{Open}Shotgun!

{Eerste post Nimblepaw}

De geur van het Thunderpath stikte in haar neusgaten. Proberende de geur te negeren en recht voor zich uit te kijken kwam het pad alsmaar dichter in haar zicht. Tranen welden op in haar ogen als ze alsmaar dichter kwam. Terwijl de geur langzaam draaglijker werd en het even leek alsof het weg was. Maar toen waaide de wind langs het territorium en bracht een nieuwe vlaag van de stank met zich mee. De zwarte poes kneep haar ogen fijn om niet te 'wenen'. Maar deed het sowieso. Traantjes rolden van haar wangen af. Haar poot haalde ze weer van haar kaken af en droogde ze. Recht tegenover haar lag nu het Thunderclan territorium. Ze was best benieuwd hoe de katten daar leefden. Maar zou in geen geval over de grens stappen. Of iemand in hun territorium laten komen. Haar nekharen rezen half de lucht in aan de gedachte. Maar gingen gauw weer plat liggen.

Geluid vanuit het bos voor haar liet haar haar haren weer overeind zetten. Deze keer zou ze zich niet laten afschrikken. Deze keer zou zíj diegene zijn die iemand zou wegjagen.

Nimble was nog niet weg van haar vorige ontmoeting bij het Thunderpath of ze zag al de volgende kat. Weer was het een van de Shadowclan. De afgelopen weken was haar houding naar Shadowclanners ontspannen geworden. Veel Shadowclanners waren hartstikke aardig, en vaak vond ze ze interessanter dan de Thunderclankatten. Maar ze was ook gewaarschuwd door Ratbite; zij had gezegd dat ze geluk had gehad dat ze de aardige katten van de Shadowclan had ontmoet, en dat er zeker ook onaardige katten waren. Na die waarschuwing was ze iets voorzichtiger geworden.
Dus nu stapte ze rustig op de poes af, zoals ze altijd zou doen, en hield de vriendelijke uitdrukking op haar snoet. "Hallo," zei ze en glimlachte. Ze ging op een veilige afstand zitten en sloeg haar staart ontspannen om haar poten heen. Ze poes was een stuk groter dan zij. Ze vroeg zich af of ze al een warrior was, of nog een apprentice.

Haar haren bleven overeind staan toen de poes; zo viel op te merken aan haar lichaamsbouw; naar haar toe kwam. Slender hield haar stappen nauwlettend in de gaten. Maar voorlopig leek ze niets in haar aard te hebben. Voorlopig bleef ze op Thunderclan territorium. Slenderpaw ademde diep in om de stress te laten varen. Het bleek dat deze kattin niet veel slechts in zich had en haar vreemd genoeg leek te vertrouwen? Was dat niet iets wat alleen clanleden deden? Deze poes kende haar niet eens. "Pas op je stappen. Of ik moet je wegjagen." Een klein maar duidelijk lachje kon er nog van af. "Jij bent niet bang? Voor mij!" Ze bleef het maar vreemd vinden. "Ik ben trouwens Slenderpaw." Ze vertrouwde er wel op dat de poes dit niet zou misbruiken. Maar zeker weten deed ze nooit. Als Innerghost of Shrewstar hier nu achterkwamen dat ze vriendelijk was met een Thunderclanner zou ze vast en zeker op haar kop krijgen. Maar daar besteedde ze nu even geen aandacht aan. Dat was iets voor later.

Nimble knikte. Ja, ze wist dat ze op haar passen moest letten en niet de grens moest oversteken. Ze schudde haar kop. "Ik ben voorzichtig, maar niet bang. Ik ben op mijn eigen grond, en zolang er geen problemen ontstaan, is er niks om bang voor te zijn, toch?" Maar ze had gemerkt dat de poes haar anders aansprak dan sommige van haar vrienden uit de Shadowclan. Misschien was de poes iets meer gewend dat katten bang voor haar waren?
"Ik ben Nimblepaw," stelde ze zichzelf beleefd voor. Ze bleef keurig op haar plaats zitten om Slenderpaw niet het idee te geven dat ze verkeerde bedoelingen had.

De poes bleef gelukkig op haar eigen territorium. Tot opluchting van Slender. Ze liet haar doordringende blik varen als bleek dat de poes niets kwaads in zich had. 'Ik ben Nimblepaw,' Stelde ze zich voor. Slender knikte begroetend en lachte vaagjes. Ze vond het zo'n benarde situatie. Normaal kwam ze zelden andere katten uit andere clans tegen. En als ze één iemand al tegen kwam bevonden zij zich veelal op Shadowclan territorium. "Euh.. Bevalt het je. In Thunderclan?" Haar stem trilde wat. Als Innerghost of Shrewstar hier nu maar niet achterkwamen. Toen met de rogues hadden ze ook al op hun kop gekregen, en een tweede keer wilde ze dit niet meemaken. Misschien kon dit wel ten koste gaan van haar warrior ceremonie.

Nimble moest haar glimlach inhouden toen ze zag dat Slenderpaw zich duidelijk ongemakkelijk voelde. Ze snapte nu waarom; Acepaw had haar verteld dat hij en Tallpaw er al mee in de problemen waren gekomen dat ze aan het kletsen waren met een Windclankat. Misschien waren er wel meer katten die op hun kop hadden gekregen, en was Slenderpaw daarom bang dat zij ook in de problemen zou komen. Firestar en Silverfang zouden het vast ook niet leuk vinden om te zien dat ze bevriend raakte met katten uit andere clans, maar ze wist niet of ze haar echt op haar op zouden geven.
"Ja," zei Nimblepaw. "Het bevalt me wel." Ze loog gedeeltelijk. Ze had zich altijd thuis gevoeld in de Thunderclan, en dat was ook nu nog het geval. Maar de laatste tijd voelde ze zich ook steeds meer aangetrokken tot de Shadowclan. Niet omdat de Thunderclan haar niet beviel, maar omdat haar ontmoetingen met Shadowclanners steeds zo fijn was. "En hoe bevalt de Shadowclan?" vroeg ze, oprecht nieuwsgierig.

Het was haar grote schrik toen ze opeens een geluid achter haar hoorde. Haar oren schoten onmiddellijk in haar nek toen bleek dat een vogeltje de lawaaistoker was. Opgelucht zuchtte ze. Maar ondertussen had ze zich even voor schut gezet. Ze liet het gauw van zich afvaren. Er was niets om beschaamd over te zijn. Kleinzielig lachte ze naar de Thunderclan poes. "I..Ik dacht even dat het mijn leider was." Ze twijfelde. Zou ze het wel vertellen? Over de rogues? Het was kwetsbare informatie. Als de poes deze zou doorspelen aan haar leider.. Of misschien wist ze het al? Ze kon het er maar op wagen. "Shadowclan is leuk. Maar er is veel indringers. Een groepje apprentices zijn door mijn schuld aangevallen geweest door rogues..." Teleurgesteld sloeg ze haar blik naar haar poten. "We zijn toen een apprentice verloren door de rogues." Dat was er uit. Maar het schuldgevoel kwam weer in haar teboven. Ze keek de poes met licht gebogen kop aan. Ze wilde de reactie zien op dit verhaal.

Wauw, de clanleden leken hartstikke bang voor hun leader! Tallpaw was ook al in de problemen gekomen en leek als de dood dat hij betrapt zou worden met een Thunderclanner. Met Slenderpaw leek precies hetzelfde.
"Oh god," reageerde Nimblepaw geschrokken toen Slender vertelde dat door haar een apprentice gestorven was. "Hoe konden zij in het territorium komen? En jullie gaan haar toch wel wreken?"

~ Sorry, echt een ernstig korte post door mijn nog slaperige hoofd

Slenderpaw sloeg haar poten over haar oren heen alsof ze elk moment iets ernstigs kon verwachten. Maar toen bedacht ze zich dat de apprentice Innerghost niet was die haar op haar kop kon geven. Ook al had ze veel respect voor Innerghost en Shrewstar, van verhalen en over Tallpaw had ze al vaak gehoord dat Innerghost hem al vaak op zijn kop gegeven had. Slenderpaw schudde haar kop en plaatste haar poten weer naast haar lichaam. "S..sorry. Ik dacht even dat je Innerghost was." Een klein lachje kwam weer op haar gelaat. Waarom lachen katten altijd als ze iets doms doen?. Nimblepaw stelde haar een vraag en verward keek Slender haar aan toen de vraag plots tot haar doordrong. "Aah euhm. Eerlijk gezegd was ik weggejaagd door een das uit het territorium en plotseling was ik in het rogue gebied. Toen was Tallpaw en mijn trainingsmaatje me stiekem gevolgd tot daar en toen vielen de rogues ons aan, toen Innerghost ons..." Even slikte ze. "Ons kwam redden." Slenderpaw sloeg haar staart om haar lichaam heen. Zo slecht was ze ook niet. Haar blik sloeg zich naar haar poten en toen terug naar de poes. "Dat.. zullen we zeker. Maar let op, als ooit iemand uit je clan naar de rogues gaat." Meer wilde ze er niet over kwijt. Het was te moeilijk om over dat moment te spreken. Zeker dat door haar schuld ze een apprentice kwijt waren.

Innerghost? Ze had haar naam vaak horen vallen, maar nooit had ze het echt met iemand over de poes gehad. Dat moest vast de deputy zijn. Als zij net zo goed standjes kon geven als Shrewstar, dan snapte Nimble waarom Slenderstep en alle andere Shadowkatten bang waren om betrapt te worden. "Dat is echt afschuwelijk," zei Nimble. "Het spijt me, dat had niet mogen gebeuren. Maar het klinkt niet alsof het echt jouw schuld is. Jij moest vluchten, maar Tall en de andere apprentice hebben hierin hun eigen verantwoordelijkheid. En bovendien.. Die rogues hadden jullie niet aan hoeven vallen. Ik denk dat jij eigenlijk nog de minste verantwoordelijkheid hierin hebt." Misschien kende ze niet het hele verhaal, en liet Slenderstep wat belangrijke details weg. Maar zoals ze het nu hoorde, klonk het alsof Slenderstep hier niks aan had kunnen doen.

May i?~

Strawpaw liep met ongemakkelijke passen door het territorium. Het was vermoeiend om zo te zijn. Alle andere katten hadden een soepele pas en konden op zijn minst normaal communiceren. Ze zuchtte piepend en schudde haar kop. Niet aan denken. Je bent normaal. Je moet aan andere dingen denken. "t klinkt niet alsof het echt jouw schuld is. Jij moest vluchten, maar Tall en de andere apprentice hebben hierin hun eigen verantwoordelijkheid. En bovendien.. Die rogues hadden jullie niet aan hoeven vallen. Ik denk dat jij eigenlijk nog de minste verantwoordelijkheid hierin hebt." Ze verstrakte in haar pas. De stem was onbekend en de geur vijandelijk. Daarnaast rook ze ook nog Slenderpaw. Al haar haren gingen overeind staan. Ze liet zich in sluiphouding glijden, de enigste houding waarmee ze soepel kon lopen, en sloop tot ze de katten zag zitten. Haar oren gingen boos naar achter. Ze stonden gewoon gezellig te praten met elkaar. Strawpaw sprong recht en liep met stroeve stappen naar de twee katten. Doordat alles verstrakt was zag je sterke spieren onder de lange rosse vacht. Ze zwiepte met haar staart en liet haar tong over haar ontblootte tanden gaan. Haar groene kijkers gingen van de ThunderClanpoes naar Slenderpaw en bleven daar hangen. Ze zette een stapje naar voren. "Slenderpaw", haar stem was een hoog hijgerig gekraak.

~ Tuurlijk!

Maar voordat Slenderpaw erop had kunnen reageren, hoorde Nimble een stem verderop. Ze draaide haar hoofd met een ruk in de richting van de stem, en zag een Shadowapprentice staan. Shit, dacht Nimble. Ze wist dat zij waarschijnlijk niet in de problemen zou komen; de Thunderclan had haar nog nooit op haar kop gegeven voor haar ontmoetingen met andere clankatten - als ze al wisten dat ze dat deed. Maar Slenderpaw had haar net verteld over hoe gespannen de sfeer was rondom dit soort ontmoetingen. Ze hoopte niet dat zij hierdoor in de problemen zou komen. Wijslijk hield ze haar mond, en wachtte af hoe Slenderpaw zou reageren.

'Dat is echt afschuwelijk, het spijt me, dat had niet mogen gebeuren. Maar het klinkt niet alsof het echt jouw schuld is. Jij moest vluchten, maar Tall en de andere apprentice hebben hierin hun eigen verantwoordelijkheid. En bovendien.. Die rogues hadden jullie niet aan hoeven vallen. Ik denk dat jij eigenlijk nog de minste verantwoordelijkheid hierin hebt.' Slender knikte en schudde met haar kopje. Ze wilde er echt geen woord meer over kwijt. Maar dat wilde ze niet tegen de Thunderclan poes zeggen. Nu het eindelijk eens leek te klikken met een buitenstaander. 'Slenderpaw,' Geschrokken sprong ze overeind waarbij ze perongeluk blafte. Een poging tot miauwen, wat ze in haar geval nooit geleerd had. Beschaamd sloeg ze haar poten voor haar ogen. Onder een gleufje door herkende ze de apprentice als Strawpaw. "Straw, het is... Ok" Ze keek even om naar Nimblepaw. "Ze doet geen kwaad. Toch?" Ze keek weer om naar Nimblepaw. Haar had ze wel al overtuigd maar Strawpaw wist ze niet. "Straw geloof me alsjeblieft. Zij zit op haar territorium. Ik wil Innerghost ook niet op mn kop krijgen." Meer dan dit kon ze niet smeken. Als dit haar eerste en laatste 'vriendschappelijke' ontmoeting met een andere clankat betekende vond ze het best fijn.

Slenderpaw schrok blijkbaar en blafte. Strawpaw kende iedereen goed dus had ze dit wel verwacht. Van het blaffen dat toch. Slender dook ineen en legde haar poten over haar ogen. Een beetje gesmoord legde ze het uit. "Straw, het is... Ok" Ze trok een wenkbrauw op. Een ThunderClankat oké? "Ze doet geen kwaad. Toch?" Oké ze moest toegeven Breezetail had ook niets gedaan. Maar ze vertelde ook niet al haar geheimen aan hem. "Straw geloof me alsjeblieft. Zij zit op haar territorium. Ik wil Innerghost ook niet op mn kop krijgen." Ze zuchtte en liet haar haren dalen al bleven haar oren plat op haar kop liggen. Ze keek de ThunderClankat wantrouwend aan voordat ze haar ogen naar Slenderpaw richtte. "Jij praten met ThunderClankat." Ze schudde boos haar kop. "Mag niet, zeker niet gevoelens vertellen.", snauwde ze. Straw ging zitten en krulde haar staart rond haar poten. "Volgende keer ik wel Innerghost halen." Haar stem was al wat rustiger.

Opgelucht haalde ze adem. Nog steeds een beetje onzeker over Strawpaw keek ze de poes weer aan. Haar oren legde ze plat tegen haar kop. "Ssorry" Mompelde ze. "Strawpaw, dit is Nimblepaw trouwens. Ik was haar aan het vertellen van de rogues. Ik zei helemaal niets van mijn gevoelens." Ze haalde even diep adem. "Voor zover ik weet," Mompelde ze. Ze keek weer op naar Nimblepaw. Een scheve glimlach stond op haar snoet. Kon dit nog gênanter.

Zwijgend hoorde Nimble aan wat de andere apprentice zei. Het was een beetje scheef Nederlands, en ze vroeg zich af hoe oud de apprentice was. Zo te zien net zo oud als zijzelf, misschien wat ouder. Verbaasd draaide ze haar oren naar de apprentice om te luisteren hoe ze sprak.
"Ik ben Nimblepaw," stelde ze zichzelf voor, nadat Slenderpaw dat al had gedaan. "We zijn inderdaad gewoon wat aan het praten over de rogues, niks bijzonders." Ze besloot Slender in bescherming te nemen. Ze wilde echt niet dat zij in de problemen zou komen.

"Ssorry" Mompelde Slender. "Strawpaw, dit is Nimblepaw trouwens. Ik was haar aan het vertellen van de rogues. Ik zei helemaal niets van mijn gevoelens." Straw keek even ontzet. Dus die Nimblepaw wist dus dat ze waren aangevallen. Fijn dan kon ze zo even naar haar Kittypet leader lopen en zich klaarmaken voor een aanval. "Voor zover ik weet" Ze zuchtte. Slenderpaw was dan wel ouder, maar ze gedroeg zich als een kit van vijf manen. "Ik ben Nimblepaw," stelde de kat zich voor. "We zijn inderdaad gewoon wat aan het praten over de rogues, niks bijzonders." Straw moest moeite doen om haar niet naar de hals te vliegen. "Mooi.", gromde ze terwijl ze opstond en naast Slender ging zitten. "Ik Strawpaw."

Slender sloeg haar poten voor haar ogen en zuchtte. Waarom moest dit altijd zo slecht aflopen. Of op z'n minst ongemakkelijk worden. Strawpaw nam plaats naast haar en Slender moest haar best doen om haar haren neer te houden. Ze haalde haar klauwen maar uit hun hulzen en trok ze in en uit de aarde. Het bleef even stil tussen hen. Te stil. Slender zuchtte. Eerlijk gezegd durfde ze even niets meer te zeggen in Strawpaw's buurt. Maar waar had ze voor te vrezen. Ze werd bijna warrior dus ging ze haar al zeker niet de mond laten snoeren door een apprentice van 8 manen! Ongemerkt rolde ze met haar ogen. "Hoe euh.. verlopen je trainingen?" Richtte ze naar Nimblepaw. Een beetje over koetjes en kalfjes praten. Daar was nu toch niets ergs aan?

Slenderpaw was er duidelijk een beetje van uit het veld geslagen dat hij betrapt was door een clangenoot. En Strawpaw was er duidelijk nog steeds niet blij mee, maar Nimble was blij dat ze zich kalm hield. "Ja goed!" probeerde Nimble opgewekt te blijven. "Jouw," ze keek naar Strawpaw, "jullie, zullen vast ook nog wel aan het trainen zijn?"

Het bleef even stil. Strawpaw hield wel van die stiltes, die zaaide altijd verwarring. Maar lang duurde de stilte niet. "Hoe euh.. verlopen je trainingen?" Ze draaide haar oortje naar Slenderpaw, maar bleef naar Nimblepaw kijken. "Ja goed!" Een grijns druppelde door haar lippen. Ze vond deze kat niet leukb maar de poging tot vrolijkheid maakte haar ook vrolijk. Ze was dan wel niet zo vriendelijk tegen andere Clankatten, ze was nog steeds een poes. Een poes die graag babbelt. "Jouw," De kat keek even naar haar. "jullie, zullen vast ook nog wel aan het trainen zijn?" Strawpaws grijns veranderde in een glimlach. Ach wat kan het kwaad? Ze ontspande. "Zelf trainen. Ik volgende ceremonie mentor." Met haar staart tikte ze tegen de schouder van haar clangenoot. "Bofkont trainen met deputy."