My wishdom{Crowpaw'}

De kater keek met zijn heldere ogen naar de opkomende zon in de verte op, hij had het wat verpruts door zijn eerste afspraak te vergeten, maar had met de jonge Crowpaw gesproken en nogmaals gezegd dat ze bij zonsopgang bij de ingang moest zijn. Daar wachtte hij nu enigzins wat ongeduldig, wat misschien wat raar was. Hij zal vandaag gewoon beginnen met de basis en haar meteen zijn wijsheid meegeven. Crowpaw zal iets leren wat maar weinig katten begrepen. Glimlachend bij die gedachte keek hij naar de Apprentice Den. Er kwam beweging.

Net toen Crowpaw begon in te dommelen, schrok ze wakker. Het was al ochtend, en alle Apprentices waren al op! Ze keek rond door de Apprentice Den, nee, echt niemand! Een zwak zonnestraaltje scheen door de wand van de Den, die bewees dat het echt ochtend was. Snel haastte de rossige poes zich, schudde haar kop en ging naar de kampingang. Daar zat Brokentime al, ietwat ongeduldig. De kattin sprintte op hem af. "Sorry dat ik zo laat ben!" Verward ging Crowpaw zitten. Te laat komen op de eerste training! Wat slecht! "Wat gaan we vandaag doen, Brokentime?" Crowpaw ging weer staan, om meteen weer te gaan zitten. Ze waste zich even. Hopelijk vond Brokentime het niet erg als ze iets te laat was. Crowpaw haatte straf. Ze besloot dus maar dat ze voortaan niet meer te laat ging komen! Rustig wachtte de jonge Apprentice op een antwoord van haar mentor, die zich al die tijd stil had gehouden.

(159 woorden)

Crowpaw kwam tevoorschijn en liep vlug op hem af,"Sorry dat ik zo laat ben!"zei ze verward en ging zitten. Ze was duidelijk wat overstuur, maar ze moest eens weten. "Ik heb nooit een tijd gezegd,enkel dat je rond zonsopgang bij de ingang moest zijn en de zon is nog bezig" zei hij, "Wat gaan we vandaag doen, Brokentime?" ze stond op en zat weer, wat een haast. Brokentime fronste kort en zag dat Crowpaw zat te wachten op een antwoord, "Calm down! Ik ben zelf de luiste kat van de clan volgens iedereen en ja, ik ben niet iemand die zich gaat haasten als het niet nodig is. We gaan gewoon rustig het territorium langs en wat jagen"stelde hij de poes gerust en stond op. Met trage passen verdween hij het Camp uit en wachtte op de poes.

Even later waren ze in Moorland, "Dit is de Moorland, het grootste gebied wat we hebben en je kunt er erg moeilijk omheen" begon hij te vertellen en keek zijn Apprentice schuin aan, om te kijken of ze luisterde. "Dit is dan ook heel belangrijk gebied van de clan, aangezien hier een hoop konijnen zitten"vervolgde hij, er hupste net een voorbij, maar Brokentime maakte geen aanstalten om er op te jagen. "Wij Windclan katten zijn de snelste en kunnen dus goed op konijnen jagen, maar dat weet je waarschijnlijk al".

"Calm down! Ik ben zelf de luiste kat van de clan volgens iedereen en ja, ik ben niet iemand die zich gaat haasten als het niet nodig is. We gaan gewoon rustig het territorium langs en wat jagen" Brokentime leek niet boos, en al helemaal niet gehaast. Nu snapte ze waarom hij Brokentime heette. Langs het territorium en wat jagen, ok... Wacht even... Wat JAGEN? Ze kon helemaal niet jagen! Ze hoopte maar dat Brokentime haar dat kon leren! Oh, wacht, ze hoefde het nog niet allemaal te kunnen. Dit was praktijk, je kon er voor oefenen, maar ook weer niet perfect doen. Ze zou haar best doen, meer niet. Dat... kon ook niet natuurlijk. Brokentime, haar mentor, was al het Camp uit. Ze rende achter hem aan, daar zag ze hem al! Snel volgde ze hem. Ze waren aangekomen bij een groot gebied met allemaal heuvels. Er stonden weinig bomen en struiken waren er nauwelijks. Brokentime begon zijn wijze lessen. "Dit is de Moorland, het grootste gebied wat we hebben en je kunt er erg moeilijk omheen" Brokentime keek haar even schuin aan, vast om te controleren of dat ze wel oplette. Crowpaw was erg leergierig, dus ze herhaalde het rustig. "Dus we zijn nu in het Moorland... en het is heel erg groot..." Er hupte een konijn voorbij, maar Brokentime kwam niet in beweging. Zolang hij dat niet deed, bleef Crow ook zitten. "Dit is dan ook heel belangrijk gebied van de clan, aangezien hier een hoop konijnen zitten. Wij Windclan katten zijn de snelste en kunnen dus goed op konijnen jagen, maar dat weet je waarschijnlijk al" Crowpaw knikte rustig, ze had alles begrepen. "Ok, wat gaan we nu doen?"

Crowpaw herhaalde zijn woorden en hij gaf trots een knikje, ze leerde het wel. Nadat het konijn was langsgegaan en Lynxfang zijn verhaaltje verteld had, vroeg Crowpaw de vraag die hij al verwacht had. "We gaan naar een ander gebied toe" antwoordde hij en liep alvast vooruit. Zijn rustige pas liet hem de sloomste van zijn clan lijken, nog slomer dan de rest van het woud, maar dat was enkel de snelheid die hij aannam. "Kijk om je heen, als je wat vreemds ruik, zeg het, ik zal je dan de afkomst vertellen" gaf hij Crowpaw de opdracht en intussen liep hij door, verderop kwam het hoge gras van Heatherfields in zicht. "Onze volgende bestemming" Hij verdween het hoge gras in en wachtte juist niet op Crowpaw. Voor een van de weinig keren in zijn leven zette hij het op een lopen en verdween tussen het gras. Hij veranderde van richting en deed dat nog drie keer, daarna rende hij in een rechte lijn door, verstopt in het hoge gras.

Brokentime antwoordde. "We gaan naar een ander gebied toe" Crow knikte, maar veel tijd had ze daarvoor niet - in tegenstelling tot Brokentime - want haar mentor liep verder vooruit. Rustig, maar hij liep ten minste wel! Maar ja, waarom zou je haasten als je toch alle tijd had? "Kijk om je heen, als je wat vreemds ruik, zeg het, ik zal je dan de afkomst vertellen" De rossige Apprentice knikte kalm en begon al meteen als een gek te snuiven. Plots rook ze iets. Een vreemde, zurige geur, waar haar vacht van overeind ging staan. "Brokentime, wat is dat?" Maar de kater was al uit zicht, en Crowpaw zag alleen nog maar hoge, lange, dorre grasstengels. Hij had niet op haar gewacht. De rossige App begreep de hint en zette het op een lopen, maar nog steeds de geur van haar mentor volgend. Ze veranderden een paar keer van richting, om daarna in een rechte lijn door te rennen. De staart van haar mentor kwam al in zicht. Ze trok nog een laatste sprintje, om vervolgens met een fantastische sliding stop naast Brokentime terecht te komen. Ze keek hem aan met grote, serieuze ogen. "Was dat nou echt nodig?"
(200 woorden)

Toen hij achter hem rennende poten hoorde aankomen stopte hij en keek hoe de rode poes naar hem toe kwam. Ze stopte met een sliding naast hem en keek hem met grote ogen aan, "Was dat nou echt nodig?" vroeg ze. Brokentime grijnsde, "Jep" zei hij enkel, en wenkte haar met zijn staart, daarna liep hij voorop in het hoge gras. "Als je een indringer ziet is het handig om die in te kunnen halen, bovendien moet je snel zijn om op konijnen te jagen. Dat zit wel goed met jou"Brokentime gaf niet vaak complimentjes, dus Crowpaw mocht er blij mee zijn. "Nog iets geroken'?"vroeg hij opeens en keek vragend opzij. Hijzelf was aan de geuren hier gewend, zij misschien nog niet.

-late-