Newest kin -Icekit-

Vier zwarte pootjes trippelde door de nursery. Het katertje verveelde zich weer eens. Innerkit keek even om zich heen terwijl hij door trippelde opzoek naar iets om te doen. Tot hij een niesje hoorde. Meteen keek hij om naar het nest waar het vandaan kwam. een nieuw nest, die hem en zijn siblings eindelijk niet meer de jongste maakte. Hij trippelde er naartoe en legde zijn kopje over de rand van het nest en keek naar een lichtkleurige kitten. Hij was niet zeker of die had geniest maar dat maakte niet uit. "Hey kleintje" mauwde hij met een zachte toon om haar niet te laten schrikken. Voor het eerst dat hij het kon zeggen tegen iemand. Misschien kon ze nog niet praten. Waarschijnlijk niet. Hij bleef buiten het nest staan terwijl hij nieuwschierig aan haar vacht rook.

Lekker in dromenland, lag de gestreepte kitten in het nest. Vandaag had ze weer een dappere poging genomen om uit het nest te klimmen, maar mama had haar ontdekt en weer terug gelegd. Daarop had ze alleen maar kwaad kunnen piepen, maar ze kon verder ook niet veel doen. Haar oogjes zaten nog steeds dicht, waardoor ze zichzelf nog steeds moest oriënteren op geur. De geur van haar ouders en siblings had ze inmiddels wel in gedachten, maar er waren zoveel andere geuren dat ze er moe van was geworden en weer terug in bed was gevallen.
Door de nies van een van de siblings, had ze een trap tegen haar kopje aangekomen, waarop de kleine kitten kwaad had gepiept. Nu was ze weer wakker en ze kreeg het niet voor elkaar om weer in slaap te vallen. Dus nu had ze haar kopje op de rand van het nest gelegd en probeerde zoveel mogelijk geuren uit elkaar te houden. Één geur kwam opvallend dichtbij en opeens hoorde ze een gedempte stem, het klonk niet als mama of papa. Wie was dit? Nieuwsgierig hief ze haar blinde kopje op en piepte zachtjes. Haar bekje ging open, maar er kwam niet meer dan gepiep uit, dear starclan wat had ze graag willen kunnen praten.

Innerkit bekeek de lichtgekleurde gestreepte kitten terwijl hij zijn worden uitsprak. Hij keek toe hoe de kit haar kopje hief en piepte. Hij had geen idee wat ze ermee bedoelde, hij had altijd begrepen wat hij met zijn eigen piepjes bedoelde en ging er vanuit dat andere dat ook deden maar van andere begreep hij het echt niet. Hij was echt blij dat hij nu kon praten. Hij glimlachte even, haar oogjes waren ook nog gesloten. Zachtjes rook hij aan haar kopje, hij vroeg zich af welke kleur oogjes ze zou hebben. Wel, een aantal dagen wachten dan, het kon niet langer dan twee weken duren. Hij keek op naar de rode Queen. Hij had geen idee wie ze was, dus hij kende de moeder en vader ook niet. "Lig je te slapen?" vroeg hij zacht. Hij had geen idee hoe hij dat nou moest zien als de oogjes toch al gesloten waren.

De kitten probeerde eruit te komen van wie deze geur was, maar het was haar allemaal veel te onduidelijk. Als ze nou gewoon kon kijken, en praten, zou dit socializen veel makkelijker gaan. Ze piepte zachtjes toen ze de stem weer hoorde en probeerde dichterbij te komen. Haar nageltjes schraapte over de rand van het nest heen en met een zachte piep, viel ze bijna uit het nest. Gelukkig kon ze haar evenwicht houden, waardoor ze nu bovenop de rand lag. Voorzichtig strekte ze haar pootjes uit naar waar de geur vandaan kwam, dacht ze, en voelde voorzichtig wat ze te pakken had. Toen ze iets te pakken had, piepte ze vrolijk en zetten spontaan haar nageltjes erin.

De blauwe oogjes van de oudere kitten stonden gericht op het kleine ding. Zij was deel van het enige jongere nest dan die van hem. Nieuwschierig stak hij zijn neus langzaam naar de kitten uit om eraan te ruiken. Hij vond het best raar om een jongere kitten te zien dan hemzelf. Maar ze kroop steeds verder naar de rand. Hij wou haar opvangen als ze viel. Na de piep keek hij even naar haar moeder of die hem de schuld zou geven, het kon toch dat ze dat zou doen. De nieuwschierigheid zat nogsteeds in hem waardoor hij iets dichterbij liep. Hij keek even naar haar pootje die op zijn snuit kwam, waardoor hij scheel keek. Tot ze haar nagels erin stak, meteen sprong hij met een piep achteruit en verborg zijn neus in zijn poot. Dat deed pijn, waarom deed ze dat.

De geur van de onbekende vulde nog steeds haar neus en ze nieste zachtjes, nog steeds met haar pootjes op de neus van de andere kitten. Totdat opeens haar steun verdween en ze voorover viel en van schrik piepend op de grond bleef liggen. Al snel rolde ze zichzelf om en kroop in de richting die volgens haar vast wel goed zou zijn, weg van het nest, weg van alles, blindelings ergens naar toe. Totdat ze opeens ergens tegenaan knalde. Wat het was wist ze niet, maar het deed pijn aan d'r neusje en van schrik begon ze luid te piepen.

[Sorry, ik had je post niet gezien x'D]

De kitten was zelf even bezig met de steek in zijn neus van de nagels. Tot hij haar hoorde piepen. Even verschrikt keek hij op naar de kitten voor hem, ze was uit het nest gevallen. Hij keek op naar haar moeder, hier kreeg hij vast weer de schuld van. Misschien als hij de kitten weer terug het nest in holp was het beter. Hij stapte een paar kleine stapje om weer bij de kitten terecht te komen. Uhm, hoe ging hij dit doen. Hij schrik van een nieuwe piep uit het beestje. Deed het pijn, wat wou ze. Voorzichtig duwde hij zijn neus tegen de hare, dat had zijn moeder vaak gedaan als hij pijn had. Misschien kon hij haar terug duwen naar het nest. Of tillen. Hij pakte voorzichtig haar nekvel en probeerde haar op te tillen, dat ging niet echt