{Ashdrizzle} Slumber Party!

Slatekit rende zo hard als haar slaperige pootjes haar nog konden dragen. Het was zwaar als je nog maar net wakker was! Maar als ze met papa kon spelen, was het helemaal in orde. De kitten keek naar achter toen haar papa steeds dichter bij haar staart kwam. "Neeeee! Niet de staart!" Miauwde ze, helemaal opgaand in haar spel. Ze trok haar staart wat verder in, waardoor haar rennen alleen maar vreemder werd.

Het hobbelende balletje met vacht begon nu allemaal gekker te rennen en de kater begon hardop te lachen. Zijn pas werd wat verhoogd in snelheid en zo nu en dan waagde hij het een van zijn voorpootjes voorzichtig naar voren te laten schieten, in de hoop dat hij een grijs stukje vacht zou raken.

Ze probeerde zo hard als ze kon te rennen, met de vreemde houdingen van dien. Een tikje tegen haar achterpoot liet haar echter schrikken en een geschrokken piep ontsnapte uit haar mond. Ze kwam glijdend tot een halt. "Ik ben hem!" Miauwde ze, licht verbaasd. Maar vervolgens stoof ze meteen op haar papa af.

Ja! Het was hem gelukt! Snel draaide hij zich om en zag dat de grijze kitten nu hem achterna zou zitten. Verstandig koos hij ervoor een plotseling wijde bocht te maken en keek grijnzend achterom, hierdoor had hij geen oog meer voor zijn weg naar voren. Een plotselinge kampmuur had hij dus ook niet voorzien. Met een mond voor bladeren viel hij op de grond en spuugde ze met walging uit. Oh nee. "Spaar mij, o grote Slatekit!"

Meteen zette Slatekit de achtervolging in toen haar vader begon te rennen, maar slaakte een geschrokken piep toen haar papa tegen de kampmuur aanbotste. Meteen sprong ze op zijn buik en keek ze hem bezorgd aan, haar spelletje redelijk vergeten. "Papa.. is papa oké?" Miauwde ze zachtjes, haar oren achteruit leggend. "Geen auw?"

De kleine kitten was op hem geklommen. "Papa.. is papa oké?" Hij glimlachte naar Slatekit. "Geen auw?" Hij schudde zijn kop. "Je papa is heel stoer hoor, die voelt geen auw." Snorde hij.

Zachtjes begon Slatekit te spinnen en gaf haar vader een kopje langs zijn snuit. "Goed!" Snorde de kitten, waarna ze haar voorpootje speels op zijn neus zette. "Tikkie!" Besloot ze met een brede glimlach.

"Goed!" Nogmaals werd een pootje op zijn neus gezet. "Tikkie!" De kater wilde net overeind komen toen hij een aardig grote groep van Warriors uit de Den zag stromen en zijn oren wat naar achteren legde. "Eh.. Slatekit, ik denk dat ik moet gaan." Mompelde hij wat schuldig.

Slatekit hield snorrend haar vader's neusje vast en sprong van zijn buik toen hij overeind kwam, klaar om verder te spelen. Haar oortjes gingen lichtjes achteruit en haar blik wat naar de grond, maar ze smeekte hem niet om te blijven. Als papa clanleader ging worden moest hij ook hard werken. "Oké.." miauwde ze, toch wat ongelukkig, waarna haar blik hoopvol omhoog ging. "Kunnen we.. snel weer spelen?" Vroeg ze vervolgens.

"Oké.." Het was goed dat ze het begreep, maar hartbrekend om aan te horen. "Kunnen we.. snel weer spelen?" Hij knikte. "Maar je bent nu nog niet van me af hoor, eerst breng ik je terug naar mama, of kan je dat helemaal alleen af?"

Slatekit keek omhoog naar haar papa toen deze vroeg of ze het alleen kon. Eventjes twijfelde de kleine, grijze kitten. "Ikke ben heel dapper.." begon ze, "Maar met papa is leuker!" Snorde ze vervolgens, waarna ze hoopvol opkeek.

"Ikke ben heel dapper.." Ah maar natuurlijk, ze was tenslotte ook helemaal alleen naar de Warrior's Den gekomen, midden in de nacht. "Maar met papa is leuker!" Ze Warrior glimlachte naar de kleine kitten. "Goed dan." Snorde hij en deed al een paar stappen richting de Nursery.

Slatekit's oogjes glommen vrolijk toen ze met haar papa mee liep naar de nursery, kleine sprongetjes makend om de oudere kater bij te houden. "Wist je papa dat er een kitten in de nursery heeeel erg snurkt?" Kwebbelde de kitten. "Ik weet nog niet wie het is, maar misschien moeten ik wat mos in z'n mond stoppen zodat hij niet meer kan snurken!" Het kwam spontaan bij haar op. "Maar.. dan moet ik wel weten wie." Een lichte frons verscheen op haar gezicht terwijl ze erover nadacht.

"Wist je papa dat er een kitten in de nursery heeeel erg snurkt?" Begon de kleine kitten vrolijk. "Ik weet nog niet wie het is, maar misschien moeten ik wat mos in z'n mond stoppen zodat hij niet meer kan snurken!" Huh, was eigenlijk niet zo'n verkeerde oplossing, nee. "Dat kan, maar je kan zelf ook gewoon harder snurken, toch?" Glimlachte hij.

Slatekit keek wat verbaasd op van haar vader's opmerking en hield haar kopje scheef. "Maar papa," begon de kitten, niet verontwaardigd maar wel verbaasd, "Dames snurken niet!" De poes knikte serieus. Ze had het wel eens horen zeggen door een queen en het gewoon overgenomen. Het klonk wel leuk!

"Maar papa," Hij hief zijn wenkbrauwen op en keek naar de kitten. "Dames snurken niet!" Waar had ze die woorden wel niet vandaan gehaald? "Oh ja sorry, de afwezigheid van een dame deed me dit even vergeten." Grijnsde hij.

Slatekit hield haar kopje eventjes scheef. "Hoezo afwezig papa?" Kwam er iets verontwaardigder uit en de kitten trok eventjes een lichte pruillip. "Ikke ben al hartstikke groot!" Kwam er vervolgens trotser uit. Dat papa dat niet gezien had! Achja, dan moest hij ook maar vaker in de nursery langs komen. Dan hoefde ze hem ook niet wakker te maken.

"Hoezo afwezig papa?" Oh nee, wat had hij nu fout gezegd? "Ikke ben al hartstikke groot!" Oh ja, maar natuurlijk. De kater grijnsde. "Ja, maar zo vaak zie ik je.. niet.." Zijn stem dwaalde af. Mousedung! Nu moest hij snel een uitweg vinden. Ah! "Ik zie dat we er al zijn." Glimlachte hij en wierp een snelle blik in de Nursery. "Als mama al wakker is zeg je maar dat je stoere papa je beschermt heeft." Grinnikte hij met een knipoog.

Nieuwsgierig hief Slatekit haar kopje en een voorzichtige glimlach vormde zich op haar lippen toen ze haar vader's woorden hoorde, afwachtend of er nog wat leuks zou komen. Maar toen hij van onderwerp veranderde was dat genoeg afleiding voor de jonge kitten. Ze hield haar kopje lichtjes scheef. "Kom je niet naar binnen papa?" Vroeg de kitten onschuldig. "Het is leuk als je binnen bent!" Haar glimlach werd hoopvol.

"Kom je niet naar binnen papa?" De grijze kater hief zijn wenkbrauwen wat op. "Het is leuk als je binnen bent!" Hij aarzelde even, maar besloot toen toch zijn kop te schudden. "Sorry Slatekit, maar papa moet nu echt gaan. We hebben ook al gespeeld. Maar goed, heel leuk spelen met iedereen en dan kom ik zo snel mogelijk weer eens langs, ja?" Glimlachte hij rustig en gaf haar een lik tussen haar oortjes, om vervolgens richting de uitgang van het kamp te lopen.