het zielig voor hem, maar aan de andere kant moest hij moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Was dat nu de o zo stoere ThunderClan met zijn stoere katten waar hij de Elders in zijn kamp over hoorden fluisteren? Ze waren verre van de waarheid, want als dit de gemiddelde ThunderClan-kat was waar ze bang voor moesten zijn, wilde hij de rest nog wel eens zien. Hij probeerde zichzelf te vermannen. Het was niet leuk om de opgejaagde kater nog meer op te jagen en misschien wel een vernederend gevoel te geven door hem uit te lachen. Dat zou hijzelf ook niet leuk vinden als... Riverpaw verbeet een glimlach. Nee, zoals die kater zou hij er in elk geval nooit uitzien. En als hij gemeen van aard was geweest had hij de kater vast meer opgejaagd. Maar dat was hij niet. Hij besloot om zijn lol voor zich te houden en keek in plaats van spottend met een bezorgde blik naar de kater. 'Hé, rustig,' probeerde hij de kater te kalmeren. 'Ik doe je niks. Ik ben gewoon een vriendelijke kater van RiverClan die hier aan het vissen is. Ik doe je echt niets.' Hij trok zijn klauwen in - deze had hij gebruikt om op vissen te gaan jagen - en keek strak naar de kater. Hij voelde zich een beetje schuldig omdat hij net over de paniek had moeten lachen van de kater. Natuurlijk was het niet leuk. Hij keek naar de rivier. Hij beloofde zichzelf binnensmonds - en de kater - dat als de kat tegenover hem niet gauw ophield met panikeren, dat hij over de rivier zou springen om hem te kalmeren.

Riverpaw trok zenuwachtig met zijn oren terwijl hij naar de kater keek. De kater kalmeerde gelukkig al wat en Riverpaw liet het idee varen om naar de ThunderClan te springen. Dadelijk zou hij opgemerkt worden door één van zijn Clangenoten en zou zijn loyaliteit in twijfel getrokken worden. En dan zou dan alleen maar zijn omdat hij een kat aan de andere kant wilde kalmeren. Nee, dat had hij er niet voor over. Secretvoice zou diep teleurgesteld in hem zijn als hij zou horen dat zijn eigen leerling naar de ThunderClan was gegaan om een kater te troosten die toevallig erg in paniek was in zijn bijzijn. De kater leek gelukkig te kalmeren en Riverpaw ontspande zich. 'Je hoeft je niet te verontschuldigen,' antwoordde de kater kalm. 'Maar mag ik vragen wie of wat ervoor gezorgd heeft dat je zo...' Hij deed moeite om het juiste woord te vinden. '... getraumatiseerd lijkt te zijn?' Hij keek de kater bedenkelijk aan, alsof hij niet het juiste woord had gekozen. Ach, daar zou hij dadelijk nog wel achter komen. 'Hoi trouwens,' grijnsde de kater vriendelijk.

Searock. Een naam die hem onbekend voorkwam. Als hij eens mee mocht gaan naar de Grote Vergadering van Dawnstar, zou hij er wel eens op letten of hij een ShadowClan-kat tegenkwam die Searock heette. Voor nu wilde hij zich liever op de bange kater richten, wie weer bang leek te zijn dat hij toch met een of ander manisch plan in zijn hoofd zat. Nou, hij was geen kat die andere katten zou vermoorden. Hij wilde alleen er zeker van zijn dat er geen indringers zijn territorium binnen zouden dringen. Voor de rest was hij gewoon een vriendelijke kater die het met iedereen kon vinden, behalve misschien met kittypets, welke hij nog had bevochten een moon terug. 'Nee, ik wil je niet vermoorden,' sprak de kater luid en duidelijk. 'Ik stond zo naar je te grommen omdat ik dacht dat je mijn territorium binnen wilde dringen. Ik hou niet zo van indringers, snap je. En ik probeer mijn loyaliteit te bewijzen tegenover mijn Clan, net zoals jij doet.' Zijn stem klonk, naarmate hij verder ging in zijn zin, steeds vriendelijker. De tabby kater keek met een vriendelijke gloed op naar de rosse kater. 'Ik ben Riverpaw,' zei hij vriendelijk. 'Zou je me willen vertellen wat jouw naam is? Ik beloof echt dat ik je niks doe. Ik blijf zelfs netjes aan mijn kant van de grens aan.' Om aan te duiden dat hij het echt meende, ging de tabby kater op zijn kont zitten en krulde zijn staart netjes om zijn voorpoten, waarna hij wachtte op wat de kater zou gaan zeggen.

Riverpaw had de kater schijnbaar wel gekalmeerd want hij kreeg de naam te horen. Glowpaw. Gheghe, leuke naam. Hij luisterde aandachtig naar wat de kater vertelde. 'Ik begrijp het,' antwoordde hij. 'Ik heb daar echter nog nooit moeten blijven slapen, maar ik ben nog nooit echt goed gewond geraakt. Het spijt me, Glowpaw, het moet vast vreselijk voor je zijn om zoiets mee te maken.' De kater bewoog met zijn oortjes toen hij merkte dat ze een gelijkenis hadden. 'Ik heb helemaal geen ouders meer, dus ik begrijp hoe je je voelt,' zei hij zachtjes. Hij grinnikte zachtjes toen hij hoorde wat de kater zei, maar hield daarmee op toen hij duidelijk merkte dat de kater zich er niet goed over voelde. 'Het is niet stom,' stelde hij de kater gerust. 'Alleen denk ik dat ze er niet zo blij mee gaan zijn als je dat vertelt, sinds we geen Clangenoten zijn, snap je.' Hij lachte even. Daarna hield hij zijn kopje vragend schuin. 'Maar je zegt dat je vader erg druk is,' miauwde hij. 'Hoe komt dat? Is hij een Warrior die heel veel voor zijn Clan jaagt en nauwelijks tijd voor je heeft of zo?' Zijn nieuwsgierigheid was nu wel gewekt. 'En waar ben jij dan naar vernoemd? Ik kan Glowpaw niet zo gauw ergens aan linken,' zei hij, terwijl hij weer bedenkelijk keek. Hij merkte dat zijn enthousiasme aangewakkerd werd door de kater. Hij werd nieuwsgierig naar alles wat zich daar aan de overkant bevond, maar wist dat hij nooit de rivier over mocht steken om het te ontdekken. Zijn Clanleader zou woedend op hem worden als ze het te weten zou komen, om nog maar te zwijgen over de teleurstelling die Secretvoice jegens hem zou tonen. Die factoren hielden hem netjes aan zijn kant van de grens, zoals het hoorde.

OOC: Well, hij is nog steeds single, special note to the ladies in da club  8) Maar dankjewel voor het compliment :3 Hij is altijd zo voorzichtig xD

Riverpaw keek een beetje geschrokken toen hij allerlei vragen tegelijkertijd kreeg. Hij voelde zich enthousiast worden en de adrenaline spoot door zijn aderen. Hij had zin om alles uitgebreid te vertellen aan Glowpaw, maar ze moesten hun stemmen niet te hard door het woud laten schallen. Dat zou aandacht trekken. Hij schudde zijn kop op de vraag of hij Leafbreeze kende, maar had niet verwacht dat Glowpaw contact het met een RiverClan-cat. Misschien moest hij eens met Leafbreeze praten over Riverpaw. Hij haalde opgelucht adem toen hij besefte dat er dus nog katten in zijn Clan waren die met andere Clangenoten spraken en dan was het nog wel een Warrior! Dan was het toch niet zo erg wat hij deed? Riverpaw zette grote ogen op toen hij het nieuws vernam van Glowpaw dat de enige echte leider zijn pa was. 'Cool!' bracht hij uit. Hij zette de vragen opnieuw op een rijtje. Wat was de eerste vraag ook alweer geweest? Zo ging hij het rijtje af tot hij alles weer wist. 'Soms mis ik mijn ouders wel,' zei hij naar waarheid. 'Maar dat begint op een gegeven moment te slijten. Anderen komen in je leven en je probeert je daar meer op te focussen.' Hij zuchtte even nadat hij dat gezegd had. 'Mijn mentor was voordien Highfive en nu Secretvoice. Hij is heel geduldig en aardig.' Hij grinnikte. 'De meeste RiverClan-cats zijn op het zicht wel aardig, maar ze zullen er alles aan doen om indringers uit hun territorium te houden. En een vis vangen is écht niet moeilijk als je weet hoe je het moet doen, hoor.' Riverpaw gebaarde naar Glowpaw dat hij stil moest blijven zitten en richtte zich toen op het water. Hij hield zijn poot al in de aanslag en concentreerde zich op het geluid. Toen hij iets zag, schoot zijn poot het water in. Met een klap belandde de vis op de grond en Riverpaw doodde het met één beet. 'Zie je,' snorde hij. 'Niks aan! Maar je moet het wel geleerd krijgen, natuurlijk. En bovendien zijn de vissen eigenlijk van de RiverClan.' Hij keek spijtig naar Glowpaw. 'Sorry, Glowpaw. Ik zou wel een vis aan je willen meegeven, maar dan weten ze in ThunderClan direct waar het vandaan komt.' Hij probeerde naar een vrolijker onderwerp over te schakelen. 'Maar wie is jouw mentor dan? En heb je ook nog broertjes en zusjes?' De kater keek geïnteresseerd naar Glowpaw en hield de vis vlak voor zijn poten zodat hij er een oogje op kon houden mocht de vis op onverklaarbare wijze toch weer levend worden.

Riverpaw keek vol ongelooflijk toe toen Glowpaw hem vertelde dat zijn vader, de Clanleader dus, zijn mentor was. Wauw. Het moest al geweldig zijn om je vader als Clanleader te zien heersen over een deel van het woud waar zij in leefden, maar om die dan ook nog eens als je eigen mentor te hebben? Riverpaw bedacht hoe het zou zijn als zijn ouders nog leefden. Zou zijn vader Clanleader geworden zijn? Misschien wel. Hij zou het nooit uitvinden. Riverpaw keek verbaasd op toen hij de namen hoorde. Dat waren er veel, zeg! Hij hoorde een nieuwe vragenstroom en grinnikte. 'Ik heb geen broertjes en zusjes, voor zover ik weet dan toch,' zei hij nadenkend. 'Ik weet niet wie mijn Queen is.' Hij keek een beetje nerveus omdat hij een deel van de vragen niet wist te beantwoorden. Hij haalde opgelucht adem toen er twee vragen kwamen die hij wél kon beantwoorden. 'Ja, die is heel mooi,' snorde hij. 'We hebben hier ergens in de buurt een prachtige waterval waar je rustig kunt liggen.' Hij dacht na over de volgende vraag. 'De meeste katten hier hebben glanzende pelzen omwille van het voedsel. We zien er in alle omstandigheden top uit, zelfs in de winter.' Hij snorde vol trots. 'De kits kunnen niet zwemmen en er zijn maar een beperkt aantal leerlingen die dat wel kunnen. We moeten het geleerd krijgen van onze mentors, anders verdrinken we,' beantwoordde hij de laatste vraag. 'En hoe zien de katten bij jullie er dan uit?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Zijn er mooie poezen?' Hij grinnikte en grijnsde jongensachtig naar Glowpaw. 'Of heb je er soms al een ontmoet?' vroeg hij plagerig, waarna hij met zijn schouder een beweging maakte waardoor het net leek alsof hij Glowpaw een plagerige duw op afstand gaf. Hij was benieuwd wat de kater zou antwoorden. Hijzelf wist nog niet echt wat liefde was en hoe het voelde, maar het kon goed zijn dat Glowpaw dat wel al wist. En zo ja, dan zou Riverpaw nog veel van hem kunnen leren op dat gebied.

Riverpaw moest wel lachen om de opmerkingen van de kater. De kater kon heel veel praten, had hij al gemerkt. Hij probeerde zich een beeld van Glowpaw's vader voor te stellen, maar kwam alleen uit op een serieuze, rosse kater die iets groter was dan Glowpaw. Hij wist dat hijzelf veel weg had van zijn eigen vader, vooral qua verdediging van de RiverClan. En het meteen willen vechten als hij een indringer in de buurt zag of een kittypet tegenkwam. De leerling wist dat het meteen raak was toen Glowpaw een beetje hakkelend deed over zijn woorden. Hij grinnikte jongensachtig toen hij hoorde dat er wel iets speelde tussen hem en een andere poes. 'Wauw,' sprak hij zachtjes. 'En hoe voelt dat nu eigenlijk, zo'n verliefd gevoel? Ik kan me er eerlijk gezegd niets bij voorstellen. Ik heb vooral veel vriendschapsgevoelens. Zo heb ik ook een poes waarmee ik het heel goed kan vinden, haar naam is Melodypaw.' Hij snorde zachtjes bij de gedachte aan haar. 'Maar ik denk niet dat dat zo is zoals jij het omschrijft,' zei hij bedenkelijk. 'Wat voel je eigenlijk bij die poes van jou dan?' Hij keek nieuwsgierig naar de kater, zijn staartpunt zwiepte enthousiast heen en weer. Hij was benieuwd over wat hij te weten zou komen vandaag over dat vreemde gevoel. Hij was ook nog maar acht maanden en misschien was dat te jong om het te begrijpen, maar als Glowpaw als Apprentice dat gevoel al kende en zelfs voelde, waarom zou hij dat dan niet kunnen?

Riverpaw luisterde aandachtig naar Glowpaw. Het leek net alsof dat gevoel hebben wat Glowpaw momenteel had met ene Snowpaw een geweldig iets was waarvan je leven een stuk beter werd dan dat het eerst was. Een beetje verbaasd bewoog de kater heen en weer met zijn oortjes terwijl hij luisterde naar de uitleg van Glowpaw. Het leek hem behoorlijk ingewikkeld en hij wist niet of hij het ooit wel zou willen voelen. Het leek hem ook nogal pijnlijk als diegene om wie je hele wereld draaide je vervolgens na een lange tijd af zou wijzen of gewoon nooit hetzelfde gevoel zou hebben. Maar hij besloot om Glowpaw niet van zijn stuk te brengen. Misschien zat dat vreemde gedoe tussen de kater en die Snowpaw wel heel goed. 'Wauw,' mompelde hij. Hij schraapte met zijn klauwen over de bladeren onder hem toen Glowpaw over hem begon. 'Ja, misschien wel,' mompelde hij, hoewel hij vrij zeker wist dat niemand hem leuk zou vinden. Toch niet op die perfecte manier zoals Glowpaw omschreef, dat leek hem gewoon echt onmogelijk. 'Ik denk alleen niet dat die hier bestaat. En ik weet niet of ik dat wel wil,' zei hij bedenkelijk. 'Als je wereld alleen maar om haar draait, zoals je al zegt, hoe zit dat dan met je vrienden? En jagen? En voor de Clan zorgen? Ik kan heus niet mijn leven delen met alleen een poes, hoor. Ik heb nog andere dingen te doen.' Hij wiebelde met zijn oortjes. Het enige wat hij op dit moment interessant zou vinden aan een partner is dat hij dan kits kon krijgen die op hem zouden lijken. Maar dat was een gevoel dat hij allang had omdat hij zo veel van kits hield. Misschien moest hij maar gewoon wachten tot hij het gevoel zou ervaren dat Glowpaw had. Ja, dat zou hij doen!

Riverpaw bewoog geamuseerd met zijn oortjes terwijl hij Glowpaw hoorde praten. Hij vond het nog steeds vreemd om te horen wat de kater te zeggen had. De gevoelens die Glowpaw omschreef leken zo vreemd te klinken in zijn oren. Het leek bijna alsof het gewoon niet realistisch was, alsof die gevoelens niet mogelijk waren om écht te voelen. Maar wie was hij om te zeggen dat ze niet echt waren? Bovendien had Glowpaw ze toch al zelf meegemaakt? 'Het klinkt allemaal zo onrealistisch,' mompelde Riverpaw. Hij keek naar zijn poten. 'Ik denk gewoon niet dat die gevoelens voor mij bestemd zijn, Glowpaw,' mompelde hij. Hij snorde toen hij dacht aan één van de dingen die Glowpaw in zijn hele uitleg vermeld had. 'Ik vind jou trouwens ook heel tof,' zei Riverpaw tegen hem. 'Alleen is het wel jammer dat we in twee verschillende Clans zitten.' Bij die laatste woorden gingen zijn oortjes naar achteren toe.