{Ashdrizzle} Slumber Party!

"Ik kam de veer nu al.." Een heel schattig gaapje verliet haar mond. "gaan zoeken hoor papa.." Ashdrizzle gaf haar snorrend een kopje. "Nu lijkt het nog een beetje te vroeg, ga maar lekker slapen en morgen breng ik je wel snel terug naar mama, zodat ze niets merkt. Ons kleine geheimpje." Knipoogde hij vervolgens.

"Maar papaaa.." Een gaapje kwam uit haar mond in die korte pauze. "Ikke ben nog helemaal niet moe.." En haar oogjes vielen langzaam dicht. "Misschien niet te moe om naar dromenland te gaan, nee." Snorde hij en krulde zich wat meer om Slatekit heen en legde zijn kop op zijn poten en sloot zijn ogen, waarna hij zijn grijze staart om zich heen krulde.

"Ikke wil nog niet slapen.. Dan ben ik niet meer bij jou.." Hij drukte zijn kopje tegen die van de kitten aan. "Dan word ik wakker in mijn eigen nest.." Ah, wat klonk dat toch zielig. "Goed, dan beloof ik je dat ik je pas terugbreng als je wakker bent, oké? Ga je nu dan slapen? Je moet wel genoeg nachtrust krijgen anders word je later geen sterke Warrior hoor."

"Beloofd..?" Vroeg ze zachtjes, waarschijnlijk had de slaap haar al bijna helemaal te pakken. "Beloofd, schat." Snorde hij en gaf de kitten een lik tussen haar oren, waarna hij zich wat meer nestelde in zijn mosnest. Eigenlijk was hij zelf ook wel moe geworden.

Ashdrizzle keek nog toe hoe de kleine kitten in slaap doezelde en zacht snorrend krulde hij zich nog wat beter om Slatekit en plaatste zijn pootje beschermend om haar heen. "Welterusten." Zuchtte hij nog en toen zijn kop op het mos werd gelegd viel hij in een rustige slaap.

[ik doe maar dat we t topic afsluiten in de ochtend :'D]

Met zijn neusje drukte hij tegen het snuitje van Slatekit, proberende haar wakker te maken. De eerste Warriors waren al opgestaan en ieder moment kon hij gepakt worden. Misschien was dit vroeg voor de kitten, maar dit was eenmalig, zodra ze weer in de Nursery was zou ze weer kunnen slapen. "Slatekit, tijd om wakker te worden, je moet weer terug naar mama."

"Pa..pa.." Ze werd langzaamaan wakker, maar zeer actief was het niet. "Ikke lig zo lekker.." Ah, maar natuurlijk dit had hij moeten verwachten. "En er was.. een grote gouden vogel.. Ik vond de veer.." De kitten begon weer in slaap te vallen, maar de kitten stond snel op en pakte haar heel voorzichtig bij haar nekvel op, zodat hij haar op haar pootjes kon zetten. "Slatekit, dit was niet de afspraak." Fluisterde hij, streng wordend. "Dus nu meewerken of geen slaapfeestjes meer." Murmelde hij met een ferme zwiep van zijn staart.

"Oké papa.." Met zijn snuit gaf hij haar een zacht zetje in de goede richting. Hij zou haar nu nog de kans geven om zelf de Den uit te lopen. "Goed zo." Antwoordde hij wat rustiger. "Als je zonder geluid de Den uit komt, kunnen we misschien nog een beetje spelen, voordat je teruggaat naar mama, als je wilt."

"Dan weet ik het eerste spelletje al..!" Pfoe, gelukkig bleef ze niet zo zielig. "niet op de staarten stappen!" De kater glimlachte warm. "Ja dat lijkt me goed en ook geen pootjes, hè?" Glimlachte hij, waarbij hij een stapje naar voren deed, maar Slatekit eerst zou laten gaan.

Wat gemakkelijker volgde de kater haar, soms bijna zijn lachen niet kunnen inhouden om de kleine kitten aan het werk te zien. Toen ze beiden uit de Den kwamen haalde hij opgelucht adem. "Goed gedaan, kleintje." Snorde hij trots en gaf Slatekit een zacht kopje. "Nu mag je nog een spelletje kiezen en dan gaan we echt terug, hoor."

"Tikkertje!" Zijn snuitje werd aangeraakt en de kitten rende gelijk weg. Door zijn vermoeidheid struikelde hij bijna over zijn eigen poten, maar wist zichzelf nog net op te vangen. "Ik kom je pakken hoor!" Gromde hij speels en rende op de kitten af met een wat trager drafje dan normaal, proberende hij bij haar staartje te tikken met zijn snuit