Draco? Long time no see (Draco)

Het was midde in de avond, de witte oranje She-Cat besloot om het kamp stiekem uit te gaan. Dot liep met sierlijke bewegingen uit het kamp, ze wachtte nog steeds op een mentor maar die zou ze toch nooit krijgen. Ze liep over het natte gras en voor een van haar eerste keren zag ze de prachtige maan die straalde over het pat die vol lag met gras die ze volgde. Volgde naar een veder plek een stukje veder op lag een kapote boom, waar ze op kon zitten en dat deed ze ook. Ze staarde naar de maan waar ze ook met haar broer naar staarde tot het gebeurde, maar daar wilde ze niet aandenken. Dot sloot haar ogen en kreeg een fijne glimlach, Draco, Vulture ik mis jullie, jullie zijn mijn einige vrienden mijn enige echte vrienden en misschien zelfs meer. stiekem blooste ze maar schudde al gauw haar kop. Ook dacht ze aan het verleden wat ze had gezien bij het water, nog steeds wist ze niet of dat waar was ja of te nee. Het was onredelijk en moeilijk om daar nog aan te denken, ze wilde er niet eens aan denken want zo dacht ze steeds meer dat ze Harpus kon vertrouwen ter wel ze dat niet kon. Ze kan het maar niet begrijpen wat er is gebeurd wat er is gebeurd en hoe ze dat goed kon maken of uit haar hoofd te zetten. Maar toch voelde ze de laatste tijd niet meer als zichzelf maar als een zielloze gedaante die zich verschuild in de duisternis, dat maakte haar bang aan alles waar ze aan dacht was ze onzeker over. Haar leven was een hel maar in de maan kijken was het mooiste wat er is, ze kan nog steeds zichzelf niet vergeven. Ze begreep het niet en was nog steeds in schok van al dit..

Hij liep door het bos, opzich niet heel bijzonder, ieder kat kon lopen, maar hij liep niet zomaar. Ten eerste was het al middernacht, ten tweede was aan het huppelen en hij zong een twoleg liedje. Overgins best een leuk liedje al kon hij niet zo goed zingen als de twoleg. Hij had het geprobeerd maar toen hij Let it go song klonk het meer als een stikende vos. Jep, zingen was niet bepaald zijn talent. Sarcasme was een stuk makkelijker en handiger. ApBehalve als je vijand doof moest worden, gewoon keihard zingen en de klus was geklaard. Waarom dacht hij hier over na? Best een filosofische vraag eigenlijk. 'Zo dus meneer is in een filosofische bui, nou nou' met een lichte zucht antwoordde hij; 'ook hallo Dree.' De stem in zijn hoofd moest lachen en liet hem toen weer met rust waardoor hij ongestoord verder kon gaan met zijn vreemde gedachtes. Hmmm, wat deed hij eigenlijk hier? Je was opweg naar het kamp, sukkel!' Draco knikte, de witte kater had niet kunnen slapen en was het kamp uitgeslopen maar vond het tijd om terug te gaan. Hij werd aardig moe en sloot even zijn ogen. Met een gaap rekte hij zich uit om daarna zijn wandeling te vervolgen. Boven hem scheen de maan helder, een nieuw liedje kwam in zijn hoofd op. 'I know you're somewhere out there, somewher far away. I want you back. I want you back' best een mooi liedje. Met een glimlach op zijn gezicht liep hij door, een echte glimlach. Niet zo'n neppe waarmee hij elke poes kon veroveren. Nee, eentje die hij echt meende. Maar de glimlach veranderde in verbazing toen hij de oranje-witte poes zag staan bij een kapotte boom.

Dot liep rustig langs een paar struiken, ze tuurde omzich heen en stond bij een omgevallen boom. Dotty misschien is het handig om jezelf op dit moment te draaien en terug naar het kamp te gaan, want ik hoef niet met een uitslover van een Dree te praten. zei Harpus in haar hoofd. Dot knikte tot ze realiseerde wat Harpus zei en begon "Draco!!" Ze rende op Draco af met een vlugge sprint en een lieve glimlach. "En daar zijn we dan." ei Harpus met een geïriteerde stem, "Harpus niet zeuren omdat het zo laat is.... Stemmen." zei Dot en gaf Draco een lief kopje. "en hoe gaat het met jouw en Dree? Ik heb je echt gemist, jullie beiden. Waar waren jullie?" zei ze met een glimlach die langzaam weg viel. Ze nam een kort moment stilte, helemaal dat ze nu een deel wist van haar verleden. "Sorry Draco... Dot heeft even iets achter de rug waar ze heel erg mee zit maar dat komt vast goed." zei Alice rustig, "Vast, blijf lekker maar in je fantasie Alice... ahahahhaha!" sprak Foollin die al weer helemaal in een deuk lag. Dot keek daar niet eens naar en keek Draco aan en zei "let maar niet op hun, hun zijn... Zijn iets te vreemd." zei ze en ze staarde met een kille blik naar de grond, ze voelde zich nu helemaal rot en ze was natuurlijk ook dood moe. "Wij vreemd kijk is naar je zelf dan zie je wat vreemd is!" Sprak Hydra met heel veel woede in haar, helemaal omdat iedereen nu moe was. "Wat zij zegt." lachte Harpus erachteraan. "Harpus dat is vast niet als een grap bedoeld." sprak Alice streng naar haar. "Maar alles is een grap... Heb je dat nog steeds niet door.... Snik... Snik." huilde Foollin erachterna. Dot negeerde haar stemmen en gaf Draco een zacht duwtje en vroeg "wat brengt jullie naar deze fantastiese avond." al gauw kroop ze wat dichter naar Draco en fluisterde zachtjes in zijn zachte oor: "Ze hebben namelijk niet goed geslapen." knikt ze moelijk en keek met haar ijs blauwe ogen naar Draco en keek daarna de lucht in met stralende ogen maar nog steeds pijnleidend van wat er was gebeurd, dat had haar gebroken.

Hij lachtte toen Dot vrolijk op hem afrende en zijn naam riep. Met een vriendelijke glimlach begroette hij de poes. Al was hij een beetje in de war, wat voelde hij nou voor Dot? Aan de ene kant was ze een goede vriendin geworden en Dree leek Harpus ook wel te mogen. 'Wat, ik mag haar echt niet!' riep Dree boos. 'Je hebt met Harpus gedanst' was Draco's sarcastische antwoord. Hierop had Dree niks te zeggen en met een glimlach wende de witte kater zich weer tot de poes. 'Met ons gaat het prima, Dree is nog steeds een zeur, ik ben nog altijd mijn fantastische ik en we waren bij de twolegs.' Hij luisterde naar Alice die kalm uitlegde wat er met Dot aan de hand was. De young-one concentreerde zich weer op zijn gevoelens. Als hij bij Dot was of aan haar dacht kreeg hij altijd zo'n raar gevoel. Hij hoopte heel erg van niet, maar als de witte kater zich niet vergiste had zijn moeder toen hij ongeveer een maan was gezegd dat het gevoel 'verliefd' heette. Alleen was hij niet verliefd, dat kon gewoon niet. Liefde was onzin, bestond het eigenlijk wel? Misschien bestond het helemaal niet en was het eigenlijk hele goede vriendschap waarvan iedereen dacht dat het liefde was. Het gehuil van Foolin haalde hem uit zijn overpeinzingen maar bracht ook weer nieuwe gedachtes. Misschien was liefde wel een grap van de aarde. Waarom dacht hij hier eigenlijk overna. 'Draco is verliefd' zei Dree met een zeurderige stem, hardop! 'Dree, ongelofelijke idioot, waarom zei je dat hardop?!' De stem van Dot kalmeerde hem iets en met veel moeite kreeg hij een glimlachje op zijn gezicht. 'Ik ben de hele dag bezig geweest te ontsnappen,' met een vermoeide glimlach vervolgde hij zijn verhaal. 'Ik was bij de mensen en plotseling was er zo'n kind dat met vastpakte en zijn huis binneging en toen tegen zijn moeder zei;'Mag ik haar houden'' dat laatste zei hij met extra veel nadruk op haar. ' Toen deden ze me een halsband om en noemde me Pearl, alsof ik een of ander kittypet was!' Hij gromde geirriteerd, ' toen rende ik snel weg en de rest van de dag was ik bezig met die verdomde halsband.' Draco had de halsband nogsteeds om, het was echt een rot ding en nog roze ook! 'Kun je me helpen?' vroeg hij aan de oranje witte poes met zijn meest charmante glimlach.

Dot keek rustig naar Draco met een vriendelijke glimlach, waarschijnlijk hadden ze veel te vertellen. zij zelf had dat natuurlijk ook, 'Met ons gaat het prima, Dree is nog steeds een zeur, ik ben nog altijd mijn fantastische ik en we waren bij de twolegs.' Sprak Draco vrolijk terug. "goed zo maar waarom waren jullie bij de tweebenige?" antwoorde ze terug met een fijne glimlach, misschien is het midde in de nacht maar tijd vrij maken voor mijn beste vriend is er altijd. dacht ze vrolijk. Dot slikte even toen Dree al iets heel vreemds zei 'Draco is verliefd' "hahahaha, goeie grap Dree. Het klonk net echt, maar dan nep hahahaha." lachtte Foollin erachterna. Ze rolde met haar ogen toen Foollin dat zei maar ze zuchtte daarna wel even, om even iets los te laten. "Leuk dat je verliefd bent Draco en op wie? Of Dree je bent zelf verliefd..." lachtte Dot en lag meteen in een deuk. "Nee ik ben niet verliefd op Dree, hij en Alice zouden nog een gesprek over iets houden." Snauwde Harpus naar Draco, maar gelukkig zag hij dat niet. Ze streelde even langs Draco's vacht en begon "Hoe ziet ze eruit en waarschijnlijk is ze knapper dan mij en liever en....." al gauw stopte ze, het kwam weer terug. Dot had haar eigen broer vermoord dat kwam de hele tijd terug of ja Harpus hield haar tegen en weet niet wat er veder met hem is gebeurd, ze ontwaakte uit haar gedachten door Draco. 'Dree, ongelofelijke idioot, waarom zei je dat hardop?!' Sprak Draco woedend erna. 'Ik ben de hele dag bezig geweest te ontsnappen,' Dot keek op toen hij dat zij en staarde hem met een korte verbaaste blik aan, ze schudde haar kop. "Ontsnappen?" Ze staarde hem aan maar kalmeerde al gauw toen hij veder ging. 'Ik was bij de mensen en plotseling was er zo'n kind dat met vastpakte en zijn huis binneging en toen tegen zijn moeder zei;'Mag ik haar houden'' zei hij vlak erna. "Haar?!" vroeg ze kwaad en keek hem aan met een vreemde blik. "Sins waneer is Draco een haar?" zei Alice daarna. 'Toen deden ze me een halsband om en noemde me Pearl, alsof ik een of ander kittypet was!' zei Draco fel. "ach Draco van me, sins wanneer ben je een kittypet?" lachtte Dot met een glimlach gericht op Draco maar vestigde die weer terug op de grond. ik heb nooit mijn broer wille pijn doen, ter wel ik niet de controllen over me had en helemaal niet als ik gewoon normaal was maar hoe kan dit toch? dacht ze en vestigde zich naast Draco die begon: 'toen rende ik snel weg en de rest van de dag was ik bezig met die verdomde halsband.' Dot keek op en zag nu pas een halsband om zijn nek hangen. 'Kun je me helpen?' zei Draco met zijn charmante glimlach. Ze begon te lachen, "natuurlijk niet we dacht je wie we zijn en we trappen heus niet in de muize glimlach van je!" zei Hydra nogal kwaad. "sorry, dat was Hydra maar ik zou je misschien kunnen helpen." lachte ze erachterna en gaf een kort likje aan haar poot.

Hij rolde met zijn ogen toen Dot vroeg sinds wanneer hij een kittypet was. ' Al mijn hele leven natuurlijk!' antwoordde hij met een glimlach. Het was raar maar Dot was de enige waar hij nooit boos tegen kon doen. De helft van alle bloodclanners had een hekel aan hem, tenminste dat gevoel had hij, maar Dot niet. Beschaamd keek hij naar de grond toen Dot naar de halsband staarde. Stomme twolegs! Opgelucht hoorde hij hoe de poes hem hulp aanbood al was Hydra wat minder vriendelijk. Het ging om de lieve oranje witte poes, wacht, sinds wanneer was Dot een lieve oranje witte poes. Hij schudde met zijn kop, al zijn gedachtes liepen door elkaar, logisch nadenken leek hij niet meer te kunnen. De young-one had dit al de hele dag, sinds de rare droom die hij gisteren had gehad. Nog steeds snapte hij de betekenis niet. Het was begonnen als de droom die hij zo vaak had over hoe zijn ouders waren doodgegaan, maar plotseling was Dree aan komen lopen. Dree had gegrijnsd en gezecht; 'Het is allemaal jouw schuld,' waarna hij met een akelige lach verdween. Toen kwam Dot in beeld, maar ze lag stil op de grond en Draco had boven haar gestaan met bloed aan zijn poten en een uitdrukking op zijn gezicht die hij niet kon thuisbrengen. Daarna was hij wakker geworden. Maar de apartheid van zijn dag was nog niet voorbij. Hij was richting de twolegs gegaan en had daar rustig in een tuin gelegen luisterend naar de geluiden die uit het huis kwamen. Plotseling was er een prachtige witte pers op hem afgekomen en had hem vrolijk begroet. Ze had schaamteloos met hem geflirt en leek niet te merken dat hij een Bloodclanner was tot Draco haar had gekrabd. Met een gebroken hart had de witte kater haar achtergelaten. Toen was hij gevangen door zijn kind dat hem die halsband om had gedaan. Die gedachte bracht hem weer naar het heden. 'Heb je enige idee hoe ik van dat ding moet afkomen' vroeg hij met opnieuw een charmante glimlach.

Dot zat naast de grote kater, die voor deze keer weinig zei. 'Al mijn hele leven natuurlijk!' Antwoorde Draco met een glimlach, ze moest meteen mee lachen maar na een tijdje merkte ze een stilte opkomen. Draco leek naar de grond te kijken en van alles op te komen, Draco? dacht ze even. Dot keek hem aan maar zag nog steeds dat hij in trans was, "Draco is er iets?" vroeg ze liefjes. oh Draco, het spijt me dat ik je leven inviel. Kijk wat ik heb gedaan.... Ik heb mijn eigen broer vermoord vroeger doordat er iets vreemds gebeurde en..... Waarom hielp Harpus me.... Waarom wilde ze niet dat mijn broer dood ging en ging met mij in een gevecht waarom.. Wat is er met me aan de hand! dacht ze en keek met een angstige blik naar de grond. Ze zag hoe de wind een paar zand korrels mee nam, de prachtige maan scheen langs hun. Dat maakte dit moment nog erger helemaal nu, "Draco.... Het spijt me dat ik je ooit ben tegen gekomen want ik ben helemaal gestoord, ik heb je zoveel aangedaan de eerste dag." sprak ze met tranen in haar ogen, die keihard op de grond vielen. zeg het... durf het.. dacht ze vreemd genoeg, wat ben je vanplan Dot? zei Alice in haar hoofd die recht voor haar stond als een verschijnsel, zelf wist ze hoe Alice eruit zag want zij had Alice bedacht. Alice leek op een kat die helemaal was bedekt met bloemen, die helemaal roze waren. Harpus leek op een kat vogel, aan haar arme waren vleugels en ze had een veren staart en haar oren waren van veren en haaqr vacght ook maar haar poten waren klauwen alleen haar voor poten iets minder. Dot wist ze allemaal in haar hoofd op te noemen, Hydra leek op een draak of was het helemaal. Foollin als een gewoone kat met een vreemd mutsje op en een beletje aan de staart, ze schudde haar hoofd. Dot keek naar Draco en daarna naar Alice en zei "Het is beter dat ik ga." Gaan?! dat is helemaal niet beter Dotty wotty. krijste Harpus in haar hoofd. "Wel waar Harpus." antwoorde Dot met een knikje naar Draco, ze staarde even naar de grond en hoorde zijn stem. 'Heb je enige idee hoe ik van dat ding moet afkomen.' Sprak Draco, "Ja Harpus of Hydra op je los laten, of gewoon kapot beiten?" zei Dot met een glimlach maar ze wilde weg helemaal door het gevoel wat ze voelde op dit moment.

Geschrokken luisterde hij naar de woorden van Dot, had ze er echt spijt van dat ze hem was tegengekomen? Ja, en nu? Zonder te weten wat hij moest antwoordden luisterde hij naar wat Dot verder zei. Pas toen ze zei dat ze beter kon gaan werd Draco 'wakker' uit de soort trance waarin hij had gezeten. 'Nee, niet gaan' zei hij met een geschrokken uitdrukking op zijn gezicht. Een kleine nepglimlach verscheen op zijn gezicht toen Dot probeerde een oplossing te bedenken voor zijn halsband. Opzich was kapot bijten wel een goed idee, dat andere klonk wat minder aantrekkelijk. 'Kun jij hem losbijten?' en terwijl hij wachtte op Dot's beslissing hield hij een gesprek met Dree. 'Just say you love her' hij keek verbaasd naar zijn hoofd. Tenminste hij probeerde naar zijn hoofd te kijken maar aangzien dat niet kon keek hij nogal scheel. 'Sinds wanneer praatjij Engels?' vroeghij nieuwschierig aan Dree, 'my whole life i talk English.' Zachtjes grinnikte Draco, dat is een van de slechtste Engelse zinnen die ik ooit heb gehoord.' Dree leek boos aangezien hij niks meer zei en de witte kater richtte zich weer op Dot. ' Vertel eens iets over jezelf.' Hij wist niet bepaald veel over de poes en misschien zou hij zo wat te weten komen. Draco hoopte het iniedergeval want Dot was echt een hele lieve poes. Bovendien zou ze nu geen rede meer hebben om weg te gaan want ze moest eerst antwoordden. Toen het even duurde voor er antwoord kwam begon hij weer met liedjes zingen, maar wel zo zacht dat Dot hem niet zo horen. Hij begon met een liedje genaamd Grace Kelly wat nu best van toepassing was. Want het was wel duidelijk dat Dot hem niet mocht en met pijn in zijn hart moest hij het toegeven; Draco was verliefd.

Dot keek Draco rustig aan, ik hou van je maar ook weer niet. dacht ze en schudde haar kop ze moest al walgen aan het woord ik hou van je. Maar het was waar, stiekem was ze verliefd op Draco maar had teveel slechts om hem te vermoorden. Ze bleek op sommige momenten een heel ander iemand te zijn die als een moord machine te keer ging, ze zuchte diep. Dot schudde haar kop, ze hield van Draco maar ook van Vulture en helemaal als ze aan hun dacht. 'Nee, niet gaan!' hoorde ze Draco achter zich, ze was al omgedraaid. Ze ging zitten en begon "noem me een reden waarom ik NIET moet gaan," je houd toch van iemand anders.. voegde ze er zachtjes er aan toe. Ze zag in haar oog hoek hoe Draco een nepglimlach kreeg, "ik zei het toch." ze hiefde haar kop en ging zitten met haar ogen dicht. ik vermoord hem wel voor je, geef maar een gil wanneer. zei Harpus in haar hoofd, ze negeerde het maar antwoorde met een kort knikje. 'Kun jij hem losbijten?' vroeg Draco, ze keek naar lings en knikte. Dot draaide zich om met een ruk en beet het op haar hards kapot, daarna keek ze naar de grond en ging ze zitten voor Draco. waarom geloof ik hem nog... dacht ze en sloot haar ogen, omdat je van hem houd? zei Alice in haar hoofd, op een wijze toon. vast niet, het was de hele tijd maar een Illuzie... Natuurlijk niet hahahahahah lachte Foollin over duidelijk. Dot keek in het rond maar dat was al kort voorbij want haar stemmen waren druk in gesprek, nu heb ik dat weer... zuchte ze. 'Vertel eens iets over jezelf.' Sprak Draco, "Wat waarom?! Dan zet ik mezelf weer voor gek." lachte ze maar stiekem wilden ze niet lachen maar huilen. "Ik ben Dot, leefde met mijn ouders en mijn broer..." Haar stem verviel toen ze het over haar broer had, hij betekend veel voor haar. Iets te veel, waarom deed ik hem dat aan waarom deed ik dat. Harpus geef me antwoord!.... riep ze in haar hoofd.

"Noem me een reden waarom ik NIET moet gaan," miauwde Dot zachtjes. Juist, en wat moest hij nu antwoordden. Trouwens, misschien moest ze toch maar gaan. Draco voelde hoe de poes ruw zijn halsband doorbeet en bedankte de poes met een vriendelijke glimlach. "Wat waarom?! Dan zet ik mezelf weer voor gek." Was het antwoord van de poes op de vraag of ze wat zou willen vertellen. 'Ik weet zeker dat je jezelf niet voor gek zet hoor' antwoordde hij met een vriendelijke glimlach. De enige die zich nu voor gek zette was hijzelf, zonder logische reden. Altijd als hij met Dot was veranderde hij totaal, normaal had hij zoiets van; ik ben beter dan jullie allemaal, maar als hij bij Dot was lukte dat gewoon niet. Tegen de oranje-witte poes kon hij gewoon nier arrogant doen. Dat was heel slecht want straks zou iemand hem zien en denken dat hij een slappe kat was omdat hij aardig deed tegen Dot. ''Ik ben Dot, leefde met mijn ouders en mijn broer..." de stem van de poes stierf langzaam weg. Dit was zijn kans, als hij nu gemeen deed zou hij van haar af zijn. Geen problemen meer, geen irritante gevoelens die hij niet snapte, gewoon weer zijn normale leven vol arrogante en sarcastische opmerkingen. De witte kater haalde diep adem en antwoordde toen met pijn in zijn hart; 'Zo, dus je praat niet graag over je broer,' met veel moeite bracht hij een gemene glimlach op zijn gezicht, 'is er soms iets met hem aan de hand?' Draco concentreerde zich op zijn ogen en probeerde zoveel mogelijk wreedheid uit te stralen. 'Laat me raden, die broer van jou, is hij soms...' hij laste even een korte pauze in voor het 'special effect' toen vervolgde hij de zin 'dood.' Dat moest genoeg zijn toch, nu kon ze niks anders dan verdrietig wegrennen. De jonge kater staarde naar de grond, hij kon de poes niet meer aankijken. 'heel goed hoor' zei Dree zachtjes. Draco knikte, dit was het beste wat hij nu kon doen. Eindelijk van die irritante gevoelens met de naam Liefde af.

Dot staarde naar Draco, toch voelde ze iets geks helemaal toen hij glimlachte naar haar. 'Ik weet zeker dat je jezelf niet voor gek zet hoor' sprak Draco, ze knikte "doe ik wel, ik praat elke dag wel tegen mezelf...." ze zuchtte diep. Het spijt me, zo erg... zei ze in haar kop. Ze staarde op naar Draco, is hij weer met zichzelf bezig. ze lachte stiekem maar keek hem aan met een lieve blik. Draco was een geweldig vriend maar ze wist niet wat er soms met hem was, soms was hij erg raar maar alsof zij het ook niet was. 'Zo, dus je praat niet graag over je broer,' zei Draco makkelijk, ze staarde met spleet ogjes naar hem toe en ontblote haar klauwen gelijk. Dot liet meteen een grom ontsnappen en zette haar haren op, "ja dus en jij praat toch ook niet over je fammilie?!" Ze schudde gauw haar kop en trok haar klauwen in. Ze hijgde even, nee ik wil Draco geen pijn doen.... NOOIT! gilde ze even in haar hoofd. 'is er soms iets met hem aan de hand?' sprak Draco, "Draco kap, ik wil je niks aan doen. Luister naar me, er is iets waar ik mee zit en ik wil je geen pijn doen dus laat me." zei ze met angstige ogen. 'Laat me raden, die broer van jou, is hij soms...' ging Draco gewoon veder. Dot schudde 'nee' maar alles wat ze deed kon ze hem niet tegen houden en Draco vervolgde zijn zin, 'dood.' Dot keek met open ogen aan maar die werde al gauw genoeg spleet ogen die hem kil aan keken. Ze gromde en ontblote har klauwen, ze bleek een heel iemand anders te zijn op dit moment. Een lach ontsnapte haar mond, haar klauw streelde ze onder zijn keel. Haar tanden waren ontbloot en haar klauw zat al in zijn keel, "heel erg bedankt," lachtte ze en duwde hem tegen de grond en klauwde haar ander klauw in zijn poot. "Dot beheers jezelf..." zei Harpus vlug, "wie luistert er naar jouw Harpus? Ik niet en over dat behersen betreft kan ik dat pas voordat hij dood is." lachtte ze duivels. Het was nogal vreemd, dit had ze al vaker gezien helemaal toen haar broer... Een poot van Dot sloeg ze zichzelf mee in het gezicht. "dus je wilt vechten Harpus." snauwde ze, "Als het moet om Dot's liefje te reden doe ik dat!" zei Harpus, even was het stil heel stil.

Hij had alles verwacht maar niet wat Dot deed, natuurlijk had ze hem gewaarschuwd maar toch. De klauw van de poes boorde zich in zijn keel en hij staarde haar geschrokken aan. 'Dot' siste hij waarna de poes hem op de grond duwde. Haar klauw boorde zich in zijn poot en een geschrokken grom ontsnapte uit zijn mond. Wat was er met de oranje witte poes aan de hand? Ze was zo anders dan normaal, de echte Dot zou gewoon verdrietig weglopen, maar niet dit doen. Harpus probeerde haar te stoppen maar Dot luisterde niet en ging de strijd met haarzelf aan. 'Als het moet om Dots liefje te redden dan doe ik dat!' na deze woorden werd het stil. Draco staarde naar Dot om na een tijdje in beweging te komen. Snel krabbelde de kater overeind en drukte Dot tegen de grond. Hij was sterker en maakte hier handig gebruik van. Hijgend bracht hij zijn gezicht dichter bij dat van Dot en keek haar in de ogen. 'Kalmeer asjeblieft, dit heeft geen zin' hij deed zijn best om te glimlachen terwijl hij de poes zorgvuldig op de grond gedrukt hield. Misschien was deze plotselinge verandering van karakter een beetje raar maar wat moest hij dan doen, Draco kon de jonge poes niet haar gang laten gaan. Met een zucht stapte hij achteruit en gaf de poes kans om overeind te komen. Ze zou nu weer kunnen aanvallen maar dit keer was hij er op voorbereid. 'Idioot' siste Dree, 'wat nou weer?' snauwde Draco in zijn gedachten. De stem in zijn hoofd leek even na te denken en antwoordde toen 'als je vriendelijk bent kom je nooit meer van haar af.' Draco knikte, maar wou hij wel van haar af? 'Natuurlijk wil je dat, ze zit in de weg.' De licht grijze kater zuchtte en knikte toen, 'whatever jij wilt.' Hij richtte zich weer op de poes en met een gemene glimlach ging hij door met treiteren. ' Nou nou, lichtgeraakt zeg, maar mag ik je iets vragen?' voor Dot antwoord kon geven ging hij door. ' wat je net deed leek je erg ervaren in, heb je het vakker gedaan?' een lichtte zucht van opluchting verliet zijn mond toen hij was uitgesproken. Elegant likte hij het bloed van zijn wonden maar zorgde er wel voor dat zijn nagels waren uitgeklapt, je wist maar nooit...

Dot keek naar de kater maar richte haar blik meer in het niets, "Harpus laat me mijn gang gaan!" snauwde ze. "Ik laat niet gebeuren wat je het zelfde hebt gedaan met Dots broer!" zei Harpus terug een van Dots klauwen drukte de andere tegen de grond, ze had geen grip meer tegen Draco en zat meer met zichzelf bezig te zijn. 'Dot' siste Draco, "hou je mond, ik ben Dot niet." lachtte Dot, "Draco ga, ik kan het niet langer houden." zei Harpus. Dot kon zien hoe Draco op krabbelde en haar tegen de grond duwde, "dit meen je toch niet." snauwde de poes. "Ik word neer gehaald door jouw." ze lachtte duivels, 'Kalmeer asjeblieft, dit heeft geen zin' zei Draco het leek wel bezorgd. Een klauw van Dot sloeg hem in zijn buik en duwde hem van zich af, "Ik wil jouw Bloed ruiken en vreten dus." Dot sprong gelijk op de kater en sloleg een paar keer. Harpus zette haar stap en nam voor even het lichaam over en ging van Draco af, "Sorry, ik kan niet meer doen.." hijgde Harpus. Het lichaam viel op de grond, het was koud en nat. Dot stond langzaam op, met een moeie blik en had meer wonden van zichzelf dan van Draco. wat is er gebeurt...? dacht ze moeilijk, waarom heb ik zo'n hoofdpijn? Ze staarde op toen Draco begon: 'Nou nou, lichtgeraakt zeg, maar mag ik je iets vragen?' Dot keek hem woedend aan en gromde. Voor ze antwoord kon geven begon Draco, 'wat je net deed leek je erg ervaren in, heb je het vakker gedaan?' Dot keek hem woedend aan en riep "Hoe kon je! Ik dacht dat we vrienden waren maar jij stond me hier zo wat mij te breken!" schreeuwde ze, "En wat ik net deed?! weet ik niet... Dus laat me met rust, pestkop." zei Dot en draaide zich om met een ruk en ging daar omgedraaid naar Draco zitten. "Zeg het hem Dot, dat hij maar een zwak iemand is." zei Alice, "Ja Dottywot zeg het hemo." zei Foollin direct erachterna. "Laat die zwakkeling zien, hoe je hem de grond in duwt!" riep Hydra erachter. Harpus zei niks meer, ga Draco ga Draco ga.... dacht ze in haar hoofd. Het was midde in de nacht maar ze vond het tijd om nu te gaan slapen, dus ze ging liggen waar ze zat en sloot haar ogen. Ze bleef wakker met keiharde tranen, "Het spijt me zo dat ik je niet kon helpen.." fluisterde Dot toen ze naar de maan keek.

Wat er toen gebeurde was op zijn zachts gezecht raar, maar dan ook echt raar. Elegant was hij van Dot afgestapt en had een aantal woorden gezegd waar de poes niet tegen leek te kunnen. 'Hoe kon je ik dacht dat we vrienden waren' verkeerd gedacht 'maar je stond me zowat te breken!' goed punt. Met een arrogante glimlach hoorde hij aan hoe Dot hem uitschold voor pestkop. Alsof dat hem wat deed, nee dat was niks vergeleken met wat hij van binnen voelde. Hij voelde haat, niet voor Dot, Dree, Harpus of welke kat dan ook, maar voor zichzelf. Het was vreselijk om dat soort dingen tegen Dot te zeggen maar er was geen andere manier. Zachtjes schudde de jonge kater zijn kop terwijl de poes begon te praatte. 'Het spijt me zo dat ik je niet kon helpen.' Van binnen deden de woorden veel meer dan hij van buiten liet zijn. Terwijl zijn hart sorry wou zeggen liet zijn hoofd hem boos zeggen; 'Je kan me niet helpen!' zijn gezicht vetrok van de verschillende gevoelens die hij voelde, 'Snap je het dan niet?' Hij hoorde hoe een wanhopige snik op het einde door zijn stem klonk en hij vervloekte zichzelf. Langzaam zette hij twee stappen achteruit, hij wou wegrennen maar het lukte hem niet. Iets hield de witte kater tegen. Waarom? vroeg hij zichzelf woedend. Waarom altijd ik? Ouders dood, geen familie meer, hopeloze liefde en dan moest hij doen alsof er niks aan de hand was. De enige die tot nu toe van zijn problemen wist en probeerde vriendelijk te zijn was Dot. Maar die was hij nu juist aan het wegjagen. Het liefst had hij zichzelf keihard willen slaan maar weer was er iets dat hem tegenhield. ' Ik haat je' siste hij en toen draaide hij zich om om weg te lopen, weg van zijn problemen.

(Dit is niet het einde van het topic)

Dot lag op haar zij, ze wilde slapen en viel ook bijna in slaap alleen was Draco weer een pret verpester aan het spelen. 'Je kan me niet helpen!' zei Draco bot, "Ik had het niet tegen jouw, ik wil ook niet meer met jouw praten jij...jij." Snauwde ze en gromde daarna. Dot legde haar oren in haar nek en sloot haar ogen, 'Snap je het dan niet?' zei Draco nogal kwaad. Ze negeerde zijn vraag volkomen. Ze sloot haar ogen en wilden aan niks meer denken even slapen en weer denken dat zij en haar broer weer naast elkaar liggen sterren te kijken, Ze viel langzaam inslaap. Ze lag fijn en zalig naast haar broer, dit leek wel op die droom die ze had over dat haar broer zei dat hij een van zijn kittens Wavern wilden noemen alleen kon ze dit niet vergeten. "hey, wat doe je?" vroeg ze liefjes, haar broer keek haar aan. 'wil je meehelpen dan?' lachte hij vriendelijk. "jouw altijd, waar je ook bent ik zal je helpen." Ze liep naar hem toe en keek wat hij aan het doen was. "heb je nou serieus de naam opgeschreven in het hout." zei Dot met een lachje, 'ja ik wil die naam nooit vergeten en haar deze naam laten zien aan mijn kitten.' Ze keek hem liefjes aan en haar droom verviel in het gevecht en hoorde haar broer kwaad zeggen 'ik haat je.' Ze keek hem angstig aan en zat ineens vast in een zwarte kamer.. Tijdens dat Dot veder aan het dromen was. Stond ze op en liep naar Draco toe, "Draco, blijf." zei Harpus en kennerlijk had ze het lichaam van Dot overgenomen. "Draco..... Ik wil dat je weet dat Dot in gevaar is...." zei Harpus die hem met een rustige blik aan keek met een krijsende stem vervolgde ze. "Draco waar tegen je net vocht was...." Harpus werd even stil. Ze keek Draco serieus aan en kwam dichter tegen hem aan en fluisterde in zijn oor met als nog een krijsende stem. "Waar tegen je vocht..... Was Alice, ze wilde ook dat Dree jouw bezig hielt maar dat deed hij niet dus had het nog niet gehoord... Waarschijnlijk ben ik er straks niet meer omdat ik teveel heb verteld, dus vaarwel maar beloof me dat je Dot beschermd voor mij...." zei Harpus en duwde iets in Draco's poten. Het lichaam van Dot ging langzaam weer terug naar haar eigen plaats waar ze lag, wat Harpus in Draco's poten had geduwt was een groene veer.

OCC: Dot praat in haar slaap xD

Het liefst was hij was hij keihard weggerend maar de stemmen van Dot een Harpus hielden hem tegen. Eerst was het Dot die kennelijk in haar slaap praatte want de dingen die ze zei zoals "heb je nou seriues de naam oogeschreven in het hout" klonken niet logisch. Wat Harpus zei was al even vaag maar wel geloofwaardiger. Een krijsende stem zei dat hij moest blijfen en hij draaide zich om. Toch lichtelijk nieuwsgierig keek hij naar de poes. 'Draco waar tegen je net vocht was...' wie was het inhemels naam? In iedergeval niet Dot zei een klein stemmetje in zijn hoofd. Maar het stemmetje had gelijk het kon niet Dot zijn geweest. Vragend keek hij naar de poes en viel bijna om van verbazing toen hij hoorde wie het was. Draco wou Harpus tegenhouden, schreeuwen dat de poes het moest uitleggen, eigenlijk wou hij niks anders dan schreeuwen en woedend tegen wat dan ook vechten. Toch veroer hij zich niet terwijl Harpus een veer in zijn poten drukte alleen zijn mond bewoog. Zachtjes en een beetje schor fluisterde hij 'bedankt,' toen richtte hij zich weer op de poes. De witte kater had geen idee wat hij moest doen terwijl hij naar Dot staarde. Tenminste als dit Dot wel was. Misschien was Harpus wel de grote vijand maar beschuldigde hij Alice vals. Hij wist niks meer zeker en voelde zich misselijk. De jonge kater had grote neigingen om te gaan liggen en zijn ogen te sluiten maar moest zich sterk houden voor Dot, de echte Dot. Draco haalde diep adem en richtte zich toen op de poes 'ik weet niet wat er gebeurt maar ik denk dat het mijn schuld is, sorry, ik ga nu.' Weer was er dat iets dat hem tegenhield te gaan en dwong er nog iets aan te voegen, was dat Dree. Wie of wat het ook was, dankzij het voegde hij nog vijf woorden aan zijn zin toe; 'Dot, ik hou van je.'

Dot lag fijn te slapen, tot ze schokkend wakker werd. Ze schudde even haar kop en merkte wat ze net doorgemaakt had, weer een droom van haar broer die vervolgde tot een nachtmerrie. Het was midde in de nacht, alleen een paar geluiden kon je horen. 'ik weet niet wat er gebeurt maar ik denk dat het mijn schuld is, sorry, ik ga nu.' zei Draco, die zich al omgedraaid had. Ze keek hem vermoeid aan, Wavern... dacht ze even en herhaalde het weer in haar hoofd. Het was even stil Draco stond omgedraaid naar haar toe, waarom wist ze niet. Ze wilde net wat zeggen toen Draco al sprak 'Dot, ik hou van je.' Ze staarde op met grote ogen en blooste even. Ze bleef even stil, "Draco! Wacht!" zei ze en stook haar poot naar hem uit. hoe moet ik het toch zeggen? zei ze in haar hoofd, even bleef het stil. Dot krabbelde overeind en begon zachtjes: "ik..... Ik........" Ze keek hem angstig aan en hield haar vacht vast en keek naar de grond. ik... Wil hem niet in gevaar bregen, door bij mij te zijn.... Wat moet ik doen? dacht ze en staarde naar de grond. Dot ga weg van hem, zodat niemand je pijn kan doen.... zei Alice in haar hoofd. Dot... Luister naar mij...... Volg je hart, geloof me. zei Harpus als tegen antwoord. Dot knikte en staarde Draco aan en likte haar lippen af en begon "Draco.... Ik hou van je!" riep ze het uit. grrrr.... Harpus je luistert nooit naar of wel soms... zei Alice terug. Dot spitste haar oren, Draco... dacht ze en liep naar hem toe en gaf hem een paar kopjes. Dot begon een paar kopjes aan Draco te geven en te spinnen, ter wel ze een paar likjes gaf. Ik doe dit voor Dot, ik wil dat zij gelukkig is zelfs als jij me wilt vermoorden. zei Harpus wijs terug in Dots hoofd maar Dot had alleen haar gedachte vol met Draco en luisterde niet naar hun gesprek. Als je het zo graag wilt uit vechten, wat we door Draco niet af konden maken.... Vind ik het best vogel. zei Alice terug. Dot keek naar Draco en legde haar staart om haar poten heen, "vergeef me Draco... Het spijt me zo.." zei ze moeilijk.

Opnieuw had hij geprobeerd weg te lopen en weer was hij tegen gehouden maar dit keer vond hij het niet zo erg. De reden dat hij bleef staan en zich omdraaide waren Dot en de woorden; 'Draco! Wacht!' Verbitterd keek hij naar de poes, vanbinnen voor de zoveelste keer verscheurd door emoties antwoordde hij. 'Wachten? Waarom zou ik?' de witte kater wou zich omdraaien maar voor dat hij kom bewegen begon Dot te praten. 'Ik....ik...' begin de poes zachtjes, 'wat?' vroeg hij nu eerder nieuwsgierig. Dot leek een strijd in zichzelf te voeren en Draco sloot zich even voor haar af. In zijn gedachtes zette hij alles wat was gebeurd op een rijtje. Dot en hij hadden aardig gedaan, hij had haar beledigd, de poes had hem aangevallen maar bleek toen Alice te zijn, Harpus en Dree waren allebei gewoon betrouwbaar en hij had gezegd dat hij van Dot hield. Hoe duidelijker hij het probeerde te maken hoe vager het werd. Wanhopig vroeg de jonge kater Dree om hulp maar die was duidelijk niet in een behulpzame bui. 'Weet je wel niet wat Alice kan doen, straks gaat Harpus dood!' 'Aha bezorgd, is Dree soms verliefd?' Dree wou hier net antwoord op geven toen Draco's hele aandacht naar Dot ging die begon te praten. "Draco... Ik hou van je" een glimlach verscheen op zijn gezicht. Het was echt Dot geweest die dit had gezegd, niet een of ander gemeen trucje van een van haar persoonlijkheden. De kopjes van Dot gaven hem een fantastisch gevoel en zachtaardig likte hij haar oor. Was dat het, zouden ze nu gelukkig zijn. Waarschijnlijk zouden er nog wel problemen komen, maar voorlopig niet dacht hij tevreden. Teder keek hij naar Dot en miauwde 'waarom zou het je spijten, het is niet jou schuld Dotty, we kunnen nu gewoon gelukkig zijn. 'Dotty?' zei Dree sarcastisch, 'Jep Dotty, en jij blijft met je poten van haar af.' 'Natuurlijk' antwoordde Dree 'veel plezier jullie twee.' Met die woorden verdween Dree weer em Draco blijf alleen achter met Dot, en voor even voelde hij zich echt gelukkig.

Dot lag tegen Draco aan, tegen de kater waarvan ze hield. Er was van alles gebeurt voor dit moment. Draco's woorden had ze nog in haar hoofd, 'Wachten? Waarom zou ik?' had hij gezegt. 'wat?' had hij daarna gezegt, hij betekende veel voor haar al eerder dan toen ze het wist. Dit waren de beste momenten in haar leven, alleen zouden haar stemmen haar lastig vallen maar het bleek dood stil te zijn. Niemand maar ook echt niemand zei wat zelfs Foollin niet, ze keek naar Draco maar begon zich schuldiger te voelen en ook bezorgd. Ook bij Vulture had ze veel momenten dat ze niet reageerden maar nou ook niet, wat wilden ze van haar wat was er wat geheim moest blijven. Draco ontbrak haar vraag en zei 'waarom zou het je spijten, het is niet jou schuld Dotty, we kunnen nu gewoon gelukkig zijn.' Dot knikte en antwoorde "ja, je hebt gelijk." spinde ze, dit was het mooiste moment maar Harpus had het haar gegunt om dit moment te hebben zij zei dat ze haar hart moest volgen. Ze blooste en duwde zich dichter tegen de vacht van Draco aan die haar een lik over haar oor gaf, ze dacht nog terug aan Dree en Harpus aan het dansen waren. "Draco wat heb je nog meer meegemaakt nadat jij en ik elkaar tegen waren gekomen, ik wil echt alles weten." zei ze makkelijk met een glimlachje en vriendelijke ogen. Harpus je hebt me nog steeds geen antwoord gegeven over mijn broer, wat is er met hem gebeurt en waarom verdedigde jij hem...? vroeg ze in haar hoofd, maar geen antwoord. Elk moment werd erger en erger voor haar, ze kreeg het steeds warmer en steeds meer moeilijker. hahahaheheh, Harpus verliest dat zal die veraader leren... zei Foollin zo dat Dot het niet kon horen, Die verader verdient deze straf om ons plan te verpesten maar nog steeds is die muizebrein hier?! zei Hydra op de zelfde manier als Foollin. Dot lag nog steeds tegen deze witte kater aan, het voelde fijn maar toch voelde ze iets vreemds.

Een gelukkig gevoel stroomde door Draco en een stralende glimlach sierde zijn gezicht. Hij spinde terwijl Dot "ja, je hebt gelijk" antwoordde. 'Ik heb toch altijd gelijk?' antwoordde hij grijnzend. Apart eigenlijk, een paar minuten geleden hadden ze gevochten en nu... Tja, zo zou het wel altijd gaan. "Draco wat heb je nog meer meegemaakt nadat jij en ik elkaar tegen waren gekomen, ik wil echt alles weten." Zijn glimlach betrok even, er was veel gebeurd in tussentijd. Toen verscheen de glimlach weer op het gezicht van de kater en sloeg hij zijn staart om de oranje witte poes heen. Ze lagen nu tegen elkaar aan en zacht gespin verliet zijn mond. 'Het begon met vlak nadat ik jou had ontmoet en ik naar de twolegs ging, daar ontmoette ik een rogue. Die was bruin met wit en groene ogen en toen kwam ook een grijze poes, Lost, misschien ken je haar. Ze is een van mijn fans' miauwde hij met een vrolijke twinkeling in zijn ogen. Hij keek even zijdelings naar de poes en verdronk in haar ogen, toen ging hij weer door met praten. 'Ik heb ook nog met wat andere katten gepraat en natuurlijk word ik nu getraind tot member.' Miauwde hij waarna hij Dot nog een zachte lik gaf. Daarna betrok zijn blik een beetje 'maar er zijn ook minder leuke dingen gebeurd. Zachtjes zuchtte hij en ging door met praten. 'Ten eerste had je mijn probleempje met de halsband, en dan heb je nog die dode kat.' Even zweeg hij, eigenlijk wou de witte kater dit niet vertellen maar hij deed het toch. 'Ik liep door de straat en toen was er een oude kat die op sterven lag en ik moest van hem wat doen.' Kort haalde de young-one adem toen vervolgde hij; 'Ik moest van hem een reis maken naar een onbekende plek.' Een stilte viel die Draco uiteindelijk verbrak door aarzelend te miauwen; 'Zou je met mij mee willen op reis?'

Onderwerp: Re: Draco? Long time no see (Draco)