H-help! I'm drowning![+OPEN]

Het was rustig in de apprentices den. Iedereen sliep. Een zonnenstraaltje viel op het zilveren vachtje van één van de jonge apprentices. Voorzichtig deed Dewpaw één oog open, en meteen weer dicht. De zon scheen fel in haar gezicht. Het voelde wel lekker, maar tegelijkertijd was het vervelend. Ze was wakker geworden door de zon, en opende weer één oog. Direct daarna volgde de het andere oog en ze begon wild te knipperen, tegen de zon. Voorzichtig, om niemand wakker te maken, liep Dewpaw naar buiten en ging daar zitten, om zich te wassen. Tijdens het wassen bedacht Dewpaw dat ze misschien kon gaan vissen. Het was nog vroeg en zij was een van de weinigen die al op was, plus de katten die een patrouille deden. Ze ging keek nog eens vlug om zich heen en liep het camp uit. Vroege vogels tjilpten vrolijk en melodieus en ze hoorde ook kikkers die kwaakten. Dewpaw deed genietend haar ogen dicht en ging even zitten. Een glimlach sierde haar mooie snuit. Zo zat ze een tijdje, totdat ze weer besefte dat ze ging vissen. Ze stond op en wandelde rustig verder. Een frisse bries waaide door haar vacht, en ze genoot met volle teugen van alle geuren en kleuren om haar heen. Daar zag ze de river! Ze trippelde er op af en keek naar het water, waar een takje meegesleurd werd door de stroming. Even rilde Dewpaw. Zij, als een jonge, lichte Apprentice, zou makkelijk meegevoerd kunnen worden door de stroming. Ze zag een paar keien, waar ze makkelijk op kon springen, en zette zich af. Ze vloog door de lucht, en belandde ietwat wankel op de kei. Ze herstelde haar evenwicht en keek naar het uitzicht op de River. Ze vond het prachtig! De sterke stroming splatste over haar poten heen, maar een Riverclankat, zoals zij, vond dat niet erg. Ze vond het juist fijn om zo'n koelte op haar poten te hebben. Ze ging zitten en keek gefocust naar het water, opzoek naar een vis, die ze kon vangen. Een flits en meteen roetsjte een zilver-grijze poot door het water heen. Dewpaw deed het met zóveel kracht, dat ze haar evenwicht verloor en in het water viel. Ze ging kopje onder en probeerde met sterke slagen naar de kant te komen, maar ze had nog bijna niet getraind en werd dus meegesleurd met de sterke stroming. Haar kop kwam weer boven water, en ze was helemaal buiten adem."Help!" piepte de kleine poes. Ze botste tegen een steen en wéér ging ze kopje onder. Dit keer kwam ze nauwelijks boven water. Haar energie begon op te raken en haar slagen werden steeds zwakker. Oh, Starclan, no! I'm just a young Apprentice. I'm to young to die! Haar gedachten werden gevuld met angsten, en de dood. Ze was toch veels te jong? Ze zou toch nog niet dood gaan?

OOC: Ze gaat niet dood, en wordt dus gered. Join!

Het was wel eens tijd om iets anders te doen dan door dat saaie rogue territory te zwerven, vond Forest. Zijn poten droegen hem naar het Riverclan gebied. Hij was nog nooit in een clangebied geweest, maar was wel verschillende tegengekomen. Zodra hij een paar passen over de grens hoorde hij de kleine beekjes suizen, langzaam sloot hij zijn oog en genoot van het rustgevende geluid. Zijn blinde oog begon al minder pijn te doen, en zijn andere zintuigen werden al steeds sterker. "Help!" Hoorde de witte kater ergens in de verte, het geluid van spartelende poten en wild water berijkte zijn oren meteen erna. Zo snel als hij kon racete hij richting het geluid. Hoe kon een rivierclankat verdrinken? Hij hoorde en rook al snel het wildstromende water, opende zijn oog en staarde naar de zilveren apperentice. "Houd vol!" Met een enorme sprong vloog hij naar een van de stenen die in het water lagen, het was moeilijk om te zien waar hij heen sprong, dus glibberend kwam hij tot stilstand. Met een enorme snelheid schoot hij door het water en greep de jonge Clankat vast in haar nekvel en trok het kopje omhoog. "Blijf ademen!" Vermoeid en met kopje onder worstelde de kater zich naar de kant, het was lastig zwemmen met één oog, want geen vanje zintuigen werken onder water. Forest trok zich op aan de oever, en met al zijn kracht tilde hij de half-verdronken apprentice uit het snelstormende koude water.

Can i join? :3

Op het moment dat Dewpaw er vrede met had dat ze dood zou gaan, hoorde ze een kat iets in de verte zeggen. "Houd vol!" Zou ze gered worden? Of was het Starclan? Er viel een schaduw over haar heen en iemand greep haar bij haar nekvel vast, zodat die boven water gesleurd werd. "Blijf ademen!" Ze snakte naar adem en hoeste water met een beetje bloed vermengd uit. De kat worstelde met haar gewicht naar de kant en trok zich, samen met haar uit het water. "B-bedankt" murmelde een jonge poes naar haar redder toe. Weer ontsnapte wat water vermengd met bloed haar mond. Ze hoestte weer en hief voorzichtig haar kop op om haar redder te zien. Een witte kater, met één oog staarde haar bezorgde aan. Hij rook niet naar Riverclan, maar naar wat dan wel? "W-wie ben jij?" wist Dewpaw uit zich te krijgen.

"Ik ben Forest." Miauwde de witte kater. Natúúrlijk, hoe kon hij zo dom zijn, hij had zojuist een clankat gered, terwijl hijzelf een rogue was. Hij zou vast verjaagd worden door haar clangenoten. "Ik ben een Rogue. Een kat zonder clan." Stelde hij zich voor, water van zijn vacht likkend bekeek hij de poes even met zijn ene oog. "Je hebt geluk dat ik in de buurt was, ik niet; want als er zo een andere clankat komt ben ik de pineut." Er viel een stilte, Forest had de poes gehoord van ver weg, hij kon wedden dat geen enkele clankat een kat had kunnen horen van zover. "Maak je geen zorgen, ik doe niets: Ik heb maar één oog, zelfs een kitten kan mij verslaan." Loog de witte kater, zodat de poes hopelijk meer op haar gemak werd gesteld. "En wie ben jij?"

"Ik ben Forest" zei de witte kater. Hmm, dat klinkt niet als een normale Clankatnaam. Was deze een Rogue, of zoiets dergelijks? vroeg Dew zich af. "Ik ben een Rogue. Een kat zonder clan." vervolgde Forest. "Vandaar dat je geen clan naam hebt." zei de zilvergrijze poes. "Je hebt geluk dat ik in de buurt was, ik niet; want als er zo een andere Clancat komt ben ik de pineut." zei de een-ogige kater. Er viel een stilte. Weer moest Dewpaw hoesten, en dit keer kreeg ze ook een kriebel in haar neus. "Hatsjie!" nieste de kleine poes. "Maak je geen zorgen, ik doe niets: Ik heb maar één oog, zelfs een kitten kan me verslaan." probeerde de grote kater haar gerust te stellen. "Probeer mij maar niet wijs te maken dat jij me niet kan doden. Zo hulpeloos ben ik ook niet. Omdat je me gered hebt vertrouw ik je. Als je me toch dood wou hebben, waarom zou je me dan redden?" Geamuseerd trok Dewpaw met haar oren, en ze probeerde te gaan zitten, maar haar poten voelden zwaar en ze kreeg zich niet overeind. "En wie ben jij?" vroeg de kater. "Ik ben Dewpaw, Apprentice van de Riverclan. Maar ik denk dat je wel weet dat ik een Apprentice van de Riverclan ben. miauwde Dewpaw. "Ik probeerde te vissen, maar ik heb nog geen enkele training gehad, dus ik verloor mijn evenwicht en de vis ontsnapte. Vandaar dat ik dus nog niet zo goed kan zwemmen." Bijna uitdagend keek Dewpaw Forest aan. Nu weet hij haar zwakke kanten, dus als hij haar wou verwonden kon hij dat doen. Ze was toch te vermoeid.

"Apprentices en kittens, altijd eigenwijs." Lachte Forest, hij staarde even naar de rivier, die wild stromend een tak meesleurde. Met een harde krak sloeg hij tegen een steen aan, en splinters vlogen door de lucht. Een koude rilling schoot over zijn rug, stel je voor dat dat Dewpaw was geweest? "Hm, heb je een mentor?" Vroeg de kater, hij had ooit uitgelegd gekregen over the clans door een clankat. Als er nu een warrior zou komen was hij de pineut, twijfelend of hij dat zou overleven wierp hij een vluchtige blik om zich heen. "Gaat het?"

"Ja ik heb een mentor, Snakebites. Maar ik heb alleen nog een ondervraging gehad over de clans." beantwoorde Dewpaw de vraag van de Rogue. Toen ze weer naar de River keek zag ze net dat een tak tegen een steen kwam en in stukken brak. Dewpaw besefte dat dat haar kon over komen, en rilde, terwijl ze weer moest niezen. "Gaat het?" vroeg de witte kater bezorgt. "Ja hoor." loog Dewpaw. Eigenlijk voelde ze zich niet lekker, en wou dus ook snel naar het camp. "Ik denk dat ik weer terug moet naar het camp, straks zijn ze bezorgt over me." Ze stond op, en liep een paar wankele stappen, en weer omviel van de vermoeidheid. "H-het gaat niet!" hijgde de jonge poes.

Onderwerp: Re: H-help! I'm drowning![+OPEN]