{Ashdrizzle} Slumber Party!

Een heel erg lang verhaal kwam uit haar vaders mond gerold en Slatekit probeerde zo goed mogelijk haar slaperige aandacht erbij te houden. Af en toe doezelde het poesje echter wel een beetje weg, maar haar aandacht bleef genoeg bij haar papa om te volgen meet zijn verhaal. De poes was een beetje weggedoezeld toen haar papa klaar was met het verhaal en probeerde een gaap binnen te houden. Een gaap zou immers heel erg ongeïnteresseerd zijn, niet waar. "Ik kam de veer nu al.." Gaap, toch mislukt, maar papa zou wel begrijpen dat ze gewoon een beetje slaap had, "gaan zoeken hoor papa.." Beloofde de kitten zachtjes snorrend.

"Ik kam de veer nu al.." Een heel schattig gaapje verliet haar mond. "gaan zoeken hoor papa.." Ashdrizzle gaf haar snorrend een kopje. "Nu lijkt het nog een beetje te vroeg, ga maar lekker slapen en morgen breng ik je wel snel terug naar mama, zodat ze niets merkt. Ons kleine geheimpje." Knipoogde hij vervolgens.

Een koppige blik verscheen in haar blauwe oogjes toen haar vader de suggestie maakte dat ze misschien maar beter kon gaan slapen. Nee! Dan werd ze weer wakker in mama's nest en was het slaapfeestje afgelopen! De poes trok dan ook een lichte pruillip. "Maar papaaa.." miauwde ze zachtjes, waarna weer een gaap uit haar mond ontsnapte, "Ikke ben nog helemaal niet moe.." murmelde de kitten zachtjes, waarna haar ogen weer lichtjes dichtvielen.

"Maar papaaa.." Een gaapje kwam uit haar mond in die korte pauze. "Ikke ben nog helemaal niet moe.." En haar oogjes vielen langzaam dicht. "Misschien niet te moe om naar dromenland te gaan, nee." Snorde hij en krulde zich wat meer om Slatekit heen en legde zijn kop op zijn poten en sloot zijn ogen, waarna hij zijn grijze staart om zich heen krulde.

Slatekit vocht tegen de slaap. "Ikke wil nog niet slapen.. Dan ben ik niet meer bij jou.." murmelde ze zachtjes, "Dan word ik wakker in mijn eigen nest.." verklaarde de poes zachtjes, waarna haar ogen weer lichtjes dicht begonnen te vallen. Zoals ze sommige apprentices had horen roepen zo nu en dan: Starclan verdomme!

"Ikke wil nog niet slapen.. Dan ben ik niet meer bij jou.." Hij drukte zijn kopje tegen die van de kitten aan. "Dan word ik wakker in mijn eigen nest.." Ah, wat klonk dat toch zielig. "Goed, dan beloof ik je dat ik je pas terugbreng als je wakker bent, oké? Ga je nu dan slapen? Je moet wel genoeg nachtrust krijgen anders word je later geen sterke Warrior hoor."

Slatekit begon zachtjes te snorren toen haar vader haar een antwoord schonk waar ze blij van werd. Dat klonk als een goede deal. Ze stond de slaap dan ook toe om dichterbij te komen. Weer ontsnapte er een gaap uit haar mond. Maar toch gaf ze nog net niet toe aan de slaap toen deze haar wilde pakken. Ze wilde nog één vraag stellen aan haar papa. "Beloofd..?" Murmelde ze zachtjes, waarna haar ogen alweer dichtvielen. Alleen aan het lichte spitsen van haar oren kon je merken dat ze nog niet hélemaal weg was.

"Beloofd..?" Vroeg ze zachtjes, waarschijnlijk had de slaap haar al bijna helemaal te pakken. "Beloofd, schat." Snorde hij en gaf de kitten een lik tussen haar oren, waarna hij zich wat meer nestelde in zijn mosnest. Eigenlijk was hij zelf ook wel moe geworden.

Nog vaag voelde ze de warme tong van haar papa over haar kopje raspen en hoorde ze zijn warme stem. Dan was het goed... Zachtjes snorde het poesje nog wat na en een laatste keer gaapte Slatekit diep, met zachte piepende geluidjes... Vervolgens verdween ze, haar hele bewustzijn vertrokken naar dromenland, lekker warm genesteld in de pels van haar papa.

Ashdrizzle keek nog toe hoe de kleine kitten in slaap doezelde en zacht snorrend krulde hij zich nog wat beter om Slatekit en plaatste zijn pootje beschermend om haar heen. "Welterusten." Zuchtte hij nog en toen zijn kop op het mos werd gelegd viel hij in een rustige slaap.

[ik doe maar dat we t topic afsluiten in de ochtend :'D]

Met zijn neusje drukte hij tegen het snuitje van Slatekit, proberende haar wakker te maken. De eerste Warriors waren al opgestaan en ieder moment kon hij gepakt worden. Misschien was dit vroeg voor de kitten, maar dit was eenmalig, zodra ze weer in de Nursery was zou ze weer kunnen slapen. "Slatekit, tijd om wakker te worden, je moet weer terug naar mama."

Een neusje porde in haar zij en langzaam gleden haar blauwe oogjes open. Een gaap ontsnapte uit haar mond terwijl ze haar omgeving probeerde te registreren. Waar was ze eigenlijk? Wat slaperig knipperde ze opnieuw en krulde ze zich snorrend tegen de bron van warmte naast haar aan. Ze lag wel prima.. Ze ging doorslapen.. "Slatekit, tijd om wakker te worden, je moet weer terug naar mama." Miauwde een warme stem. "Pa..pa.." murmelde de kitten zachtjes, waarna ze zacht spinnend met haar kopje tegen zijn vacht aan. "Ikke lig zo lekker.." murmelde de kitten vervolgens met een brede glimlach, waarna ze in een slaperige beweging haar pootjes uitstrekte. "En er was.. een grote gouden vogel.. Ik vond de veer.." murmelde ze vervolgens tevreden, waarna ze weer wegdoezelde.

"Pa..pa.." Ze werd langzaamaan wakker, maar zeer actief was het niet. "Ikke lig zo lekker.." Ah, maar natuurlijk dit had hij moeten verwachten. "En er was.. een grote gouden vogel.. Ik vond de veer.." De kitten begon weer in slaap te vallen, maar de kitten stond snel op en pakte haar heel voorzichtig bij haar nekvel op, zodat hij haar op haar pootjes kon zetten. "Slatekit, dit was niet de afspraak." Fluisterde hij, streng wordend. "Dus nu meewerken of geen slaapfeestjes meer." Murmelde hij met een ferme zwiep van zijn staart.

De streng klinkende stem van haar vader drong haar oren binnen en liet haar lichtjes schrikken. Haar oren gingen naar achter en haar ogen sperden zich lichtjes open. Vervolgens ging haar blik naar de grond. Ze vond het niet leuk dat papa zo tegen haar sprak. "Oké papa.." mompelde de kitten zachtjes en bedremmeld. In haar slaapdronkenheid had ze niet eens meer doorgehad dat er een afspraak geweest was... Was papa nu boos op haar..? Kwam hij nu sowieso niet meer langs..?

{Bij deze is dit topic van mijn kant een spt :'D}

"Oké papa.." Met zijn snuit gaf hij haar een zacht zetje in de goede richting. Hij zou haar nu nog de kans geven om zelf de Den uit te lopen. "Goed zo." Antwoordde hij wat rustiger. "Als je zonder geluid de Den uit komt, kunnen we misschien nog een beetje spelen, voordat je teruggaat naar mama, als je wilt."

Haar ogen lichtten op bij het volgende voorstel van haar papa. Dat klonk al beter! Ze keek omhoog naar haar vader met een onschuldige glimlach, voordat ze begon te lopen. "Dan weet ik het eerste spelletje al..!" miauwde ze, "niet op de staarten stappen!" Snorde ze vervolgens, waarna ze alvast een stapje zette. Ze wilde eerst de reactie van papa voordat ze het verder probeerde.

"Dan weet ik het eerste spelletje al..!" Pfoe, gelukkig bleef ze niet zo zielig. "niet op de staarten stappen!" De kater glimlachte warm. "Ja dat lijkt me goed en ook geen pootjes, hè?" Glimlachte hij, waarbij hij een stapje naar voren deed, maar Slatekit eerst zou laten gaan.

Met overmatige serieusheid stapte Slatekit langs de staarten heen. "Ja ook de pootjes," fluisterde ze serieus, alsof ze een grote missie aan het ondernemen was. Het poesje zocht voorzichtig haar weg tussen de staarten door, af en toe een geschrokken geluidje slakende toen ze bijna op een staart stond. Maar nee, het ging net goed! Voorzichtig duwde ze haar kopje door de uitgang van de warriors en rolde naar buiten.

Wat gemakkelijker volgde de kater haar, soms bijna zijn lachen niet kunnen inhouden om de kleine kitten aan het werk te zien. Toen ze beiden uit de Den kwamen haalde hij opgelucht adem. "Goed gedaan, kleintje." Snorde hij trots en gaf Slatekit een zacht kopje. "Nu mag je nog een spelletje kiezen en dan gaan we echt terug, hoor."

Slatekit's ogen lichtten op toen ze hoorde dat zij het spel mocht uitzoeken! Maar wat moest ze kiezen? Een peinzende blik verscheen in Slatekit's ogen, voordat haar ogen weer een vrolijke blik uitstraalden. "Tikkertje!" Besloot de kitten vrolijk, waarna ze haar vader's neusje aantikte met haar pootje en wegstormde. Hij was hem!

"Tikkertje!" Zijn snuitje werd aangeraakt en de kitten rende gelijk weg. Door zijn vermoeidheid struikelde hij bijna over zijn eigen poten, maar wist zichzelf nog net op te vangen. "Ik kom je pakken hoor!" Gromde hij speels en rende op de kitten af met een wat trager drafje dan normaal, proberende hij bij haar staartje te tikken met zijn snuit