It's about respect, strenght and loyalty

Een kater met donkere vacht was net nadat de zon boven de horizon uit was komen piepen, en de aarde met haar gelige stralen belichtte, de Warriors Den uitegkomen, en ademde de geur van het bos in. De frisse lucht drong zijn longen binnen, en met een zucht genoot hij ervan. Dragonfly sleepte zichzelf voort, sloot zijn ogen en telde in zichzelf tot tien. 1, 2, 3, 4, 5, en hij opende zijn rechteroog. 6, 7, 8, 9, 10, en het linker volgde. Iets frisser in zijn hoofd liep hij naar de prooistapel, om daar een vogel te nemen, en plaats te nemen aand e rand van het Camp. In zijn ooghoek zag hij de zoon van Shrewstar lopen. en hoofdschudden besefte de Warrior dat die kater nu al zoveel problemen had, en nog niet eens zoveel mis had gedaan. "Nou in ieder geval genoeg om Shrew kwaad te krijgen .."

+Eerste post voor Tallpaw

Hij vond het ontbijt niet leuk, de kater ontbeet altijd ultiem vroeg zodat alle anderen niet de hele tijd naar hem zouden kijken maar van tijd tot tijd liep hij demonstratief in het midden van het kamp, trots, hoofd geheven. Om te laten zien dat hij zichzelf nog steeds was, het zou wel even duren voor ze hem zouden veranderen. Nu ook had hij zo'n leuk demonstratief loopje. Een grote eekhoorn lag op de prooistapel, het was stil, een mini muis lag eronder, Tall groef verder, en vond een kikker. Mager, vies, slijmerig, maar goed genoeg. Hij pakte het beest op, en tilde het simpeltjes naar een plek in de schaduw. Dichtbij een kater die hij niet vaak sprak. Voor alles was een eerste keer right? "Hey," Mauwde Tall, waarna een hap kikker zijn mond vulde. Misschien wilde de ander helemaal niet praten.

Lanzaam richte de zwarte kater zijn blik op, en ontmoette die van de Apprentice, die dus bij hem plaats had genomen, om zijn kikker op te eten. Oh StarClan, wat vond hij die beesten goor. "Smakelijk," zei hij op een licht sarcastische toon, waar duidelijk aan te horen was dat hij walgde van kikkers. Zelf boog hij zich over de mus, en nam voorzichtig een hap, die hij dankbaar doorslikte. Drag besloot dat hij straks ging jagen, en minstens twee keer een prooi als deze ging vangen. Omdat hij niet echt veel wist om te zeggen, en nu nog groeten nadat hij de kater al smakelijk te eten had gewenst best apart zou zijn, bleef het nog even stil van zijn kant. "Goed geslapen, mijnheer?" vroeg hij dus maar, met een scheve glimlach om de benaming voor de kat. Hij wou aantonen dat Apprentices dan wel respect moesten hebben voor Warriors, en zeker voor oudere Warriors -wat hij persoonlijk onzin vond, want jonge Warriors konden net zo veel ervaring hebben- maar dat Warriors ook respect hebben voor Apprentices, ook al hebben die 'verkeerde' dingen gedaan.

+Al m'n acc's walgen van kikkers, I guess :s

De ander vond de kikker niet leuk, niet lekker, en walgde ervan. Tall glimlachte, hij was dus niet de enige die de beesten goor vond, vies niet zo zeer, maar goor hell yeah! De benaming die voor hem gebruikt werd toen de ander weer praatte deed hem even verbaasd om zich heen kijken of er misschien een andere warrior bij was gekomen, maar nee, de ander had het echt tegen hem. "Ehm," Mauwde hij, ietwat ongemakkelijk met zijn poten schuifende. "Wel goed, danku," Tall keek even naar de grond, waarom werd hij mijnheer genoemd? Was het spottend? "En u?" Vroeg hij uiteindelijk, met een onzekere blik. Dit had hem echt wel van zijn stuk gebracht.

Dat de jonge kater zo verward reageerde, liet Drag kort en stil lachen. "Ik heb uitstekend geslapen, dankjewel," zei hij vriendelijk, waardoor hij hoopte dat de kater besefte dat hij niets spottend had bedoeld. Kort had de zwarte kat op zijn lip gebeten toen Tall om zich heen keek, omdat hij dacht dat die een manier vond om weg te komen, misschien doordat hij dacht dat het sarcastisch en spottend bedoeld was. Natuurlijk wist hij niet dat de kater er zo verbaasd over was, omdat de Apprentice niet het type leek dat snel van zijn stuk kon worden gebracht. Omdat dit de eerste keer was -of een van de eerste keren, er waren zoveel katten in de Clan dat Drag niet altijd meer wist welke hij al eerder had ontmoet en welke niet- dat hij Tall ontmoette, besefte de kater dat de ander niets van hem af wist, dus dat de uitdrukking lngs verschillende manieren gezien kon worden. Wist die kater überhaupt zijn naam wel? Hij besloot het niet te vertellen, vermits dat best raar over zou komen mocht de kater het wél weten. Naamsbevestiging in de andere richting was wel handig. "Je bent toch Tallpaw, hé? Niet dat ik hier zodadelijk als een malloot jou bij de verkeerde naam noem." vroeg Dragonfly, met een knipoog.

Het was stil voor een tijdje, wat Tall alleen maar meer op zijn zenuwen werkte. Hij keek een beetje nerveus om zich heen en nam toen nog maar een hap van de vieze kikker om iets te doen te hebben. Toen keek de kater weer naar zijn gesprekspartner, met wie hij nog niet echt een gesprek gevoerd had. Nadat hem was verteld dat de ander goed geslapen had had de apprentice geknikt, en had nog eens een hap genomen. Wat moest hij anders? Zeggen dat dat goed was? Mooi niet, soms was slapen juist helemaal niet fijn. Lastige situaties dit, dus besloot de kater om er het beste van te maken, en maakte dat zijn spieren nu snel ontspanden. Toen keek hij weer naar de zwarte kater, en knikte glimlachend toen deze om zijn naam vroeg. "Dat ben ik ja," Mauwde hij terug, nadat de kikker doorgeslikt was. "Al is het soms makkelijker om mij niet te zijn," Hij grinnikte lichtjes, oh man, zijn problemen waren gewoon echt irritant en ze maakten hem moedeloos. "U bent de warrior Dragonfly," Geen vraag, een stelling, om te laten zien dat Tall wel degelijk wist tegen wie hij praatte.

Toen bleek dat de kater wel degenlijk zijn naam wist, knikte hij, enigzins verbaasd, maar wel met een grijns. "Soms is het makkelijker om niemand te zijn, en weg te lopen van je problemen, maar zo los je ze niet op," antwoorde hij, waarna hij zichzelf wel voor zijn kop kon slaan, omdat dit de situati niet zou verbeteren. "Maar soms lijkt het me wel makkelijker om gewoon jezelf te zijn, je krijgt toch aandacht genoeg van je leeftijdsgenoten." De grijns op de kater's snuit werd groter, en hij wierp even een schuine blik op de Apprentice. De tanden van de zwarte kat boorde zich weer in het musje, en zacht scheurde hij een hap af, die hij smakelijk inslikte. Drag's tong gleed langs zijn tanden af en hij keek naar de kikker van Tall. Hij schudde zijn hoofd, lachte zacht en nam nog een hap -een van de laatste-, en keek even naar de lucht. De wolken werden nu al zacht verlicht door de zon, maar de meeste katten sliepen nog. Een schaduw gleed over de plek, en die naam een prooi van de stapel. Drag knikte de kat toe, en zag hoe die zich aan de zijkant van het Camp neervleide, in de eenzaamheid. Zonder Tall hier had hij er net zo alleen uitgezien. Met een gevoel van 'oh niet iedereen vindt me saai' nam hij de laatste hap van zijn mus, en begon met de botjes te begraven.

De kater luisterde naar de woorden, maar knikte niet. De ander had makkelijk praten, als hij was wie hij was zou waar Running bang voor was nog eens uitkomen. Starclan hielp hem dan ook niet echt leek het wel, zijn moeder had de apprentice weliswaar beschermt tegen zijn vader, maar dat was ook niet meteen de oplossing. Misschien hadden ze moeten vechten, dan had zijn vader kunnen zien dat Tall het kon, dat het mogelijk was, een gave zoon. Met een zucht at de kater het laatste stukje van de slijmerige kikker, en begroef, net als de kater naast hem later ook zou doen, de botjes. Het was puur toeval dat zijn blik daarbij over de kater gleed en de haast onmerkbare verwijzing zag. Zijn blik volgde het, en zag de kat. Een glimlach verscheen, waterig, maar hij was er. "Niet iedereen vind je saai," Mauwde hij, al klonk het hard, de ander straalde alles uit wat daarop leek.

De App had de botjes van zijn kikker ook begraven. Na wat de kater zei, kon hij het niet helpen en schoot kort in de lach. "Ohnee?" zei hij, en zijn ogen glommen geamuseerd. De grote kat haalde even zijn poot over zin oor, en bekeek zijn nagels even aandachtig. Misschien vond niet iedereen hem saai, maar ook niet iedereen wou tegen hem komen spreken. De meeste Warriors waren nog erg jong, en misschien vonden ze zijn leeftijd vervelend ofzo. "Misschien moet je dan ook eens sociaal worden .." Die gedachte drukte hij even weg, ach, ooit kwam dat wel. Drag bekeen e plek waar hij de botjes begraven was, en volgde het ribbelige patroon met zijn ogen. De kater's donkere ogen keken kil naar de grond, maar een denkbeeldige 'lijn' drukte die kilte weg en verving het door twijfel. De zwarte poot van de kat drukte de ribbels van de aarde weg, en hief zijn blik naar Tall. "Niet iedereen. Maar wel genoeg andere." Het klonkt niet kil of persoonlijk/aanvallend, maar het klonk als de waarheid.

De apprentice knikte toen de ander er spottend op reageerde, niet in de mood, sorry. De kater keek langs de kamplijn naar de uitgang, hoorde de vrolijke vogels en haatte het op dit moment. Waarom waren ze zo vrolijk, waarom mocht hij niet zo vrolijk zijn? Een beetje geïrriteerd door dit alles sloot de apprentice zijn ogen, en keek pas weer naar de warrior toen deze weer iets zei. Bij het horen van de woorden haalde Tall zijn schouders op en trok een wenkbrauw op. "Trekt u zich daar wat van aan dan? Alleen sukkels vinden anderen saai," Hij hield maar even achterwege dat hijzelf de fout vaak genoeg gemaakt had, de kater stond achter zijn woorden, anderen saai vinden was laag naar zijn idee.

Trok hij zich er wat van aan? "Ze mogen denken wat ze willen, dan moeten ze maar niet omgaan met mij als ze me saai vinden," Sukkels, nog zo iets. "Dan is iedereen een sukkel, en dat besef je waarschijnlijk ook wel, niet. Iedereen vindt iemand wel iets minder interessant dan een ander, maar daarom moet je h'm nog niet saai noemen." Drag rolde met zijn ogen, maar zodat de App het niet kon zien. Het was ook niet om iets wat de kater deed, maar om zichzelf. "Als we zo blijven spreken .. Stop met filosofisch doen, kikker." De zon wierp nu ondertussen al gekleurde vlekken op de grond, en nu hoorde de Warrior ook wat vogels fluiten. "Iemand is trouwens pas saai van het moment dat hij -of zij- enkel met ja of nee zou antwoorden. Of enkel ja knikken, nee schudden. Als hij -of zij- zelf geen gesprek beginnen zou. Je zou het kunnen zien als dat ze bang zijn van het antwoord van de ander, en het dus zo kort mogelijk houden."

+Hij's zo filo D:

Tall raakte het allemaal nu even kwijt, de ander begon een complete redevoering terwijl hij hem alleen maar had verdedigd. Had hij volgens de warrior nu wel of niet gelijk? Sorry, hij was het allemaal verloren, zo zag de kater er ook wel uit. Zijn ogen waren groot, zijn mond halfopen, en de oren draaien heen en weer. Weirdo, compleet vervreemd van de normale wereld. "Guess so," Mauwde de apprentice uiteindelijk toen de zwarte warrior klaar was met preken. "Wat denkt u van de spanningen tussen de clans?" Hopelijk kreeg hij hier een kort antwoord op, heel kort, please let it be short!

Beschaamd beet Drag op zijn onderlip toen hij de uitdrukking van Tall's gezicht zag. Oh StarClan, waarom kon hij niet eens gewoon zijn zonder een App af te schrikken? "Allemaal onzin," sprak hij. "Als ze ons Territory inkomen vechten we hen eruit. Zolang ze weg blijven, negeren we die hoop Mousebrains best." Kort genoeg? "Wat jij?" De kater bedankte StarClan al dat zijn licht praakgebrek eens meezat, anders rende deze App nu het Camp uit. Zelfs al had hij geen toestemming van Shrewstar. Rennen zou hij, for sure.

De ander begreep de hint! Hallelujah! Tall glimlachte acuut en zijn vrolijkheid ontving een flinke boost, met de glimlach nog op zijn gezicht knikte hij instemmend met de andere kater. "Ja, dat klinkt logisch," Beaamde hij, "Alleen ik snap niet waarom we de verdedigende partij zouden zijn, de aanvallende heeft al het voordeel," Het was een vraag, hijzelf wist ook wel dat ze vooralsnog geen reden hadden aan te vallen, maar toch, wat als ze dat uiteindelijk wel hadden dan? Met een schuingehouden koppie keek hij naar de zwarte kater tegenover hem. Beter antwoordde hij weer net zo compact en handig als net, dat was goed genoeg en misschien zou Tall hem dan ooit nog als normaal gaan zien.

Hehe, dat zag er al beter uit. Glimlchend zat de kater voor hem te knikken. Een frons trok op het voorhoofd van de zwarte Warrior, en keek nadenkend. "De aanvallende heeft inderdaad misschien voordeel .." begon hij. "Niet te lang, freak." Hij haalde zijn tong nog eens over zijn poot voor hij weer sprak. "Maar ze zullen altijd als 'the bad guys' gezien worden." Dat klonk misschien niet echt .. Nou hoe noem je dat weer. Het klonk niet echt logisch, want als de Clan zich niets aantrok van zijn imago maakte dat dus ook niet veel uit, aanvallende partij zijn. "Welke partij we zijn maakt mij -persoonlijk- niet uit, zolang ik maar mee kan vechten als die idioten op ons terrein zijn." Het was weer een aparte samenvatting, en zuchtend keek de kater voor zich uit. "Het spijt me van mijn aparte manier van .. Dingen vertellen." Een harde trek vormde zich rond zijn mond, en Drag's rechtermondhoek wees licht beschaamd omlaag.

De ander antwoordde nog steeds op de goede, fijne, korte manier en zei ware dingen. Tall knikte, dat wilde je ook niet, de slechterik zijn. "Wat als Windclan het uitlokt?" Mauwde hij, en keek vragend naar de warrior, deze kater wist wel veel. "Prima manier," Antwoordde hij toen met een schouderophaal op de verontschuldiging van de kater. "Beter dan de meesten in ieder geval,"

De Apprentice had interessante vragen, en opnieuw moest Dragonfly even nadenken voor hij antwoord gaf. "Denk je dat WindClan slim genoeg is om het uit te lokken?" gaf hij als wedervraag. Geamuseerd keek de zwarte kater Tall aan. "Maar als ze er slim genoeg voor zijn .. Dan moeten wij proberen slimmer te zijn en ons niet te laten uitdagen door de konijnenjagers." Natuurlijk had iedere Clan de katten die met open ogen in de val liep en uiteindelijk als 'de slechterik' gezien werd. Daarna haalde Drag zelf zijn schouders op. "En als zij ons besluiten aan te vallen vechten ze ze weg, zoals ik al eerder zei." Misschien had de Warrior iets te veel vertrouwen in zijn Clan, maar geef toe. De WindClan was misschien wel een tegenstander, maar wat voor een.

Bij het antwoord haalde Tallpaw ontkennend zijn schouders op, het kon toch? "Maar als ze er slim genoeg voor zijn .. Dan moeten wij proberen slimmer te zijn en ons niet te laten uitdagen door de konijnenjagers." De apprentice zuchtte als een ware avonturier, "Maar dat is best saai.." Mauwde hij, en keek wanhopig naar de ander. Tuurlijk, het was waar, maar nog steeds! "En als zij ons besluiten aan te vallen vechten ze ze weg, zoals ik al eerder zei." De kater grinnikte, "Dus eigenlijk als we ze een lesje willen leren moeten we ze uitlokken?" Dat was iets om te onthouden.

Met een grijns keek hij Tall aan. "Ik vind van wel, inderdaad." gaf hij toe, op de Apprentice's laatste vraag. "Plus .." Hij keek even om, geen idee waarom, en daarna keek hij terug naar Tallpaw. Om beter uit zijn woorden te komen ofzo. "Het is altijd leuk om andere in de val te zien lopen." Sadistisch? Misschien. Maar als je al een best vriendelijk karakter had mocht dat wel. De zwarte kater keek kort in de Apprentice zijn ogen, en wendde daarna zijn blik af. "Je lijkt de spanning tussen de Clans wel interessant te vinden, niet?" Grinnikend schudde de Dragon zijn hoofd, waarna hij weer even dacht aan gaan jagen.

Tall boog automatisch, door de achterom kijkende beweging van de ander, wat naar voren en lachte om wat Dragonfly hem zei. Dat was inderdaad vaak grappig, vooral bij Windclan, maar niet bij- stop daar ging hij weer. Niet aan denken, dat maakte alles alleen maar lastiger en erger. "Je lijkt de spanning tussen de Clans wel interessant te vinden, niet?" Tall grinnikte nog eens en knikte toen. "Je kan pas goed meevechten als je de strijd kent," Mauwde hij wijs, en knikte. Het was wel een echte shadowclanner.

Onderwerp: Re: It's about respect, strenght and loyalty