This is how I roll!

De kater knikte goedkeurend toen de jonge poes hem nadeed, en zette toen een stap. Al snel sloop hij rond Frostpaw heen, "Kan je dat ook?" Vroeg hij haar, hopelijk wel, zo ja, dan konden ze lekker gaan jagen.

Hij zag hoe de poes goed oplette, en stalkte snel verder, steeds sneller rondjes om haar heen, tot hij ineens teruggetrokken werd. Wat?! Hij draaide zich razendsnel om, snel genoeg om de poes haar neus ineens tegen die van hem geduwd te krijgen. Verbaasd trok hij zich terug, en keek naar haar. "Ehm," Zei hij, "Je had me bijna, maar nog niet helemaal!" Hij besloot het voorval te vergeten, en sprong met een felrood gezicht rond, hellep. Wat was dat dan weer?

Hij moest lachen om haar uitleg, en knikte begrijpend, ja, zijn staart was ook wel gewoon super cool right? Hij knikte toen nog eens toen de poes vroeg om of ze weer zouden jagen. "Sure," Grinnikte hij, en deed toen nog eens de sluiphouding, "Behalve sluipen, is ook ruiken erg belangrijk bij jagen, maar dat snap je vast wel,"

De kater moest met moeite zijn lachen inhouden toen de intensief geconcentreerde blik van de andere apprentice in zijn blikveld kwam. Leuk dit! Hij legde haar wat uit over dingen ruiken, en ze pikte het al snel op. "Mooi," Antwoordde hij haar dus, en knikte ook, "Wat ruik je dan allemaal? Je moet altijd weten wat er om je heen is, en gebeurt, want anders kan je akelig verrast worden,"

De kater grinnikte toen de poes werkelijk één ding opnoemde wat ze rook. Hij knikte goedkeurend, maar het was duidelijk dat het niet alles was wat er te ruiken viel. "Het is goed dat je de eekhoorn rook, maar het is toch echt belangrijk om te weten of er ook iets anders in de buurt is, want anders kan het zijn dat je een onaangename verassing krijgt van bijvoorbeeld een vos," Hij glimlachte, "Dus is er alleen eekhoorn hier?"

Hij luisterde eigenlijk maar half naar wat de poes zei, hijzelf had namelijk een geur geroken, en had hem herkend als iets wat niet goed was. Daardoor was hij al naar de poes aan het toelopen toen die het ook door kreeg en begon te panieken. "Ssssht," Mauwde hij, en sloeg zijn staart voor haar mond. "Als je zo hard blijft schreeuwen vind 'ie ons zeker," Hij grinnikte, de spanning deed de adrenaline in zijn bloed stijgen, en het was wel duidelijk dat de kater niet van plan was om nu terug te gaan naar het kamp. "Kom," Mauwde hij daarentegen, "We gaan kijken,"

De kater zuchtte, maar viel acuut stil toen zijn moeder als dreigement werd gebruikt. Ja, Shrewstar was niet helemaal optimaal bezig in zijn ogen, maar ze bleef zijn moeder en ook al vertrouwde ze hem niet, hij zou altijd van haar houden. Random gedachten die allemaal getriggerd werden door alleen al de naam, er was iets mis met hem. "Oke dan," Mompelde hij geïrriteerd, en dook naast het doodsbange poesje naar de bosjes. Nu zitten, en wachten. Zucht.