Tell me If you feel inside (Loci)

Dot zat naast de kater, ze wist niet wat ze moest doen maar zitten leek haar het beste. Ze voelde zich tot de grond gedrukt zonder enige reden voelde ze zich leeg, leeg van verdriet, leeg van alles en leeg van de liefde. Niemand zou ooit van haar houden maar wel anders om daarom zou zij altijd alleen blijven en andere samen, samen met elkaar. ’Waarom zou ik je gestoord vinden?’ vroeg Loci, ze was even aan het nadenken en besloot haar tijd te nemen. Ze keek in het rond en begon "nou, tot nu toe leef ik in een hel een levende nachtmerrie die altijd blijft ontstaan. Zelf praat ik tegen mezelf en vind iedereen me gestoord wie ik ook tegen kom," zei ze ter wel ze naar de grond staarde en in de heldere bruin achtige ogen, ze wiebelden met haar oor en sloeg een paar keer met haar staart. ’Zielloos’ herhaalde de kater, ’Wat bedoel je daarmee?’ vroeg Loci die al helemaal in een deuk lag. Waarom wist ze niet alleen dat hij wel zo vreemd was, "nou dat je heel vaak zonder gevoel reageerd en dit is pas de eerste keer dat ik je zie lachen." miauwde ze kalmpjes. ’Jammer, het kan wel leuk zijn.’ zei Loci geïriteerd, ze rolde met haar ogen en antwoorde kil "vast.."

"nou, tot nu toe leef ik in een hel een levende nachtmerrie die altijd blijft ontstaan. Zelf praat ik tegen mezelf en vind iedereen me gestoord wie ik ook tegen kom," ’En daarom zou ik je gestoord moeten vinden.’ hij had al wel ergere katten ontmoet. En hij zou zichzelf eigenlijk ook wel als gestoord kunnen omschrijven.
"nou dat je heel vaak zonder gevoel reageerd en dit is pas de eerste keer dat ik je zie lachen." Mauwde ze kalm. ’Dat zou ik eerder als gevoelloos dan als zielloos omschrijven.’
De poes rolde met haar ogen en antwoorde kil "vast.." ’Ja zeker, heel leuk. Tenminste als je de goeie kat neemt.’

Dot sloot haar ogen en voelde de wind door haar vacht waaien, er was iets wat haar tegen zat een woede die niet getemt was en haat wat door haar heen stroomde. Ze keek omhoog naar de prachtige lucht, er zat een bloodclanner naast haar. Altijd en overal was ze gestoord de commandat vond het zelfs, ze staarde naar de grond en nam een besluid en staarde naar de kater. Ze opende haar mond om iets tegen Loci te zeggen maar hij begon al met zijn woorden, ’En daarom zou ik je gestoord moeten vinden.’ Dot knikte op zijn gesprek. Hij had gelijk waarom zou Loci dat niet hebben, hij moest haar wel om die reden gestoord vinden maar hij bedoelde het niet zo of ja dat hoorde ze dan in zijn stem. Ze nam een kort moment rust en zuchtte even, ze had zoveel vragen maar misschien kon ze nu beter weg gaan. Ze wilde zich om draaien tot Loci weer begon aan het woord, ’Dat zou ik eerder als gevoelloos dan als zielloos omschrijven.’ Weer vond ze dat hij gelijk had want zelf was ze eerder en pop aan touwtjes die niks kon zeggen tegen zo iemand. "Je hebt gelijk Loci maar hoe weet je dat allemaal? vertel het me vertel je geheim.." het bleef even stil alleen de wind woede langs, "Vertel me als je iets vanbinnen voeld, want het lijkt wel of je geen gevoel hebt... miauwde ze met een serieuze blik. ’Ja zeker, heel leuk. Tenminste als je de goeie kat neemt.’ miauwde Loci vlak erna. Ze draaide zich om en zette een stap vooruit, ze staarde even naar achter. "daar heb je gelijk in Loci maar ik moet gaan, tot weer is ziens he." zei ze met een glimlach en draaide zich om, ze moest nog wat gaan lopen om even dit kwijt te raken wat ze meegemaakt had gemaakt.

OCC: einde topic jij mag nog posten als je wilt.

Onderwerp: Re: Tell me If you feel inside (Loci)