{Open} Finally out

Haar kopje stak voorzichtig door de uitgang van de nursery, twijfelend, denkend. Het was natuurlijk altijd 'gevaarlijk' om iets te proberen wat je eng vond, maar Slatekit wilde wel graag weer het kamp verkennen. Ze moest alleen de moed opnieuw verzamelen.. Want eerst vond ze het kamp eng en ging ze de nursery niet uit. Maar oma Innerghost had haar hiermee geholpen. En nu.. zou ze naar buiten gaan. Ze haalde een keertje diep adem en stapte uiteindelijk de nursery uit. Ze blies haar adem voorzichtig uit en keek rond. Wat nu?

Vanuit haar plekje in de schaduwen hielt ze alles rustig in het oog. Ze had net een succesvolle jacht binnen gesleept en had zichzelf beloond met eventjes rust. Frozentime had net haar lange vacht volledig gewassen en had het zichzelf daarna gemakkelijk gemaakt in de schaduwen van het kamp. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen ze merkte hoe een kleine grijze kitten uit de nursery stapte en om zich heen keek. Frozentime stond op en wandelde langzaam op de kitten af. "Hallo daar," miauwde ze vriendelijk, terwijl ze ging zitten en door haar voorpoten zakte, zodat ze op gelijke hoogte was met de grijze kitten. "Hoe heet jij?" Omdat ze niet zo vaak in het kamp aanwezig was, had ze nooit echt de namen van de nieuwe kittens mee gekregen. Wel wist ze dat er een heuse kittenboom was geweest. Er stond een vriendelijke glimlach op haar gezicht, terwijl haar ogen warm op de kitten gericht waren.

Slatekit's blauwe blik gleed langs de katten die in het kamp druk in de weer waren, veel te druk om een kleine kitten zoals zij op te merken. Niet dat ze dat een erg groot punt vond, want dan kon ze rustig verkennen zonder dat ze al teveel problemen zou kunnen krijgen. Maar nee, toch had een kat haar opgemerkt. Ook dat maakte haar niet zo heel veel uit. Een nieuwsgierige blik verscheen in haar heldere blauwe ogen. "Hallo!" Piepte de kitten met glimmende oogjes. "Ikke ben Slatekit!" Snorde de kitten trots, "Hoe heet u?" Vroeg ze vervolgens, haar kopje wat schever houdend. Een vrolijke glimlach liet haar grijze lippen omhoog krullen. Ze had deze poes nog nooit gezien nog geroken, was ze dan nog nooit in de buurt van de nursery geweest? Of had Slatekit de poes gewoon niet opgemerkt? Dat was namelijk ook heel erg goed mogelijk.

Het piepende stemmetje van de kitten deed haar goed. Ze snorde zachtjes en glimlachte toen de kitten zichzelf voorstelde als Slatekit. Waarna al snel de vraag kwam hoe zij heette. "Ik heet Frozentime," miauwde ze warm, terwijl haar gelige blik over de kitten heen gleed. Ze probeerde erachter te komen welk stelletje er was dat een grijze kitten kon produceren, maar ze merkte dat ze niet goed genoeg om de hoogte was van wat er zich allemaal afspeelde in en om het kamp. Misschien moest ze toch maar eens wat meer rondhangen hier. Tenminste, als ze wat minder aandacht zou krijgen, dat zou best wel prettig zijn momenteel. Ze zuchtte zachtjes en lichtelijk vermoeid, toen ze zich bedacht dat ze hier zat te tobben over persoonlijke zaken, terwijl er een kitten voor haar neus stond. "Zeg eens, kleine Slatekit, wie zijn jouw ouders?" vroeg ze toen maar, omdat ze er toch wel achter wilde komen wie haar ouders waren.

Slatekit hield haar kopje nog wat schever toen de warrior haar naam vertelde. Frozentime... "Mooie naam!" Concludeerde de poes vrolijk, maar de poes tegenover haar leek weg te dromen. Slatekit fronste lichtjes en knipperde wat verbaasd met haar ogen. Voor nu bleef ze stil, maar haar concentratie daalde snel en haar interesse steeg alleen maar meer. Net toen de kitten de poes uit haar gedachten wilde verstoren om vragen te stellen, 'ontwaakte' de poes met een zucht. "Tisser?" Vroeg de kitten wat verbaasd. "Verdrietig?" Vroeg ze vervolgens wat bezorgder. Meestal als ze katten had horen zuchten, waren ze verdrietig. Op de vraag wie haar ouders waren, wist ze echter al veel sneller antwoord. "Mijn mama is Fawnstep! En papa is Ashdrizzle" Snorde Slatekit trots, haar borstkastje ietwat trots vooruit stekend bij het noemen van de namen van haar moedige en geweldige ouders.

]
Er klonk een zacht gesnor toen de kleine kitten haar complimenteerde met haar naam. Tja, dat was nou eenmaal niet het enige wat de meeste mooi aan haar vonden. Toch keek ze Slatekit verbaast aan toen ze vroeg of ze verdrietig was en met een glimlach schudde ze har kop. "Niet verdrietig, kleine Slatekit. Er was wat ... dingen, die een kleine kitten niets aangaan," miauwde ze, terwijl ze Slatekit een zachte por gaf met haar poot. "Als je een beetje meer gegroeid bent, zal ik het je uitleggen, oké?" beloofde ze haar daarna, met een knipoog.
Slatekit wist haar te vertellen dat Ashdrizzle en Fawnstep haar ouders waren en eventjes wat Frozentime verbaast. Ze kon beide katten, maar had nooit verwacht dat ze samen kittens zouden krijgen. Van wat zij had meegekregen, was hun 'relatie' nou niet echt geweldig goed. Maar ze zag hoe trots Slatekit erover deed en moest eventjes glimlachen. "Wees maar lief tegen je ouders, je hebt meer geluk dan veel andere katten hier in Shadowclan," miauwde ze daarna, terwijl haar stem onbewust iets duisters had gekregen.

Slatekit's mond opende al meteen toen de poes zei dat het niet iets verdrietigs was. Maar de poes verklaarde al meteen dat het haar niet aanging en haar blik raakte wat koppiger. Het kleine poesje haar staart zwiepte wat heen en weer in lichte agitatie. "Oke.." Mompelde het poesje echter zachtjes. Ze wilde ook weer niet onbeleefd zijn. Maar ze wist zeker dat ze de poes hieraan ging houden! "Is het eng?" Vroeg de kitten toch maar, om een beter inzicht te krijgen wat voor een verhaaltje ze zou kunnen verwachten. De poes mompelde vervolgens iets waarop ze alleen maar een antwoord kon geven. "Ja! Ik zal heel erg lief voor ze zijn!" Miauwde de poes meteen, zonder twijfel. "..wie niet dan?" Vroeg het poesje zachtjes.

Ergens vond ze het wel grappig, hoe de blik in de blauwe oogjes van de kitten koppiger werd, toen ze zei dat ze er niet over wilde praten. Ze had hier rekening mee moeten houden, dit was een kitten, die wilde altijd alles weten. Koppiger dan de meeste apprentices en nog hardleerser dan een volharde warrior. Ze vond het wel lief, maar ze wist dat de kitten waarschijnlijk toch niet zou snappen wat haar dwars zat. Toch schudde ze haar kop toen Slatekit vroeg of het eng was. "Het is niet eng, niets om bang voor te zijn. Het is gewoon .... lastig," probeerde ze het zo simpel mogelijk uit te leggen aan de kleine kitten. Toch zakte haar oortjes omlaag toen Slatekit vroeg wie niet lief zou zijn voor hun ouders en Frozentime hielt zichzelf tegen om niet weg te kijken. "Ik ..." miauwde ze zachtjes. Goed, geen slim plan, nu moest ze natuurlijk gaan uitleggen wat er aan de hand was. Nou ja, zo kon ze de kitten in ieder geval even bezig houden. Niet?

De warrior voor haar legde uit dat het lastig was en eigenlijk nam Slatekit daar niet zoveel genoegen mee. De blauwe ogen werden iets vernauwd in een lichte frons terwijl ze nadacht. "Maar.. Lastige dingen kunnen ook beter worden.. Toch?" Miauwde de kitten verwonderd en haar nadenkende frons verdween weer. Het maakte plaats voor een glimlach. Maar nu werd de poes toch wel echt verdrietig in Slatekit's ogen. De kitten kwam omhoog uit haar zittende positie en legde haar oren wat achteruit. Hierna waggelde ze met onhandige pasjes naar Frozentime toe en legde haar kop tegen de warme poot van de poes. "Niet verdrietig zijn.." Murmelde de poes zachtjes, haar oortjes plat leggend.

Frozentime zuchtte zachtjes en staarde eventjes in de verte, terwijl ze nadacht. Ja, het kon beter worden, met ter tijd, maar het zou lang duren. Misschien als ze ooit een geschikte partner kon vinden, die haar niet alleen maar wilde omdat ze er blijkbaar zo mooi uit zag. Ach ja, dat zou dan wel komen.
Ze keek eventjes op toen Slatekit zichzelf tegen haar poot aan wurmde en glimlachte warm. "Het spijt me, ik zal niet verdrietig zijn. Oké?" beloofde ze de kitten, die ze een warme lik over d'r kopje gaf. "Zijn je broertjes en zusjes er niet om mee te spelen?" vroeg ze daarna, nieuwsgierig. Ze voelde een stek van verdriet door haar heen gaan, het was nog niet zo heel erg lang geleden dat ze had gehoord dat ze zelf ook een broer had gehad, maar dat hij was overleden. Jammer genoeg was er nog niemand geweest die zijn naam wilde vertellen.

Slatekit hield haar voorpootjes rond de voorpoot van Frozentime geklemd en keek met grote ogen omhoog naar de mooie poes. Als ze groot zou zijn, wilde ze net zo mooi zijn als deze poes. Maar de poes moest niet verdrietig zijn! Dat de poes beloofde om niet meer verdrietig te zijn, werd dan ook op gereageerd met een brede glimlach. "Goed!" reageerde Slatekit met een brede glimlach, maar over de volgende vraag moest ze nadenken. "Zijn.. ergens.." miauwde de poes nadenkend, waarna ze rondkeek. "Niet hier," verklaarde ze vervolgens. "Wil u spelen?" Haar ogen werden wat groter in afwachting

Frozentime glimlachte toen de kitten vroeg of ze wilde spelen. Ze haalde haar schouders op, haar taken zaten er toch al op voor vandaag en ach, wat kon het kwaad om te spelen met een kitten. "Is goed!" miauwde ze blij, ze mocht immers niet meer verdrietig zijn van Slatekit. "Wat wil je gaan doen dan?" vroeg ze daarna, Frozentime ging liggen en legde haar kop op d'r poten, zodat ze Slatekit gemakkelijk aan kon kijken.

[Korte post is kort, sorry ;w;]

Afwachtend en met grote ogen keek Slatekit naar de oudere poes. Zou ze wel willen spelen? Ze leek namelijk in eerste instantie niet heel erg vrolijk en naar haar ervaring wilden katten die zich niet zo heel erg lekker voelden niet zo graag spelen. Maar het antwoord wat ze kreeg viel alles behalve tegen. "Is goed!" miauwde de poes. "Wat wil je gaan doen dan?" Slatekit's hele gezicht lichtte op en haar mondhoeken krulden zich omhoog tot een brede glimlach. Maar ja, wat wilde ze gaan doen? Voor een moment bleef de kitten peinzend stil. Dat was eigenlijk wel een goede van Frozentime, ze wist namelijk niet zo goed wat ze wilde gaan doen. Maar uiteindelijk kwam er wel een spelletje naar voren uit de mond van de kitten. "Jij bent Frozenstar van.. uhm... Frozenclan!" Besloot de kitten uiteindelijk, "En ik ben Slatestar van Slateclan!" Ze hipte wat op haar pootjes heen en weer, hopend dat de mooie poes voor haar akkoord zou gaan met haar voorstel.