Two birds

Vulture keek op toen een vlindertje langs hem fladderde. Het zag er uit als een teken dat ondanks de regen, het bos weer terug aan het krabbelen was. Weldra zou het misschien wel voorgoed ophouden en zich klaar maken voor een green leaf. Dat kon hij alleen maar hopen. Rustig liep hij door tussen de bomen heen zonder iets te zeggen en na een tijdje gelopen te hebben bereikte hij de boomgrens. Hij bleef staan en keek om zich heen. In de verte zag hij de hoge twoleg nesten staan. Ze torende vanaf die afstand al hoog boven hen uit. "Kijk! We zijn er!" Miauwde hij verheugd tegen Buzzard. Hij voelde hoe zijn mondhoeken vrolijk omhoog trokken. Hij was opgelucht dat ze eindelijk dicht bij hun eerste stop konden komen. Even bijkomen terwijl ze rustig aten. "Laten we gaan" Miauwde hij haastig tegen Buzzard en hij sprong naar voren. In snelle pas liep hij enkele staartlengtes voor haar, duidelijk erg opgewonden om haar te kunnen laten zien wat hij had bedoeld al die tijd.

Gehaast met een onregelmatige ademhaling draafde de cyperse kater langs een weg. De sporen die de monsters van de twolegs hadden getrokken, hadden het gras permanent beschadigd. Nu stond er dus ook een afdruk in die waarschijnlijk nooit meer zou weggaan zo lang als hij nog gebruikt werd. Vulture bereikte de tuinen en liep een eindje door tot hij bij een huis kwam die precies op de rest leek. Hij bleef voor het hek staan en keek naar boven. Voor en achter hen stonden rijen aan tuinhekken. Als je verder naar links zou lopen zou je uitkomen bij grotere nesten die ook een monster in hun territorium hadden staan. Het hek voor hem was niet al te hoog, bruin van kleur en zag er uit alsof het er al lang stond. Het nest was hoog met meerdere verdiepingen. Hij wist dat voor de opening van hun nest een veranda was waar hij sinds kort op durfde te zitten zonder gestoord te worden door de twolegs. Hij draaide zich om naar Buzzard. "Kun je er op springen denk je?" Dat zou de zaak vergemakkelijken. "Anders vind ik wel een weg om je er over heen te krijgen" Zei hij vastberaden tegen zijn nichtje.

Vulture begon te glimlachten en keek toe hoe ze op het hek sprong. Hij volgde haar en balanceerde op het dunne randje terwijl hij naar het nest keek. "Laat het maar aan mij over om de twolegs te halen" Verzekerde hij haar en hij gleed van het hek af in hun tuin. De opening van het nest was open. Als hij wilde zou hij naar binnen kunnen. Voorzichtig liep hij naar de veranda waar hij opklom en op respectabele afstand van de ingang van hun nest bleef staan. Hij miauwde enkele keren heel hard en wachtte. Binnen klonk wat gestommel en het bekende, behaarde gezicht van een van de twolegs keek om. Meteen begon hij wat te brabbelen, waarschijnlijk tegen zijn twoleg partner. Vulture keek even achterom naar Buzzard en glimlachte bemoedigend. Toen de twoleg weer in zijn nest dook rende hij terug naar Buzzard. "Let maar op, het gaat precies volgens plan" Verzekerde hij haar. Afwachtend keek hij naar de ingang van het nest. Enkele minuten verstreken en hij kon veel gestommel en gebrabbel horen in hun nest. Uiteindelijk verscheen de vrouwelijke twoleg en zette ze een klein schaaltje neer met wat restjes kip er op. Rauwe kip. Op dat moment leek ze ook Buzzard op te merken en begon ze verrukt te murmelen. Vulture wierp een blik op Buzzard. "Ze zijn echt niet gevaarlijk, maar af en toe zijn ze zo raar" Miauwde hij sceptisch. Het twoleg vrouwtje leek het wel leuk te vinden dat hij niet langer alleen was. Ze draaide zich weer om zodat ze wat ruimte hadden. Ze trok de ingang achter zich dicht en loerde vanuit een raam naar buiten naar de twee. "De kust is veilig.. denk ik zo .. ga jij maar eerst" Stelde hij voor.

Vulture keek toe hoe Buzzard begon te eten. Zelf besloot hij om maar niet mee te eten. Zij had het meer nodig dan hij. Tenslotte kon hij nog meer halen als het nodig was. Ondertussen was binnen iets gaande. De twolegs hadden hun stem verheven naar elkaar. Op zijn hoede hield hij zijn blik strak op de deur gericht. "Heerlijk hé, dat twoleg eten" Vroeg hij met een glimlach.

Vulture scherpte zijn zintuigen aan en keek om naar Buzzard toen die hem een kopje gaf. Zo te zien was ze klaar. De zon was al aardig aan het onder gaan. "Laten we maar weggaan voor ze naar buiten komen" Zei hij, oprecht een beetje bang voor ze. Normaal waren ze nooit zo hard aan het communiceren naar elkaar. Hopelijk was er niets aan de hand. Soepel sprong hij op het hek en gleed er even soepel vanaf. Hij wilde eigenlijk blijven slapen in de tuin. Achter de struiken waren ze wel veilig en beschut. Toch was hij er niet gerust op meer. "Laten we een slaapplek vinden en even wat rust nemen" Stelde hij voor. "Als we die hebben gevonden, ga ik nog wel wat jagen voor je" Stelde hij voor.

"Prima" Miauwde Vulture, blij dat ze wat rust ging krijgen. Hij dacht even goed na waar ze konden rusten. Hij ging haar voor en vond het antwoord al snel in de vorm van een hoop struiken en planten die buiten een tuin stonden. "Daar is wel een goede plaats .. " Hij wees met zijn staart en keek om zich heen of hij niets zag. "Nu dan! Blijf jij maar lekker zitten! Ik fix wel een lekker toetje voor je" Greens hij. Zonder haar een kans te geven om te protesteren, draaide hij om en zoefde hij weg.

Vulture sloop rond de twoleg huizen, opzoek naar prooi. Hij rook van alles. Vogels, muizen, ratten, mollen en zelfs die verrekte egels. Ondanks de regen leken ze hier wel goed te gedijen. Hij kon het ze niet kwalijk nemen. Twolegs waren niet erg netjes. Ze hadden altijd wel iets waar andere dieren ook van konden eten. Vulture had ooit eens gehoord dat ze zelfs prooi in kooitjes hielden! Niet om op te eten, maar als gezelschap! Het moest niet gekker worden. Met zijn ogen tot spleetjes geknepen sloop hij tussen de spijlen van een hek door en belandde op een bouwval. Het twoleg nest leek nog niet af. Er zaten overal gaten en er stonden vreemde, hoge dingen omheen. Vulture zag ook hier en daar vuilnis liggen.. dat betekende dat ratten niet ver konden zijn. Ratten waren een specialiteit in ShadowClan geweest. De Carrionplace zat er vol van. Hij zakte door zijn poten en sloop langs de vele twoleg dingen. Hij rook de rattengeur duidelijk. Voorzichtig stak hij zijn kop om een stel dikke, betonnen buizen heen en zag hij een groot exemplaar zitten. Het rook aan de grond en schuifelde zoekend rond. Vulture spande al zijn spieren aan en haalde diep adem. Één, twee, drie! Hij schoot langs de buis en dook op de rat. De rat werd goed gegrepen bij zijn nek maar wist nog wat venijnig beten uit te delen voor Vulture de overhand kreeg. Hijgend pakte hij de rat op en legde hij die onder de dekking van wat buizen. Hij kon niet met maar één rat thuis komen. Hij was groot, dat was zeker, maar hij wilde meer. Ze hadden het beide nodig.

Uiteindelijk bleef hij heel lang weg. Langer dan hij had geplant. De grote rat bleek een meevallertje te zijn want zijn vriendjes lieten zich niet meer zien. Tevens de vogels en de muizen. Iet wat teleurgesteld nam hij de rat mee terug naar Buzzard. Hij wurmde zich tussen de spijlen door en trippelde terug. Hij kwam tussen de struiken door en legde de rat bij zijn nichtje neer. "Een toetje" Verklaarde hij. On ceremonieel boog hij zich naar voren en begon ook aan zijn maal. Zijn maag voelde erg leeg, de rat zou hem goed doen. Hij at een flink deel op, maar zorgde er voor dat er ook nog wat over was voor Buzzard. Toen hij stopte met eten zat hij wel al wat voller dan hij in dagen geweest was. En het voelde goed. Hij plofte neer naast haar en zuchtte verrukt.

Vulture begon zichzelf schoon te likken. Hij merkte dat Buzzard er wat frisser uitzag naar haar maaltijd en de rust. "Je ziet er al beter uit" Zei hij opgelucht en hij gaf haar moeizaam een kopje uit zijn liggende positie. "Alles wat ons nog rest.. is een goede, lange tijd rust en dan kunnen we vertrekken naar mijn- um naar óns territorium" Verbeterde hij zichzelf schaapachtig.

Vulture krulde zich ook op toen Buzzard tegen hem aan kwam. Hij geeuwde breed en viel in mum van tijd in slaap. Zijn droom was erg vreemd die nacht. Hij droomde dat hij was omsingeld door een leger van egels die boos hun stekels hadden opgezet en hem ervan beschuldigde dat hij een clan verrader was en een kittypet vriend. Ze maakte sisende geluiden en doken uiteindelijk op hem af. Net voor de duizenden stekels inpakt maakte.. schrok hij wakker. Het was nog nacht .. of beter gezegd, erg vroeg in de ochtend. De maan was al aan het onder gaan. Hoe lang hadden ze geslapen? Buzzard lag nog naast hem in dromenland. Voorzichtig kwam hij overeind en schoof hij bij haar vandaan. Hij begon zijn vacht recht te likken. Zodra ze wakker zou worden- gingen ze meteen op naar het twoleg dorpje. Die was hier niet erg ver meer vandaan gelukkig.

Vulture had de helft van zijn vacht gefatsoeneerd toen hij merkte dat Buzzard wakker was. Ze miauwde verward. "Ik ben hier" Zei hij droogjes. De haren rond zijn kop zaten nog door de war waardoor hij er ongetwijfeld erg raar uitzag. "Lekker geslapen, Buzzard?" Vroeg hij hoopvol met een glimlach op zijn gelaat. "Ik heb wel lekker geslapen maar enorm raar gedroomd" Vervolgde hij met een ongemakkelijke herinnering aan zijn egel droom.