It's a beautiful day

Hij rende rond, had een eekhoorn in zijn bek, en gleed uit als hij een bocht maakte. De zon scheen, de vogels floten en het kamp leek eindelijk eens niet zo saai. Tall had goed geslapen, heel goed, misschien wel te goed. Nu was zijn ontbijt aan de beurt om gegeten te worden, maar de kater kon niet eten, hij had geen honger en wilde niet alleen eten. Zijn ogen zochten al naar een mogelijke eet-buddy, en ze vielen op zijn zusje. De apprentice's bewegingen werden rustiger, hij kalmeerde, en liep statig op haar af. Daar werd de eekhoorn neergelegd en glimlachte hij aardig. "Goed geslapen?"

- Runningpaw

De kater had veel verwacht, maar dit was zelfs voor hem wel een beetje vergezocht. De poes begon te snikken en verborg haar gezicht in zijn vacht. De kater trok een wenkbrauw op en ging zitten. "Heb je zo slecht geslapen?" Vroeg hij, verbaasd maar niet alsof de poes niet voor haarzelf kon zorgen. De kater had geleerd en wist nu dat hij niet altijd haar hoefde te beschermen, nu wel though.

- Sorry! Ik werd gekidnapped door m'n zus D:

Ze haalde haar gezicht weer uit zijn dikke vacht en keek weg. Oke, tijd om voor grote broer te spelen, en dan wel nu. "Hey," Mauwde hij wat zachter, haar bezorgd aankijkende, "Wat is er Running?" Nu maakte de kater zich toch inmiddels wel een beetje zorgen, had hij weer iets doms gedaan?

Het duurde even voor ze antwoordde, maar de kater wachtte geduldig. Hij had geleerd. "Je.. gaat toch niet weg..?" Oke, weer niet verwacht, verbaasd hief hij zijn hoofd op en staarde even in de verte. Waarom zou hij weggaan? "Ehm nee," Mauwde hij, een beetje uit het veld geslagen, "Nog geen intenties, waarom dan?" Zijn gouden ogen stonden verbaasd, maar aardig. Zijn zusje was bezorgd? Om hem?

Met stijgende verbazing luisterde de jonge kater, maar liet het niet zien. "Ik hoorde dat je ruzie had met mama en papa." Hij knikte, maar dat zou wel weer goed komen, "Pap en ik hadden een.." Hij dacht even na, hoe zou je het kunnen noemen? "Een meningsverschil," Mauwde de kater uiteindelijk, en glimlachte. "Begrijp je niet dat je... dan uit.. de Clan..?" Tall drukte zijn kop tegen zijn zusje en glimlachte nog eens, "Ze zullen me niet zomaar verbannen, ik ben trouw, ze moeten het alleen nog doorkrijgen," Het laatste zei hij iets minder vrolijk, maar over het algemeen maakte de kater geen gespannen indruk, hij zat er niet echt over in.

Zijn zusje leek er meer over in te zitten dan hijzelf, niet zo vreemd, dat was wel vaker zo. Haar bezorgde/bedreigende woorden maakte dat hij zich warm voelde vanbinnen. Ergens hield ze dus wel van hem, mooi om te weten. "Rustig maar," Mauwde hij, "Ik verlaat je nooit," Hij gaf de poes nog eens een kopje, en snorde even. "Hoe staat het trouwens met jou en Ace?" Vroeg hij toen plotseling, aardig, zonder een onderliggende toon. Hij was ermee akkoord gegaan.

De kater knikte bij haar antwoord, en kon een klein gevoel van blijheid niet onderdrukken. Hoe graag hij Ace ook mocht, en hij wist dat hij haar leuk vond, de kater was blij dat zijn zusje niet zomaar in relaties dook. "Maar je moet wel je best doen, oké? Anders krab ik je oren van je kop." Tall's mond viel open en zijn ogen werden groot terwijl hij geamuseerd met zijn oren trok. "Ja, ik beloof je dat ik er echt hard voor ga werken," Beloofde hij toen, terwijl hij knikte. Hij meende het, gaven ze hem nou maar eens een kans.

Ze leek tevreden met zijn antwoord, eindelijk, lief dat ze zo bezorgd was maar hij zou zich redden. De kater vond het altijd lastig als anderen voor hem wilden zorgen, of als ze bezorgd waren. Bezorgdheid was gewoon gebrek aan vertrouwen, behalve als hijzelf bezorgd was. "Maar Tall, waarom vroeg je dat.. over Acepaw..?" Het was even stil, shit! "Ehm, ik wilde het gewoon weten," Mauwde hij met een schouderophaal, maar keek toch even naar de grond. Lastig.

Hij keek verward op toen ze meteen conclusies trok en schudde verbouwereerd zijn hoofd. Een beetje beledigd keek hij haar aan, "Waarom zou ik? Ik wilde het weten omdat ik interesse toon," Mauwde hij, eerlijk genoeg, "Jij kan mij toch ook alles vragen?" De kater streek met zijn poot het haar uit zijn gezicht, lastig soms, gesprekken.

De kater was het gehele boze gedoe van hem in het voorval alweer aan het wegpoetsen. Zo was hij, no hate, tenminste, niet bij aardige katten. Soms werd hij echt boos, nog niet vaak gebeurd though, bijna nooit. Ze vroeg hem acuut een vraag, wel logisch ook, dus antwoordde de kater naar waarheid, net zo zacht als zijn zusje. "Kennissen eerder," Klonk het zacht, "Geen echte vrienden, en ik ben wel erg veel te weten gekomen van de andere clans," Hij hield de aardige katten achterwege hierin, een paar namen vielen al lang onder zijn kopje vrienden, ook al zou hij ze moeten bevechten als de spanningen nog verder op zouden lopen.