Tell me If you feel inside (Loci)

Dot sliep in de Apprentices den en droomde liefjes, Ze liep door het fijne gras. Dot keek op toen ze Draco zag, ze liep er naar toe en zag daar ook Vulture en Dree. Dree was de gene die Dracos verzinsel was, "hey Draco en Vulture, wat doen jullie hier." vroeg ze vrolijk. Ze kreeg stiekem tranen in haar ogen, ze gaf Draco en Vulture meteen een kopje. Hun waren haar beste vrienden op haar gedachtens na, vreemd genoeg waren hun niet in haar droom. ineens verscheen Harpus, "Hey Dot mooie droom, Dree is er ook lol." Dot knikte en vroeg "hey waar zijn de anderen? Want tegen hun kan ik wel praten." zei ze helemaal vrolijk. "Daar is een reden voor..." zei Harpus ongemakkelijk. Dot werd weer wakker om geen enkele reden, ze wilde wel het antwoord weten wat er werd verborgen voor haar. Ze rekte zich moeilijk uit, ze wilde zo graag een mentor maar niemand gaf haar er een. Of ja ze had er nog geen verdiend, omdat ze niet vermoorden en niet eens kon jagen. Dot stapte de fijne hol uit en rook aan de frise lucht, net zo als altijd en stapte naar voren naar het midde van de Bloodclan kamp. Ze tuurde langs het kamp en zag alle pracht waarmee ze elke dag opstond, deze samenleving misschien was zij de enige die in Starclan geloofde maar dat maakte haar niet uit als het maar leuk was. Ze had weinig vrienden en had weinig vecht kunsten en natuurlijk ook meer maar haar verzinsels en haar persoonlijkheden stonde altijd achter haar.

Hij sliep die nacht niet goed. Hij kon het niet helpen. Nu had hij weer geen mentor, Sixx was dood net als de vorige die hem getraind had. Zo zou hij nooit member kunnen worden. Hij deed zijn ogen open. Hij zou toch niet meer kunnen slapen. Een andere kat had hem Sixx laatste woorden verteld. Loci stond op en stapte naar buiten. Hij keek naar de rest van het kamp. Er waren al een aantal andere katten wakker. Hij ging een paar meter van de apprentices den zitten. En keek naar de lucht, die zag helder blauw. De zon kwam net op. Toen zag hij een andere kat uit de apprentice den komen. Hij wist dat het Dot was. En hij ging naar de kat toe. ‘Hallo, ook wakker’ zei hij vriendelijk.

Dot lag uiteindelijk op het kamp, ze had een muis tussen haar kaken geklemd en besloot die op te eten. Ze keek rustig rond, het was altijd het zelfde in dit rot kamp. Hoe zou het zijn als ze in een Clan leefde of bij Vulture, ze schudde haar hoofd want ja ze had hem maar een keer gezien en Draco zag ze elke dag rond wandelen over het kamp. Rustig aan Dot je hoefd nergens aan te denken want ja kiezen hoefd toch niet, begrijp je hem? Want je krijgt toch niemand. Lachte Harpus in haar hoofd. Vast. dacht Dot in haar hoofd en zag een kater naar haar toe lopen, hij was zwart en had grijs-groene ogen. moet ik hem kennen? Anders komt hij niet op mij af? Want iedereen kent die rodels over mij. dacht ze en staarde naar de grond, met een halve muis in haar mond staarde ze op. ‘Hallo, ook wakker.’ zei de kater, nu kende ze hem pas of ja ze zag hem weleens in de Aprentices den maar kende hem niet echt. "Ja ik ben ook wakker en jij? Grapje, maar wat vind jij leuk aan de Bloodclan?" vroeg ze aan de kater met een vriendelijke glimlach. Scheld hem uit, want hij ziet er niet uit! zei Hydra in Dots hoofd, hou toch op. zei ze denkend terug.

Loci zag hoe de kat naar de grond keek. Waarna ze met een halve muis in haar mond weer opkeek. . "Ja ik ben ook wakker en jij? Grapje, maar wat vind jij leuk aan de Bloodclan?" Die vraag had hij niet verwacht. Hij dacht na. Wat vond hij eigenlijk zo leuk aan de Bloodclan. ‘Dat ik niet heel de tijd in dit kamp moet zitten.’ Antwoorde hij. ‘Het enige irritante hier is dat het nogal lang duurt voordat ik een mentor krijg. Sixx, mijn mentor is een tijdje geleden gestorven. Waarschijnlijk kan ik weer een eeuwigheid wachten tot ik een nieuwe krijg.’ Het had echt wel lang geduurd voordat hij Sixx als mentor had gekregen. En nu Sixx dood was zat hij hier weer. Het zou hem verbazen als hij ooit nog member zou worden.

Dot keek met geopende ogen naar de kater, hij zat vanalles aan het vertellen. ‘Dat ik niet heel de tijd in dit kamp moet zitten.’ Antwoorde de kater. ‘Het enige irritante hier is dat het nogal lang duurt voordat ik een mentor krijg. Sixx, mijn mentor is een tijdje geleden gestorven. Waarschijnlijk kan ik weer een eeuwigheid wachten tot ik een nieuwe krijg.’ vervolgde hij. Dot staarde hem aan en gaf een begrijpende knik en begon rustig: "Ik vind het ook, ik heb namelijk ook geen mentor en moet ook wachten in het kamp." Ze staarde hem aan en stond op uit deze stinkende razenij en miauwde "Laten we anders samen gaan jagen en even er niet aandenken, dus wil je?" vroeg ze en gaf een glimlach naar deze kater die ze niet kende. Ik vertrouw hem niet.... gooi iets tegen hem aan dat wekt vast. hoorde ze Foollin in haar hoofd zeggen. Daar heeft ze gelijk in. krijste Harpus in haar hoofd, "kunnen jullie niet even kappen of is dat te veel gevraagt?!" riep Dot tegen zichzelf. Heel gauw voelde ze een opgelaten gevoel, de kater stond erbij en waarschijnlijk was dit weer een van haar gestoorde Dot dingen. Ze keek ongemakkelijk hem aan en stond er ook zo bij, even was het stil. waarom mezelf, heb ik eindelijk iemand die iets met me wilt doen gebeurd dit?! dacht ze bij zichzelf. Kom op Dot het is niet jouw schuld toch. zei Alice terug in haar hoofd. bedankt maar dat heb ik niet nodig een advies, waarom praten we via mijn hoofd. dacht Dot en rook nog steeds de vieze onheils geur. Ze voelde de stenen onder zich pijn doen, het voelde niet als gewone bos grond maar als kei hard iets waaraan je steeds moest aan leiden van deze dingen.

Dot keek hem aan terwijl hij zat te vertellen. Toen knikte ze begrijpend en rustig zei ze: "Ik vind het ook, ik heb namelijk ook geen mentor en moet ook wachten in het kamp." De poes staarde hem aan en stond even later op. "Laten we anders samen gaan jagen en even er niet aandenken, dus wil je?" Nog voor hij kon antwoorden hoorde hij Dot tegen zichzelf roepen: "kunnen jullie niet even kappen of is dat te veel gevraagt?!" Loci keek haar verbaast aan. Tegen wie had ze het? Er was toch niemand in de buurt. Hij zag hoe de poes hem ongemakkelijk aankeek. Het bleef stil. Ze had het waarschijnlijk tegen zichzelf gehad. Toen het nogsteeds stil bleef besloot Loci om zelf maar iets te zeggen. ‘Wil je nog gaan jagen of blijf je hier de rest van de dag staan.’ Vroeg hij rustig. Het was niet kwetsend bedoelt, maar gewoon om het gesprek op gang te houden.

Dot keek met in het rond met haar blauwen ogen, ze nam even de tijd om bij te komen en te rusten na ze wat had gezegt. De kater had weinig gezegt na haar preek maar daar maakte ze zich niet druk om, meer om haar persoonlijkheden die vaak de lol verpesten. ‘Wil je nog gaan jagen of blijf je hier de rest van de dag staan.’ Sprak de kater alof hij iets wilde aan geven, ze keek hem aan en gaf een knikje. Ze stond vluch op en staarde hem aan, "Laten we gaan, anders hebben we straks niks." lachtte ze vrolijk en keek hem aan met een lieve glimlach. Ze nam een kort moment om het kamp even te bekijken met een korte blik, het kamp was zo goed als stil. Bijna iedereen was aan het jagen, of bezig met hun eigen dingen. Ze spitste haar oren en wachtte op de kater, maar stiekem wilden ze dat niet meer en rende alvast vooruit met een grote glimlach. Ze vond dit gewoon een geweldig om dit te doen, ze geloofde in vanalles en wilden graag vaaker naar buiten gaan maar dat deed ze al. Het was prachtig weer voor new leaf en er was nog geen regen dus het was tijd om wat lol te hebben met deze kater, even jagen even erop uit.

De poes keek hem aan en knikte. Ze stond op terwijl ze naar hem staarde. "Laten we gaan, anders hebben we straks niks." Lachte ze vrolijk terwijl ze hem met een lieve lach aankeek. De poes spitste haar oren terwijl ze op hem wachtte. Ze rende al vooruit en hij liep achter haar aan. Wat later stak hij haar voorbij. ‘Kan je niet sneller?’ zei hij koel. Hij lachte, stak zijn kop in de lucht en rook een muis. Hij bleef staan en keek Dot even aan, als teken dat ze stil moest zijn. Hij sloop naar de struiken, sprong, en had de muis te pakken. Hij liep terug naar Dot.

Dot ging hard over de velde heen rennen tot ze opkeek hoe de kater haar in haalde en sprak, ‘Kan je niet sneller?’ sprak hij. Dot lachtte en zei "Nee natuurlijk niet jij bent 3 aan 4 maanden ouder dan me, wat voor snelheid verwacht je dan?" lachtte ze en zag hoe de kater haar voorbij vloog en stopte? Waarom stopt hij? vroeg ze zichzelf af. De kater keek haar aan alsof hij een sein wilde geven om wat dan ook, ze begreep het niet dus bleef dom staan kijken naar de kater die al de bossen in gelopen was. Het lijkt wel op de sluiphouding die ze ook andere krijgers zag doen, dit is echt geweldig waarom word hij geen krijger? vroeg ze zichzelf af. Ze wachtte tot de kater de bossjes uitkwam met een muis tussen zijn kaken geklemd. "Kan jij al jagen? Dat is echt gaaf, ik heb geen mentor en kan ook nooit een krijger worden omdat ik gewoon slecht ben in jagen maar goed." lachtte ze en staarde hem vriendelijk aan. Ze keek naar de grond ze kon niet jagen door haar zelf die steeds alles gelijk wilde hebben over wat ze verkeerd deed dus het was geen goed ding om te gaan jagen. "Maar ik denk niet dat je beter ben dan mij als ik een Mentor heb." zei Dot trots erna en keek de kater aan en deed haar kop schuin en sprak "Maar hoe heet jij eigenlijk?" vroeg ze verbaast en keek even om zich heen, het was prachtig weer en ook nog geen regen.

"Nee natuurlijk niet jij bent 3 aan 4 maanden ouder dan me, wat voor snelheid verwacht je dan?" lachte Dot terwijl hij haar voorbij liep.
Hij kwam met de muis uit de bosjes kwam. "Kan jij al jagen? Dat is echt gaaf, ik heb geen mentor en kan ook nooit een krijger worden omdat ik gewoon slecht ben in jagen maar goed." Lachte de poes terwijl ze hem vriendelijk aanstaarde. Ze richtte haar blik op de grond.
"Maar ik denk niet dat je beter ben dan mij als ik een Mentor heb." Zei Dot trots, Loci lachte. ‘Alsof je ooit beter word dan mij.’ Zei hij grijnzend. De poes keek hem aan en hield haar kop schuin terwijl ze sprak. Maar hoe heet jij eigenlijk?" vroeg de poes verbaast. ‘Loci’ antwoorde hij. ‘En ik kan je wel wat leren als je wilt. Ik heb even een mentor gehad, maar die is dood. Dus ik weet wel wat.’

Dot staarde met een grijns de zwarte kater aan, ze had al in de eerste paar secondens had ze het echt leuk met deze kater. Hij was naamloos of had een naam maar daar wilde ze nog niet aan denken, ze zal wel antwoord krijgen nu of ooit zij geloofde er wel in dat ze goede vrienden met hem kon worden. `Alsof je ooit beter word dan mij.’ Zei de kater grijnzend. Dot lachtte terug om puur bescheiden te zijn tegen hem maar sprak "Vast, ik word heus wel beter." lachtte ze terug naar hem, Draco, Vulture waar zijn jullie toch? vroeg ze zichzelf af. ‘Loci’ antwoorde de zwarte kater makkelijk. Ze herhaalde zijn naam nog een paar keer in haar hoofd. ‘En ik kan je wel wat leren als je wilt. Ik heb even een mentor gehad, maar die is dood. Dus ik weet wel wat.’ Sprak Loci met een glimlach. "Ja als je wilt heb ik daar tijd voor en als je dat ook hebt kunnen we gaan beginnen." Glimlachtte Dot liefjes en ging zitten, stiekem wilde ze wel de muis van Loci maar dat was niet zo goed om dat te pikken. Loci wilde haar immers leren jagen dus daarmee ging ze akoord, ze nam even een hap lucht en stook haar neus fier in de lucht en rook aan de verse lekkere prooi geur.

"Vast, ik word heus wel beter." Lachte Dot. Hij lachte terug. "Ja als je wilt heb ik daar tijd voor en als je dat ook hebt kunnen we gaan beginnen." Hij knikte. En stak zijn kop in de lucht. Hij niets. ‘kom, hier zit niets.’ Zei hij waarna hij verder liep. Hij keek om om te zien of Dot hem volgde. Wat verder stond hij weer stil en stak hij zijn kop weer in de lucht. ‘Een muis’ zei hij. ‘Heb je daarnet gezien hoe ik die muis pakte?’ hij zweeg even. ‘Probeer jij het eens bij deze.’

Dot staarde Loci de zwarte kater aan met een felle blik, ze stond trillend op haar poten. Deze kater wist meer maar was ouder, deze kater was overal beter in dan haar of niet. ‘kom, hier zit niets.’ sprak Loci, ze knikte. Haar ogen waren gefocust op deze kater, ze zei niks maar zwaaide met haar staart behoedzaam en stilletjes trippelde ze wat vooruit. Ze maakte stap voor stap over het gras, het voelde koud en vochtig. Ze merkte dat Loci een muis had gevonden doordat hij rook had ze al door dat hij een prooi in gedachte had, hij wilden haar leren jagen dus ze moest in hem geloven. ‘Een muis’ zei Loci. Dot knikte "ja een dikke." antwoorde ze met een lachje. ‘Heb je daarnet gezien hoe ik die muis pakte?’ zei Loci, Is hij trots? Waarschijnlijk wel. dacht ze met een glimlach. "Ja natuurlijk dat was een geweldige jacht." zei ze op een sarcastiese toon, het was niet zo bedoeld maar oké. Dot spitste haar oren en zag de muis in het gras zijn nootje eten, ‘Probeer jij het eens bij deze.’ sprak Loci. Ze knikte maar wist niet wat ze moest doen dus ze sloop er maar op af met zachte stappen en een zacht gevoel, ze nam diep adem en sprong er op af maar voordat ze op de plek kwam was de muis spoorloos verdwenen. Dot keek in het rond, nergens was meer het muisje te bekennen.

De poes keek hem met een felle blik, trillend op haar poten aan.

"ja een dikke." Zei Dot met een lachje toen hij zei dat hij een muis had geroken. "Ja natuurlijk dat was een geweldige jacht." Zei ze op een sarcastische toon. Maar hij kon in haar ogen zien dat ze het zo niet had bedoeld. Zelf zou hij het niet echt geweldig noemen, hij was wel goed, maar beter kon altijd.

De poes knikt en sloop met zachte stappen op de muis af. Ze nam diep adem. Hij zag hoe de muis z’n noot liet vallen en wegrenden. Dot had dit zelf niet in de gaten en sprong, maar de muis was al verdwenen. De poes keek in het rond.
Loci ging naar haar toe. ’Kun je nog harder ademhalen?’ vroeg hij. ’Je moet niet diep ademhalen als je zo dicht bij bent, je moet geen enkel geluid maken… En zorg ervoor dat je vacht de grond niet raakt.’ zei hij rustig en zacht, zodat hij de andere dieren niet zou laten schrikken.

Tell me If you feel inside (Loci) Se575j

Dot keek omzich heen maar de muis bleek al weg te zijn, ze dook ineen toen Loci sprak ’Kun je nog harder ademhalen?’ vroeg hij. "Jaah duh," lachtte ze om antwoord te geven op een makkelijke manier. ’Je moet niet diep ademhalen als je zo dicht bij bent, je moet geen enkel geluid maken… En zorg ervoor dat je vacht de grond niet raakt.’ zei Loci rustig en zacht. Ze keek naar achteren en knikte en draaide zich wee om en keek naar de grond, waarom doe ik ook alles verkeerd. dacht ze en staarde naar de grond. "Loci waarom ga jij niet jagen dan kan ik gaan kijken hoe jij het doet." glimlachten ze en liep naar hem toe en wreef haar staart in zijn gezicht. Ze wilde eigenlijk niet glimlachen, ze voelde zich rot en dood. Loci had wel gelijk maar ze zou nooit kunnen jagen zelfs als ze haar best deed, ze tuurde over de bossen heen. Het was gelukkig niet laat of juist ongelukkig, hoelang moest ze dit vol houden. Jagen? was niks voor haar, ze hatte het en wilde het liefst haar kop in de grond steken. "Hoe ben jij zo goed geworden in jagen?" vroeg ze liefjes en sloot even haar ogen ter wel ze glimlachten. Ze liep even een rondje om deze kater heen, misschien was het beter om nu even wat anders te doen. Vond ze.

De poes dook ineen toen hij sprak. Hij lachte. Nadat hij uitgeproken was keek ze naar achteren en knikte waarna ze zich weer omdraaide en naar de grond keek. "Loci waarom ga jij niet jagen dan kan ik gaan kijken hoe jij het doet." Ze liep naar hem toe en wreef haar staart in zijn gezicht. Hij schudde zijn hoofd. ’Nu niet zielig doen, als je het deze keer niet lukt zal het je de volgende keer misschien wel lukken.’ Ze keek over de bossen heen. "Hoe ben jij zo goed geworden in jagen?" vroeg ze lief. Ze glimlachte en liep rondjes rondom hem. ’Het heeft alleszins niet aan mijn eerste mentor gelegen.’ zei hij. Zijn ‘vader’ had hem niets geleerd, die was te druk bezig geweest met zijn broer. Hij zuchtte. ’Wat wil je nu gaan doen’ vroeg hij.

Dot staarde naar Loci die terug staarde, hij sprak: ’Nu niet zielig doen, als je het deze keer niet lukt zal het je de volgende keer misschien wel lukken.’ Ze kneep haar ogen tot spleetjes toen hij het zei, "Ik kan echt niet jagen, dat is niet zielig ik kan het gewoon niet." miauwde ze duidelijk. Ze liep zorgvuldig een rondje om deze kater, hij wilde dat ze gaat jagen maar zij wilde dat niet. Ze stopte even en ging voor deze zwarte kater zitten, ’Het heeft alleszins niet aan mijn eerste mentor gelegen.’ sprak Loci. Dot knikte, "cool maar wie heeft het je dan geleerd?" Ze keek hem aan met kraal ogjes maar gelukkig waren ze groter dan dat. Ze staarde hem aan met een kille blik maar ook met een nieuwschierige, zij had veel mee gemaakt maar hij misschien ook. ’Wat wil je nu gaan doen’ vroeg de kater kil, ze knikte en sloeg haar staart om haar poten heen. "Ik wil gewoon praten en genieten van het weer, of heb je zin om een kat te vermoorden." zei ze kil terug maar natuurlijk had ze geen zin om een kat te vermoorden. Waarom zou ze, iedereen heeft een kostbaar leven dus moeten we het vieren dat we nog leven. Ze dacht weer aan Draco en Vulture hun waren geweldig alleen had ze het verknald bij beiden.

"Ik kan echt niet jagen, dat is niet zielig ik kan het gewoon niet." Mauwde de poes. ’Als jij het zegt.’ De poes liep een rondje om hem heen en ging voor hem zitten. De poes knikte, "cool maar wie heeft het je dan geleerd?" De poes keek hem kil maar ook nieuwsgierig aan. ‘Eumh’ hij keek haar gevoelloos aan. ’M’n vader deels en mijn eerste mentor in de Bloodclan, maar het grootste deel heb ik mezelf geleerd.’

De poes knikte en sloeg haar staart om zijn poten. "Ik wil gewoon praten en genieten van het weer, of heb je zin om een kat te vermoorden." zei ze kil terug. ’Dat laatste klinkt wel leuk.’ zei hij terug. Hij lachte.

Dot staarde de kater aan met een lieftallige blik, deze Loci had wel veel in huis zelf besloot ze naast deze kater te zitten en zich voor te bereiden. ’Als jij het zegt.’ sprak de zwarte kater met geen enkel gevoel, als of hij gewoon helemaal dood was of zielloos was. Ze vond het nogal vreemd, ze zat naast een Bloodclan kater die haar helemaal niet gestoord vond of vind hij het wel maar zei niks. Ze besloot om iets te gaan vragen aan deze zwarte kater en wilde net wat zeggen toen Loci begon: ‘Eumh’ Ze rolde even met haar ogen, wow dat zijn veel woorden dacht ze sarcasties. ’M’n vader deels en mijn eerste mentor in de Bloodclan, maar het grootste deel heb ik mezelf geleerd.’ Miauwde Loci er vlak na. Ze knikte, "zelf geleerd echt cool maar vind je me gestoord?" vroeg ze en keek hem vragend aan maar ook weer niet echt vragend. "en waarom ben je zo zielloos?" vroeg ze er vlak na met een klein glimlachje. Deze kater had veel in huis en veel uit huis maar hij wist meer als haar en dat intrestreseerde haar wel, ’Dat laatste klinkt wel leuk.’ zei Loci met een grijns. "het was een grapje dat laaste, ik zal nooit een kat vermoorden." miauwde ze dood serieus terug naar de kater.

De poes knikte: "zelf geleerd echt cool maar vind je me gestoord?" ’Waarom zou ik je gestoord vinden?’ vroeg hij aan de poes. "en waarom ben je zo zielloos?" ’Zielloos’ herhaalde hij haar en hij barste in lachen uit. ’Wat bedoel je daarmee?’

"het was een grapje dat laaste, ik zal nooit een kat vermoorden." miauwde ze dood serieus terug. ’Jammer, het kan wel leuk zijn.’ zei hij, hij grijnsde.

Onderwerp: Re: Tell me If you feel inside (Loci)